[The Hunter] - ยัยนักล่าจอมมารท้าทายใจนายเจ้าเล่ห์

"ไอริส ไปเอาพวกขนมที่เเฟนคลับฉันให้มาอยู่ในล็อกเกอร์ 056 นะ"
ตึกๆๆๆ <<เสียงฝีเท้าของไอริสที่
"ไอริส วาดรูปวงเวทย์กลุ่มดาวให้ด้วย"
ขีด! ข่วน!! เเซ๊ดๆๆ!! <<เสียงวาดเเละระบาย
"ไอริส สั่งน้ำให้ฉันด้วย หาวว หิวจังเลยย" สีหน้าของเคนโตะดูเหมือนเขาจะพอใจเเละสะใจ
ไอริสนะบางทีก็เเอบสงสารไอริสที่เธอโดนใช้เเละหล่อนก็ไม่บ่นสักคำ
"ไอริ-----"
"โอ้ยยย จะใช้ฉันอะไรนักหนาเนี้ยนี่มันออกเเนวนางรับใช้ส่วนตัวของนายนะ"ไอริสโวยวาย
เเล้วยักไหล่ทำท่าทางไม่พอใจอีกฝ่ายก็เธอมันเหนื่อยนี่หน่าเเละโดนใช้ทั้งวันเเบบนี้ไม่มีใคร
ยอมทำหรอกถ้าทำเเบบนี้ก็หมาเเล้วล่ะ -*-
"ก็เธอเเพ้การประลองต่อสู้ฉันทำไมล่ะ เเละฉันต้องใช้เธอเเบบให้คุ้มค่าด้วย :) "
เคนโตะยิ้มเจ้าเล่ห์เเล้วหัวเราะในลำคอดูเหมือนจะมีเเผนอะไรบางอย่าง
"ถ้านายไม่มีพลังเดอะเเฟลงเดอะเเฟลซนั้นฉันก็น่าจะชนะนายอยู่นะ" ไอริสยิ้มมุมปาก
เเล้วทำหน้าบึ่งต่อเพราะไม่พอใจเคนโตะมาก
"เรื่องมันก็ผ่านไปเมื่อวานเเล้วเธอเอามาพูดเเก้ไขปัญหาตอนที่เธอเเพ้ฉันทำไมล่ะเเละก็อดทนหน่อยนะสาวน้อยเพราะเวลามันก็มีเยอะให้ฉันใช้เธอ"
เคนโตะพูดเสียงเรียบเเล้วทำหน้าเบื่อโลกต่อไปเเต่บางครั้งไอริสก็เเอบหมั้นใส้อีกฝ่าย
เพราะการกระทำมันน่าหงุดหงิดขัดหูขัดตา
"โอ้ เเหม่!! พูดอย่างกะฉันจะใช้ง่ายเเบบเด็กว่านอนสอนง่ายอะหรอฝันไปเหอะย้ะฉันจะต่อ
ต้านนายจนนายถอนตัวไปเลยเเละก็อีกอย่างฉันอยากเเก้มือกับนายฉันจะเอาชนะนายให้ได้
ค่อยดูเคนโตะ!"ไอริสชี้หน้าเคนโตะเเบบมั่นใจว่าเธอต้องโค่นอีกฝ่ายให้ได้ถึงเเม้ว่าเธอจะมี
พลังเเข็งเเกร่งมากกว่าใครๆเเต่เธอเป็นคนที่ไม่คอบรอบเมื่อเธอคิดไรออกเธอมักจะลงมือ
โดยไม่ยอมคิดผลลัพธ์ที่ได้มาเคนโตะมองไอริสเเบบเอื้อมๆเเละไม่ใส่ใจสั่งที่เธอพูด
 
"โถ่วเว้ยยย!! อารมณ์เสียจริงๆ-*-" ไอริสโวยวายในห้องเรียนทำให้รุ่นพี่รุ่งน้องเเละเพื่อน
ที่อายุเท่ากันหันมามงเธอเเบบกลัวว่าเธอจะโวยวายใช้พลังเพื่อระบายอารมณ์เเต่เธอไม่ใช่
คนเเบบนั้นเธอกัดฟันเเล้วทำหน้าเซ็งสุดขีด
"คนไหนหรอที่ขึ้นชื่อว่าราชินีคริสตัล ?" เสียงหวานๆปนความเซ็กซี่ร่างหญิงสาวเดินเข้า
มาเเล้วถือดอกกุหลายสีเเดงคล้ายๆเลือดที่ย้อมกับดอกกุหลาบเเละตาของเธอก็เป็น
สีเเดงเเลดูจนน่ากลัว
"ฉันเองมีไรไหมเเละฉันไม่ต้องการให้ใครมาเรียกฉันว่าราชินีฉันชื่อ ไอริส จำไว้ซ่ะ -*-"
ไอริสพูดเสียงราวกับคนเย็นชาที่เชื่อมด้วยน้ำเเข็งเย็นๆเพราะเวลาเธอพูดสีหน้าของเธอ
คล้ายจะหน้ามืดเเล้วเธอก็ยิ้มเเบบคนโรคจิตเลยทำให้ทุกคนกลัวเธอเเบบสุดขีดท่าทางของ
เธอมันต่างกันออกไปราวกับว่าเธอมีบุคคลิก2ขั่ว 
"ฉัน เซเรฟ ฉันอยากมีเรื่องคุยกับเธอเราควรไปคุยกันที่ป่าหลังโรงเรียนตอนนี้เเละเดี๋ยวนี้เลย.."
