Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง
8.0
เขียนโดย pimlovely_pm
วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.53 น.
33 ตอน
0 วิจารณ์
34.11K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2559 18.25 น. โดย เจ้าของนิยาย
19) เพื่อนพี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฉันกลับมาถึงบ้านก็ค่ำมากแล้ววันนี้ชั่งสนุกเหลือเกินได้ไปเที่ยวทะเลที่ต่างจังหวัดมันเป็นอีกที่ที่ฉันรักตอนเด็กๆฉันชอบเที่ยวทะเลมาก
ก๊อกๆ…
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นฉันที่เพิ่งจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็รีบเดินไปเปิดประตู
“ฝันพรุ่งนี้รีบตื่นนะเพื่อนพี่จะมาบ้าน”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฝันอ่ะ”
“ก็เขาสำคัญกับฝันมากไง” พี่ลียิ้มเจ้าเล่ห์
“ใคร”
“ถ้าอยากรู้ก็รีบตื่นสิ”
ใครกันคือคนที่สำคัญสำหรับฉันนอกจากพ่อ แม่ พี่ลี ป้านิ่มก็ไม่มีใครที่ฉันคิดออกอีกเลยแถมทั้งหมดนี่ก็ไม่ใช่เพื่อนพี่ลีด้วย หรือจะเป็น...
ฉันตื่นตั้งแต่เช้าโดยที่ไม่ต้องมีใครมาปลุกคงเป็นเพราะความอยากรู้ของฉันละมั้ง ลึกๆฉันก็หวังว่าจะเป็นพี่ไวท์แต่มันก็มีทางน้อยมากที่จะใช่
“ว่าไงตื่นเช้านะเรา” พี่เบลล์?
“สงสัยอยากจะรู้ว่าเป็นใครใช่มั้ย ก็นี่ไงพี่ชวนเบลล์ เจล แล้วก็ชิกกะมาเยี่ยมบ้านอ่ะไหนๆโรงเรียนก็หยุดให้พักตั้งสองเดือน”
ฉันพยักหน้ารับด้วยความผิดหวังที่แท้ก็พวกพี่ๆนี่เอง หมายความว่าฉันกับพี่ไวท์เราจะไม่ได้เจอกันจริงๆใช่มั้ย
“ไปกินข้าวเช้ากัน”
เราทั้งหมดเดินตามพี่ลีที่เดินนำเข้าไปในห้องอาหารที่โต๊ะถูกจัดเรียงไว้ด้วยอาหารหลากหลายมากมาย
“หูยยย นี่สินะอาหารไทย” พี่เบลล์ที่ดูตื่นตาตื่นใจ
พี่ชิกะก็เช่นกัน เหลือเพียงแต่พี่เจลที่ทำหน้าเฉยๆด้วยความที่พี่เจลมีเชื้อไทยอยู่บ้างทำให้ไม่ตื่นเต้นกับของพวกนั้น
เรานั่งกินข้าวเช้ากันเสร็จพวกพี่ๆก็ไปที่ห้องดนตรีกัน ฉันเลยปลีกตัวมาอยู่คนเดียวในห้องสมุดเล็กๆของบ้านที่รวมไว้ซึ่งนิยาย หนังสือการ์ตูน ส่วนหนังสือที่เป็นความรู้ก็ไม่ค่อยจะมีหรอก มีเยอะก็ไม่มีใครอ่าน ฉันอ่านจนเผลอหลับไปตื่นมาก็ช่วงเย็นแล้วฉันเลยออกมานั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่น
“คุณในฝันคะตื่นได้แล้วค่ะๆๆ” เสียงคนใช้ที่บ้านเข้ามาปลุกฉันแต่เช้า
“มีอะไรคะ” ฉันที่ยังคงงัวเงียอยู่
“ก็พี่จะพาเรากับพวกเพื่อนพี่ไปทะเลไงเราไปพักกันสามวันสองคืน” พี่ลียืนกอดอกพิงประตู “ส่วนเสื้อผ้าพี่ให้คนเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว เราอ่ะรีบไปอาบน้ำเร็วเข้าเดี๋ยวจะไปถึงนู่นช้า”
ฉันเด้งตัวออกจากเตียงที่นุ่มสบายรีบเดินเข้าไปอาบน้ำถ้าพูดถึงทะเลทีไรฉันจะรีบไปทันทีโดยไม่รอช้า ฉันอาบน้ำและใส่ชุดเดรสยาวสีชมพูน่ารักมีเพชรติดอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายเป็นรูปผีเสื้อกำลังบินอยู่
