Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง

        ไม่นานนักก็ถึงทะเลที่เราจะมาพักผ่อน

        “ถึงแล้วววว เอาของเข้าที่พักกัน” พี่ลีพูดแล้วช่วยกันยกของสัมภาระในรถออกมาให้ 

        ที่พักของที่นี่คือโรงแรมตอนแรกฉันคิดว่าจะเป็นพวกบังกะโลอะไรแบบนี้แต่ที่แท้ก็คือโรงแรมเองเหรอ

        “เดี๋ยวฉันนอนกับไอ้ลี ส่วนเจลกับชิกะนอนด้วยกัน ลิน่านอนคนเดียวนะ” เรามาถึงยังลอบบี้แล้วพี่เบลล์ก็เริ่มแบ่งห้อง

        “ได้ค่ะ” ฉันตอบตกลงนอนคนเดียวก็ดีสิจะได้มีเวลาส่วนตัวหน่อย

        เราแยกย้ายกันเข้าห้องเตรียมจัดของต่างๆ ห้องของฉันเป็นห้องที่วิวดีพอสมควรนอกหน้าต่างจะมองเห็นทะเลที่สวยงาม มองได้กว้างขวางต่างจากโรงแรมอื่นที่ฉันเคยพัก ในห้องก็จัดเตรียมไว้ด้วยของที่สะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อย วันนี้ไม่มีโปรแกรมจะทำอะไรงั้นฉันขอนอนพักผ่อนซักหน่อยแล้วค่อยลงไปเดินเล่นที่ทะเลดีกว่า

        หลังจากการนอนพักยาวนานกว่าสองชั่วโมงฉันก็ตื่นขึ้นมาล้างหน้าล้างตา ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็นแดดน่าจะไม่ร้อนมากงั้นฉันลงไปเดินเล่นดีกว่า ไปสูดอากาศข้างนอกบ้างอยู่ในนี้อุดอู้เกินไป

        “หวัดดี” ขณะที่ฉันเดินเล่นอยู่ก็มีใครคนหนึ่งมาขวางเอาไว้

        “อ่าวฮิม” ฉันร้องทักเมื่อเห็นหน้าเขาคนนั้น ฮิมใส่เสื้อกล้ามสีขาวบางๆ กางเกงขาสั้นสีดำ และใส่แว่นสีดำเพื่อกันแดด

        “มาทำอะไรที่นี่เหรอ”

        “มาเที่ยวอ่ะ แล้วฮิมล่ะ”

        “มาเที่ยวเหมือนกัน อยู่นี่ก็ยากเหมือนกันนะพูดภาษาไทยไม่ได้เลยบางทีก็ฟังไม่รู้เรื่องว่าป่ะ” เราทั้งสองออกตัวเดินอย่างช้าๆ

        “ไม่อ่ะ ฉันฟังออกพูดออกด้วย”

        “อย่ามาโกหกหน่อยเลย เธอเนี่ยนะหน้าตาอยู่แถบยุโรปแบบนี้พูดไทยได้”

        “ฉันเป็นลูกครึ่งต่างหาก ไทย-อังกฤษน่ะ”

        “จริงเหรอไม่อยากเชื่อ”

        แล้วเราก็เดินกันไปเรื่อยๆคุยเล่นกันบ้าง ดูแล้วฮิมก็คุยสนุกเหมือนกันนะเขาชอบเล่าเรื่องตลกให้ฉันฟัง ฉันก็พลอยขำกับเขาไปด้วยบางทีก็เล่นมุก

        ฉันเห็นว่าเราเดินออกจากจุดเริ่มต้นมาไกลแล้วเลยชวนฮิมเลี้ยวกลับไปที่เดิมเดี๋ยวถ้ามืดๆฉันอาจจะหลงได้ เมื่อมาถึงที่เดิมเราก็พากันนั่งที่ชายหาด เรานั่งดูเด็กๆเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ทำให้ฉันนึกถึงตอนเด็กๆที่ฉันชอบเล่นน้ำกับพี่ลีอยากย้อนเวลากลับไปจัง

        “โอ๊ย” ฉันร้องออกมาเพราะเจ็บตาอยู่ๆลมก็พัดมาอย่างแรงโดยที่ฉันไม่ได้ตั้งตัว

        “เป็นอะไร” ฮิมที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้น

        “ทรายเข้าตาอ่ะ”

