Cutie Girl ล้วงหัวใจยัยตัวแสบ
-
เขียนโดย AnattyS
วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2559 เวลา 01.02 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,554 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2559 01.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตึง !! ฉันเดินชนเข้าวัตถุอะไรบางอย่างเข้าอย่างจัง จนข้าวของกระจัดกระจาย
“นี่เธอ !! เดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือ” ฉันเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียและคู่กรณีที่ฉันชน ถึงกับ เอ่อ ผู้ชายอะไรหล่อชะมัด จมูกโด่ง ตากลมนัยต์ตาสีเทา หุ่นยังกะนายแบบ นึกว่าซุปเปอร์สตาร์เกาหลีหลุดมาจากซีรีย์เรื่องไหนซักเรื่อง เห็นแล้วจะละลาย “นี่เธอ ..ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง ?” หน้าตาดีแต่พูดจาไม่น่ารับประทานเลยนะ ชิ!!
“ก็นายน่ะเดินยังไงล่ะ ไม่เห็นคนเดินมาหรือไง อีกอย่างนะมันไม่เห็นจะมีตาม้าตาเรืออะไรซักหน่อย” “เธอนี่มัน....” เค้าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดจนเป็นเลขแปด คนอะไรก็ไม่รู้นะหน้าตาก็ดี๊ดี แต่ทำไมถึงได้ปากคอเราะร้ายแบบนี้
หลังจากที่เจอกับพายุอารมณ์ร้ายฉันก็ต้องมาเดินหาห้องของคุณลุงกิตติ วนไปวนมาหลายรอบกว่าจะเจอ “สวัสดีค่ะ คุณลุง” ฉันยกมือไหว้พร้อมกล่าวทักทายสวัสดีบุคคลที่อยู่ตรงหน้า ที่กำลังจะเป็นเจ้านายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า “หนูแคทเธอรีนใช่ไหม” “ใช่ค่ะ”
“พ่อหนูเค้ามาคุยเรื่องนี้กับลุงไว้นานแล้วล่ะ ว่าจะฝากหนูให้มาเรียนรู้งานที่นี่ และหนูก็มาตรงเวลาพอดีกับช่วงที่กาแอลเค้ากำลังขาดเรขาพอดีเลย หนูแคทก็จะได้รับงานตำแหน่งนี้ไป”
คุณลุงพูดจบเล่นเอาฉันงง นี่ฉันไม่ได้มาทำงานกับคุณลุงเองหรอกหรอเนี้ย แล้วอีตากาองกาแอลนี่มันใครกัน ฟังชื่อก็แปลกละ นิสัยก็คงพิลึกกึกกือแน่เลย แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ถามเลยละกัน “ขอโทษนะคะคุณลุง กาแอลนี่เค้าเป็นใครหรอคะ” ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! พอฉันถามคำถามของฉันจบยังไม่ทันจะได้คำตอบก็มีบุคคลปริศนามาเยือน
“คุณพ่อเรียกผมมามีอะไรหรือเปล่าคับ” เสียงคุ้นๆเหมือนฉันเคยได้ยินที่ไหน เมื่อฉันหันหลังกลับไปมองเสียงผู้ชายปริศนาคนนั้นฉันต้องถึงกลับตาเบิกกว้าง เพราะ.......
“นี่เธอ !! เดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือ” ฉันเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียและคู่กรณีที่ฉันชน ถึงกับ เอ่อ ผู้ชายอะไรหล่อชะมัด จมูกโด่ง ตากลมนัยต์ตาสีเทา หุ่นยังกะนายแบบ นึกว่าซุปเปอร์สตาร์เกาหลีหลุดมาจากซีรีย์เรื่องไหนซักเรื่อง เห็นแล้วจะละลาย “นี่เธอ ..ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง ?” หน้าตาดีแต่พูดจาไม่น่ารับประทานเลยนะ ชิ!!
“ก็นายน่ะเดินยังไงล่ะ ไม่เห็นคนเดินมาหรือไง อีกอย่างนะมันไม่เห็นจะมีตาม้าตาเรืออะไรซักหน่อย” “เธอนี่มัน....” เค้าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดจนเป็นเลขแปด คนอะไรก็ไม่รู้นะหน้าตาก็ดี๊ดี แต่ทำไมถึงได้ปากคอเราะร้ายแบบนี้
หลังจากที่เจอกับพายุอารมณ์ร้ายฉันก็ต้องมาเดินหาห้องของคุณลุงกิตติ วนไปวนมาหลายรอบกว่าจะเจอ “สวัสดีค่ะ คุณลุง” ฉันยกมือไหว้พร้อมกล่าวทักทายสวัสดีบุคคลที่อยู่ตรงหน้า ที่กำลังจะเป็นเจ้านายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า “หนูแคทเธอรีนใช่ไหม” “ใช่ค่ะ”
“พ่อหนูเค้ามาคุยเรื่องนี้กับลุงไว้นานแล้วล่ะ ว่าจะฝากหนูให้มาเรียนรู้งานที่นี่ และหนูก็มาตรงเวลาพอดีกับช่วงที่กาแอลเค้ากำลังขาดเรขาพอดีเลย หนูแคทก็จะได้รับงานตำแหน่งนี้ไป”
คุณลุงพูดจบเล่นเอาฉันงง นี่ฉันไม่ได้มาทำงานกับคุณลุงเองหรอกหรอเนี้ย แล้วอีตากาองกาแอลนี่มันใครกัน ฟังชื่อก็แปลกละ นิสัยก็คงพิลึกกึกกือแน่เลย แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ถามเลยละกัน “ขอโทษนะคะคุณลุง กาแอลนี่เค้าเป็นใครหรอคะ” ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! พอฉันถามคำถามของฉันจบยังไม่ทันจะได้คำตอบก็มีบุคคลปริศนามาเยือน
“คุณพ่อเรียกผมมามีอะไรหรือเปล่าคับ” เสียงคุ้นๆเหมือนฉันเคยได้ยินที่ไหน เมื่อฉันหันหลังกลับไปมองเสียงผู้ชายปริศนาคนนั้นฉันต้องถึงกลับตาเบิกกว้าง เพราะ.......
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