I need you หนุ่มหน้าใสกั๊กหัวใจยัยจอมดื้อ

               หลังจากที่นั่งตัดพ้อกับตัวเองเป็นรอบที่ล้านเก้า(เว่อออออร์)ฉันก็หยุดเรียน2อาทิตย์

เต็มๆ และมันก็เป็นความคิดที่แย่มากกกก เพราะเมื่อฉันมาเรียนตามปกติ อาจารย์ก็เอางานกองเท่า

ภูเขาไฟฟูจิมาไว้บนโต็ะของฉัน ฮือออออๆๆๆ ทำไมถึงทำกับฉันด้ายยยยT^T

               ฉันที่กำลังนั่งปั่นงานอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้นก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ด

ถล่มทลายของเหล่านักเรียนหญิง โอ๊ยยยย จะกรี๊ดอะไรนักหนาเนี่ยย กลัวหลอดเสียงไม่อักเสบ

เหรอออ:( แต่แล้วฉันก็ต้องหยุดบ่นทันทีเมื่ออาจารย์เดินเข้ามาพร้อมใบหน้าบูดบึ้งเหมือนฉันไม่มี

ผิด เอ...ถ้าให้ฉันเดานะ ฉันว่าอาจารย์ต้องอารมณ์เสียเพราะเสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงพวกนั้น

ชัวร์ 1000000000%  แต่ก็รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มทันทีเมื่อนักเรียนหญิงทำท่าคล้าย"รอจนจะ

ขาดใจตาย"แล้ว อาจารย์เลยหยิบเอกสารในมือขึ้นมาดูแล้วก็พูดว่า.....  

     "วันนี้ห้องเราจะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามานะจ....."

     "กรี๊ดดดดด  อาจารย์คะ ให้เค้านั่งข้างหนูน้าาาา"

     "ไม่ได้ค่ะอาจารย์ เค้าต้องนั่งข้างๆหนูน้าค้าาา" 

     "ให้เค้านั่งข้างหนูแทนเถอะค่ะอาจารย์คนสวยขาาาา  พลีสสสสสส"

แล้วก็คำพูดอีกมากมาย จนอาจารย์ต้องบอกให้เงียบ แล้วจึงพูดต่อ

     "คงไม่ได้หรอก จริงๆแล้วเค้าเป็นรุ่นพี่ของพวกเรา1ปีนะ แต่เค้าขอมาอยู่ห้องนี้ เพราะบอก

ว่า"แฟน"ของเค้าอยู่ห้องนี้น่ะ"อาจารย์พูดแล้วทำหน้าเสียดายสุดๆ แต่พวกผู้หญิงเนี่ยสิ ทำท่าจะ

ตายกันให้ได้เลย เห็นแล้วสยองชะมัดดด ท่าทางคนที่จะย้ายเข้ามาใหม่คงต้องหล่อมากแน่ๆเลย

ถึงได้คลั่งกันขนาดนี้ คลั่งยิ่งกว่า "แบมแบม GOT7"อีกนะเนี่ยยยยย หลังจากทุกคนทำใจกันได้

แล้ว อาจารย์ก็บอกให้นักเรียนใหม่เข้ามาในห้อง..ไหนๆขอดูหน้าหน่อยก็แล้วกันนน

     "เชิญเข้ามาได้เลยนะ ลีเจนท์" ฮะ อะไรนะ!!!!!เมื่อกี้อาจารย์บอกว่าใครนะ!!!!!!! แต่แล้ว

ความสงสัยของฉันก็หายไปจนหมดสิ้น เมื่อเจ้าของร่างสูงโปร่ง ดวงตาคมเข้ม ผมสีไวโอเลต

จมูกโด่งแบบลูกครึ่งลงตัวกับริมฝีปากบางนั่น เดินเข้ามาในห้อง ตอนนี้ทั้งห้องเงีบยยิ่งกว่าป่าช้าอีก

ราวกับว่าทุกคนตกอยู่ในมนต์สะกดของผู้มาเยือนใหม่ซะแล้ว จากนั้นเขาก็เริ่มเเนะนำตัวเอง.....

