The Killer Boy โกลาหลหัวใจไขปริศนาพิศวง
เขียนโดย Nightcorez
วันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 08.16 น.
แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2559 13.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ไปบ้านเพื่อน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ล็อกบ้านด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่กลับมา"
แม่ของฉันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นี้แล้วขึ้นรถออกจากบ้านไป ซึ่งฉันเองก็ยังไม่รู้แม้แต่นิดว่าแม่ออกไปไหน ตอนนี้ฉันคงต้องอยู่คนเดียวไปสักระยะ ประมาณหลายเดือนเลยเพราะแม่บอกไว้ เอาจริงๆคือฉันจะหนีไปค้างบ้านยัยนิวนิวอยู่แล้ว แต่แม่กำกับไว้น่ะสิว่าให้เฝ้าบ้าน
พูดถึงแม่คนเดียวพอ อย่าถามถึงพ่อฉันเลยนะ ฉันยังทำใจไม่ได้
จะว่าไป...ฉันขอไปอยู่ค้างกับยัยนิวนิวดีกว่า อยู่แบบนี้เค้าจะเศร้าเหงาเฉาตายเลย อยู่คนเดียว
ในบ้านรกๆแบบนี้ อยู่มาได้เป็นสิบกว่าปีอย่างฉันนี่ถือว่าเก่งแล้วนะ
บ้านนิวนิว
ก๊อก ก๊อก!
"มีใครอยู่มั้ย"
ฉันตะโกนออกไป แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับดังลอดออกมาแม้แต่แอะเดียวเลย วันนี้ยัยนิวนิวไปไหน หรือว่ายังไม่ตื่น
"ฮาโหลล! มีใครอยู่มั้ย"
ก๊อก ก๊อก!
ฉันตัดสินใจเคาะประตูไปเรื่อยๆ...คือไหนๆก็อยากมาเที่ยวบ้านยัยนี่อยู่แล้วไง บ้านสวยแถมอยู่สบายอีกต่างหาก ฉันอิจฉานิวนิวมากเพราะพ่อแม่นางรวยล้นฟ้าสุดๆ บ้านถึงได้มโหฬารขนาดนี้
"มาแล้วๆ" อ๊ะ! นี่เสียงนิวนิวนี่นา นางคงจะพึ่งตื่นแหละ
กริ๊ก!
แอ๊ดดด...
ยัยนิวนิวเดินออกมาจากในบ้านด้วยชุดนอน แต่ก็ยังไม่วายไม่ยอมเปิดประตูรั้วให้
"เปิดประตูซะทีนะยัยนิวนิว! ฉันมายืนตะโกนเรียกตั้งนานแล้ว"
"อ้าว...ดีไนซ์เองหรอกหรอ โทษๆ พอดีฉันพึ่งเลิกกับไอ้คอปเปอร์มา แล้วพอฉันได้ยินเสียงเคาะประตูก็นึกว่าคอปเปอร์ เลยไม่อยากลงไปเปิด"
"นี่แปลว่าแกนอนอยู่ข้างบนบ้าน?"
"^O^" ยิ้มแบบนี้ใช่แน่ๆ...
"วันนี้ฉันขอมานอนค้างบ้านแก ได้ป่ะ"
"เฮ้ย..."
น้ำเสียงขัดแย้งนี่มันอะไรกัน -_-;
"ไม่ได้หรอ งั้นก็ไม่เป็น..."
"เปล่า แค่จะถามว่าอยู่ได้มั้ย พอดีบ้านฉันมันเริ่มรกแล้วน่ะนะ"
"อย่างน้อยก็รกน้อยกว่าบ้านฉันแล้วกันย่ะ แล้วนี่คือจะให้แขกยืนตากแดดหน้าบ้านตะโกนคุยกับเจ้าของบ้านแว้ดๆเนี่ยนะ"
"เอ้า! ก็เข้ามาดิ ประตูไม่ได้ล็อก"
"ขอบคุณมากนะคะขุ่นเพื่อนที่แสนดี ฉันขอมาอาศัยชั่วครู่น้า >O<"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