Prohibited Lover เมื่อรัก...เป็นสิ่งต้องห้าม

    "อะ...เอ่อ...อย่าถือสาฉันเลยนะ พอดีฉันขึ้นมาเดินเล่น..."
    "โกหก! คิดว่าตึกนี้มันยังอยากจะมีคนมาเดินเล่นอีกมั้ย"
    เออ...นั่นสิเนอะ เรานี่โง่ชะมัด T_T ดูสภาพตึกก็ไม่อยากเอ่ยปากแล้วว่าอยากเข้ามา ทรุดโทรม เก่า ร้าง มีโอกาสจะพังทลายลงมาเมื่อไรก็ได้...
    กึก...กึก...
    "เฮือก =[]= เสียงอะไรน่ะ!" ฉัน ยัยผู้หญิง (ที่ชื่ออะไรไม่รู้) และซีเรนตะโกนออกมาพร้อมกันเมื่อได้ยินเสียงหลังคาเริ่มแตก
    ตึกๆๆๆ (เสียงฝีเท้าคนวิ่งเร็วอย่างซีเรน)
    "อ้าว...ลูกแพร์ มาทำอะไรที่นี่" ซีเรนยังคงถาม
    "ไม่ใช่เวลามาถามไถ่นะซีเรน!" ยัยผู้หญิงข้างหน้าฉันตวาด
    "เชอร์รี่...ลูกแพร์...เรารีบหนีกันเหอะก่อนที่มันจะถล่มลงมา!!!" ซีเรนตวาดลั่นกว่า
    ตึกๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงฝีเท้าของเราสามคน)
    อ๋อ...ยัยผู้หญิงขี้ตวาดนี่ชื่อเชอร์รี่สินะ โอ๊ย! ชื่ออะไรเห่ยชะมัด... (ชื่อลูกแพร์ทันสมัยตายแหละย่ะ!)
    ปึ้ก!
    "กรี๊ด >O<"
    โธ่เอ้ย...ฉันดันมาหกล้มซะได้ นอนแบนราบคว่ำยังกับไข่เจียวเลย แถมขาก็ถลอกอีก แงๆๆ
    "เอ้า! ยัยโง่ วิ่งยังไงไม่ระวังเลย ไม่เห็นหรือไงว่าบันไดมันชัน" ยัยเชอร์รี่บ่น แต่ก็ไม่คิดจะเดินมาช่วยสักนิด
    มีแต่ซีเรนที่เดินมาอุ้มฉันขึ้น...
    เฮ้ย! อุ้มเรอะ =[]=
    "รีบไปกัน!" เชอร์รี่ตะโกน
    "ลูกแพร์" ซีเรนเรียกฉันด้วยน้ำเสียงสงสัย
    "หะ...หืม?"
    "กินข้าวบ้างป่ะเนี่ย"
    "กินย่ะ!"
    "ทำไมตัวแค่เนี้ย"
    "ก็ตัวแค่เนี้ยจะให้ตัวใหญ่เหมือนช้างไหมล่ะ!"
    "หัดกินข้าวเยอะๆซะบ้าง ให้ความรู้สึกเหมือนอุ้มคนหน่อย ไม่ใช่ให้ความรู้สึกอย่างกับถือมด"
    ไอร่บ้า -_-++
    กึกๆๆ!! (เสียงหลังคายังคงสนั่น)
    "อ๊ะ! ประตูอาคาร!!!" เชอร์รี่แหกปาก (ใช้คำนี้เลยละกัน ตวาดๆ ตะโกนๆ บ่อยๆก็น่าเบื่อ)
    แปลว่าเราเจอทางออกแล้วสินะ ยะฮู้ววววว \^O^/
    "ออกมาได้แล้ว!!!" ฉันแหกปาก (เอามั่งๆ)
    โครม!
    "กรี๊ดดดดดดดด TTOTT"
    ฮือๆ ไอ้อาคารมันถล่มลงมาเลยอ่ะ มีก้อนหินใหญ่ๆเท่าหัวสิงโตทับขาฉันอยู่...
    เจ็บ...มันเป็นขาข้างที่แผลถลอกด้วยอ่ะ แงๆ TOT
    "เชอร์รี่!!!" ซีเรนรีบวิ่งแจ้นไปหาเชอร์รี่
    ...แล้วฉันล่ะ?
    "ฉันไม่เป็นไรซีเรน ไปดูยัยนั่นก่อนเถอะ" ยันเชอร์รี่ชี่ชี้มาทางฉัน
    ดูเหมือนว่าซีเรนจะค่อยๆวิ่งมาหาฉันด้วยสีหน้าเฉยๆ ไม่ได้มีสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยนักหนาเหมือนที่ทำกับเชอร์รี่...
    "เป็นอะไรหรือ..."
    ปึ้ก!
    เขายื่นมือจะมาดึงก้อนหินออกให้ แต่ฉันปัดออกอย่างแรงด้วยความไร้ใยดี
    ถ้าจะมาช่วยกันเพราะคำขอของคนที่นายรัก ไม่ใช่ความเป็นห่วง...ฉันไม่ยินดี!