Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง

        ก๊อกๆ

        เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันที่นอนฟังเพลงอยู่จำใจต้องเดินไปเปิดประตูให้

        “ฝันพรุ่งนี้พี่ไม่อยู่นะ เวลาอยู่กับไอ้นั่นก็ระวังตัวด้วย” พี่ลีพอเห็นว่าประตูเปิดขึ้นก็เริ่มต้นพูดทันควัน

        “ไปไหน”

        “โค้ชจะพาฉันจะพานักบาสทุกคนไปดูการฝึกบาสที่อื่นกว่าจะกลับก็ประมาณอีกหนึ่งอาทิตย์ เฮ้อออฉันละไม่อยากไปเลย จะอยู่ยังไงอ่ะเรา” พี่ลีจับหัวฉันโยกไปโยกมาอย่างเอ็นดู

        “ไม่เป็นไรฝันอยู่ได้”

        “แล้วตอนอยู่โรงเรียนก็อย่าไปยุ่งกับมันมากถ้าไม่จำเป็น” ‘มัน’ มันในที่นี่ไม่ต้องเอ่ยปากถามก็รู้ว่าพี่ลีพยายามจะสื่อถึงใคร

        พี่ลีมาส่งฉันที่โรงเรียนตามปกติกว่าพี่ลีจะไปก็ตอนเย็นหลังเลิกเรียน คราวนี้ฉันก็เหงาแย่เลยสิพวกพี่ๆก็ไม่อยู่ ความหวังสุดท้ายของฉันอย่างพี่ชิกะก็ดันไปเยี่ยมยายที่ญี่ปุ่นอีก กว่าจะกลับก็อีกหนึ่งอาทิตย์พอดิบพอดี จะเหงาตายก็คราวนี้แหละ เฮ้อออ

        ช่วงเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน นี่ก็ตอนเย็นแล้วหน้าที่ต่อไปของฉันคือไปซ้อมว่ายน้ำให้ไวท์ ฉันจะอยู่ได้จริงๆอย่างที่บอกกับพี่ลีไว้มั้ยเนี่ย อาหารก็ทำไม่เป็นซะด้วยต้องกินอาหารสำเร็จรูปเป็นแน่แท้ฉันต้องตายแน่ๆ ฉันไม่ชอบกินอาหารสำเร็จรูป ฉันว่ามันดูไม่สะอาดสู้เราทำเองดีกว่าแต่คือฉันทำไม่เป็นไง

        ฉันมุ่งหน้าไปยังสถานที่ฝึกที่ฉันคุ้นเคย

        ฉันเดินคิดอะไรเพลินๆจนชนกับร่างสูงของใครเข้าให้ มันทำให้ฉันนึกย้อนไปตอนที่ฉันอยู่สนามบินตอนนั้นก็ตลกดีเหมือนกันนะ ฉันเพิ่งสังเกตว่าฉันเดินมาถึงสระว่ายน้ำแล้ว

        “นี่ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเหมือนเดิมเลยนะ” เสียงนี่มันคุ้นๆ

        พอฉันเงยหน้าขึ้นไปมองถึงได้รับรู้ว่าเขาคือ ไวท์ ฉันแกล้งทำหน้าไม่สบอารมณ์ใส่ก่อนจะเดินไปเก็บของที่ห้องพักนักกีฬาเมื่อก่อนฉันเก็บของไว้ที่อัฒจรรย์ข้างๆสระนั่นแหละแต่เห็นว่าช่วงนี้เด็กของหายบ่อยเลยถือวิสาสะเดินไปเก็บของที่นั่นซะเลย

        “ทำไมคิดว่าผู้ชายหล่อๆงั้นสิพอเป็นฉันแล้วทำเป็นอารมณ์เสีย” ไวท์ยังคงเดินตามฉันมา

        “ใช่!” ฉันตอบไปอย่างรำคาญ “ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว”

        “ทำไมฉันไม่ดีตรงไหน” เขาจับแขนฉันให้หันไปทางตัวเองแล้วเอาแต่เขย่าร่างฉัน เขาเปลี่ยนไปเปลี่ยนไปอีกแล้ว เขาไม่ใช่คนเก่าอีกแล้ว เขากำลังทำให้ฉันกลัวอีกแล้ว

        ไม่ทันที่จะอ้าปากพูดอะไรปากนุ่มๆของฉันก็ถูกปากของผู้ชายตรงหน้าเข้ามาครอบครอง เขาจูบฉันด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว  ปากของเขาก็บดขยี้ปากของฉันไปทั่ว มันเป็นจูบที่ทำปากของฉันเจ็บแสบไปหมด ท่าทางโกรธของเขา กับจูบของเขามันทำให้ร่างกายฉันสั่นสะท้านไปหมด ฉันไม่แม้แต่จะต้านทานแรงไว้ได้ เขากอดฉันพร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นมากยิ่งขึ้นมันยิ่งทำให้น้ำใสๆในตาที่ฉันพยายามกลั่นไว้ไหลออกมา

