Sexy Cupcake ฉันขอนะผู้ชายคนนี้!
-
เขียนโดย CherryChild♥︎
วันที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 13.34 น.
7 ตอน
5 วิจารณ์
8,867 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2559 17.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) เพื่อนเพียงคนเดียว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฮึก T^T
วันนี้ฉันโดดเรียน...เอาแต่นั่งร้องไห้ทั้งวันไม่ทำอะไรเลย ข้าวก็ไม่ได้กินตั้งแต่เช้า (แต่อาบน้ำแล้วนะ! พอดีไม่ได้ซกมกอ่ะ) เอาแต่นั่งๆนอนๆร้องไห้น้ำตาเต็มหน้าอยู่เนี่ย โฮ TOT~
♪~
เสียงริงโทรโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น...แต่ฉันก็ไม่คิดจะหยิบมันขึ้นมาดู คงเป็นมินนี่กับฟ้าสางนั่นแหละ แต่มือฉันมันสั่งการ หยิบขึ้นมาดูเฉยเลย แต่โชคดีมากกกก...ที่ไม่ใช่สองคนนั้น
คนที่โทรมาหาฉันคือเพื่อนสนิทคนที่สามของฉัน...รำไพ!
ติ๊ด~
"ฮัลโหล"
【ไอริส! ทำไมวันนี้เธอไม่มาโรงเรียนล่ะ ไม่สบายหรอ วันนี้ฉันจะไปบ้านเธอนะ】
เฮ้ย! =[]=
ฉันรีบปาดน้ำตาออกทันที
"เอ่อ...ฉันสบายดีรำไพ"
【แล้วทำไมเธอถึงไม่...】
"มาหาฉันหน่อยสิ! ขอร้องนะรำไพ เราอยู่บ้านใกล้กันนี่นา นะๆ T^T"
ก็...ไม่ได้ใกล้มากหรอก แค่อยู่คนละซอยเฉยๆ ฉันอยู่ซอยห้า ส่วนรำไพอยู่ซอยเจ็ด ห่างกันนิดเดียวเอง
【อะ...อื้อ! ฉันจะรีบไปหานะ】
ตู๊ดดด~ ตู๊ดดด~
รำไพวางสายไปแล้ว ส่วนฉันก็แค่รอรำไพมา
วินาทีนี้ฉันมีแค่รำไพคนเดียวแล้ว อย่าทิ้งฉันนะรำไพ!
เมื่อรำไพมาถึงบ้านของไอริส
ฉันเปิดประตูห้องต้อนรับรำไพ เธอเดินเข้ามาอย่างงงนิดหน่อย ในมือหอบอะไรไม่รู้พะรุงพะรังไปหมด เห็นแล้วรกตามาก -_-;
"รำไพ หอบอะไรมาเยอะแยะ"
"อ๋อ...พวกขนมน้ำอะไรพวกนี้น่ะ จะได้เอามาแบ่งกินกับไอริส"
โถๆ...นางฟ้าตัวจริง T^T
"ขอบใจนะ"
"แล้วที่ไอริสเรียกฉันมา มี...เย้ย =[]="
ฉันโผเข้ากิดรำไพอย่างกระทันหัน น้ำตาเริ่มไหลพรากเมื่อเข้าประเด็น เอาเข้าจริงๆแล้วก็พูดยากสุดๆเลย
"รำไพ...ฉันมันไม่ดีมากใช่มั้ย! ตอบฉันมาสิรำไพ ขอร้องล่ะ ช่วยพูดความจริงออกมา ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลใจสักที ฮึกๆ T^T"
ฉันเขย่าตัวรำไพอย่างแรงจนเธออึ้ง แต่ฉันก็ยังร้องไห้ไม่หยุด เอาแต่ถามซ้ำๆว่าตัวฉันมันไม่ดีใช่มั้ย ฉันเสียใจจนฉันสลบไปทั้งๆที่รำไพยังอึ้งอยู่
"ฮะ...เฮ้ย! O_o ไอริส เป็นอะไร...ไอริส!!!"