ฉันลงไปก็เห็นพี่เบลล์ที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นสีครีมและเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำเงินลายต้นมะพร้าวสีขาว พี่ชิกะที่มาพร้อมกับเดรสยาวสีชมพูเหมือนฉันมีหมีตัวเล็กๆติดอยู่ที่หน้าอกข้างซ้าย พี่เจลที่ใส่กางเกงขาสั้นสีดำพร้อมทั้งเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดยาวปิดกางเกงนี่มันเหมือนชุดนอนของฉันเลยแฮะ และพี่ลีที่ใส่กางเก'ขาสั้นสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำเงินลายต้นมะพร้าวสีขาวเหมือนกับพี่เบลล์กำลังนั่งคุยกันอยู่
“ไงเจ้าหญิงกว่าจะเสด็จลงมา” พี่เจลหันมามองฉันแล้วแซวขึ้น
“ก็รีบสุดๆแล้วค่ะ”
“พร้อมกันแล้วใช่มั้ย งั้นไปกันเลย” พี่ลีเดินนำหน้าไปที่รถFor tunerสีขาวคู่ใจแล้วก็ช่วยกันขนของใส่รถ
“เดินทางปลอดภัยนะจ้ะ” โดยมีป้านิ่มและคนใช้ผู้หญิงอีกสองสามคนมายืนส่ง
รถเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์ หลังใหญ่มุ่งหน้าไปยังทะเลในรถเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานต่างกับฉันที่เอาแต่ใส่หูฟังนั่งเหม่ออยู่ในรถ
รักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวานรักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมานให้ฉันและเธอก้าวผ่านรักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวานรักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมานให้ฉันและเธอก้าวผ่านแต่ไหนละความรักที่เธอศรัทธาเห็นเธอในวันนี้มีเพียงน้ำตาไหลรินลงมา ไหลรินออกมา
แล้วเพลงในโทรศัพท์ก็เลื่อนมาถึงเพลงเพลงนี้ใช่มันตรงมาก ’รักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวาน’ มันทำให้คนที่แข็งข้อต้องอ่อนข้อ มันทำให้คนที่ไม่ก้มหัวให้ใครยอมก้มหัวให้กับความรักเพียงเพราะคำอ่อนหวานพวกนั้น มันเหมือนกับฉันที่ไม่เคยยอมใครแต่กลับยอมให้พี่ไวท์
‘รักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมาน’ มันทำให้ฉันทรมานจริงๆทรมานเพราะความรัก เจ็บปวดเพราะความรัก
ในคืนที่ฟ้าสว่าง รักลอยผ่านทุกๆ อย่างที่เธอตามหาจบลงที่คำสัญญาที่เหลือแค่เพียงอากาศคืนที่ฟ้าสว่าง รักเลยผ่านทุกๆ อย่างที่เธอใฝ่ฝันในวันสุดท้ายเหลือเพียงเรื่องจริงที่ทรมานแต่เธอจะผ่านพ้นมัน
แล้วเมื่อไหร่ล่ะเมื่อไหร่ที่ฉันจะลืมพี่ไวท์ ลืมความรักพวกนี้มันเมื่อไหร่กันจะทำวิธีไหนฉันก็ไม่อาจลืมมันลง ฉันพยายามลืมหลายรอบแล้วแต่มันก็ยังคงจำ จำฝังใจเข้าไปในสมอง และยิ่งฝังลึกเข้าไปในหัวใจ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เครดิตเพลง : คืนที่ฟ้าสว่าง-The Yers
**เพลงนี้คนเขียนชอบส่วนตัวเลยอยากใส่ลงไปในนิยายด้วย**
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขออภัยที่ไม่ได้ต่อให้พอดีช่วง(13/10/59) อย่างที่พวกเราทุกคนได้รู้กัน เราเลยเห็นว่ามันไม่เหมาะสมที่จะลง แต่ตอนนี้เรามาลงให้ปกติแล้วนะคะ
ก๊อกๆ…
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นฉันที่เพิ่งจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็รีบเดินไปเปิดประตู
“ฝันพรุ่งนี้รีบตื่นนะเพื่อนพี่จะมาบ้าน”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฝันอ่ะ”
“ก็เขาสำคัญกับฝันมากไง” พี่ลียิ้มเจ้าเล่ห์
“ใคร”
“ถ้าอยากรู้ก็รีบตื่นสิ”
ใครกันคือคนที่สำคัญสำหรับฉันนอกจากพ่อ แม่ พี่ลี ป้านิ่มก็ไม่มีใครที่ฉันคิดออกอีกเลยแถมทั้งหมดนี่ก็ไม่ใช่เพื่อนพี่ลีด้วย หรือจะเป็น...
