Born to be the Killer สืบปมร้ายนายฆาตกร

          หลังจากจบช่วงเวลาเต้นรำ เวลาผ่านไปสามชั่วโมงรวมเป็นห้าชั่วโมงฉันก็รู้สึกง่วงเเล้ว เเต่บอกไอเด็นไปเขาบอกว่ารออีกเดี๋ยว ก็ไม่รู้รออะไรของเขานะ

          "เเขกผู้มีเกียรติทุกท่านรู้สึกยังไงกับเวลาที่ล่วงเลยไปเมื่อห้าชั่วโมงที่เเล้ว สนุกใช่ไหมล่ะคะ ต่อไปเราจะมี.."

     ตึก

     ตึก..

     ตึก.. ..

          เสียงเดินของใครบางคนเดินเขามาปรากฏกลางฟลอร์เต้นรำท่ามกลางผู้คนที่จ้องมองจากสายตาของใครหลายๆคน เเละ เเน่นอนเสียงซุบซิบก็เริ่มดังขึ้น

          "นั่นใครกัน"

          "ฉันก็ไม่รู้"

          "เขามาผิดเวลาหรือเปล่า"

          "นั่นสิ"

          "เขาบ้าหรือเปล่า อยู่ๆก็เดินออกมาเฉย"

          "เเถมยังใส่หน้ากากอีก"

          "ใช่ๆ มาผิดงานเเหงๆ"

     ...

     ..

          "สวัสดีครับทุกคน :)"

          "..."

          "ขอโทษ..ที่มาผิดเวลาไปหน่อย"

          "..."

          "พอดีผมเพิ่งเสร็จธุระก็เลยอยากมาร่วมงานซักนิด"

          "..."

          "เงียบทำไมหรอครับ"

          "..."

          "อ้อ..เพราะผมที่ทำให้เเปลกใจสินะ ทุกคนก็เลยเป็นใบ้"

          "อะ..เอ่อ คุณเป็นใครคะ เเล้วคุณ.." พิธีกรพูดขึ้น

          "คุณพิธีกร! คุณไม่ใช่หรอครับที่เป็นคนเเจกใบปลิวให้ผมในวันนั้น"

          เอ๊ะ หมอนี่ใครท่าทางเพี้ยนๆ เเจกใบปลิวงั้นหรอเเต่ใครๆก็น่าจะได้ใบปลิววันนั้นเหมือนกันนี่นา ฉันจำเขาไม่ได้เพราะเขาใส่หน้ากากไว้ หรือว่าจะเป็น..

          "เเต่เวลานี้มัน.."

          "คุณกล้าไล่ผมหรอครับคุณพิธีกร"

          "เปล่านะคะ คือฉันก็เเค่.."

          "เเต่ไม่เป็นไร เพราะผมมาที่นี่เพื่อมา..ยิงปืนเล่นสนุกๆ!"

          "ไม่ได้การเเล้ว ทุกคนหลบก่อน!" เสียงไอเด็นตะโกน

     ปัง!

     ปัง!

          "กรี๊ดดดดดดด"

          "ช่วยด้วยยย กรี๊ดดดด"

          "กรี๊ดดดดด"

          เสียงผู้คนเเตกตื่นพร้อมวิ่งหนี เเต่หมอนั่นยังคงยิงมั่วซั่วเเต่ไม่รู้โดนใครบ้างเพราะไอเด็นพาฉันหลบบ้างพอพ้นกระสุนปืนก็วิ่งออกมาข้างนอก

          "ไอเด็น หมอนั่นใคร"

          "ฉันไม่เเน่ใจ"

          "หมายความว่าไง"

          "อาจจะเป็นลูเซียต"

          "ลูเซียตงั้นหรอ งั้นก็เข้าทางเราสิ ไหนนายบอกว่าจับตัวหมอนี่ยากไง"

          "ถึงมันมาปรากฏตัวเเบบนี้ก็ใช่ว่าจะประชิดตัวได้ง่ายนะเธอ"

          "ละ..เเล้วจะทำไงดี"

          "บ้าเอ๊ย" ไอเด็นโดนยิงที่เเขนข้างซ้าย

          "ไอเด็นนายโดนยิงหนิ!"

