สาววายกับนายเคะ

     เปรี้ยง!!!เสียงสายฟ้าฟาดลงมาอย่างแรงทำเอานักเรียนสะดุ้งไปตามๆกัน
"โหว แม่ง"แตงพูดออกมาเบาๆเมื่อเห็นฟ้าแลบอยู่ที่ขอบฟ้า
"น่ากลัวเนอะแก"แตงหันมาพูดกับเพื่อนสนิททั้งสอง แต่กลับไม่มีใครสนใจเลย
"...อิแพทแม่งเข้าโลกอื่นไปแล้ว"แยมกล่าวแล้วมองไปที่หัวหน้าห้องที่นั่งทำงานห้องอยู่อย่างตั้งใจ
"ตั้งใจเนาะมึง"แตงลากเก้าอี้แถวนั้นมานั่ง
"ตั้งใจเชี่ยไรล่ะคะ รีบเว่ย ต้องส่งวันนี้แล้วเนี่ย"แพทเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมขยับแว่นกรอบดำเล็กน้อย
"แกจะใส่แว่นทำไมวะ"แยมถามแพทขณะที่มือก็ยังทำโจทย์เลขต่อไป
"ถนอมสายตาย่ะ"
"เอาไว้เหล่หนุ่ม?"แตงพูดขึ้นขำๆ
"พ่อแกสิ"แพทด่า
"หะ เหล่พ่อกูหรอ"แตงยังคงเล่นต่อไปเพราะรู้ว่าเพื่อนสาวคนนี้เมื่อมีงานอะไรแล้วจะตั้งใจมากแม้โดนกวนแต่ก็จะไม่ตอบโต้ น้ำขึ้นต้องรีบตักสิคะ โอกาสหายาก
เพี๊ยะ!เสียงฝ่ามือกระทบหลังของแตงอย่างไม่เบา
"อ้าวเฮ้ย มึงทำงานไม่ใช่เรอะ"แตงร้อง
"กูทำงานเสร็จละค่ะ"แพทยิ้มแบบผู้มีชัย
"กุก็ทำเสร็จแล้วววววว ฮาเลลูยาาาาา"แยมชูสองมือขึ้นฟ้าอย่างกับว่าไม่เคยดีใจเท่านี้มาก่อน
"...จ่ะ เฮ้ยแกจะไปส่งงานใช่ป่ะ มา ฉันไปด้วย จะได้ไปส่งงานนรกแตกนี่ด้วย"แพทถอดแว่นแล้วเดินออกไปกับแยม
"อ้าวแล้วกุอ่ะ"แตงชี้มาที่ตัวเอง นี่กูโดนทิ้งอีกแล้วเหรอ
"จะไปมั้ยล่ะ ป้านางอยู่ด้วยอ่ะ"แตงถึงกับขนลุกเมื่อแพทเอ่ยชื่ออาจารย์สุดโหดออกมา
"ไม่!ไม่ไปละ"แตงส่ายหน้าแบบเอาเป็นเอาตาย
"ไปละๆ รีบ ใกล้เดดไลน์ละ"แยมพูดถึงงานคณิต แล้วแพทกับแยมก็วิ่งไปที่อีกตึกนึง
"...ทำถูกแล้วววว ที่เธอเลือกเขาแล้วทิ้งฉันไว้ตรงกลางทางงงงง"แตงโหยหวนออกมาเป็นเพลง
"...อิคุณแตงคะรีบลงไปได้แล้วจะถูห้อง"แฟร์ตะโกนหน้านิ่งๆ
"อ่ะจ่ะอ่ะ โอเครครัช"แตงรีบเก็บกระเป๋าแล้วบึ่งลงข้างล่างทันที
ย่างเข้าเดือนหก ฝนก็ตกพร่ำๆ สื่งที่แตงคิดเมื่อลงมาข้างล่าง
"กุจะไปยังไงวะเนี่ย"แตงพึมพำกับตัวเอง
"...นั่นใครวะ ไอ่โฟร์? เอ้ย ไอ่โต้นี่หว่า เดินกลางสายฝนกับ กับ กับ..."แตงเพ่งไปที่ทางเดินเพื่อมองหน้าคนที่เดินใต้ร่มเดียวกับโต้
"กับไอ่แฟรงค์เว่ยเฮ่ย!?"กรีสสสสส ฟินหนักมากกกกกกกก โต้แกเป็นใช่มั้ย บอกกุมาาาา แตงบิดตัวไปมาจนลืมเรื่องฝนตกไปสนิท
"...หวัดดี"
"อิเชี่ยยยยยยยย"ตกใจจนต้องร้องขอชีวิต ไอ่โฟร์
"มาทำไรเนี่ย"โฟร์ถามทำตาแบ๊วใสซื่อ
"มาส่องหนุ่ม เอ้ย รอฝนหยุดๆ"ไม่ได้ๆเสียหมาดห้องคิง ไอ่แพทบอกไว้
"อ่อ เอาร่มเราป่าว"โฟร์ยื่นร่มสีเทามาให้
"เฮ้ยไม่เป็นไรๆ แล้วแกจะใช้อะไรวะ"แตงปัดมือไปมา
"ใช้เหอะ"โฟร์ยัดเหยียด
"..."แตงทำหน้าลำบากใจ เอาไงดีวะ เย็นแล้วแหละคงไม่มีใครเห็นมั้ง
"งั้นไปด้วยกัน เค๊"แตงพูดถาม ส่วนโฟร์ก็พยักหน้า ทั้งสองเดินไปที่อาคาร1เพื่อหลบฝนภายใต้ร่มคันเดียวกัน
แถม
"...แพท จะเข้าอาคารได้ยัง"แยมถามเพื่อนสาวที่เกาะกำแพงดูแตงกับโฟร์ที่เดินไปด้วยกัน กลางสายฝน
"ยังๆ"แพทตอบแต่สายตาไม่ได้ละออกจากคู่นั้นเลย
"แต่นี่ฝนตกนะเว่ย กูเปียก!"แยมพูด
"กูก็เปียก แต่ไหนๆก็เปียกแล้วนี่หว่าขอดูให้ถึงที่สุดเหอะ"แพทพูดบ้างแล้วจับตาดูต่อไป
"..."
'กูเอาอินี่มาเป็นหัวหน้าห้องได้ไงวะ'