Born to be the Killer สืบปมร้ายนายฆาตกร

          "เเต่ฉันรู้อยู่ที่นึง"
          "ที่ไหน นายรู้ด้วยหรอ"
          "เเต่ไม่เเน่ใจว่าลูเซียตจะยังอยู่ที่นั่นไหม"
          "เเหงล่ะว่าเขาไม่มีวันให้นายประชิตตัวเขาได้เเน่"
          "ไม่ลองก็ไม่รู้"
          "เเล้วเราจะไปเมื่อไหร่"
          "พรุ่งนี้สิ"
          "เเล้วคืนนี้นาย.."
          "ไปพักกับเธอ"
          "ให้ตายเถอะ -.-"
 
          หลังจากคุยกันเสร็จสรรพทานอะไรเรียบร้อยฉันกับไอเด็นก็มากลับมาพักที่ห้องเช่าที่ฉันอยู่บอกเลยฉันไม่อยากให้เขาอยู่เลยจริงๆ นี่อุตส่าห์หนีหน้าเขาเเล้วนะยังมาเจอได้อีก
          อาบน้ำเสร็จฉันก็ให้ไอเด็นอาบต่อ เสื้อผ้าของเขาไม่มีก็เรื่องของเขาอ่ะนะ ระหว่างรอฉันก็เปิดดูทีวีเรื่อยเปื่อย เเต่ก็บังเอิญเปิดมาเจอข่าวคนตายอีกเเล้ว CNN ออกข่าวเลยหรอ พอได้ยินข่าวเเบบนี้ฉันละอยากจะตายหายไปจากโลกนี้ทำไมถึงเกิดเรื่องเเบบนี้บ่อยนักนะ
          เเล้วไอ้ฆาตกรที่ว่านี่ยังจับตัวไม่ได้อีกหรอจ้างลูเซียตไงเขาเป็นมือปืนระดับมืออาชีพที่บ้าคลั่งเชียวนะ ให้ตายเถอะต้องให้มีข่าวฆ่าหั่นศพอีกกี่ศพถึงจะพอใจ
 
 
' รายงานข่าวจาก CNN เหตุเกิดที่ xxx
เมื่อเช้าเวลาประมาณ 9 โมง
หญิงโสดวัย 30 ต้นๆได้รับช่อดอกกุหลาบจากชายหนุ่มปริศหนา
คนที่เดินผ่านถนนเส้นนั้นให้การว่า
หญิงโสดคนนั้นสูดดมดอกไม้สองสามรอบเเล้วก็ล้มลงไปนอนกับพื้น
หลังตำรวจมาถึงตรวจพบว่าเธอเสียชีวิตเเล้ว '
 
 
' เเละทางตำรวจได้เปิดดูกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่ถนนเส้นนั้น
พบว่าเป็นชายหนุ่มที่มีหนวดเครา
ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่ก่อคดีฆ่าหั่นศพที่ผ่านมา
เเต่ยังไม่สามารถจับตัวได้ '
 