        “ไหนดูหน่อย” แล้วฮิมก็พยายามให้ฉันเปิดตาดู

        พลัวะ…

        อยู่ๆก็มีคนมาดึงตัวฮิมขึ้นแล้วชกเข้าไปที่หน้าอย่างจัง โดยที่เราทั้งสองยังไม่ทันตั้งตัว

        “ไอ้ไวท์ใจเย็นๆก่อน” พี่ลี เข้ามาห้ามและพยายามจับตัว ‘พี่ไวท์’ ส่วนพี่ๆคนอื่นๆก็รีบวิ่งตามมา

        พี่ไวท์มาได้ยังไง แล้วพี่ลีกับพี่ไวท์สนิทกันเหมือนเดิมแล้วเหรอ แล้วทำไมฉันไม่รู้ ฉันมีคำถามมากมายผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดเมื่อเห็นหน้าพี่ไวท์

        “อะไรว่ะแกไม่เห็นรึไงว่าไอเวรนี่มันจูบฝันอ่ะ แกจะให้ฉันใจเย็นได้ไง ขออีกซักทีเถอะ” พี่ไวท์กะตอนที่พี่ลีเผลอพุ่งตัวเข้าไปชกที่หน้าของฮิมอีกครั้งจนเลือดออก ฉันที่เห็นท่าไม่ดีก็รีบเข้าไปห้ามเอาไว้

        “พอแล้ว พอ ฉันบอกให้พอไง!” ฉันตะโกนไปสุดเสียงเพื่อนเรียกสติพี่ไวท์

        แล้วพี่ไวท์ก็ยั้งมือเอาไว้จริงๆฉันพยุงฮิมให้ลุกขึ้นจากหาดที่ตอนนี้มีคนหันมามองกันเยอะแล้ว

        “ฝันปกป้องมันทำไม มันจูบฝันนะ หรือฝันให้มันจูบฝันทำแบบนี้ได้ยังไง ไหนฝันบอกว่าฝันจะมีแค่พี่คนเดียว ไม่นอกใจพี่แล้วไอ้นี่มันคือใครทำไมไปอยู่กับมัน มันสำคัญกับฝันมากกว่าพี่เหรอ…” พี่ไวท์ที่เห็นฉันเข้าไปช่วยฮิมพูดไม่หยุด

        “พอซักที!” ฉันตะโกนออกไปอีกครั้งกับเสียงที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด

        นี่พี่ไวท์คิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นจริงๆเหรอ ทำไมเขาไม่ถามฉัน ทำไมเอาแต่ว่าฉัน

       ฉันเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วพยุงฮิมออกไปด้วย ”พักอยู่ที่ไหนเดี๋ยวไปส่ง”

        “ฉันไม่เป็นไรหรอก เธอเข้าไปเคลียร์กับแฟนเธอก่อนเถอะฉันเดินเองได้” แล้วฮิมก็เดินออกไปเลย

       ยังมีอะไรที่จะต้องเคลียร์อีกเหรอ ฉันหันหน้าไปทางโรงแรมแล้วก็เดินไปที่นั่นทันทีเรื่องอะไรฉันต้องไปเคลียร์ด้วย เคลียร์ไปก็เท่านั้นมันไม่มีประโยชน์อะไรหรอก

        “ฝันพี่ขอโทษ” ฉันเดินมาถึงลอบบี้ก็เห็นพี่ๆทุกคนนั่งกันอยู่ที่โซฟา

        “ฝันยังไม่พร้อมจะฟังอะไรตอนนี้ ฝันอยากอยู่คนเดียว” ฉันสะบัดแขนออกจากมือพี่ไวท์แล้วเดินขึ้นห้องพัก

        ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลรินอาบแก้ม ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะเขามานานเท่าไหร่แล้วนะไหนพี่ไวท์บอกว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจแล้วนี่มันคืออะไร ทำไมเขาถึงทำให้ฉันเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

        ก๊อกๆ…

        “ฝันเปิดประตูให้พี่หน่อย” เสียงนี้ฉันจำได้มันคือเสียงพี่ไวท์แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะพูดอะไร

        ฉันนอนร้องไห้ต่อไปโดยมีเสียงเคาะประตูเป็นระยะๆแต่ฉันก็ไม่มีความคิดที่จะเปิดมันเลยอยากเคาะก็เคาะไปทำยังไงฉันก็ไม่ออกไป ฉันนอนร้องไห้อยู่เนิ่นนานจนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

