วันและคืน ฝันและความจริง

วันที่235

                หลังจากตื่นเช้ามาทำธุระส่วนตัว เสร็จ สิ่งแรกที่เขาทำจนเป็นกิจวัฒประจำวันก็คือเปิดคอมและเริ่มท่องเว็ปเรื่อยเปื่อยอีกครั้ง ในเว็ปบอร์ดชื่อดังก็คงมีแต่กระทู้ไร้สาระ เช่น "เงินเดือน200000 น้อยไปไหมคับสำหรับคนอายุ25" หรือ คอมI7 6700 การ์จอGTX 1080TI เล่นMine Sweepไหวไหม" สรุปไอ้มันก็แค่อยากอวดคอมแรงกับเงินเดือนเยอะ เท่านั้นแหละหวา

                "หิวข้าวและ หาข้าวกินดีกว่า"แบงค์จึงออกมา หาของกินข้าว แบงค์ทำอาหารไม่เป็น จึงทำได้แค่ขนมปังทาแยมง่ายๆซึ่งแบงค์ต้องกินทุกวันเพราะไม่รู้จะกินอะไร แล้วยายแบงค์ก็มาเรียก"แม่แกฝากจดหมายไว้ให้แหนะ"

                จดหมายนั้นก็มีแต่การตัดพ้อ ว่าเมื่อไหร่จะทำงาน หางานซะที แบงค์หยิบอ่านและวางบนโต๊ะและยายก็พูด "เมื่อไรแกจะเลิกเล่นเกมแล้วหางานทำเหมือนชาวบ้านชาวช่องซะที" แบงค์เงียบแล้วก็พูด"ว่า ผมนะไม่ใช่ว่าจะอยากเป็นแบบนี้หรอกนะ " แล้วแบงค์ก็เดินเข้าห้องไป

                แบงค์ก็เหมือนคนอื่น อยากมีเพื่อนอยากมีแฟน อยากมีความฝันให้ไล่ตาม แต่โลกนี้มันโหดร้าย งานในฝันไม่มีจริง ทุกคนแม้ตอนเด็กฝันจะเป็นโน้นเป็นนี้ แต่สุดท้ายชีวิตก็ต้องจบอยู่กับงานออฟฟิตไม่กี่อย่าง อยู่แต่กับกองเอกสารไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน มีเงินใช้แบบเดือนชนเดือน ต้องตื่นเช้าเพื่อไปทำงานให้ทันและกลับค่ำ จนเกือบดึกทุกวัน ต้องเผชิญกับความเครียดจากที่ทำงาน เพื่อนร่วมงานแย่ๆ เจ้านายโหดๆ และความไม่มันคงจากการทำงาน

                และสิ่งที่อยากที่สุดคือการปรับตัวจากวัยเรียนสู่วัยทำงาน แบงค์เอง ไม่มีเพื่อนและเข้าสังคมไม่เก่งแน่นอนเขายิ่งกลัวที่จะทำงาน ในสมองของแบงค์เต็มไปด้วยความคิดที่อิงจากสัจธรรม ในชีวิตที่เขาไม่ได้เตรียมตัว และไม่อาจหนีพ้นไปได้และทุกครั้งที่เขาเอาเรื่องของเขาไประบายในโลกสังคมออนไลย์ เขาก็โดนตอบกลับด้วยข้อความน่ารังเกียจและโดนไล่ให้ไปตายซะ ไม่ก็ให้ไปหางานทำ ในโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจเขาเลย

                เขาจึงกลายเป็นนีต

                สิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจที่สุดในโลก

                วันนี้ชีวิตเขาก็ยังดำเนินต่อไป เขาก็ยังคงเปิดเกมเล่นเหมือนแม้ว่าเขาจะเล่นซ้ำเป็นรอบที่1000แล้วมั่ง เขายังคงเปิดเว็ปสังคมออนไลย์ และก็ยังเจอ พวกเล่นมุขไร้สาระเกี่ยวกับสงครามโลกแบบเดิม ยังคงเปิดเว็ปบอร์ด ดูกระทู้ไร้สาระเหมือนเดิม

                เหมือนทุกวันและทุกวัน

และแล้วก็3ทุ่มเป็นเวลานอนเหมือนเดิม

คืนที่235

                "อีกแล้วฝันถึงโรงเรียน อีกแล้ว ฝันเห็นคนที่เคยแอบชอบอีกแล้ว ฝันเห็นคนที่ควรจะเป็นเพื่อนเราอีกแล้ว ฝันว่าโดนแกล้งอีกแล้ว"

                มันก็ตลกดีนะ ว่าเราฝันตรงข้ามกับความเป็นจริงทั้งหมดเลย สมัยที่เขายังเรียนอยู่ฟ้าและปลาไม่เคยคิดจะมองเราด้วยซ้ำแถมยังรู้สึกรังเกียจมาก ครั้งหนึ่งปลา ยังเคยมาบอกกับแบงค์โดยตรงว่า"อย่ามายุ่งกับปลานะ"

                ต้นคนที่ควรจะเป็นเพื่อนกับแบงค์ก็ไม่ได้เคยยุ่งหรือข้องเกี่ยวอะไรกับแบงค์เลย แม้แต่งานกลุ่มก็ไม่เคยให้แบงค์เข้ากลุ่มด้วยซ้ำ

                แต่ความจริงอันโหดร้ายคือกลุ่มเด็กเก3คนนั้น เคยแกล้งแบงค์จริงและ ทุกวันนี้ทุกค่ำคืนก็ยังคงกลับมาหลอกหลอนแบงค์ทุกครั้ง

                ในโรงเรียนนั้น โรงเรียนประหลาดที่เหมือนมิติทับซ้อนมากกว่าโรงเรียน  โรงเรียนที่เหมือนโรงเรียนของแบงค์ตอนประธมและมัธยมต้นผสมกัน  โรงเรียนประหลาดที่แบงค์จะต้องกลับไปเรียนทุกคืนที่แบงค์เข้านอน

                แต่ก็แปลกแม้จะต้องถูกกลับไปแกล้ง แม้ความเป็นจริงกับความฝันจะต่างกันลิบลับ แต่แบงค์ก็ยังชอบที่จะกลับไปที่โรงเรียนนั้น เพราะเขาได้กลับไปทำสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ สิ่งที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขา ได้กลับไปใกล้ชิดกับปลา ได้กลับเจอฟ้า ได้เป็นเพื่อนกับต้น ทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เพราะหลังเรียนจบมัธยมทุกแยกย้ายไปใช้ชีวิตของตัวเอง ปลากับฟ้าอาจจะแต่งงานมีลูกไปแล้วก็ได้ หรืออาจจะเกิดอุบัตติเหตุเสียชีวิตไปแล้วก็ได้ ที่แน่ๆคือวันเวลาสมัยมัธยม ของแบงค์ไม่อาจกลับคืนมาในโลกความเป็นจริงได้เลย