ฉันตื่นตั้งแต่เช้าโดยที่ไม่ต้องมีใครมาปลุกคงเป็นเพราะความอยากรู้ของฉันละมั้ง ลึกๆฉันก็หวังว่าจะเป็นพี่ไวท์แต่มันก็มีทางน้อยมากที่จะใช่
“ว่าไงตื่นเช้านะเรา” พี่เบลล์?
“สงสัยอยากจะรู้ว่าเป็นใครใช่มั้ย ก็นี่ไงพี่ชวนเบลล์ เจล แล้วก็ชิกกะมาเยี่ยมบ้านอ่ะไหนๆโรงเรียนก็หยุดให้พักตั้งสองเดือน”
ฉันพยักหน้ารับด้วยความผิดหวังที่แท้ก็พวกพี่ๆนี่เอง หมายความว่าฉันกับพี่ไวท์เราจะไม่ได้เจอกันจริงๆใช่มั้ย
“ไปกินข้าวเช้ากัน”
เราทั้งหมดเดินตามพี่ลีที่เดินนำเข้าไปในห้องอาหารที่โต๊ะถูกจัดเรียงไว้ด้วยอาหารหลากหลายมากมาย
“หูยยย นี่สินะอาหารไทย” พี่เบลล์ที่ดูตื่นตาตื่นใจ
พี่ชิกะก็เช่นกัน เหลือเพียงแต่พี่เจลที่ทำหน้าเฉยๆด้วยความที่พี่เจลมีเชื้อไทยอยู่บ้างทำให้ไม่ตื่นเต้นกับของพวกนั้น
เรานั่งกินข้าวเช้ากันเสร็จพวกพี่ๆก็ไปที่ห้องดนตรีกัน ฉันเลยปลีกตัวมาอยู่คนเดียวในห้องสมุดเล็กๆของบ้านที่รวมไว้ซึ่งนิยาย หนังสือการ์ตูน ส่วนหนังสือที่เป็นความรู้ก็ไม่ค่อยจะมีหรอก มีเยอะก็ไม่มีใครอ่าน ฉันอ่านจนเผลอหลับไปตื่นมาก็ช่วงเย็นแล้วฉันเลยออกมานั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่น
“คุณในฝันคะตื่นได้แล้วค่ะๆๆ” เสียงคนใช้ที่บ้านเข้ามาปลุกฉันแต่เช้า
“มีอะไรคะ” ฉันที่ยังคงงัวเงียอยู่
“ก็พี่จะพาเรากับพวกเพื่อนพี่ไปทะเลไงเราไปพักกันสามวันสองคืน” พี่ลียืนกอดอกพิงประตู “ส่วนเสื้อผ้าพี่ให้คนเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว เราอ่ะรีบไปอาบน้ำเร็วเข้าเดี๋ยวจะไปถึงนู่นช้า”
ฉันเด้งตัวออกจากเตียงที่นุ่มสบายรีบเดินเข้าไปอาบน้ำถ้าพูดถึงทะเลทีไรฉันจะรีบไปทันทีโดยไม่รอช้า ฉันอาบน้ำและใส่ชุดเดรสยาวสีชมพูน่ารักมีเพชรติดอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายเป็นรูปผีเสื้อกำลังบินอยู่
ฉันลงไปก็เห็นพี่เบลล์ที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นสีครีมและเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำเงินลายต้นมะพร้าวสีขาว พี่ชิกะที่มาพร้อมกับเดรสยาวสีชมพูเหมือนฉันมีหมีตัวเล็กๆติดอยู่ที่หน้าอกข้างซ้าย พี่เจลที่ใส่กางเกงขาสั้นสีดำพร้อมทั้งเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดยาวปิดกางเกงนี่มันเหมือนชุดนอนของฉันเลยแฮะ และพี่ลีที่ใส่กางเก'ขาสั้นสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำเงินลายต้นมะพร้าวสีขาวเหมือนกับพี่เบลล์กำลังนั่งคุยกันอยู่