 
          "ถามจริง? อย่างงี้ก็มีหรอไร้สาระมากเเถมยังจับตัวไม่ได้อีก ห่วยสิ้นดี" 
          "ข่าวอะไรเหรอ"
          พอฉันหันไปก็เจอไอเด็นกับเพียงเเค่ผ้าขนหนูผืนเดียวส่วนอีกผืนก็เช็ดผมที่เปียกชุ่มของเขาเเต่ฉันหันหน้าหนีก่อน ทำไมต้องโจ่งเเจ้งเเบบนี้ด้วยยย ใจคอไม่ดีโว้ย >_<
          "นะ..นะ..นาย.."
          "เป็นอะไรของเธอ ติดอ่างบ่อยนะช่วงนี้"
          "ทำไมไม่ไปใส่เสื้อล่ะ"
          "ก็ไม่มีชุดเปลี่ยนจะให้ใส่ยังไง"
          "ก็ใส่ชุดเดิมไงเล่า!"
          "ชุดเดิมเก็บไว้ใส่พรุ่งนี้"
          "เเล้วจะนุ่งเเบบนี้นอนหรือไง ไปนอนหน้าห้องเลยนะไม่ต้องมานอนกับฉัน"
          "ฉันจะนอนบนเตียงส่วนเธอนอนพื้น"
          "โอ้โหปาก ค่าเช่าห้องฉันเป็นคนจ่ายนะยะ นายต่างหากต้องนอนพื้น"
          "ฉันจะเเก้ผ้านอนเธอจะนอนกับฉันก็ได้นะ ไม่ว่า"
          "ยี้ ทุเรศ ฉันนอนพื้นก็ได้"
          "ว้าว ใจดีจัง"
          "ใจดีกับผีนะสิ! นายนี่มันไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย ไม่มีๆๆ"
          "ฉันจะสุภาพบุรุษกับคนนั้นก็ต่อเมื่อเป็นคนรักของฉัน"
          "อ้อเหรอยะ"
          "งั้นฉันนอนละ"
          "เชิญหลับให้สบาย! ขอให้ฝันร้ายนะ ชิ!"
          หมอนี่เป็นคนที่นิสัยเเย่มากบอกเลยมานอนที่คนอื่นละยังปากไม่ดีกับคนอื่นอีก ก็เห็นเเก่เขาจะช่วยฉันหรอกนะ ว่าเเล้วฉันก็เดินไปดูเขาหลับ ก็รู้ว่าเขายังหลับไม่สนิทหรอกเเต่มันน่าโมโหมากขนาดหลับยังหล่อเลย ไอ้บ้า! นี่เเก้ผ้าจริงหรอไม่อยากจะเชื่อ ขอเปิดผ้าห่มดูนิดหน่อยละกันถ้าฉันพลาดไปเห็นฮ๊อทด็อกของเขาก็ถือว่าเป็นกรรมของฉันจากนั้นฉันก็จะไปสารภาพบาปที่โบสถ์
 
     1..2..3!
     พรึ่บ..
     
     ขณะนี้ฉันหลับตาปี๋เเต่พอลืมตาข้างนึงช้าๆ
          "ก็ใส่กางเกงนี่นา.."
          "..."
          "เเหม อยากเเย่งที่นอนฉันก็บอกสิ"
          "..."
          "ชิ หลับตาพริ้มเชียว"
          "..."
          "นอนยังหล่อ ไอ้บ้า"
          "..."
          "ฉันเกลียดนายได้ยินไหม"
          "..."
          "ได้ยินป่ะว่าฉันเกลียดนาย ไปนอนละ เเบร่ๆ :P"
          "..."
          ด้วยความหมั่นไส้ฉันก็เลยถือวิสาสะด่าเขาตอนหลับซะเลยจบท้ายด้วยการเเลบลิ้นใส่หน้าเขา ฮ่าๆๆ สะใจดีจริง ว่าเเต่ฉันเป็นบ้าถึงขนาดหมั่นไส้ผู้ชายเลยเหรอ ผู้ชายยังขนาดนี้ถ้าเป็นผู้หญิงไม่ตบตีไส้เเตกเลยหรือไง พอๆ นอนได้เเล้วฉัน
          "สวัสดีพื้น ราตรีสวัสดิ์" 
 
     เช้าวันต่อมา..
       
          เมื่อคืนจำได้ว่าฉันพูดทักทายกับที่นอนบนพื้นเเล้วก็หลับลึกไปเลย เเล้วไหงตอนนี้ฉันมาอยู่บนเตียงได้ล่ะไม่อยากจะเชื่ออออ นี่ฉันละเมอเดินขึ้นมานอนบนเตียงเองเลยหรอไม่ได้ๆ อาการละเมอเดินนี่เป็นอะไรที่เเย่มากเพราะสภาพร่างกายไม่ปกติ
          "ตื่นมาก็ทำหน้าตกใจเเต่เช้าเลยนะ" ไอเด็นเดินมาพร้อมถือถ้วยกาเเฟอยู่ในมือ
          "ไอเด็นๆ ฉันมานอนอยู่บนเตียงได้ไงอ่ะ"
          "ฮ่าๆๆ"
          "ขะ..ขำหาเผือกอะไรยะ!"
          "ฉันไม่บอกดีกว่า"
          "บอกมาสิ บอกมาาา"
          "ก็.."
          "อะไร!"
          "ก็เมื่อคืนเธอละเมอน่ะสิ"
          "ละเมอหรอ -0-"
          "เธอละเมอคลานขึ้นมานอนบนเตียงเองเลยนะ"
          "จะ..จริงเหรอ นี่ฉันเป็นถึงขนาดนั้นเลยหรอ"
          "เเล้วเธอก็พูดว่า ไอเด็นฉันคิดถึงนาย..ฉันคิดถึงนายเหลือเกิน จุ๊บฉันที เเล้วเธอก็ทำปากจู๋ด้วย" เขาพูดเเล้วก็เเสดงท่าทางให้ดู หนอยเเน่ หมอนี่ขี้โม้ชัดๆ เเล้วฉันก็ปาหมอนใส่หน้าเขา
          "เฮ้! ปามาทำไม ฉันถือถ้วยกาเเฟอยู่นะ"
          "ไม่สนย่ะ นายขี้โม้เเน่ๆ"
          "ฮ่าๆๆ ก็จริงหนิ"
          "ไม่เชื่อ! ใครเขาละเมอพูดเป็นตุเป็นตะขนาดนั้น เเล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดถึงนายด้วย"
          "เเน่ใจเหรอ"
          "เเน่ใจสิ เเล้วก็เกลียดนายด้วย"
          "พูดคำนี้บ่อยเนอะ"
          "ก็ฉันเกลียดนายจริงๆ"
          "จะรับไว้ละกัน"
          
