สาววายกับนายเคะ

     "เอาล่ะวันนี้เรามีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่นะ ไหนออกมาด้านหน้าซิลูก"เสียงคุณครูวัยเกือบเกษียรที่มีเกียรติโดยเรียกด้วยคำว่าป้านำหน้า ชั้นมัธยมรู้จักกันดีในนาม ป้านาง ครูสอนคณิตศาสตร์สุดโหด วันนี้เปิดเทอม2แต่มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่เลยเป็นเหตุให้มัธยมทุกคนต้องอยู่ฟังป้านางแนะนำนักเรียนใหม่แทนที่จะได้ไปนั่งตากแอร์ในห้องเรียนสบายๆ นักเรียนใหม่ลุกขึ้นในชุดนักเรียนใหม่เอี่ยม 
     "ไหนออกมาโชว์ความหล่อให้สาวๆตรงนั้นน้ำลายไหลหน่อยซิ"ป้านางเอ่ยแซวพี่ๆม.3ที่นั่งยิ้มนั่งขำเอามือปิดปากตั้งแต่นักเรียนคนนี้ลุกขึ้น
     "ชื่ออะไรลูก"ป้านางถาม นักเรียนใหม่หันไปพูดเบาๆกับป้า ทุกสายตาจับจ้องไปที่นักเรียนใหม่ดั่งของแปลกหายาก "ชื่อโฟร์"ป้านางป่าวประกาศชื่อนักเรียนใหม่ออกมา เสียงดังเจื้อยแจ้วดังขึ้นตามปกติของมัธยม จนป้านางต้องปล่อยขึ้นห้อง วันแรกของเทอม2ก็ไม่มีอะไรมากนอกจากเปิดแอร์แล้วสนทนากับเพื่อนตามประสาคนไม่ได้เจอกันนาน
ณ ห้องม. 1/2 ห้องคิง
"เห้ย แพทๆ แกว่านักเรียนใหม่นี่เคะหรือเมะวะ"แตงถามเพื่อนสาวตนเองที่นั่งวาดรูปอยู่
"หะ พูดไรของแกวะ"แพทหยุดมือที่วาดรูปเอาไว้หันมามองแล้วขมวดคิ้วใส่แตง "ก็ต้องเคะอยู่แล้วสิ ฮิๆ"แพทเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มระรื่น
"โหย ถ้าห้องเรารู้ว่าแกเป็นแบบนี้มันจะเลือกแกเป็นหัวหน้ามั้ยเนี่ย"แยมสาวสุดห้าวพูดขำๆเมื่อเห็นหัวหน้าห้องสุดเนิร์ดเป็นสาววายขนาดนี้
"ไรยะ ยังไงฉันก็ได้เป็นไปละเฟ้ย ไม่ทันแล้ว"แพทพูดแบบปลงๆจู่ๆก็โดนถีบออกไปให้เป็นหัวหน้าซะงั้น
"เออ แกได้อ่านเรื่องlookismยัง กรี๊ดดด มีแต่คนหล่อค่ะ ฟินค่ะ"แตงพูดเปิดประเด็นพร้อมเลือดกำเดาสีม่วงที่ไหลเป็นทาง
"อ๋อ อ่านๆแจยอลนั้ลล้ากกก"แพททุบโต๊ะรัวๆด้วยความฟิน
"หยึย พวกสาววายนี่น่ากลัวขนาดนี้เลยเรอะ"แยมทำท่าสะดีดสะดิ้งไม่สมกับที่เป็นสาวห้าวเท่าไหร่ 
"อย่าๆไม่ต้องเอาฉันไปเหมารวมกับไอ่แตงเลยนะเฟ้ย"แพททำท่าขนลุก
"อ้าวเฮ้ย อิแพท ไหงงั้นฟร่ะ เออก็ได้ กุไม่ใช่พวกเดียวกับมึงแต่กุเป็นผู้นำสาววายเว่ย"แตงพูดออกมาแบบภูมิใจในขณะที่แพทกับแยมมองมาที่แตงด้วยสายตานิ่งๆแบบ'นี่เพื่อนกุเหรอเนี่ย'
