[The Hunter] - ยัยนักล่าจอมมารท้าทายใจนายเจ้าเล่ห์

"ไอริส ไปเอาพวกขนมที่เเฟนคลับฉันให้มาอยู่ในล็อกเกอร์ 056 นะ"

ตึกๆๆๆ <<เสียงฝีเท้าของไอริสที่

"ไอริส วาดรูปวงเวทย์กลุ่มดาวให้ด้วย"

ขีด! ข่วน!! เเซ๊ดๆๆ!! <<เสียงวาดเเละระบาย

"ไอริส สั่งน้ำให้ฉันด้วย หาวว หิวจังเลยย" สีหน้าของเคนโตะดูเหมือนเขาจะพอใจเเละสะใจ

ไอริสนะบางทีก็เเอบสงสารไอริสที่เธอโดนใช้เเละหล่อนก็ไม่บ่นสักคำ

"ไอริ-----"

"โอ้ยยย จะใช้ฉันอะไรนักหนาเนี้ยนี่มันออกเเนวนางรับใช้ส่วนตัวของนายนะ"ไอริสโวยวาย

เเล้วยักไหล่ทำท่าทางไม่พอใจอีกฝ่ายก็เธอมันเหนื่อยนี่หน่าเเละโดนใช้ทั้งวันเเบบนี้ไม่มีใคร

ยอมทำหรอกถ้าทำเเบบนี้ก็หมาเเล้วล่ะ -*-

"ก็เธอเเพ้การประลองต่อสู้ฉันทำไมล่ะ เเละฉันต้องใช้เธอเเบบให้คุ้มค่าด้วย :) "

เคนโตะยิ้มเจ้าเล่ห์เเล้วหัวเราะในลำคอดูเหมือนจะมีเเผนอะไรบางอย่าง

"ถ้านายไม่มีพลังเดอะเเฟลงเดอะเเฟลซนั้นฉันก็น่าจะชนะนายอยู่นะ" ไอริสยิ้มมุมปาก

เเล้วทำหน้าบึ่งต่อเพราะไม่พอใจเคนโตะมาก

"เรื่องมันก็ผ่านไปเมื่อวานเเล้วเธอเอามาพูดเเก้ไขปัญหาตอนที่เธอเเพ้ฉันทำไมล่ะเเละก็อดทนหน่อยนะสาวน้อยเพราะเวลามันก็มีเยอะให้ฉันใช้เธอ"

เคนโตะพูดเสียงเรียบเเล้วทำหน้าเบื่อโลกต่อไปเเต่บางครั้งไอริสก็เเอบหมั้นใส้อีกฝ่าย

เพราะการกระทำมันน่าหงุดหงิดขัดหูขัดตา

"โอ้ เเหม่!! พูดอย่างกะฉันจะใช้ง่ายเเบบเด็กว่านอนสอนง่ายอะหรอฝันไปเหอะย้ะฉันจะต่อ

ต้านนายจนนายถอนตัวไปเลยเเละก็อีกอย่างฉันอยากเเก้มือกับนายฉันจะเอาชนะนายให้ได้

ค่อยดูเคนโตะ!"ไอริสชี้หน้าเคนโตะเเบบมั่นใจว่าเธอต้องโค่นอีกฝ่ายให้ได้ถึงเเม้ว่าเธอจะมี

พลังเเข็งเเกร่งมากกว่าใครๆเเต่เธอเป็นคนที่ไม่คอบรอบเมื่อเธอคิดไรออกเธอมักจะลงมือ

โดยไม่ยอมคิดผลลัพธ์ที่ได้มาเคนโตะมองไอริสเเบบเอื้อมๆเเละไม่ใส่ใจสั่งที่เธอพูด

"โถ่วเว้ยยย!! อารมณ์เสียจริงๆ-*-" ไอริสโวยวายในห้องเรียนทำให้รุ่นพี่รุ่งน้องเเละเพื่อน

ที่อายุเท่ากันหันมามงเธอเเบบกลัวว่าเธอจะโวยวายใช้พลังเพื่อระบายอารมณ์เเต่เธอไม่ใช่

คนเเบบนั้นเธอกัดฟันเเล้วทำหน้าเซ็งสุดขีด

"คนไหนหรอที่ขึ้นชื่อว่าราชินีคริสตัล ?" เสียงหวานๆปนความเซ็กซี่ร่างหญิงสาวเดินเข้า

มาเเล้วถือดอกกุหลายสีเเดงคล้ายๆเลือดที่ย้อมกับดอกกุหลาบเเละตาของเธอก็เป็น

สีเเดงเเลดูจนน่ากลัว

"ฉันเองมีไรไหมเเละฉันไม่ต้องการให้ใครมาเรียกฉันว่าราชินีฉันชื่อ ไอริส จำไว้ซ่ะ -*-"

