สาววายกับนายเคะ

     เปรี้ยง!!!เสียงสายฟ้าฟาดลงมาอย่างแรงทำเอานักเรียนสะดุ้งไปตามๆกัน

"โหว แม่ง"แตงพูดออกมาเบาๆเมื่อเห็นฟ้าแลบอยู่ที่ขอบฟ้า

"น่ากลัวเนอะแก"แตงหันมาพูดกับเพื่อนสนิททั้งสอง แต่กลับไม่มีใครสนใจเลย

"...อิแพทแม่งเข้าโลกอื่นไปแล้ว"แยมกล่าวแล้วมองไปที่หัวหน้าห้องที่นั่งทำงานห้องอยู่อย่างตั้งใจ

"ตั้งใจเนาะมึง"แตงลากเก้าอี้แถวนั้นมานั่ง

"ตั้งใจเชี่ยไรล่ะคะ รีบเว่ย ต้องส่งวันนี้แล้วเนี่ย"แพทเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมขยับแว่นกรอบดำเล็กน้อย

"แกจะใส่แว่นทำไมวะ"แยมถามแพทขณะที่มือก็ยังทำโจทย์เลขต่อไป

"ถนอมสายตาย่ะ"

"เอาไว้เหล่หนุ่ม?"แตงพูดขึ้นขำๆ

"พ่อแกสิ"แพทด่า

"หะ เหล่พ่อกูหรอ"แตงยังคงเล่นต่อไปเพราะรู้ว่าเพื่อนสาวคนนี้เมื่อมีงานอะไรแล้วจะตั้งใจมากแม้โดนกวนแต่ก็จะไม่ตอบโต้ น้ำขึ้นต้องรีบตักสิคะ โอกาสหายาก

เพี๊ยะ!เสียงฝ่ามือกระทบหลังของแตงอย่างไม่เบา

"อ้าวเฮ้ย มึงทำงานไม่ใช่เรอะ"แตงร้อง

"กูทำงานเสร็จละค่ะ"แพทยิ้มแบบผู้มีชัย

"กุก็ทำเสร็จแล้วววววว ฮาเลลูยาาาาา"แยมชูสองมือขึ้นฟ้าอย่างกับว่าไม่เคยดีใจเท่านี้มาก่อน

"...จ่ะ เฮ้ยแกจะไปส่งงานใช่ป่ะ มา ฉันไปด้วย จะได้ไปส่งงานนรกแตกนี่ด้วย"แพทถอดแว่นแล้วเดินออกไปกับแยม

"อ้าวแล้วกุอ่ะ"แตงชี้มาที่ตัวเอง นี่กูโดนทิ้งอีกแล้วเหรอ

"จะไปมั้ยล่ะ ป้านางอยู่ด้วยอ่ะ"แตงถึงกับขนลุกเมื่อแพทเอ่ยชื่ออาจารย์สุดโหดออกมา

"ไม่!ไม่ไปละ"แตงส่ายหน้าแบบเอาเป็นเอาตาย

"ไปละๆ รีบ ใกล้เดดไลน์ละ"แยมพูดถึงงานคณิต แล้วแพทกับแยมก็วิ่งไปที่อีกตึกนึง

"...ทำถูกแล้วววว ที่เธอเลือกเขาแล้วทิ้งฉันไว้ตรงกลางทางงงงง"แตงโหยหวนออกมาเป็นเพลง

"...อิคุณแตงคะรีบลงไปได้แล้วจะถูห้อง"แฟร์ตะโกนหน้านิ่งๆ

"อ่ะจ่ะอ่ะ โอเครครัช"แตงรีบเก็บกระเป๋าแล้วบึ่งลงข้างล่างทันที

ย่างเข้าเดือนหก ฝนก็ตกพร่ำๆ สื่งที่แตงคิดเมื่อลงมาข้างล่าง

"กุจะไปยังไงวะเนี่ย"แตงพึมพำกับตัวเอง

"...นั่นใครวะ ไอ่โฟร์? เอ้ย ไอ่โต้นี่หว่า เดินกลางสายฝนกับ กับ กับ..."แตงเพ่งไปที่ทางเดินเพื่อมองหน้าคนที่เดินใต้ร่มเดียวกับโต้

"กับไอ่แฟรงค์เว่ยเฮ่ย!?"กรีสสสสส ฟินหนักมากกกกกกกก โต้แกเป็นใช่มั้ย บอกกุมาาาา แตงบิดตัวไปมาจนลืมเรื่องฝนตกไปสนิท

"...หวัดดี"

"อิเชี่ยยยยยยยย"ตกใจจนต้องร้องขอชีวิต ไอ่โฟร์

"มาทำไรเนี่ย"โฟร์ถามทำตาแบ๊วใสซื่อ

"มาส่องหนุ่ม เอ้ย รอฝนหยุดๆ"ไม่ได้ๆเสียหมาดห้องคิง ไอ่แพทบอกไว้

"อ่อ เอาร่มเราป่าว"โฟร์ยื่นร่มสีเทามาให้

"เฮ้ยไม่เป็นไรๆ แล้วแกจะใช้อะไรวะ"แตงปัดมือไปมา

"ใช้เหอะ"โฟร์ยัดเหยียด

"..."แตงทำหน้าลำบากใจ เอาไงดีวะ เย็นแล้วแหละคงไม่มีใครเห็นมั้ง

"งั้นไปด้วยกัน เค๊"แตงพูดถาม ส่วนโฟร์ก็พยักหน้า ทั้งสองเดินไปที่อาคาร1เพื่อหลบฝนภายใต้ร่มคันเดียวกัน

แถม

"...แพท จะเข้าอาคารได้ยัง"แยมถามเพื่อนสาวที่เกาะกำแพงดูแตงกับโฟร์ที่เดินไปด้วยกัน กลางสายฝน

"ยังๆ"แพทตอบแต่สายตาไม่ได้ละออกจากคู่นั้นเลย

"แต่นี่ฝนตกนะเว่ย กูเปียก!"แยมพูด

"กูก็เปียก แต่ไหนๆก็เปียกแล้วนี่หว่าขอดูให้ถึงที่สุดเหอะ"แพทพูดบ้างแล้วจับตาดูต่อไป

"..."

'กูเอาอินี่มาเป็นหัวหน้าห้องได้ไงวะ'