[Annie Annali Diary]อันนาเลไดอารี่

   เช้าวันที่ 3 21/5

 

   สวัสดี ฉันแอนนี่ อันนาเลคนเดิมนั่นแหละ สาวสวีเดนที่มาเมืองเล็กๆ

โรงเรียนธรรมดาๆ ผู้ชื่นชอบการดื่มชาและกาแฟ ซึ่งหลังๆก็้พยายาม

ลดบ้างมาดื่มโกโก้แทน แต่ก็ยังดื่มกาแฟบ้าง

 

 

   พวกเธอชอบดื่มกาแฟอะไรล่ะ! ทำไมถึงถามน่ะหรอ? เพราะว่าวันนี้

ระหว่างที่จะได้ไปโรงเรียนทางธรรมดาไปเจอกับร้านกาแฟเปิดใหม่น่ะสิ

รสชาติกลมกล่อมอร่อยมากเลยล่ะ 

 

 

   ฉันชอบคาปูชิโน่มากๆเลยล่ะ ฮ่าๆ รองลงมาคงจะเป็นลาเต้ล่ะมั้ง

แต่ฉันชอบดูลาเต้อาร์ตมากกว่าดื่มเสียมากกว่า...

 

 

   ร้านกาแฟแห่งนี้ฉันขอเก็บเป็นความลับไม่บอกใคร...เพราะหาก

ฉันบอกความสงบของฉันต้องหายไปแน่ๆ คุณเจ้าของร้านก็อัธยาศัย

ดี 

 

 

   วันนี้ฉันค่อนข้างที่จะชิวมากๆ เพราะวันนี้คาบแรกซึ่งก็คือ วิทย์ ฉัน

ไม่ต้องเรียน ซึ่งจะเหลือแค่3วิชาคือ การอ่าน พละ และการเขียน

 

 

   ฉันเลยเลือกที่จะมาทางธรรมดา วันนี้ฉันใส่ชุดพละของโรงเรียน

ด้วยล่ะ เป็นชุด เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ และกางเกงขาสั้นเลยเข่าสีขาว

รองเท้าผ้าใบสีขาว

 

 

   กระเป๋าของฉันค่อนข้างเบามากๆเลยล่ะ พกของมาแค่ไม่กี่อย่างและ

พกกางเกงขายาวมาด้วย...จริงๆแล้วน่ะ ฉันใส่กางเกงขายาวอยู่ล่ะ

ส่วนกางเกงพละค่อยไปใส่ที่โรงเรียน หากฉันไม่ใส่กางเกงขายาวล่ะก็

คงจะต้องหนาวตายแน่ๆ

 

 

   ระหว่างทางเจอกับน้องหมาพันธุ์บอร์เดอร์ คอลลี่ด้วยล่ะตัวใหญ่ขน

ดำสลับขาวฟูๆ ที่น่าจะออกมาเดินเล่น น่ารักมากๆเลยล่ะ แต่ยังไงฉันก็

ชอบแมวมากกว่าล่ะนะ 

 

 

   ระหว่างนั้นที่เดินเล่นไปเรื่อยๆก็ถึงทางลับใกล้ๆกับร้านอาหารอีกแห่ง

ดูลึกลับพอๆกับทางลัดของฉันเลย

 

 

   พูดถึง ทางลับ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะไม่ไปเยี่ยมชมทางลับแห่งนี้ ทางที่

ดูมืดๆ...น่ากลัวๆ...สำหรับใครหลายๆคนนั้น...สำหรับฉันมันที่สุดของ

ที่สุดเลยล่ะนะ!

 

 

   ทางมืด...ทางที่ดูอันตราย...โดยที่ไม่รู้เลย...ว่าด้านในนั้น...มีอะไร

บ้าง...ด้านในนั้นมันอาจจะมีสิ่งที่สวยงามสุดๆเลยก็ได้...มันคงจะคุ้มค่า

หากได้ลองสัมผัส...คุ้มค่าที่จะได้แลดู...คุ้มค่าที่จะ...หัวเราะออกมา

หากเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง...

 

 

   ตอนเดินเข้าไป...ใจของฉันเต้นรัวๆไม่เป็นจังหวะเท่าไหร่...ขาสั่นพั่บๆ

นิดหน่อย...เหงื่อที่ไหลออกมาทั้งๆที่ฉันไม่ได้ร้อนเลยแท้ๆ...รอยยิ้มที่

ดูประหลาดของฉัน...

