I need you หนุ่มหน้าใสกั๊กหัวใจยัยจอมดื้อ
เขียนโดย 
namkhang
วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.51 น.
แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2559 21.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) สามสหายในวันวาน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่นายพูดเรื่องอะไรน่ะ ฉันไม่เข้าใจ"ฉันตอบออกไปอย่างใสซื่อ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเขา
ต้องการจะสื่ออะไร
"หึ นี่เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วจริงๆน่ะหรอ?ชูก้าร์"ลีเจนท์พูดด้วยสีหน้าหม่นลงอย่างเห็น
ได้ชัด นักเรียนหญิงต่างพากันมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่องจนฉันนึกว่าเผลอไปฆ่าคนในครอบครัว
ของพวกเธอรึเปล่า?
"คือ...ฉันว่าเราไปคุยกันที่อื่นดีมั๊ย?"ฉันถามพลางส่งสายตาอ้อนวอนไปให้เขา เพราะถ้ายังขืน
อยู่ตรงนี้ต่อไปล่ะก็ฉันคงเละไม่เหลือซากแน่นอนนนนT^T
"ได้สิ.....อะไรที่ทำให้เธอสบายใจ ฉันก็พร้อมจะทำทุกอย่างนั่นแหละ"เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้ม
ที่สาวๆเห็นแล้วคงเป็นลมกันทั้งแถบมาให้ฉัน โอ๊ยยย นี่เขาไม่รู้หรือไงว่ายิ่งทำแบบนี้ฉันจะยิ่งตาย
เร็วขึ้นน่ะ เห้ออออ
"งั้นเราไปคุยกันที่โรงยิมเถอะ ที่นั่นน่าจะสงบที่สุดแล้วล่ะ ในตอนนี้น่ะนะ"พูดจบฉันก็เดินนำ
หน้าเขาออกจากห้องเรียนไปอย่างรวดเร็ว เกือบไม่รอดแล้วไงเราาา
เมื่อมาถึงโรงยิม ฉันก็จัดการล็อคประตูไว้เสร็จเรียบร้อย เพราะฉันอยากจะได้ความเป็นส่วน
ตัวแบบสุดๆในการคุยกันครั้งนี้ เพราะการที่เขาเป็นน้องของไซหรับนั้นแปลว่าเขาก็ต้องอยู่ใน
เหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนนั่นด้วย.....ฉันจะต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องภายในวันนี้และเดี๋ยวนี้!
"นายเป็นใครกันแน่ แล้วนายมีรูปฉันได้ยังไง อธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"ฉันตะคอกใส่เขาเสียง
ดังเพราะอารมณ์เสียที่ไม่รู้เรื่องอะไรซักอย่าง นี่พวกเขาเห็นฉันเป็นตัวอะไรกันน่ะ ถึงได้หลอกฉัน
ซำ้แล้วซำ้เล่าแบบนี้!
"นี่เธอจำฉันไม่ได้จริงๆงั้นหรอ ชูก้าร์...หึ ในหัวเธอคงมีแต่ไอ้เนเบิ้ลอยู่เต็มไปหมดสินะ เธอ
ถึงได้หักหลังฉันกับพี่แล้วไปหามันน่ะ!"
"อย่าพูดชื่อนั้นออกมาอีกนะ!"ฉันประกาศกร้าวด้วยนำ้เสียงอันดุเดือด ฉันชักจะทนไม่ไหว
แล้วนะ นี่เขาคิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นจริงๆเหรอเนี่ย? ให้ตายสิ!!!
"ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ล่ะ! อ๋อ มันคงจะคบกับเธอเป็นของเล่นชั่วคราว แล้วเขี่ยเธอทิ้งล่ะสินะ
หึ ก้สมควรแล้วล่ะสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ!!"เขาพูดพลางจ้องมองใบหน้าของฉันด้วยแววตาแข็ง
กระด้างและเย็นชาแบบที่เขาไม่เคยใช้มันมองใครมาก่อน แต่ตอนนี้เขากำลังใช้แววตา
แบบนั้นมองมาที่ฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ทำไมกันนะ.....
Namkhang:ขอโทษทุกคนที่หายไปนานมากกๆๆๆๆๆนะคะ พอดีเราต้องไปเตรียมตัวสอบเข้า
ม.1น่ะค่ะ คอมฯเลยถูกปิดตายไปเลยT^T แต่ตอนนี้เราสอบติดม.1แล้ว เลยกลับมาหาทุกคนอีก
ครั้งงงง เราสัญญาน้าว่าจะไม่ทำให้ค้างแบบนี้อีกต่อไปแล้วววว แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่คอยติดตามเรามาตลอดนะ เราจะพยามยามมม รักทุกคนน้า จุ้บๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