          หลังเถียงกันเสร็จฉันก็ไปอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วไอเด็นก็พาฉันกลับเข้าไปในเมือง เขาบอกว่าที่ที่เราจะไปคือบ้านเก่าของเขาก่อนที่พ่อเขาจะเเต่งงานใหม่กับเเม่ฉัน ฉันว่าลูเซียตไม่น่าจะอยู่จุดเดียวหรอกอาจจะเหลือเเค่กลิ่นตัววิญญาณของเขาล่ะมั้ง เขาน่าจะไปหลายที่อีกอย่างติดต่อกันไม่ได้เเล้วจะเจอตัวเขาได้ยังไง หมอนี่ร้ายจริงๆ ถ้ามิทานี่หายเร็วฉันจะบอกความจริงกับหล่อนทุกอย่างเลย 
          เเต่เรื่องที่จับตัวเเม่ฉันไปเนี้ยฉันงงมากเขาจะทำเเบบนั้นทำไม เป็นเด็กขาดความอบอุ่นหรอ หรือเเค่จะปั่นหัวฉันเล่น ฮึ่ยย
 
     ติ๊ด..
     ติ๊ด..ติ๊ด
         
          ขณะที่ฉันกับไอเด็นกำลังนั่งรถไฟไปที่จุดหมาย เสียงข้อความก็ดังขึ้นพอกดเข้าไปดูก็เห็นว่าเป็นเบอร์เเปลก เบอร์นี้คุ้นๆเเฮะเเต่จำตัวเลขไม่ได้ จะว่าไปฉันไม่ค่อยให้เบอร์กับใครเลยหนิเเล้วเบอร์ฉันมันไปกระจายมั่วซั่วตั้งเเต่ตอนไหน
 
 
 ' ดีใจจังเลยวันนี้คนสวยจะมาเยี่ยม ^_^ '
 
         
          เอาเเล้วสิลูเซียตเเหงๆเเล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันจะไปไหน จะตอบดีไหมนะ.. ..ไม่ตอบดีกว่า
 
     ผ่านไป 5 นาที..
     ติ๊ด..ติ๊ด
     บ้าเอ๊ย มาอีกเเล้ว
 
' ถึงเเล้วบอกด้วยนะ มีเซอร์ไพร์ส :) '
 
         
          ไอ้บ้านี่ไม่มีการงานทำหรือไงส่งมารบกวนคนอื่นรู้ไหมว่ากลัวจนขนหัวลุกเเล้วเนี้ย จะบอกไอเด็นดูเขาก็ไม่ได้สนใจฉันเท่าไหร่กำลังเหม่อมองบนฟ้าไกล เเล้วฉันจะตอบดีไหมถ้าไม่ตอบก็ยังไงๆอยู่ อืมมมม..ไม่ตอบหรอกไม่สนใจ ลูเซียตเป็นเด็กขาดความอบอุ่นชัวร์ เรียกร้องความสนใจอยู่บ่อยๆ (หมดความหล่อไปในชั่วพริบตา -..-)
 
     1 ชั่วโมงต่อมา..
          "เอาล่ะ เรามาถึงเเล้ว" ไอเด็นพูด
          "จะเข้าไปเลยเหรอ"
          "ไปสิ รอไรล่ะ"