 

 

   แต่แล้ว..ฉันกลับต้องหัวเราะและยิ้มร่าออกมา...นี่มันเป็นสวรรค์ของ

แมวเลยล่ะนะ แมวเหมียวนับ10ตัวมารวมกันที่นี่เหมือนนัดหมาย เจ้า

เหมียวที่ไม่กลัวคน แต่กลับร้อง เหมียวๆ ทักคนที่สบตากับมัน เหมือนจะ

ทักว่า 'สวัสดีมนุษย์!'

 

 

   ฉันรู้สึกมีความสุขมากๆเลยล่ะ เห็นกล่องใบหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางวง

สนทนาของเจ้าเหมียว พอลองไปนั่งดูนั้น เหมือนบอสของกลุ่มเหมียว

เป็นแมวลายการ์ฟิว ขนสีส้มอ้วนตุ้ยนุ้ยมานั่งบนตักของฉัน ซึ่งก็อด

ไม่ได้ที่จะไม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับเซลฟี่คู่น้องเหมียวแล้วอัพ

ลงในเฟซบุ๊ค

 

 

   นั่นแหละ พอถ่ายไปถ่ายมาสักพักก็ลุกออกเพราะหากนานกว่านี้ฉัน

คงได้วิ่งไปโรงเรียนแทนจะได้เดินสบายๆ

 

 

   ฉันเดินผ่านสะพานที่มีแม่น้ำไหลผ่าน แม่น้ำใสจนเห็นพวกปลาในน้ำ

นกน้อยที่มายืนบนสะพาน มดที่เดินเรียงแถวกันเป็นขบวน กระรอกที่

เดินบนสะพานตัวน้อยๆ...

 

 

   ฉันเดินไปต่อเรื่อยๆ คนเริ่มเยอะขึ้นสวนทางผ่านฉันไปมา และอีกไม่กี่

ก้าวก็จะถึงโรงเรียนของฉันแล้วล่ะ

 

 

   ฉันก้าวเดินเข้าโรงเรียนอย่างปกติ แล้วตรงดิ่งไปที่ล็อคเกอร์ของฉัน

เพื่อเปลี่ยนรองเท้าและหยิบอุปกรณ์ใส่กระเป๋า

 

 

   ฉันไปเดินเล่นที่สนามก่อนจะหย่อนตัวลงนอนบนหญ้า สบายมากๆ...

ความสุข...ที่ไม่อยากให้หายไป...

 

 

   ฉันก็รีบลุกขึ้นมานั่งแล้วรีบจ้ำเท้าออกเพราะมันหนาว...แล้วไปผ่าน

บริเวณสนามบาสกลางแจ้ง 

 

 

   ตอนนี้ยังไม่มีใครมาเล่นแถมยังมีลูกบาสด้วย มันก็อดดึงฉันเข้าไปหา

ไม่ได้ ฉันเลยวางกระเป๋าเป้ไว้ข้างๆแล้ววิ่งเข้าไปในสนามคว้าลูกบาสมา

แล้วเดาะดู

 

 

   ฉันไม่ได้เล่นบาสนานพอตัวเลยล่ะ เพราะที่โรงเรียนเก่าฉันตอนมัธยม

ต้นก็มัวแต่ยุ่งกับการเรียนมากเลยล่ะ พอได้เล่นที่ก็ต้องรื้อฟื้นวิธีเล่นอีก

รอบ

 

 

   ฉันเล่นไปเล่นมาอย่างเพลิดเพลินโดยไม่ได้สังเกตุเลยว่า พวกผู้ชาย

ที่จะเล่นจ้องฉันอยู่ แล้วเดินเข้ามาหาฉัน ตอนรู้สึกตัวพวกนั้นก็เดินมา

ด้านหน้าแล้ว...

 

 

   การกระทำกลับตาลปัตรกับสิ่งที่ฉันคิดพวกเขากลับชวนฉันมาเล่น

ด้วย ซึ่งฉันก็ยอมรับไป ถือว่าสนุกมากๆเลยล่ะ เหงื่อไหลออกมาช่วย

ให้ฉันหายหนาวเลยล่ะ ได้รู้จักพี่ๆเพื่อนๆใหม่ด้วยล่ะ แต่เป็นผู้ชาย

ทั้งนั้น...