นี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน
วันนี้ฉันโดดเรียน...เอาแต่นั่งร้องไห้ทั้งวันไม่ทำอะไรเลย ข้าวก็ไม่ได้กินตั้งแต่เช้า (แต่อาบน้ำแล้วนะ! พอดีไม่ได้ซกมกอ่ะ) เอาแต่นั่งๆนอนๆร้องไห้น้ำตาเต็มหน้าอยู่เนี่ย โฮ TOT~
♪~
เสียงริงโทรโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น...แต่ฉันก็ไม่คิดจะหยิบมันขึ้นมาดู คงเป็นมินนี่กับฟ้าสางนั่นแหละ แต่มือฉันมันสั่งการ หยิบขึ้นมาดูเฉยเลย แต่โชคดีมากกกก...ที่ไม่ใช่สองคนนั้น
คนที่โทรมาหาฉันคือเพื่อนสนิทคนที่สามของฉัน...รำไพ!
ติ๊ด~
"ฮัลโหล"
【ไอริส! ทำไมวันนี้เธอไม่มาโรงเรียนล่ะ ไม่สบายหรอ วันนี้ฉันจะไปบ้านเธอนะ】
เฮ้ย! =[]=
ฉันรีบปาดน้ำตาออกทันที
"เอ่อ...ฉันสบายดีรำไพ"
【แล้วทำไมเธอถึงไม่...】
"มาหาฉันหน่อยสิ! ขอร้องนะรำไพ เราอยู่บ้านใกล้กันนี่นา นะๆ T^T"
ก็...ไม่ได้ใกล้มากหรอก แค่อยู่คนละซอยเฉยๆ ฉันอยู่ซอยห้า ส่วนรำไพอยู่ซอยเจ็ด ห่างกันนิดเดียวเอง
【อะ...อื้อ! ฉันจะรีบไปหานะ】
ตู๊ดดด~ ตู๊ดดด~
รำไพวางสายไปแล้ว ส่วนฉันก็แค่รอรำไพมา
วินาทีนี้ฉันมีแค่รำไพคนเดียวแล้ว อย่าทิ้งฉันนะรำไพ!
เมื่อรำไพมาถึงบ้านของไอริส
ฉันเปิดประตูห้องต้อนรับรำไพ เธอเดินเข้ามาอย่างงงนิดหน่อย ในมือหอบอะไรไม่รู้พะรุงพะรังไปหมด เห็นแล้วรกตามาก -_-;
"รำไพ หอบอะไรมาเยอะแยะ"
"อ๋อ...พวกขนมน้ำอะไรพวกนี้น่ะ จะได้เอามาแบ่งกินกับไอริส"
โถๆ...นางฟ้าตัวจริง T^T
"ขอบใจนะ"
"แล้วที่ไอริสเรียกฉันมา มี...เย้ย =[]="
ฉันโผเข้ากิดรำไพอย่างกระทันหัน น้ำตาเริ่มไหลพรากเมื่อเข้าประเด็น เอาเข้าจริงๆแล้วก็พูดยากสุดๆเลย
"รำไพ...ฉันมันไม่ดีมากใช่มั้ย! ตอบฉันมาสิรำไพ ขอร้องล่ะ ช่วยพูดความจริงออกมา ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลใจสักที ฮึกๆ T^T"
ฉันเขย่าตัวรำไพอย่างแรงจนเธออึ้ง แต่ฉันก็ยังร้องไห้ไม่หยุด เอาแต่ถามซ้ำๆว่าตัวฉันมันไม่ดีใช่มั้ย ฉันเสียใจจนฉันสลบไปทั้งๆที่รำไพยังอึ้งอยู่
"ฮะ...เฮ้ย! O_o ไอริส เป็นอะไร...ไอริส!!!"
นี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