        “ฝันพี่ขอโทษ” เขาค่อยๆคลายอ้อมกอดที่แน่นแฟ้นนั้นออก

        เพียะ…

        ฉันสะบัดมือใส่หน้าเขาอย่างแรง เสียงฝ่ามือของฉันกระทบกับแก้มนิ่มๆของเขา

        “นี่เธอทำอะไรอ่ะ” เสียงแหลมๆของผู้หญิงเข้ามาทันที่จะเห็นเหตุการณ์ที่ฉันตบหน้าเขายัยนกหงส์หยกเข้ามาลากตัวฉันออกไปทันที ไวท์ก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่พูดไม่จาทำหน้าตกใจ

        โครม…

        เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมากจนฉันไม่ทันตั้งตัว ยัยนกหงส์หยกพาร่างฉันลงไปในน้ำ ไม่ได้แค่ขอบสระด้วยนะยัยนั่นโยนร่างฉันไปที่กลางของสระน้ำบางทีฉันก็สงสัยว่าหล่อนเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะเป็นผู้หญิงที่ถึกมาก

        “ทำบ้าอะไรของเธอ!” เสียงไวท์วิ่งออกมาเห็นตอนที่ยัยนั่นโยนฉันลงไป

        ตอนนี้น้ำมันกำลังเข้าปาก เข้าจมูกฉันเรื่อยๆฉันเพิ่งตรัสรู้ว่าฉันว่ายน้ำไม่เป็นแล้วมาอยู่ในที่ที่น้ำลึกที่สุดแบบนี้ ฉันจะตายมั้ยเนี่ย ฉันเริ่มตะเกียกตะกายโผล่หัวหลุบๆล่อๆแล้วร้องขอความช่วยเหลือ น้ำมันเริ่มเข้าปาก เข้าจมูกมากยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้น และในที่สุดในตาฉันก็เห็นแต่น้ำเต็มไปหมด แล้วภาพมันก็ค่อยๆวูบหายไปก่อนภาพจะหายไปฉันรู้สึกได้ว่าร่างของฉันถูกฉุดขึ้นไป

        “ฝันๆๆ ตื่นสิฝัน” ไวท์ที่ลงไปช่วยในฝันเอาไว้พาร่างในฝันขึ้นมาตรงขอบสระเขาว่างร่างที่หลับตาพริ้มลงอย่างเบามือ

        “จะไปช่วยมันทำไมมันตบหน้านายนะ” คริสตัลคนที่โยนในฝันลงน้ำพูดด้วยท่าที่ไม่ค่อยชอบใจซักเท่าไหร่นัก

        แต่ไวท์ก็ไม่แม้แต่จะฟังเขาพยายามเขย่าตัวในฝันไปมาหวังจะให้ฟื้นขึ้นมาแต่เปล่าประโยชน์เลยเพราะน้ำเข้าไปทั้งในจมูกและปากของในฝันเต็มไปหมด คนตรงหน้าในฝันตัดสิ้นใจเอาปากตัวเองประกบกับปากในฝันกะจะผายปอด มันทำให้เขาหวนนึกไปถึงไม่กี่นาทีที่แล้วที่เขาได้กระทำสิ่งที่ไม่อาจให้อภัยได้กับในฝัน เขาได้แต่โทษตัวเองว่าไม่น่าทำแบบนั้นไปเลยถ้าเขาไม่ทำในฝันคงไม่ต้องมาจมน้ำแบบนี้

        “ทำอะไรของนาย จูบปากยัยนั่นทำไม” คริสตัลที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดทนไม่ได้ พยายามเข้าไปดึงร่างสูงเอาไว้แต่ไม่เป็นผล มันกลับทำให้เธอต้องหยุดนิ่งกลางอากาศด้วยซ้ำ

        “เธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ เธอก็รู้ว่าในฝันว่ายน้ำไม่เป็น แล้วยังจะทำแบบนี้อีกจิตใจเธอทำด้วยอะไรกันแน่” ไวท์ถอนริมฝีปากของเขาออกก่อนที่จะตวาดคริสตัลอย่างหัวเสีย

        เขายังพยายามทำต่อไปทั้งผ่ายปอดทั้งปั๊มหัวใจสลับกันไป จนในที่สุดความพยายามของเขาก็เป็นผลในฝันสำลักน้ำออกมาแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น ไวท์เห็นแบบนั้นเลยรีบอุ้มในฝันออกไปจากตรงนั้นทันทีเขาพาในฝันไปในรถของตนเองเขาวางร่างบางที่เบาะข้างๆคนขับอย่างเบามือและทะนุถนอม ในฝันที่ยังอยู่ในอาการสะลึมสะลือก็ได้แต่นั่งเงียบไม่โวยวายหรือพูดจาใดๆเลย