 

 

   ฉันได้รู้จักกับ 'อเล็กซ์' 'ฟรานส์' และ 'แอนโทนี่' พี่และเพื่อนที่ฉัน

คิดว่าน่าจะสนิทสุดในบรรดาผู้ชาย และอยู่ห้องเดียวกับฉัน2คนคือ

ฟรานส์และอเล็กซ์ แอนโทนี่เรียนสูงกว่า1ปี แต่ทั้ง3นี้คุยสนุกมากๆเลย

 

 

   'อเล็กซ์'ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาว ผู้มีนิสัยอารมณ์ดีตลอดเวลา เป็นคน

ที่คุยสนุก ชื่นชอบการเล่นกีฬาบาสและการนั่งเล่นเกม 

   'ฟรานส์'ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาว ใส่แว่น แลดูเนิร์ดๆ แต่มีความสุภาพ

บุรุษ ผู้ชื่นชอบการอ่านหนังสือ และการฟังเพลง ผู้เกลียดความโหวก

เหวก

 

 

   ที่จริงฉันเคยเห็นฟรานส์กับอเล็กซ์แล้วล่ะ แต่ในห้องทั้งคู่ก็จะเงียบๆ

และเรียนไม่เหมือนพวกที่ล้อแอช และรู้ด้วยล่ะว่าฟรานส์ชอบแอช~

 

 

   ฉันออกมาจากวงเพื่อที่จะไปห้องสมุดต่อ ระหว่างนั้นคนเริ่มเยอะขึ้น

เพราะใกล้จะเข้าเรียนแล้วล่ะ 

 

 

   ฉันเดินเข้าห้องสมุดพร้อมกับหาหนังสือนิยายอ่านอย่างสงบนิดหน่อย

เพราะระหว่างที่อ่านฉันไม่สามารถดื่มด่ำกับการอ่านอย่างมีสมาธิได้

เลยเพราะพวกผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่นั่งข้างหลังฉัน

 

 

   ฉันอ่านไปขมวดคิ้วไป พวกข้างหลังก็นั่งคุยกันจ้อกแจ้กเหมือนไม่ใช่

ห้องสมุด เหมือนที่พบปะสังสรรค์กันอย่างไรก็ไม่รู้ ฉันตัดสินใจย้ายที่

เอาหนังสือไปเก็บแล้วเดินออกจากห้องสมุดไป

 

 

   ฉันเลยเลือกที่จะไปห้องเรียนเลยเพราะจากเวลาแล้วก็เหลืออีกแค่ไม่

กี่นาทีก็ต้องเข้าเรียนแล้ว...

 

 

   ห้องเรียนของฉันตอนนี้คนก็มาประมาณครึ่งห้องแล้วล่ะ ประมาณ10

คน แอชเองก็มาแล้วพร้อมกับนั่งอ่านนิยายอยู่

 

 

   ฟรานส์ก็นั่งมองแอชแบบแอบๆแต่ก็หันมาโบกมือทักฉัน อเล็กซ์ที่

นั่งข้างๆฟรานส์ก็ทักฉันเหมือนกัน แต่ฉันสัมผัสได้ถึงพลังที่FCของทั้งคู่

ส่งมาที่ฉัน....

 

 

   ฟรานส์และอเล็กซ์ถือว่าป๊อปปูล่าห์มากในระดับชั้นของฉัน เดินผ่านที่

สาวๆก็จ้องบ่อยๆ เล่นบาสก็มีสาวๆกรี๊ด แต่ทั้งคู่กลับไม่ค่อยจะคุยกับ

ผู้หญิงเท่าไหร่ แต่ที่มาคุยกับฉันได้เพราะฉันไม่กรี๊ดกร๊าดน่ารำคาญนั่น

แหละที่พี่แอนโทนี่บอกฉัน 

 

 

   ฉันรีบไปนั่งที่ข้างๆแอช แล้วทักทายแอชตามปกติ ก่อนจะหยิบนิยาย

มาอ่านอย่างสบายใจ 

 

 

   ระหว่างรออยู่นั้นแอชก็ทักฉันขึ้นมา 'วันนี้มาจับกลุ่มด้วยกันไหม?'