        ไวท์ที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่ประตูห้องของในฝันกลัวว่าในฝันจะเป็นอะไรเลยลงไปขอให้พนักงานมาเปิดห้องดูแล้วลีโอ เบลล์ ชิกะ เจลก็ตามเข้าไปดูในห้องก็พบกับในฝันที่นอนอยู่บนเตียง เหมือนนอนร้องไห้แล้วหลับไปที่แก้มมีคราบน้ำตาติดอยู่ ไวท์ที่เห็นแบบนั้นก็ช่วยอุ้มในฝันให้นอนให้เรียบร้อยแล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดคราบน้ำตาออก

        “ไวท์ฉันฝากดูแลฝันด้วยนะ” ลีโอที่เห็นว่าไวท์เป็นห่วงน้องตัวเองขนาดนี้ก็พูดขึ้นก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องพร้อมกับคนอื่นๆ

        ในห้องเหลือเพียงไวท์และในฝันแค่สองคนห้องที่เงียบสงบได้ยินเพียงเสียงคลื่นซัดเข้าฝั่งไวท์กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงข้างๆในฝันเขาเอาหัวในฝันนอนทับลงบนแขนตนเองแล้วกอดเธอไว้ แล้วทั้งคู่ก็เผลอหลับไป

        เมื่อคืนฉันหลับไปตอนไหนเนี่ย ตื่นมาอีกที่เช้าแล้วเหรอเนี่ย แล้วทำไมหมอนมันแข็งๆ พอฉันหันหน้าไปอีกทางก็เจอกับหน้าที่ขาวสะอาด จังๆเราห่างกันแค่นิดเดียวนี่มันพี่ไวท์หนิเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง แล้วทำไมเขามานอนเตียงเดียวกับฉันล่ะเมื่อคืนฉันทำอะไรลงไปรึเปล่า

        “Morning Kissค่ะ” พี่ไวท์ตื่นมาเมื่อไหร่ไม่รู้แต่ที่รู้ๆพี่ไว้จุ๊ปปากฉันแล้วยิ้มให้

        “ทำอะไรของพี่” ฉันที่เพิ่งเรียกสติกลับมาได้รีบเด้งตัวออกจากเตียงทันที

        “ไปอาบน้ำเถอะจะได้ลงไปกินข้าวเช้า” พี่ไวท์ไม่พูดอะไรแต่บอกให้ฉันไปอาบน้ำ

        ฉันไม่รอช้ารีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที เมื่อคืนก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลย ชุดก็ยังไม่ได้เปลี่ยนเหนียวตัวไปหมดแล้ว เอ๊ะ!แต่พี่ไวท์ก็ยังอยู่ในชุดเดิมอยู่เลย แปลว่ายังไม่ได้อาบน้ำเหมือนกันนะสิ

        ฉันออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นพี่ไวท์อีกแล้วสงสัยจะไปอาบน้ำเหมือนกัน วันนี้ฉันเลือกแต่งตัวด้วยการใส่บราสีดำไว้ข้างในแล้วมีเสื้อสีฟ้าเหลืองชมพูที่ถูกผสมกันอย่างลงตัวมันไม่ใช่เสื้อธรรมดามันเป็นเสื้อที่ถูกคิดให้เป็นตาข่ายเพื่อจะได้มองเห็นชัดเข้าไปถึงข้างใน กางเกงก็เป็นขาสั้นสีดำ ออกแนวเซ็กซี่ ชุดนี้ฉันเพิ่งซื้อเลยนะเนี่ยพอใส่แล้วก็สวยเหมือนกันนะดูแบบเรียบร้อยๆแต่แฝงไปด้วยความเซ็กซี่

        แอด…

        ฉันเปิดประตูออกไปกะจะลงไปกินข้าวเช้าก็เจอกับพี่ไวท์ที่ยืนพิงผนังใกล้ๆประตู

        “ใส่ชุดไรเนี่ยโป๊มากเลย” พอพี่ไวท์เห็นฉันที่ออกมาพร้อมกับชุดก็บ่นขึ้นมา “ไปเปลี่ยนใหม่เดี๋ยวนี้เลย” ไม่ทันตั้งตัวฉันก็โดนดันเข้าไปในห้องอีกครั้ง

        แล้วพี่ไวท์ก็ถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้าฉันออกแล้วยืนเลือกอะไรซักอย่างอยู่พักใหญ่ ก็โผล่หัวออกมากับเดรสยาวเฟื้อย สีเขียวมรกตคล้องคอ “ไม่เอาจะใส่ชุดนี้”

        “ต้องใส่ชุดนี้” พี่ไวท์บังคับแล้วดันตัวฉันเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับยัดชุดตัวใหม่ใส่ในมือฉันเสร็จสับ