Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง

8.0

เขียนโดย pimlovely_pm

วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.53 น.

  33 ตอน
  0 วิจารณ์
  34.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2559 18.25 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

19) เพื่อนพี่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        ฉันกลับมาถึงบ้านก็ค่ำมากแล้ววันนี้ชั่งสนุกเหลือเกินได้ไปเที่ยวทะเลที่ต่างจังหวัดมันเป็นอีกที่ที่ฉันรักตอนเด็กๆฉันชอบเที่ยวทะเลมาก

        ก๊อกๆ… 

        เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นฉันที่เพิ่งจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็รีบเดินไปเปิดประตู

        “ฝันพรุ่งนี้รีบตื่นนะเพื่อนพี่จะมาบ้าน”

        “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฝันอ่ะ”

        “ก็เขาสำคัญกับฝันมากไง” พี่ลียิ้มเจ้าเล่ห์

        “ใคร”

        “ถ้าอยากรู้ก็รีบตื่นสิ”

        ใครกันคือคนที่สำคัญสำหรับฉันนอกจากพ่อ แม่ พี่ลี ป้านิ่มก็ไม่มีใครที่ฉันคิดออกอีกเลยแถมทั้งหมดนี่ก็ไม่ใช่เพื่อนพี่ลีด้วย หรือจะเป็น...

       

        ฉันตื่นตั้งแต่เช้าโดยที่ไม่ต้องมีใครมาปลุกคงเป็นเพราะความอยากรู้ของฉันละมั้ง ลึกๆฉันก็หวังว่าจะเป็นพี่ไวท์แต่มันก็มีทางน้อยมากที่จะใช่

        “ว่าไงตื่นเช้านะเรา” พี่เบลล์?

        “สงสัยอยากจะรู้ว่าเป็นใครใช่มั้ย ก็นี่ไงพี่ชวนเบลล์ เจล แล้วก็ชิกกะมาเยี่ยมบ้านอ่ะไหนๆโรงเรียนก็หยุดให้พักตั้งสองเดือน”

        ฉันพยักหน้ารับด้วยความผิดหวังที่แท้ก็พวกพี่ๆนี่เอง หมายความว่าฉันกับพี่ไวท์เราจะไม่ได้เจอกันจริงๆใช่มั้ย

        “ไปกินข้าวเช้ากัน”

        เราทั้งหมดเดินตามพี่ลีที่เดินนำเข้าไปในห้องอาหารที่โต๊ะถูกจัดเรียงไว้ด้วยอาหารหลากหลายมากมาย

        “หูยยย นี่สินะอาหารไทย” พี่เบลล์ที่ดูตื่นตาตื่นใจ

        พี่ชิกะก็เช่นกัน เหลือเพียงแต่พี่เจลที่ทำหน้าเฉยๆด้วยความที่พี่เจลมีเชื้อไทยอยู่บ้างทำให้ไม่ตื่นเต้นกับของพวกนั้น

        เรานั่งกินข้าวเช้ากันเสร็จพวกพี่ๆก็ไปที่ห้องดนตรีกัน ฉันเลยปลีกตัวมาอยู่คนเดียวในห้องสมุดเล็กๆของบ้านที่รวมไว้ซึ่งนิยาย หนังสือการ์ตูน ส่วนหนังสือที่เป็นความรู้ก็ไม่ค่อยจะมีหรอก มีเยอะก็ไม่มีใครอ่าน ฉันอ่านจนเผลอหลับไปตื่นมาก็ช่วงเย็นแล้วฉันเลยออกมานั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่น

 

       “คุณในฝันคะตื่นได้แล้วค่ะๆๆ” เสียงคนใช้ที่บ้านเข้ามาปลุกฉันแต่เช้า

        “มีอะไรคะ” ฉันที่ยังคงงัวเงียอยู่

        “ก็พี่จะพาเรากับพวกเพื่อนพี่ไปทะเลไงเราไปพักกันสามวันสองคืน” พี่ลียืนกอดอกพิงประตู “ส่วนเสื้อผ้าพี่ให้คนเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว เราอ่ะรีบไปอาบน้ำเร็วเข้าเดี๋ยวจะไปถึงนู่นช้า”