ฉันเลยถามไปว่าทำอะไร แอชเล่าให้ฟังว่าคาบการอ่านต้องจับกลุ่ม

เพื่อหาหนังสือมาอ่านและทำงานด้วยกัน บางทีก็มีการออกไปแถวๆนี้

ด้วย

 

 

   ฉันแอบสงสัยที่แอชเล่ามาหน่อยว่า มันใช่การอ่านจริงหรอที่ออกไป

ข้างนอก แต่ฉันไม่ได้ถามไม่งั้นคงจะอีกนาน ฉันเลยตอบ ตกลง ไป

 

 

   เข้าคาบเรียน คุณครูประจำคาบเป็นคุณครูผู้ชายคู่กับครูผู้หญิง คุณ

ครูก็สั่งจับกลุ่มตามที่แอชบอกจริงๆ ซึ่งต้องเป็นกลุ่ม4คน ตอนแรกฉัน

กะจะไปชวนฟราส์กับอเล็กซ์มาด้วยแต่คงลำบากน่าจะถูกรุมแย่งกันอยู่

 

 

   ฉันกับแอชเลยนั่งรอดูว่าจะมีใครมาไหม ปรากฎว่าสุดท้ายฟรานส์กับ

อเล็กซ์ก็รีบวิ่งมาหาพวกเราพร้อมขอเข้ากลุ่มฉันก็รีบตกลงไป และวาง

แผนกับอเล็กซ์ไว้ว่าให้ฟรานส์ไปนั่งคู่กับแอชซึ่งก็เป็นไปจริงๆ ฟรานส์

ถึงกับหน้าแดงอายในขณะที่อเล็กซ์แทบจะขำออกมาดังลั่น ฉันเองก็

แอบขำนิดหน่อยแต่ไม่ออกท่าทางออกมา

 

 

   วันแรกคุณครูไม่ได้ให้ทำอะไรมากแค่ให้คุยกันในกลุ่ม ทั้ง3ก็ถาม

เรื่องของฉันกันหมดและต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า 'ก็ไม่ได้เข้ายาก

อย่างที่คิดนี่นา'ฉันแอบตกใจนิดหน่อยก็เลยถามไป อเล็กซ์ก็บอกว่า

'ทุกๆคนคิดว่าเธอเข้าด้วยยาก ดูหยิ่งๆ'พูดอย่างนั้นก็เลยอึ้งไป...

แต่ฟรานส์ก็สวนมาเลย'พอได้เล่นบาสด้วยก็ดูไม่ได้หยิ่งและเข้าง่าย

กว่าที่คิด'

 

 

   นั่งคุยกันไปกันมาจนเพลิน แต่ก็แอบแซวฟรานส์นิดหน่อย ซึ่งแอช

ก็ไม่ได้รู้เรื่องเลย ไปๆมาๆพวกฟรานส์กับอเล็กซ์ก็มีบางส่วนคล้าย

พวกเราคือเป็นพวกไม่ค่อยชอบเสียงกรี๊ดกร๊าดเท่าไหร่ และทั้งคู่ก็

พักกันแค่2คน พวกพี่ๆที่เล่นบาสด้วยไม่ค่อยได้ไปด้วยเท่าไหร่เพราะ

มีรสนิยมบางส่วนต่างกันแถมห้องก็อยู่ห่างกันเยอะด้วย 

 

 

   หมดคาบฉันกับแอชก็รีบลุกวิ่งไปเปลี่ยนชุด หยิบกางเกงมาใส่แล้ว

ตรงไปโรงยิมของโรงเรียนที่อากาศจะอุ่นกว่า ชุดพละของพวกผู้ชาย

เป็นกางเกงขาสั้นเหมือนกัน เสื้อยืดสีขาว รองเท้าผ้าใบสีดำ

 

 

   คุณครูพละแยกกันชาย-หญิง คุณครูผู้หญิงเป็นแบนๆ ตัวสูง วันแรก

ก็ให้พวกฉันเล่นบาสเพื่อดูทักษะว่าเคยเล่นกันหรือไม่ รู้ทักษะหรือป่าว

 

 

   ฉันก็เล่นผ่านไปอย่างชิวๆเพราะเมื่อเช้าฉันเพิ่งเล่นมา ฉันเลยไปนั่ง

รอดูแอชเล่น แต่ดูเหมือนแอชจะไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่...