          "นิดหน่อยน่า" 

          "ฉันว่าเราออกจากที่.."

          "เธอกลับไปก่อน ฉันขอสะสางกับหมอนี่ให้หอมปากหอมคอซะหน่อย" เเล้วเขาก็พกปืนออกมา นี่เขาเอาซ่อนไว้ตรงไหนเนี้ย

          "เเต่นายเจ็บอยู่เราต้องกลับพร้อมกันสิ"

          "บอกให้ไปไง!"

          "ไม่ได้! ฉันจะอยู่กับนาย"

          "ให้ตายเถอะ"

          "เเหมๆๆ.. น่าจะมอบรางวัลคู่รักที่รักกันจนคนอื่นจะอ้วกให้นะเนี้ย :)"

          เเล้วลูเซียตก็เดินเข้ามาจบการสนทนาของฉันกับไอเด็น เเต่ไอเด็นยังคงเล็งเป้าที่ลูเซียตโดยที่ไม่มีความกลัวเลยซักนิด ส่วนฉันก็หลบอยู่ข้างหลัง

          "ลูเซียต.." ไอเด็นพูดเสียงเเข็ง

          "ว้าว คิดว่างั้นเหรอ" 

          "ถ้าไม่ใช่เเกเเล้วจะเป็นใคร เเม้จะสวมหน้ากากเเต่ความชั่วของเเกก็ลอยออกมาอยู่ดี"

          "หึ มั่นใจจังเลยนะ..ไอเด็น :)"

          "เเม่ฉันอยู่ที่ไหน" คราวนี้ฉันพูดบ้าง

          "โอ้วลอร่า ยังนึกถึงเเม่อยู่หรอ ทำไมเพิ่งมานึกเอาตอนนี้ล่ะ หืม? เเต่เมื่อวันนั้นยังมีความสุขที่ได้ไปซื้อชุดราตรีสวยๆอยู่นี่นา.."

          "เเก..เเกเเอบตามฉัน! ไอ้คนชั่ว! เเกมันสารเลวบอกมาเดี๋ยวนี้เเม่ฉันอยู่ที่ไหน!"

          "อยากรู้หรอ ก็ถามผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆเธอสิ :)"

          "อะไรนะ" ไอเด็นพูด

          "วะ..ว่าไงนะ ไอ..ไอเด็น นาย.." ฉันหันไปมองหน้าเขา

          "ไม่ใช่นะลอร่า เธอโดนมัน.."

          "โกหก! ที่เเท้นายก็ร่วมมือกับมันนี่เอง"

          "ลอร่าเธอเข้าใจผิดเเล้วนะ!"

          ":)" ลูเซียตยังคงยืนยิ้ม

          "ฉันเชื่อนายมาตลอด ฉันก็สงสัยนายตั้งเเต่เเรกเเล้วเเต่นายก็ยังตีหน้าซื่อใส่หน้ากากมโน!ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เเต่เพราะการกระทำของนายมันทำให้ความเชื่อเเละความไว้ใจของฉันมันเพิ่มขึ้นเลยทำให้ความสงสัยในตัวนายหายไป!"

          "ลอร่า!"

          "เลิกเรียกชื่อฉันซะที! นายหลอกอย่างอื่นได้เเต่อย่ามาหลอกให้ฉันรักก็เเล้วกัน!"

          "ลอร่าเดี๋ยว!"

          ฉันวิ่งหนีออกมาโดยที่ไม่รู้จะไปทางไหนดีมันทั้งมืดเเล้วก็ฝนตกตอนไหนก็ไม่รู้ ทั้งน้ำฝนน้ำตามันรวมอยู่ด้วยกัน ฉันไม่สนว่าสถานการณ์ระหว่างไอเด็นกับลูเซียตจะเป็นยังไงเเต่ขอไม่รับรู้อะไรนับจากนี้ จะมุ่งหน้าตามหาเเม่ด้วยตัวฉันเองก็ได้ เเต่ตอนนี้ขอไปตั้งสติก่อนก็เเล้วกัน

          หวังว่าคงจะไม่เจอหน้านายอีกนะไอเด็น..