Prohibited Lover เมื่อรัก...เป็นสิ่งต้องห้าม
เขียนโดย 
Mikusung
วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.56 น.
แก้ไขเมื่อ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2559 20.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ไม่ยินดี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อะ...เอ่อ...อย่าถือสาฉันเลยนะ พอดีฉันขึ้นมาเดินเล่น..."
"โกหก! คิดว่าตึกนี้มันยังอยากจะมีคนมาเดินเล่นอีกมั้ย"
เออ...นั่นสิเนอะ เรานี่โง่ชะมัด T_T ดูสภาพตึกก็ไม่อยากเอ่ยปากแล้วว่าอยากเข้ามา ทรุดโทรม เก่า ร้าง มีโอกาสจะพังทลายลงมาเมื่อไรก็ได้...
กึก...กึก...
"เฮือก =[]= เสียงอะไรน่ะ!" ฉัน ยัยผู้หญิง (ที่ชื่ออะไรไม่รู้) และซีเรนตะโกนออกมาพร้อมกันเมื่อได้ยินเสียงหลังคาเริ่มแตก
ตึกๆๆๆ (เสียงฝีเท้าคนวิ่งเร็วอย่างซีเรน)
"อ้าว...ลูกแพร์ มาทำอะไรที่นี่" ซีเรนยังคงถาม
"ไม่ใช่เวลามาถามไถ่นะซีเรน!" ยัยผู้หญิงข้างหน้าฉันตวาด
"เชอร์รี่...ลูกแพร์...เรารีบหนีกันเหอะก่อนที่มันจะถล่มลงมา!!!" ซีเรนตวาดลั่นกว่า
ตึกๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงฝีเท้าของเราสามคน)
อ๋อ...ยัยผู้หญิงขี้ตวาดนี่ชื่อเชอร์รี่สินะ โอ๊ย! ชื่ออะไรเห่ยชะมัด... (ชื่อลูกแพร์ทันสมัยตายแหละย่ะ!)
ปึ้ก!
"กรี๊ด >O<"
โธ่เอ้ย...ฉันดันมาหกล้มซะได้ นอนแบนราบคว่ำยังกับไข่เจียวเลย แถมขาก็ถลอกอีก แงๆๆ
"เอ้า! ยัยโง่ วิ่งยังไงไม่ระวังเลย ไม่เห็นหรือไงว่าบันไดมันชัน" ยัยเชอร์รี่บ่น แต่ก็ไม่คิดจะเดินมาช่วยสักนิด
มีแต่ซีเรนที่เดินมาอุ้มฉันขึ้น...
เฮ้ย! อุ้มเรอะ =[]=
"รีบไปกัน!" เชอร์รี่ตะโกน
"ลูกแพร์" ซีเรนเรียกฉันด้วยน้ำเสียงสงสัย
"หะ...หืม?"
"กินข้าวบ้างป่ะเนี่ย"
"กินย่ะ!"
"ทำไมตัวแค่เนี้ย"
"ก็ตัวแค่เนี้ยจะให้ตัวใหญ่เหมือนช้างไหมล่ะ!"
"หัดกินข้าวเยอะๆซะบ้าง ให้ความรู้สึกเหมือนอุ้มคนหน่อย ไม่ใช่ให้ความรู้สึกอย่างกับถือมด"
ไอร่บ้า -_-++
กึกๆๆ!! (เสียงหลังคายังคงสนั่น)
"อ๊ะ! ประตูอาคาร!!!" เชอร์รี่แหกปาก (ใช้คำนี้เลยละกัน ตวาดๆ ตะโกนๆ บ่อยๆก็น่าเบื่อ)
แปลว่าเราเจอทางออกแล้วสินะ ยะฮู้ววววว \^O^/
"ออกมาได้แล้ว!!!" ฉันแหกปาก (เอามั่งๆ)
โครม!
"กรี๊ดดดดดดดด TTOTT"
ฮือๆ ไอ้อาคารมันถล่มลงมาเลยอ่ะ มีก้อนหินใหญ่ๆเท่าหัวสิงโตทับขาฉันอยู่...
เจ็บ...มันเป็นขาข้างที่แผลถลอกด้วยอ่ะ แงๆ TOT
"เชอร์รี่!!!" ซีเรนรีบวิ่งแจ้นไปหาเชอร์รี่
...แล้วฉันล่ะ?
"ฉันไม่เป็นไรซีเรน ไปดูยัยนั่นก่อนเถอะ" ยันเชอร์รี่ชี่ชี้มาทางฉัน
ดูเหมือนว่าซีเรนจะค่อยๆวิ่งมาหาฉันด้วยสีหน้าเฉยๆ ไม่ได้มีสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยนักหนาเหมือนที่ทำกับเชอร์รี่...
"เป็นอะไรหรือ..."
ปึ้ก!
เขายื่นมือจะมาดึงก้อนหินออกให้ แต่ฉันปัดออกอย่างแรงด้วยความไร้ใยดี
ถ้าจะมาช่วยกันเพราะคำขอของคนที่นายรัก ไม่ใช่ความเป็นห่วง...ฉันไม่ยินดี!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