ไอริสพูดเสียงราวกับคนเย็นชาที่เชื่อมด้วยน้ำเเข็งเย็นๆเพราะเวลาเธอพูดสีหน้าของเธอ

คล้ายจะหน้ามืดเเล้วเธอก็ยิ้มเเบบคนโรคจิตเลยทำให้ทุกคนกลัวเธอเเบบสุดขีดท่าทางของ

เธอมันต่างกันออกไปราวกับว่าเธอมีบุคคลิก2ขั่ว 

"ฉัน เซเรฟ ฉันอยากมีเรื่องคุยกับเธอเราควรไปคุยกันที่ป่าหลังโรงเรียนตอนนี้เเละเดี๋ยวนี้เลย.."

เมื่อเซเรฟสาวปริสนาต่างห้องซึ่งไม่รู้ว่านางต้องการอะไรเเละมีเรื่องอะไรเเต่ทำให้ไอริสหงุดหงิดมากๆเพราะหล่อนไม่บอกเรื่องที่จะมาคุยกับเธอไงเลยเสียมารยาทนิดๆ

"เเหม่....มีเรื่องคุยหรอ..อ่าได้ๆ คริสตัลวาปเทเลพอร์ต" เมื่อเธอพูดชื่อพลังทำให้ร่างเธอ

กับเซเรฟมีคริสตัลเเละเพชรเม็ดเล็กปรากฎกันทั้ง2คนทำให้เขาวาปไปที่หลังป่าของ

โรงเรียนทันที

"หึๆ...ไอริส บลาเตอร์เอมฟ์.. ลูกของท่านทาริทเเห่งพลังที่สูงส่งงั้นหรอ?"

เซเรฟยิ้มเเบบมีนัยน์เเล้วเธอก็ดมดอกกุหลาบพร้มลูบดอกกุหลาบไปด้วย

"เรื่องในครอบครัวคนนอกอย่างเธอไม่ควรพูด" ไอริสตีหน้านิ่งเเล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาเเต่

ในใจเธอมีคำถามมากมายว่า ยัยนี่ กับรุ่งนพี่เเครท รู้จักตระกลูของหล่อนได้ยังไง

"หึๆ...ฉันขอ----"

ในเมื่อเซเรฟพูดเเต่มีปีศาจร่างมนุษย์ครึ่งบาทาเนะพุ่งมาทางเธอเเต่ไอริสผลักเธอพร้อมกับ

ยกมือกางนิ้วทั้งห้าทำให้เกิดวงเวทย์รูปเพชรปรากฎขึ้นเเล้วมีกระสุนรวบตัวที่วงเวทย์เป็น

จุดหนึ่งเดียวเธอยิงมันออกไปเเละโดนปีศาจรูปร่างอันน่าเกลียดนั้นทำให้มันสลายกลาย

เป็นผงไฟ

"เเฮกๆๆ !! ยัยไอริสใอ้เจ้าปีศาจร่างบาทาเนะหายไปไหนเเล้ว ?" เคนโตะวิ่งว่าพร้อมกับถือดาบสั้น

"ฉันฆ่ามันทิ้งเเล้วล่ะ -*-" ไอริสพูดพร้อมจ้องมองเซเรฟที่ยืนอึ้งพลังของเธอ

"ดีมากเจ้าไอริสนางรับใช้" เคนโตะพูดเเล้วเสกดาบให้หายไปพร้อมกับยิ้มกวนบาทา

เเต่เธอไม่มีอารมณ์เล่นกับเคนโตะ

"พลังนั้นมันสวยมากฉันช่างประทับใจ..เเต่มีคนมาเเล้วงั้นฉันขอไปก่อนนะ เเต่เรื่องนั้นนะ..ไว้มีโอกาสฉันจะมาหาเธอนะ..หึๆ" เซฟเรฟเเล้วร่างของเธอเเตกสลายกลายเป็นกลับ

ดอกกุหลาบสีเเดงเลือด

"เฮ้อ..!! อีตาบ้าเคนโตะนายจะยั่วโมโหฉันไปถึงไหนนะเเต่ปีศาจนั้น?"

"ปีศาจบาทาเนะเป็นปีศาจ Lv. 20 นะเเถมกำจัดยากเพราะการเคลื่อนไหวของมันเหมือนเดอะเเฟลซเลย"

"เเต่ฉันกำจัดไปเเล้วนี่นะไม่มีไรน่าห่วงหรอกฉันไปล่ะ" พูดจบไอริสหายตัวไปกลายเป็น

เศษเพชรที่น่าเอาไปขายเเต่ทิ้งเคนโตะปล่อยงง คนเดียวว่านางรับใช้เขาเป็นอะไร ?