The Killer Boy โกลาหลหัวใจไขปริศนาพิศวง

     "ล็อกบ้านด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่กลับมา"
    แม่ของฉันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นี้แล้วขึ้นรถออกจากบ้านไป ซึ่งฉันเองก็ยังไม่รู้แม้แต่นิดว่าแม่ออกไปไหน ตอนนี้ฉันคงต้องอยู่คนเดียวไปสักระยะ ประมาณหลายเดือนเลยเพราะแม่บอกไว้ เอาจริงๆคือฉันจะหนีไปค้างบ้านยัยนิวนิวอยู่แล้ว แต่แม่กำกับไว้น่ะสิว่าให้เฝ้าบ้าน
    พูดถึงแม่คนเดียวพอ อย่าถามถึงพ่อฉันเลยนะ ฉันยังทำใจไม่ได้
    จะว่าไป...ฉันขอไปอยู่ค้างกับยัยนิวนิวดีกว่า อยู่แบบนี้เค้าจะเศร้าเหงาเฉาตายเลย อยู่คนเดียวในบ้านรกๆแบบนี้ อยู่มาได้เป็นสิบกว่าปีอย่างฉันนี่ถือว่าเก่งแล้วนะ
    บ้านนิวนิว    ก๊อก ก๊อก!
    "มีใครอยู่มั้ย"
    ฉันตะโกนออกไป แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับดังลอดออกมาแม้แต่แอะเดียวเลย วันนี้ยัยนิวนิวไปไหน หรือว่ายังไม่ตื่น
    "ฮาโหลล! มีใครอยู่มั้ย"
    ก๊อก ก๊อก!    ฉันตัดสินใจเคาะประตูไปเรื่อยๆ...คือไหนๆก็อยากมาเที่ยวบ้านยัยนี่อยู่แล้วไง บ้านสวยแถมอยู่สบายอีกต่างหาก ฉันอิจฉานิวนิวมากเพราะพ่อแม่นางรวยล้นฟ้าสุดๆ บ้านถึงได้มโหฬารขนาดนี้
    "มาแล้วๆ" อ๊ะ! นี่เสียงนิวนิวนี่นา นางคงจะพึ่งตื่นแหละ
    กริ๊ก!    แอ๊ดดด...    ยัยนิวนิวเดินออกมาจากในบ้านด้วยชุดนอน แต่ก็ยังไม่วายไม่ยอมเปิดประตูรั้วให้
    "เปิดประตูซะทีนะยัยนิวนิว! ฉันมายืนตะโกนเรียกตั้งนานแล้ว"
    "อ้าว...ดีไนซ์เองหรอกหรอ โทษๆ พอดีฉันพึ่งเลิกกับไอ้คอปเปอร์มา แล้วพอฉันได้ยินเสียงเคาะประตูก็นึกว่าคอปเปอร์ เลยไม่อยากลงไปเปิด"
    "นี่แปลว่าแกนอนอยู่ข้างบนบ้าน?"
    "^O^" ยิ้มแบบนี้ใช่แน่ๆ...
    "วันนี้ฉันขอมานอนค้างบ้านแก ได้ป่ะ"
    "เฮ้ย..."
    น้ำเสียงขัดแย้งนี่มันอะไรกัน -_-;
    "ไม่ได้หรอ งั้นก็ไม่เป็น..."
    "เปล่า แค่จะถามว่าอยู่ได้มั้ย พอดีบ้านฉันมันเริ่มรกแล้วน่ะนะ"
    "อย่างน้อยก็รกน้อยกว่าบ้านฉันแล้วกันย่ะ แล้วนี่คือจะให้แขกยืนตากแดดหน้าบ้านตะโกนคุยกับเจ้าของบ้านแว้ดๆเนี่ยนะ"
    "เอ้า! ก็เข้ามาดิ ประตูไม่ได้ล็อก"
    "ขอบคุณมากนะคะขุ่นเพื่อนที่แสนดี ฉันขอมาอาศัยชั่วครู่น้า >O<"