วันและคืน ฝันและความจริง

วันที่234

                                เสียงหึ่งๆ ของคอมที่ดังตลอดเวลา แบงค์  นีตหนุ่ม อายุ24ปี เพิ่งเรียนจบมาได้9เดือน ไม่เคยมีแฟน ไม่มีเพื่อน เรียนในคณะที่ใครๆก็จบมากัน แบงค์ไม่มีงาน และคิดอยู่ตลอดว่าการทำงานคือความโหดร้ายและ เป็นการเอารัดเอาเปรียบในระบบทุนนิยม ความคิดนี้อยู่ในหัวเขาตลอดและเป็นสิ่งที่ทำให้เขากลายเป็นนีตอย่างทุกวันนี้

                จอภาพแสดงเว็ปไซค์สังคมโซเชียลอันหนึ่ง บนหน้าจอมีแต่โชว์สกอเกม ประวัติเสืออากาศเยอรมัน แก็กล้องี่เง่าเกี่ยวกับสงครามโลก "นี้มันกลุ่มเกม war lightning หรือกลุ่มชมรมคนรักสงครามโลกกันแน่ฟระ" แบงค์พูดคนเดียวแล้วสลับไปในเว็ปบอร์ดยอดนิยม ซึ่งก็มีแต่กระทู้ไร้สาระเต็มไปหมด หนูมองตาแฟนแล้วจะท้องไหมค่ะ "สมัยนี้มันสอนเพศศึกษากันหวะปล่าวนี้" แบงค์คิดในใจ

                แบงค์ใช้เวลาส่วนใหญ่ทั้งวันไปกับการสลับเว็ปไปมาไม่กี่เว็ป วนเล่นเกมอยู่ไม่กี่เกม เกมสมัยนี้หายากขึ้นเพราะระบบการป้องกันการละเมิดลิขสิทธทำให้เกมเถื่อนหายาก ยิ่งทำให้เกมที่แบงค์เล่นมีน้อยลงกว่าเดิม รวมถึงเกมออนไลย์ที่เสื่อมความนิยมลงทำให้ยิ่งหาเกมเล่นยากมากๆ จึงทำได้แค่สลับหน้าจอไปมาอ่านโน้นนั้นนี้ไปวันๆแค่นั้น และเขาเองก็เริ่มเบื่อชีวิตหน้าจอแล้วด้วย เขาต้องใช้ชีวิตเดิมๆซ้ำๆมานานตั้งแต่เขาเรียนจบ วันเวลาแห่งความฝัน วัยฝันวัยมหาลัยกลายเป็นอดีตไปแล้วสำหรับเขา การไปมหาลัยแม้จะไปแค่ฟังอาจารย์นั่งบ่น เกี่ยวกับทฤษฎีอะไรซักอย่างที่ไม่รู้จะหาโอกาศไปใช้ชีวิตจริงๆได้อย่างไร แต่มันก็ทำให้เขารู้ว่า เขายังมีชีวิตที่ให้ก้าวต่อไป

                แต่นี้ไม่ใช่ เขาไม่มีความฝันความหวังอะไรเหลืออยู่เลย นับตั้งแต่เรียนจบ เนื่องด้วยเขาเรียนจบในคณะดาดๆที่ใครๆก็เรียนกัน ทำให้งานหายากและเป็นงานที่ไม่ชอบ และค่าตอบแทนก็น้อยต่ำ ทั้งๆที่เหมือนก่อนเขามีความฝันอันยิ่งใหญ่มากมาย แต่ปัจจุบันมันไม่ใช่เขามีชีวิตเหมือนอะไรก็ตามที่ไร้ค่าไร้ความหมายไร้อนาคต มะรืนนี้เขามีนัดกับจิตแพทย์ จิตแพทย์คนที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้

                และแล้วนาฬิกาก็บอกเวลา3ทุ่ม เขาเองก็แปลกใจ เขาเคยนอนดึกมากๆตอนมหาลัย แต่ตอนนี้เขานอนเร็วยังกะเด็กประถม คงเพราะในชีวิตเขาไม่มีอะที่ดึงดูดเขาให้อยู่หน้าคอมจนดึกอีกแล้ว

คืนที่ 234

                "แห นายนะเมื่อวานไปครูสั่งการบ้านทำการบ้านมาหรือยัง" เบื่องหน้าของแบงค์คือ ปลาเธอเป็นสาวแว่น เรียนดี นิศัยเรียบร้อย หน้าตาน่ารัก เป็นหัวหน้าห้องและประธานนักเรียน แสงแดดยามบ่ายส่องแสงอันอบอุ่น ห้องเรียนที่คุ้นเคย บรรยากาศที่คุณเคย เสียงเจี้ยวจ้าวของห้องเรียนมัธยมที่คุณเคย

                "อืม ทำมาแล้วหละ" แบงค์ตอบไปอย่างเรียบๆ ไหนขอดูหน่อย ปลาเข้ามานั่งใกล้ และเบียดเข้ามา แบงค์เขินอายเล็กน้อย แต่แล้วเสียงออดก็ดังขึ้น

                ในโรงอาหารที่อาหารแสนจะไม่อร่อยแต่ด้วย โรงเรียนบังคับให้จ่ายค่าอาการกลางวันทำให้ต้องทนกิน "แฮ เมื่อวานนายเล่นเกม war lightningหรือเปล่า" ต้นเพื่อนสนิทของแบงค์ทักขึ้นมา แบงค์ตอบไปว่า"ไม่ได้เล่นเลยแฮะ พอดีง่วงเลยนอนไปก่อน" "เมื่อวานเรายิงได้ตั้ง5ลำในตาเดียวเลย"ต้นพูดต่อ แต่แบงค์ไม่ได้สนใจ เขาเหลือบไปเห็นฟ้า ผู้หญิงที่สวยน่ารัก และเป็นผู้หญิงที่ แบงค์แอบชอบ ฟ้าหันกลับมามองและยิ้มให้

                หลังโรงเรียนที่เป็นโถงว่าง แบงค์นั่งอยู่ตัวคนเดียว กำลังเขียนเรียงความส่งครู แล้วจากนั้นก็มี เด็ก3คน เดินมาหา อาร์ม เต้ ไผ่ 3เด็กเก ประจำห้องนั้นเอง 3เด็กเกคนนี้ แบงค์ก็ม่เข้าใจทำไมสาวๆถึงติดไอ้พวกนี้จัง เรียนก็แย่ ปากก็หมา หรืออย่างที่เขาว่าผู้หญิงชอบผู้ชายเลวๆจริงๆ แฮ ไงไอ้ "แบงค์เด็กปัญญาอ่อน" แบงค์เงียบไม่ตอบโตอะไร "โหะ เขียนรายงานอยู่หรอ ไหนขออ่านหน่อยสิ" แล้วอาร์มหัวหน้าเด็กเก ก็กระชากไปอ่านหน้าตาเฉย  "โหเขียนดีนี้หวา" อาร์มพูด "เอาคืนมานะ" แบงค์ขอคืน "ไม่ให้จะทำอะไร" อาร์มพูดแหย่แบงค์ "โอะ แย่ละทำขาดซะและ" และอาร์มก็ฉีกเรียงความนั้น "ฮาฮาฮา" 3เด็กเกนั้นก็หัวเราะเยาะใส่

                แสงแดดแยงตายามเช้า แบงค์ตื่นมา ข้างๆมีฮารุและยูจังหมอนข้างหลายอนิเมะเก่าๆ2อันที่แม้แต่คนดูอนิเมะแล้วอาจจะไม่รู้จักตัวละครนั้นด้วยซ้ำ ฝันอีกแล้วสินะ.....