     "สวัสดีครับ ผมชื่อลีเจนท์นะ เป็นลูกครึ่งฝรั่งเศส-ไทยครับ  ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ:)"หลังจาก

ที่นิ่งไปนาน นักเรียนหญิงทั้งหลายก็กรี๊ดกันจนห้องเกือบแตก เพราะรอยยิ้มของลีเจนท์นั่นเอง 

     "อาจารย์คะ พวกเราอยากถามอะไรลีเจนท์หน่อยได้มั๊ยคะ"นักเรียนหญิงคนนึงถามขึ้น 

     "ได้สิ จะถามอะไรล่ะ"แต่ไม่ใช่เสียงตอบของอาจารย์ เพราะลีเจนท์เป็นคนตอบเอง ทำเอา

นักเรียนหญิงคนนั้นหน้าแดงเลยยย

     "คะ...คือว่า.....แฟนของลีเจนท์นี่คือ.....ใคร..เหรอ?????"เธอถามตะกุกตะกัก แถมยังหน้า

แดงหนักกว่าเดิมอีก แต่คำถามนี้ก็ทำให้ทั้งห้องกลายเป็นป่าช้าอีกครั้ง ทุกคนจ้องลีเจนท์คนเดียว

เลยแล้วก็กดดันทางสายตาสุดๆ ถ้าฉันเป็นลีเจนท์คงเขินแย่เลย โดนจ้องซะขนาดนี้ แต่ลีเจนท์

กลับยิ้ม แล้วมองมาทางฉัน เอ๊ะ ทำไมลีเจนท์ต้องมองฉันด้วย ฉันเริ่มกังวลแล้วสิ.....

     "แฟนของผมก็ไม่ใช่ใครหรอกครับ นอกจาก.....ชูก้าร์ :)"อ๋อ แฟนเขาคือชูก้าร์นี่เอง เข้าใจ

แล้วล่ะ.....ฮะ!!!!! แฟนเค้าคือชูก้าร์????? ฉันไปเป็นแฟนกับเขาเมื่อไหร่เนี่ยยย อะไรยังไงๆๆๆ

ฉันงงไปหมดแล้วน้าาาา

     "เดี๋ยวนะ ฉันไปเป็นแฟนกับนายตอนไหน???" ฉันถามออกไปตรงๆ เพราะไม่คุ้นกับเขาเลย

ถึงจะคุ้นชื่อเขา แต่หน้าตานี่ไม่นะ ส่วนสีผมนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย เหมือนมะเขือม่วงอ่ะ 55555+

     "เราเป็นแฟนกันตั้งแต่ตอนที่เธออยู่ฝรั่งเศสเเล้ว ที่รัก:)" คำพูดของเขาทำให้ฉันงงหนักกว่า

เดิม เขารู้ได้ยังไงว่าฉันเคยอยู่ฝรั่งเศส แต่ดูเหมือนว่าฉันจะแสดงอาการงงมากเกินไปจนเขาดูออก

เขาเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดนู่นนี่นั่น แล้วหันมาให้ทุกคนดู ฉันถึงกับช็อกจนพูดไม่ออก ก็นั่น

มัน.....เป็นภาพฉันยืนจูบกับลีเจนท์อยู่หน้าบ้านเขาที่ฝรั่งเศสนี่นา!!!!! เขามีรูปนี้ได้ยังไงอ่ะ

หรือว่าเขาคือ.....น้องชายแท้ๆของไซหรับ.....เป็นไปไม่ได้หรอก หมอนั่นจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงล่ะ

ไม่มีทางหรอกน่า แค่คนชื่อเหมือนกันเท่านั้นแหละ.....มั้งนะ

     "ถึงแม้รูปร่างหน้าตาฉันจะเปลี่ยนไป แต่ฉันก็ไม่เคยลืมเธอนะชูก้าร์.....ฉันคิดถึงเธอมากแค่

ไหนรู้บ้างรึเปล่า.....ฉันยังรักเธออยู่นะ ชูก้าร์"

 Namkhang:ช่วงนี้เรายุ่งๆเพราะฉะนั้นจะอัพทุกเย็นวันพฤหัสนะคะ เริ่มตั้งแต่อาทิตย์หน้าเป็นต้น

ไปน้าาา อย่าลืมมาเม้นท์ความรู้สึกกันด้วยนะค้าาา เม้นท์เลยๆๆ เราไม่โกดหรอกน่าาาาา

นะๆๆๆๆ*0*