 

 

   ฉันไม่รู้จะบรรยายอะไรแล้ว เพราะนี่มันก็เหมือนวิชาพละทั่วไป ก็ขอ

ผ่านไปช่วงพักกลางวันเลยล่ะนะ

 

 

   ฉันกับแอชวิ่งไปใส่กางเกงขายาวเพื่อกันความหนาวก่อนจะออกมา

แล้วเจอกับฟรานส์และอเล็กซ์ซึ่งมาชวนไปพักด้วยกัน พวกเราก็ตอบรับ

ไป ตอนเดินลงไปก็ทนสายตาบางส่วนที่จ้องมองมา แต่ฟรานส์และ

อเล็กซ์คุยกันปกติ ส่วนฉันนี่ได้แต่ทำหน้านิ่งๆ แล้วเดินไปที่โรงอาหาร

แล้วซื้อพาสต้า สลัด และชามา ของแอชเป็นสลัดผัก กับน้ำเปล่า

ของฟรานส์เป็น แซนวิส และน้ำเปล่า  ส่วนของอเล็กซ์ เบอร์เกอร์และ

น้ำอัดลม เรากินอาหารเสร็จก็ลุกไปเก็บจาน

 

 

   วันนี้แอชว่างจากงานห้องสมุดเลยมาพักด้วย ฉันเลยถือโอกาสพา

พวกเขาไปที่ๆฉันชอบไปนั่งพักซึ่งพวกเขาก็สนใจมาก พอเห็นกลับชอบ

เข้าไปใหญ่ต่างหาที่นั่งแล้วทำกิจกรรมกันเช่น ฟังเพลง คุยนั่นนี่...

 

 

   คาบการเขียน ฉันก็นำการบ้านไปส่งคุณครูพร้อมนั่งทำงานตามปกติ

แต่วันนี้พิเศษคือคุณครูส่งให้บรรยายเรื่องสถานที่ในสตอกโฮล์ม...

ก็เสร็จฉันสิ ฉันมาจากสตอกโฮล์ม ซึ่งสำหรับคนอื่นๆค่อนข้างยากเพราะ

ถ้าเทียบจริงๆที่นี่ไกลจากสตอกโฮล์มอยู่เหมือนกัน แอชก็นั่งถามฉัน

บางส่วนเพราะแอชเองก็เคยไปเมื่อนานมากแล้ว ส่วนคุณผู้ชายทั้ง2

ก็รีบตรงดิ่งมาถามฉันอย่างเดียวเลย...

 

 

   เลิกเรียนวันนี้ฉันคงจะว่างเพราะไม่มีการบ้านเลย วันนี้ฉันก็กลับทาง

ธรรมดาแวะไปร้านกาแฟร้านนั้นพร้อมกับสั่งคาปูชิโน่กลับบ้านเพื่อแวะ

กินตลอดทาง 

 

 

   ถึงหน้าหอพักฉันรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องพักพร้อมกับเข้าห้องของตัวเอง

เพื่อเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ้๊ตสีขาว เสื้อคลุมสีน้ำตาลยาว เลกกิ้งสีน้ำตาล

อ่อน  คว้ากระเป๋าสะพายข้างเดินออกไปข้างนอก...

 

 

   วันนี้ฉันว่าจะไปที่Autumnตอนนี้ก็เวลา5โมงเย็น ฉันเดินขึ้นไปชั้น2

เพื่อที่จะไปร้านอาหารญี่ปุ่น

 

 

   ฉันเข้าไปสภาพร้านก็...ว่าไงดีก็ร้านอาหารญี่ปุ่นนั่นแหละ ฉันสั่ง

ราเมงอุ่นๆมารับประทาน ซูชิชุดเล็ก ซาชิมิมา...

 

 

   ระหว่างรออาหารฉันก็เจอกับคนๆหนึ่งหน้าคุ้นๆเพราะคนๆนั้นคือ

'ฟรานส์'นั่นเอง เขาเดินเข้ามาร้านอาหารมองซ้าย-ขวาดูที่นั่งซึ่งคน

เยอะมาก อาหารยังไม่มาฉันเลยรีบเดินไปเรียกให้นั่งด้วยกัน เขาก็ยิ้ม

ดีใจ เหมือนเด็กตัวเล็กๆได้ลูกอมอะไรทำนองนี้ซึ่งฉันก็ยิ้มตอบกลับ

ตามมารยาท

 

 

