บันทึกป่วน วิญญาณนิสัยแย่

สวัสดี... ณ วันนี้ ตอนนี้
ข้าได้เกิดใหม่อีกแล้วใช่แล้ว
ข้าใช้คำว่า อีกแล้ว และมันจะมี อีกแล้ว อีกแล้ว และอีกแล้วตอนนี้ข้ายังลืมตาไม่ได้
แต่ข้าสัมผัสได้แล้ว อย่างน้อย ชาตินี้ข้าก็เกิดเป็น คน หละนะ 
"อุแว้ๆๆ"
"โอ๋ๆ เด็กน้อย เสียงดีอย่างนี้จะต้องเป็นเด็กที่แข็งแรงในอนาคตแน่นอน มามะ ข้าจะพาเจ้าไปอาบน้ำ" ข้าต้องร้องไห้สักหน่อย เพื่อให้พ่อแม่ของข้าชาตินี้รู้ว่าข้ายังไม่ตายข้าจำได้ว่าในชาติหนึ่งที่ข้าเบื่อมาก จึงขี้เกียจร้อง 
 
นั้นทำให้ข้าถูกเอาไปฝัง และตายทั้งเป็นโดยถูกดินอัดถึงจะทำให้ข้าได้ไปจับฉลากเกิดใหม่แทบจะในทันทีก็เถอะ
แต่ข้าก็ไม่ค่อยชอบการตายแบบนี้เท่าไหร่ข้าเกิดเป็นคนมาหลายรอบ สักหมื่นได้แล้วกระมัง ข้าชินแล้วหละ ในเมื่อข้าก็ยังไม่รู้สถานะของครอบครัวใหม่ และว่างงานตามประสาทารก
ข้าจะแนะนำตัวกับพวกเจ้าละกันข้าเป็นวิญญาณดวงนึงที่พิเศษมากๆ แบบว่า มากมายเลยเชียวหละ
ข้าเป็นดวงวิญญาณที่ไม่เคยดื่มน้ำลืมชาติเลย เจ้าน่าจะเคยได้ยินเรื่องน้ำลืมชาตินะ
 อะไรนะ!! ไม่หรอ อืมมมก็ไอ้น้ำข้นขลัก เหนียวหนืด ของยายแก่เมิ่งนั่นไงล่ะ ข้าเคยเห็นมันบ่อยๆ น้ำนั้นถ้าดื่มลงไปจะทำให้เจ้าลืมความทรงจำทุกอย่างของชาติที่แล้วของเจ้าได้ข้าเคยพยายามแอบไปขโมยหลายรอบ เมื่อหลายพันปีก่อน
 
ตอนที่ข้ายังมีกำลังใจจะหาทางออกจากวงจรชีวิตอันน่าสมเพชนี่และอย่างที่เจ้าก็รู้สึกได้ ถ้าข้าขโมยได้ ข้าคงไม่คุยกับพวกเจ้าอยู่ในตอนนี้ น้ำนั้นข้นขลัก พอๆกับแป้งเปียก ยุ่ยๆ และกลิ่นสุดทานทน ความจริงแล้วข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไมน้ำนั้นทำให้ใครก็ตามที่ได้กลืนมันลงไปถึงกับลืมชาติสิ้นทั้งอินทรีได้หลังจากที่ข้าวิจารณ์มันอย่างเผ็ดร้อน ให้ยายเฒ่าหัวโบราณนั้นฟัง หลายพันปีมานี้ไม่รู้ว่าได้มีการปรับปรุงสูตรแล้วหรือไม่ถ้าไม่ ก็ขอให้พวกเจ้าโชคดีกับชีวิตหลังความตายละกันผ่านการเกิด เป็นพัน เป็นหมื่นครั้งข้าเฝ้าถามตัวเองหลายรอบ สิ่งที่ข้าได้รับมันเป็นพร หรือ คำสาปกัน??
 ใครที่ทำกับข้าแบบนี้นั้น ข้าก็จำไม่ได้ ทำผิดอะไรมา ข้าก็ไม่รู้  สำหรับข้ามัน คือ คำสาป แต่ข้าก็ได้เป็นไปแล้ว ยังคง เป็นข้าที่ไปเกิดเป็น หมู หมา กา ไก่ สัตว์ทุกชนิด 
และเป็นคนที่เคยเป็นตั้งแต่ขอทาน ยัน จักรพรรดิข้าไปมาแล้วทุกแว่น แค้วน ทุกประเทศ ขนาดมิติอื่นๆ 
ข้าก็ไปมาแล้ว
ท่านอยากจะอิจฉาก็แล้วแต่ท่าน แต่ข้าไม่อิจฉาตัวเองหรอกจ๋อมๆ น้ำอาบนี่อุ่นดีจริงๆไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ การได้อาบน้ำอุ่นๆ หลังจากถูกเบ่งออกมาใหม่ๆนี่สบายจริงๆเฮ้ ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร เจ้ากำลังทำน้ำเข้าหูข้า!!! 
 
"แง้ๆๆๆ" 
"โอ๋ๆ เด็กน้อยๆ อย่าร้องนะ หิวแล้วหรือเปล่า งั้นเดี๋ยวข้าจะให้ทานนมนะ"
"แง้ๆๆ อุบ!!! (ไม่ ข้ายังไม่อยากกิน)"
"นี่ๆ อย่าหันหนีสิ มามะ ทานนมๆกัน โอ๋ๆ"
 
เฮ้ออ สงสัยกลับไปที่เตียงเมื่อไหร่ ข้าต้องหาทางควบคุมคออ่อนๆของตัวเองให้ได้ก่อน จะได้เอียงเอาน้ำออกจากหู