        ฉันเด้งตัวออกจากเตียงที่นุ่มสบายรีบเดินเข้าไปอาบน้ำถ้าพูดถึงทะเลทีไรฉันจะรีบไปทันทีโดยไม่รอช้า ฉันอาบน้ำและใส่ชุดเดรสยาวสีชมพูน่ารักมีเพชรติดอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายเป็นรูปผีเสื้อกำลังบินอยู่

        ฉันลงไปก็เห็นพี่เบลล์ที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นสีครีมและเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำเงินลายต้นมะพร้าวสีขาว พี่ชิกะที่มาพร้อมกับเดรสยาวสีชมพูเหมือนฉันมีหมีตัวเล็กๆติดอยู่ที่หน้าอกข้างซ้าย พี่เจลที่ใส่กางเกงขาสั้นสีดำพร้อมทั้งเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดยาวปิดกางเกงนี่มันเหมือนชุดนอนของฉันเลยแฮะ และพี่ลีที่ใส่กางเก'ขาสั้นสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำเงินลายต้นมะพร้าวสีขาวเหมือนกับพี่เบลล์กำลังนั่งคุยกันอยู่

        “ไงเจ้าหญิงกว่าจะเสด็จลงมา” พี่เจลหันมามองฉันแล้วแซวขึ้น

        “ก็รีบสุดๆแล้วค่ะ”

        “พร้อมกันแล้วใช่มั้ย งั้นไปกันเลย” พี่ลีเดินนำหน้าไปที่รถFor tunerสีขาวคู่ใจแล้วก็ช่วยกันขนของใส่รถ

        “เดินทางปลอดภัยนะจ้ะ” โดยมีป้านิ่มและคนใช้ผู้หญิงอีกสองสามคนมายืนส่ง

        รถเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์ หลังใหญ่มุ่งหน้าไปยังทะเลในรถเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานต่างกับฉันที่เอาแต่ใส่หูฟังนั่งเหม่ออยู่ในรถ

รักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวานรักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมานให้ฉันและเธอก้าวผ่านรักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวานรักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมานให้ฉันและเธอก้าวผ่านแต่ไหนละความรักที่เธอศรัทธาเห็นเธอในวันนี้มีเพียงน้ำตาไหลรินลงมา ไหลรินออกมา

        แล้วเพลงในโทรศัพท์ก็เลื่อนมาถึงเพลงเพลงนี้ใช่มันตรงมาก ’รักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวาน’ มันทำให้คนที่แข็งข้อต้องอ่อนข้อ มันทำให้คนที่ไม่ก้มหัวให้ใครยอมก้มหัวให้กับความรักเพียงเพราะคำอ่อนหวานพวกนั้น มันเหมือนกับฉันที่ไม่เคยยอมใครแต่กลับยอมให้พี่ไวท์

        ‘รักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมาน’ มันทำให้ฉันทรมานจริงๆทรมานเพราะความรัก เจ็บปวดเพราะความรัก

 

ในคืนที่ฟ้าสว่าง รักลอยผ่านทุกๆ อย่างที่เธอตามหาจบลงที่คำสัญญาที่เหลือแค่เพียงอากาศคืนที่ฟ้าสว่าง รักเลยผ่านทุกๆ อย่างที่เธอใฝ่ฝันในวันสุดท้ายเหลือเพียงเรื่องจริงที่ทรมานแต่เธอจะผ่านพ้นมัน

 

        แล้วเมื่อไหร่ล่ะเมื่อไหร่ที่ฉันจะลืมพี่ไวท์ ลืมความรักพวกนี้มันเมื่อไหร่กันจะทำวิธีไหนฉันก็ไม่อาจลืมมันลง ฉันพยายามลืมหลายรอบแล้วแต่มันก็ยังคงจำ จำฝังใจเข้าไปในสมอง และยิ่งฝังลึกเข้าไปในหัวใจ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เครดิตเพลง : คืนที่ฟ้าสว่าง-The Yers

**เพลงนี้คนเขียนชอบส่วนตัวเลยอยากใส่ลงไปในนิยายด้วย**

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขออภัยที่ไม่ได้ต่อให้พอดีช่วง(13/10/59) อย่างที่พวกเราทุกคนได้รู้กัน เราเลยเห็นว่ามันไม่เหมาะสมที่จะลง แต่ตอนนี้เรามาลงให้ปกติแล้วนะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา