[t.o.r]ในวันที่ฉันฝันสลาย

.
.
.
แหมะ  ซากุระสีแดงค่อยหมุนและพลิ้วลงมาบนยูคาตะสีดำของใครคนนึง ร่างนั้นนิ่งสงบราวตายแล้ว
แต่มือของเธอนั้นขยับแล้วกอบซากุระมากำมือนึง
"ทำไมฉันไม่ตายๆไปซะทีนะ"
คนๆนั้นพูดกับตัวเอง โคเมะเคยมีครอบครัวทุกอย่างมันช่างดีเลิศ เธอมีทุกอย่างที่ควรมีแต่...สุดท้าย
ซาตานก็พรากมันไป
เมื่อจู่ๆก็มีผีดิบนับสิบวิ่งมาในบ้านราวห่าสงคราม สิ่งเดียวที่เธอรู้คือเมื่อได้สติเธอยังอยู่
                   ยังอยู่ตรงนี้  อยู่ตลอดไป  ไม่เขยื้อนไปไหน
ข้างๆศพของครอบครัวเธอ ทุกสิ่งมันสลายไปแล้วยากที่จะยืนหยัด...
"ครืออออออออ"
อยู่ๆเสียงผีดิบก็แหวกมาในความมืด ใจโคเมะเต้นตึกตักเธอจะตายแหล่ไม่ตายแหล่อยู่แล้ว แต่ใน
ความคิดเธอตอนนี้เธอตายทั้งเป็น ระหว่างที่ผีดิบค่อยๆคืบคลานมาหาโคเมะอย่างช้าๆแต่เธอก็นอน
นิ่งๆ ไม่รู้ว่าบ้ามากหรือโง่กันแน่
"ครือ"
มันใกล้เข้ามาแล้ว
อีก3ก้าว
อีก2ก้าว
เธอหลับตาลง
อีก1ก้าว
ตึกตัก  ตึกตัก
ฉึก!!!!!!!!!!!!!!!!
เธอลืมตาทันที สิ่งแรกคือเลือดเต็มหน้า  อย่างที่สองคือ มีผู้ชายตัดหัวผีดิบแล้วเก็บใส่ถุง!!!!!!
"นี่เธอบ้ารึห๊ะ!!!!!"
เขากระชากตัวโคเมะตวาด ในสมองอันว่างเปล่าของเธอในตอนนี้เธอคิดเพียงว่า
ชายผู้นี้คือทุกอย่างบนโลกของข้า!!!