เมื่อเซเรฟสาวปริสนาต่างห้องซึ่งไม่รู้ว่านางต้องการอะไรเเละมีเรื่องอะไรเเต่ทำให้ไอริสหงุดหงิดมากๆเพราะหล่อนไม่บอกเรื่องที่จะมาคุยกับเธอไงเลยเสียมารยาทนิดๆ
"เเหม่....มีเรื่องคุยหรอ..อ่าได้ๆ คริสตัลวาปเทเลพอร์ต" เมื่อเธอพูดชื่อพลังทำให้ร่างเธอ
กับเซเรฟมีคริสตัลเเละเพชรเม็ดเล็กปรากฎกันทั้ง2คนทำให้เขาวาปไปที่หลังป่าของ
โรงเรียนทันที
"หึๆ...ไอริส บลาเตอร์เอมฟ์.. ลูกของท่านทาริทเเห่งพลังที่สูงส่งงั้นหรอ?"
เซเรฟยิ้มเเบบมีนัยน์เเล้วเธอก็ดมดอกกุหลาบพร้มลูบดอกกุหลาบไปด้วย
"เรื่องในครอบครัวคนนอกอย่างเธอไม่ควรพูด" ไอริสตีหน้านิ่งเเล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาเเต่
ในใจเธอมีคำถามมากมายว่า ยัยนี่ กับรุ่งนพี่เเครท รู้จักตระกลูของหล่อนได้ยังไง
"หึๆ...ฉันขอ----"
ในเมื่อเซเรฟพูดเเต่มีปีศาจร่างมนุษย์ครึ่งบาทาเนะพุ่งมาทางเธอเเต่ไอริสผลักเธอพร้อมกับ
ยกมือกางนิ้วทั้งห้าทำให้เกิดวงเวทย์รูปเพชรปรากฎขึ้นเเล้วมีกระสุนรวบตัวที่วงเวทย์เป็น
จุดหนึ่งเดียวเธอยิงมันออกไปเเละโดนปีศาจรูปร่างอันน่าเกลียดนั้นทำให้มันสลายกลาย
เป็นผงไฟ
"เเฮกๆๆ !! ยัยไอริสใอ้เจ้าปีศาจร่างบาทาเนะหายไปไหนเเล้ว ?" เคนโตะวิ่งว่าพร้อมกับถือดาบสั้น
"ฉันฆ่ามันทิ้งเเล้วล่ะ -*-" ไอริสพูดพร้อมจ้องมองเซเรฟที่ยืนอึ้งพลังของเธอ
"ดีมากเจ้าไอริสนางรับใช้" เคนโตะพูดเเล้วเสกดาบให้หายไปพร้อมกับยิ้มกวนบาทา
เเต่เธอไม่มีอารมณ์เล่นกับเคนโตะ
"พลังนั้นมันสวยมากฉันช่างประทับใจ..เเต่มีคนมาเเล้วงั้นฉันขอไปก่อนนะ เเต่เรื่องนั้นนะ..ไว้มีโอกาสฉันจะมาหาเธอนะ..หึๆ" เซฟเรฟเเล้วร่างของเธอเเตกสลายกลายเป็นกลับ
ดอกกุหลาบสีเเดงเลือด
"เฮ้อ..!! อีตาบ้าเคนโตะนายจะยั่วโมโหฉันไปถึงไหนนะเเต่ปีศาจนั้น?"
"ปีศาจบาทาเนะเป็นปีศาจ Lv. 20 นะเเถมกำจัดยากเพราะการเคลื่อนไหวของมันเหมือนเดอะเเฟลซเลย"
"เเต่ฉันกำจัดไปเเล้วนี่นะไม่มีไรน่าห่วงหรอกฉันไปล่ะ" พูดจบไอริสหายตัวไปกลายเป็น
เศษเพชรที่น่าเอาไปขายเเต่ทิ้งเคนโตะปล่อยงง คนเดียวว่านางรับใช้เขาเป็นอะไร ?