“ไงเจ้าหญิงกว่าจะเสด็จลงมา” พี่เจลหันมามองฉันแล้วแซวขึ้น
“ก็รีบสุดๆแล้วค่ะ”
“พร้อมกันแล้วใช่มั้ย งั้นไปกันเลย” พี่ลีเดินนำหน้าไปที่รถFor tunerสีขาวคู่ใจแล้วก็ช่วยกันขนของใส่รถ
“เดินทางปลอดภัยนะจ้ะ” โดยมีป้านิ่มและคนใช้ผู้หญิงอีกสองสามคนมายืนส่ง
รถเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์ หลังใหญ่มุ่งหน้าไปยังทะเลในรถเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานต่างกับฉันที่เอาแต่ใส่หูฟังนั่งเหม่ออยู่ในรถ
รักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวานรักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมานให้ฉันและเธอก้าวผ่านรักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวานรักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมานให้ฉันและเธอก้าวผ่านแต่ไหนละความรักที่เธอศรัทธาเห็นเธอในวันนี้มีเพียงน้ำตาไหลรินลงมา ไหลรินออกมา
แล้วเพลงในโทรศัพท์ก็เลื่อนมาถึงเพลงเพลงนี้ใช่มันตรงมาก ’รักเป็นเพียงคำที่อ่อนหวาน’ มันทำให้คนที่แข็งข้อต้องอ่อนข้อ มันทำให้คนที่ไม่ก้มหัวให้ใครยอมก้มหัวให้กับความรักเพียงเพราะคำอ่อนหวานพวกนั้น มันเหมือนกับฉันที่ไม่เคยยอมใครแต่กลับยอมให้พี่ไวท์
‘รักเป็นเพียงไฟที่ทำให้ทุกข์ทรมาน’ มันทำให้ฉันทรมานจริงๆทรมานเพราะความรัก เจ็บปวดเพราะความรัก
ในคืนที่ฟ้าสว่าง รักลอยผ่านทุกๆ อย่างที่เธอตามหาจบลงที่คำสัญญาที่เหลือแค่เพียงอากาศคืนที่ฟ้าสว่าง รักเลยผ่านทุกๆ อย่างที่เธอใฝ่ฝันในวันสุดท้ายเหลือเพียงเรื่องจริงที่ทรมานแต่เธอจะผ่านพ้นมัน
แล้วเมื่อไหร่ล่ะเมื่อไหร่ที่ฉันจะลืมพี่ไวท์ ลืมความรักพวกนี้มันเมื่อไหร่กันจะทำวิธีไหนฉันก็ไม่อาจลืมมันลง ฉันพยายามลืมหลายรอบแล้วแต่มันก็ยังคงจำ จำฝังใจเข้าไปในสมอง และยิ่งฝังลึกเข้าไปในหัวใจ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เครดิตเพลง : คืนที่ฟ้าสว่าง-The Yers
**เพลงนี้คนเขียนชอบส่วนตัวเลยอยากใส่ลงไปในนิยายด้วย**
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขออภัยที่ไม่ได้ต่อให้พอดีช่วง(13/10/59) อย่างที่พวกเราทุกคนได้รู้กัน เราเลยเห็นว่ามันไม่เหมาะสมที่จะลง แต่ตอนนี้เรามาลงให้ปกติแล้วนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