Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง

       ฉันกับแมนออกมาเที่ยวกันในตัวเมือง แมนพาฉันมาที่ห้างๆหนึ่งเราเดินเข้าไปในห้างแล้วเดินช้อปปิ้ง(ฉันคนเดียว)แมนก็ช่วยถือของให้ฉันมันเยอะแยะมากมายไปหมด ไหนๆก็ไม่ได้ช้อปนานเรียนอย่างเดียววันนี้ขอหน่อยแล้วกันถือเป็นการปลดปล่อย
        “ ถ้าจะซื้อเยอะขนาดนี้” แมนที่เดินตามหลังฉันเอาแต่บ่น
        “นานๆทีหนา ก็ไหนบอกจะพามาเที่ยวไงก็ต้องตามใจกันหน่อย” 
        “ครับคุณผู้หญิง” แมนพูดประชด
        “หิวแล้วอ่ะ” ฉันหันไปพูดกับแมน
        “ควรพูดนานแล้วนี่มันจะเที่ยงครึ่งอยู่แล้ว”
        “จริงดิ”
        “ไปฉันพาไปกินอะไร”
        เรามาหยุดอยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านหนึ่งในห้าง แต่มันไม่เหมือนกับร้านอื่นพอเข้าไปข้างในจะแบ่งเป็นโซนมีทั้งโซนยุโรป โซนเอเชีย แต่ที่เยอะๆหน่อยก็เป็นโซนของญี่ปุ่น แต่ละโซนก็จะแตกต่างกันไปถ้าเป็นโซนยุโรปก็ให้บรรยากาศเหมือนอยู่แถบยุโรปอาหารส่วนใหญ่ก็เป็นอาหารทางฝั่งยุโรป แต่ที่เด่นๆก็เป็นโซนญี่ปุ่นนี่แหละเพราะมันทั้งใหญ่กว่าโซนอื่นมีอาหารให้เลือกมากกว่าโซนอื่น เราเลือกนั่งกันที่โซนญี่ปุ่น
        “รอซักครู่นะคะ” พนักงานรับเมนูเสร็จก็เดินออกไป
        “ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นแฟนเธอเหรอ” แมนหันไปมองอีกทาง
        ฉันหันไปดูทางเดียวกับแมนก็เจอเข้ากับพี่ไวท์มากับยัยเพิ้ง “เอ่อ…”
        “ฉันเห็นเขาตามมาตั้งแต่ตอนอยู่โรงแรมแล้ว”
        “มั่วหน่า เขามากับผู้หญิงคนอื่นไม่เห็นรึไง”
        “จะว่างั้นก็ได้”
        “อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ” พนักงานถือถาดอาหารแล้วค่อยๆทยอยวางไปทีละอย่างๆ
        ฉันลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อยแต่ฉันก็ยังกระวนกระวายใจว่าทำไมพี่ไวท์ถึงมากับยัยนั่นได้ แถมยังดูสวีทกันอีกฉันความจำเสื่อมแค่นี้ไม่คิดจะรื้อฟื้นให้มากกว่านี้หน่อยเหรอพอบอกว่าจำไม่ได้ก็ดันไปควงผู้หญิงคนอื่นซะได้
        “กินอะไรของเธอเนี่ยเลอะหมดแล้ว” แมนยื่นมือมาเช็ดปากให้ฉัน
        เพล้ง…
        เสียงเหมือนมีอะไรหล่นสู่พื้นพอหันไปมองรอบๆก็เจอกับสิ่งที่หล่นจริงๆมันคือจานหล่นแตกเต็มพื้นไปหมด และโต๊ะนั่นก็คือโต๊ะของพี่ไวท์
        พอกินอะไรกันเสร็จแล้วฉันก็ชวนแมนกลับโรงแรม
 
        ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นเป๊ะ!ทุกคนมายืนรวมตัวกันที่ลอบบี้เรียบร้อยที่เพิ่มมาก็คือยัยเพิ้งและแมน ฉันแนะนำแมนให้ทุกคนรู้จักแล้วดูเหมือนแมนจะเข้ากับทุกคนได้ยกเว้นพี่ไวท์ที่เอาแต่พูดเหน็บแนม
        ปาร์ตี้เริ่มขึ้นแล้วผู้ชายก็ไม่ย่างของทะเลกัน ส่วนผู้หญิงก็นั่งรอสวยๆแต่มันก็ไม่ใช่นิสัยของพี่เจลกับฉันน่ะสิเราทั้งสองเลยเดินไปที่ที่เขาย่างอาหารกันอยู่
        ย่างไปย่างมาทุกคนก็ดันมานั่งรวมตัวกันที่หาดเราทั้งหมดนั่งกันเป็นวงกลมโดยที่ข้างขวาคือพี่ไวท์ข้างซ้ายคือแมนแล้วพี่ลีก็คิดเกมๆหนึ่งขึ้นมันคือเกม ‘Spain a Bottle’ หรือ ‘หมุนขวดหรรษาพาเพลิน’ โดยที่จะมีคนหนึ่งหมุนขวดถ้าปากขวดไปอยู่ที่ใครก็จะต้องเลือกว่าจะเอา truth(ความจริง) หรือ Dare(ท้าประลอง) ถ้าเลือกtruthคนหมุนขวดจะถามอะไรก็ได้หนึ่งอย่างแต่ต้องตอบตามความจริง แต่ถ้าเลือกDareคนที่หมุนขวดจะมอบหมายอะไรก็ได้ให้เหยื่อทำ
        พี่ลีเป็นคนแรกที่จะหมุนขวดแต่ด้วยเรานั่งกันที่หาดมีแต่ทรายจึงยากแก่การหมุนพี่ลีเลยเอาแผ่นไม้เรียบๆมาลองเอาไว้แล้วหมุน คนแรกที่โดนคือพี่เจล
        “เจลว่ามาจะเลือกอะไร” พี่ลีคนหมุนขวดถาม
        “Dareแล้วกัน”
        “งั้นฉันท้าให้แกดื่มเหล้านี่เพรียวๆหนึ่งแก้ว”
       พี่เจลทำหน้าไม่สะทกสะท้านแล้วซัดเหล้าเข้าปากอย่างรวดเร็วนั่นมันเหล้าเพรียวๆเลยนะเป็นฉันฉันทำไม่ได้แน่เลยอ่ะ
        เป็นตาพี่เจลที่ต้องหมุน แล้วก็เหยื่อรายต่อไปก็คือพี่ชิกะ
        “ว่ามาเอาอะไร”
        “truth แล้วกัน”
        “งั้นฉันขอถามว่าเธอเคยมีอะไรกับไอ้เบลล์รึเปล่า” หว่ายยยคำถามแบบนี้เลยเหรอ
        ทุกคนในวงส่งเสียงเฮฮาเมื่อได้ยินคำถามเว้นก็แต่พี่ชิกะกับพี่เบลล์ที่หน้าแดงอย่างเห็นได้ชัดขนาดตอนนี้มันก็มืดแล้วนะแต่ยังเห็นชัดเจนเลยล่ะ
        “คะ…เคย”
        ทุกคนเฮฮากันมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำตอบ “ก็แหมคบกันมาจะสี่ปีแล้วก็ต้องมีบ้างดิว่ะ” พี่เบลล์พูดขึ้นบ้างแต่ท่าทางดูเคอะเขินมาก
        แล้วพี่ชิกะก็เริ่มต้นหมุนและเหยื่อรายต่อไปก็คือแมน
        “Dareแล้วกันพี่สวยแบบนี้คงไม่สั่งอะไรโหดๆใช่มั้ยค้าบบบ” แมนพยายามอ้อนพี่ชิกะ
        “เอาหนักๆเลย” ทุกคนในวงต่างเชียร์ให้เอาหนักๆ
        “งั้น…เลียรองเท้านั่นเป็นเวลาหนึ่งนาที” โหดใช่ย่อยนะนั่น
        ทุกคนหัวเราะเฮฮากันแต่แมนก็ต้องทำ เมื่อทำเสร็จก็หมุนไปเรื่อยๆ
        พี่เบลล์…
        พี่ลี…
        ยัยเพิ้ง…
        ทุกคนหมุนกันไปเรื่อยๆแต่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดอยู่ที่ฉันแต่ก็ดีแล้วไม่ต้องไปตอบคำถามบ้าๆพวกนั้นหรือไปทำอะไรแผลงๆแบบนั้น
        แล้วเป็นคราวของพี่ลีอีกครั้งพี่ลีหมุนไปและ…และ…มันก็มาหยุดอยู่ที่พี่ไวท์เกือบละอีกนิดเดียวรู้สึกโล่งมาก
        “truthละกันว่ะ”
        “ยากเลยว่ะทีนี้ขอคิดก่อน” พี่ลีใช่เวลาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แกยังรักฝันอยู่อีกใช่มั้ย” เมื่อพี่ลียิงคำถามใส่ทั้งกลุ่มที่ดูเฮฮาก็เงียบกริบเหมือนรอฟังคำตอบจากปากพี่ไวท์รวมทั้งฉันด้วยที่ลุ้นตัวโก่งมาก
        “รักดิ” พี่ไวท์พูดเบาๆแต่ฉันกลับได้ยิน ฉันถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
        “เอองั้นดูแลน้องฉันให้ดีด้วย” พี่ลีพูดก่อนที่พี่ไวท์จะหมุนขวดอีกครั้ง
        และเหยื่อรายต่อไปก็คือฉัน… ฉัน!...ฉัน!
        “เอ่อ…truth” ฉันไม่ได้หันไปมองหน้าพี่ไวท์เลย
        “ยังรักพี่อยู่มั้ย” ฉันกับทุกคนในกลุ่มถึงกับเงียบกริบ
        “รัก และยังรักเพิ่มขึ้นทุกวัน” ฉันต้องพูดความจริงออกไป ทุกคนในกลุ่มถึงกับแซวกันใหญ่