   เขาเล่าให้ฉันฟังว่าวันนี้มาแวะกินข้าวที่นี่ เพราะอยู่ข้างที่หอพักใกล้ๆ

กับฉัน ปกติจะซื้อมากินเอง แต่วันนี้ของหมดเลยถือโอกาสมากินข้าว

ข้างนอก 

 

 

   เราก็เลยนั่งกินข้าวด้วยกันซักพัก แล้วหารกันจ่าย ฉันเดินออกมา

แล้วถามกันว่าจะไปไหนต่อ ถ้าไปคนละที่ฉันก็จะแยกตัว ซึ่งฟรานส์ก็

ตอบเลยว่าไม่รู้จะไปไหนต่อ เพราะเขาดูจะว่างมากๆ ชายหนุ่มเสื้อเชิ๊ต

สีขาว กางเกงดำเหมือนนักศึกษามหาลัยที่ไทย ที่น้าเคยให้ฉันดู

 

 

   ระหว่างที่เขาเดินก็ดูเงียบๆดี หรือไม่ก็ไม่กล้าคุยเพราะเขาดูค่อนข้าง

ขี้อายนิดหน่อย เอาเถอะฉันก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว แต่ฉันกลับรู้สึกถึง

ออร่าจากตัวเขานิดหน่อย 

 

 

   ฉันตัดสินใจจะไปที่สวนสาธารณะ ซึ่งเขาเองก็ดูอยากไปไม่ใช่น้อย

ฉันตัดสินใจที่จะไปเอากล้องที่หอก่อน ซึ่งเขาก็ไม่ได้มีปัญหาแต่อย่างใด

 

 

 

   ฉันกลับไปที่หอพักแล้ววิ่งเข้าไปในห้องของฉัน ปล่อยให้ฟรานส์นั่งรอ

ในห้องนั่งเล่น ฉันหาของซักพัก ออกมาอีกทีก็พบว่าเขาเดินรอบห้อง

ฉันเรียบร้อย ก่อนจะพูดขอโทษที่เดินไปทั่วโดยไม่ได้รับอนุญาต ฉันไม่

ถือสาอะไรเพราะฉันว่าห้องฉันมันก็ปกติ ยกเว้นห้องนอนน่านะ

 

 

   เราทั้งคู่เดินออกไปข้างนอก เขาหยิบเสื้อกันหนาวสีดำออกมาจาก

เป้แล้วสวมใส่ ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 6โมงครึ่ง เมืองเริ่มมืดแต่

พอเดินไปสวนสาธารณะกลับมีมุมสวยๆมากมายเลยล่ะ

 

 

   ฉันถ่ายรูปพวกสัตว์ด้วยล่ะ เขาเองก็ไม่ต่างจากฉันเขาหยิบมือถือขึ้น

มาแล้วถ่ายเจ้าสัตว์ตัวน้อยๆ แล้วก็ไปดูบริเวณบ่อน้ำหิ่งห้อยบินกันเต็ม

ทำให้มีแสงสะท้อนที่น้ำ...สัตว์ตัวน้อยๆ...ที่ออกมาดู...เสียงจิ้งหรีด

ขับร้องประสานเสียงเพลงไพเราะขึ้นมา...สบายใจจัง...

 

 

   ตอนนั้นเป็นเวลา1ทุ่มกว่าๆ...และเป็นเวลาที่เหมือนวิญญาณถูกดึง

ให้ล่องลอยไปกับบทเพลง ฉันเผลอยิ้มออกมา เหมือนกับลืมไปแล้วว่า

ฟรานส์ยังอยู่ รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นฟรานส์หัวเราะเบาๆออกมา

 

 

   เราแยกทางกันกลับหอพัก ซึ่งฉันรู้สึกมีความสุขมากที่ไปฟังเลยล่ะ

รู้สึก...สบายใจ...ผ่อนคลาย...และ...อบอุ่น

 

 

   ฉันมาถึงหอพักก็รีบต้มน้ำร้อนเพื่อจะดื่มโกโก้ จากนั้นไปอาบน้ำ 

แล้วนั่งดื่มโกโก้ร้อนพลางดูทีวีไปอย่างสนุกสนาน จากนั้นก็วิ่งเข้าห้อง

ไปนอนเช่นเดิม....

 

 

   Good night!

 

 

Annie Annali

17 May

Love you all

 

 

*เรื่องนี้ไม่ได้กล่าวถึงใครทั้งสิ้นล้วนเกิดจากการสมมติ