"...ใครบอกมึงวะ"แพทพูด
"เออนั่นดิ แล้วสาววายนี่มันมีตำแหน่งด้วยเหรอวะ"แยมเสริม
"มีดิ กุสถาปนาตัวเอง"แตงพูดแบบภูมิใจ ทันใดนั้นเสียงออดกินข้าวเที่ยงก็ดังขึ้น "...ป่ะเหอะแยม" "เออป่ะเหอะแพท" "เดี๋ยวดิพวกเมิงงงง"แตงพยายามเรียกเพื่อนสองตัวที่ไม่รอไว้
หลังกินข้าวเสร็จ
"โต๊ะประจำนะพวกแก"แพทบอกเพื่อนๆในขณะที่เดินไปที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ซึ่งเป็นโต๊ะประจำตั้งแต่เทอม1
"อ้าว โดนปาดหน้าเค้กว่ะแก"แตงพูดขัดเมื่อเห็นคนมานั่งที่โต๊ะอยู่แล้ว
"นั่นเด็กใหม่ไม่ใช่เหรอ"แยมพูดเมื่อเห็นหน้าชัดๆ"นั่งคนเดียวนี่ไม่เป็นไรมั้ง ป่ะๆ"แยมเดินนำเข้าไป
"เอ่อ ขอโทษนะนาย พอดีว่านี่โต๊ะประจำพวกเราอ่ะ ขอนั่งนี่นะ"แพทพูดลื่นไหลด้วยคำพูดสุภาพเป็นกันเอง
'สกิลการแหลนี้ท่านได้แต่ใดมา'แยมและแตงส่งอายคอนแทคไปให้แพท
'หึๆ นี่มาจากการที่พวกแกส่งฉันไปพรีเซ้นบ่อยๆไง สีข้างกุถลอกจนด้านไปละ'แพทส่งกระแสจิตไปให้
"เอ่อ ได้ดิๆ"โฟร์พูดพร้อมเขยิบ
"แต้งกิ้วนะนาย ว่าแต่นายชื่ออะไรนะ"แพทยังคงสกิลการแหลต่อไป
"เราชื่อโฟร์"โฟร์ตอบ อะเฮื้อกกก สกิลความเคะนี่มันสุดยอดมากค่ะ 'อิแตงใจเย็นค่ะ รักษามาดเด็กห้องคิงบ้าง'แพทส่งอายคอนแทคไปที่แตงที่จมกองเลือดไปแล้ว
"นายเป็นโอตาคุเหรอ"แยมถามเมื่อเห็นพวงกุญแจที่กระเป๋าดินสอ
"ใช่ๆเราชอบอนิเมะ"
เมื่อคุยกันไปเรื่อยๆเลยกลายเป็นว่าเรารับโฟร์เข้ามาอยู่กลุ่มด้วยเพราะคุยกันถูกคอ ทุกๆพักเที่ยงโฟร์จะเดินเข้ามาหากลุ่มเราเสมอๆเพราะอยู่คนละห้อง แต่คนที่สนิทกับโฟร์มากเนี่ยคือแตงเพราะเป็นสาววายเมื่อมาเจอกับความเคะของโฟร์เลยเคมีตรงกันแบบบอกไม่ถูก ทุกๆเที่ยงสองคนนี้มักจะคุยกันเสมอๆสนิทกันมากด้วยจนไม่สนใจคนรอบข้าง
"นายคิดเหมือนฉันมั้ยb1"แพทพูดกับแยมไม่จำเป็นต้องพูดเบาเพราะยังไงเจ้าสองตัวข้างๆนี่ก็ไม่สนใจอยู่แล้ว
"ฉันก็คิดเหมือนนายb2"แยมพูด ทั้งสองหันมามองหน้ากันก่อนจะแสยะยิ้มแบบรู้กันสองคนแล้วหัวเราะหึๆเข้ามุมมืดกันสองคน
"ดะ เดี๋ยวนะพวกมึง"แตงเรียกเพื่อนตัวเองแบบเหงื่อตกที่เห็นเพื่อนของตัวเองหัวเราะกันสองคนในขณะที่แบ็คกราวเป็นสีดำทมิฬ