A MAN NOT HOME ชายไร้บ้าน

  เช้ามืดของบ้านริมถนนมีแต่เสียงรถสิบล้อวิ่งมาเป็นระยะสลับกับรถเก๋งบ้างกะบะบ้างบนถนน4เลนหน้าบ้านอาจารย์แม้ว แปลก....แปลก..เสร็จแล้วยังลูกพ่อเขาไปรอที่บ้านสวนตั้งแต่ตี3แล้วเสร็จแล้วครับแม่!หมอแปลกตอบแม่ตัวเอง งั้นเอาป้า2ป้านี่ไปส่งก่อนเดี๋ยวรถจะนั่งไม่หมดเพราะเหลือแค่แปลกที่ขับรถได้คนเดียวเพราะว่าที่น้องเขยเขาไปเตรียมญาติฝ่ายเขาแล้วเดี๋ยวค่อยกลับมารับแม่และน้องปิ่นและสายใจส่วนอ้วนกลมก็ให้อยู่กับพ่อไปก่อน ครับแม่หมอแปลกพาป้าเกดป้าไหมพร้อมอ้วนกลมที่ตืนเต้นกับงานแต่งอาปิ่นนั่งไปข้างๆกับหมอแปลก รถหมอแปลกรีบบึ่งมุงหน้าไปบ้านสวน
    ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรถหมอแปลกก็กลับมาบ้านอาจารย์แม้วโดยมีอาจารย์แม้วคุณปิ่นและสายใจรออยู่รีบเข้าคุณปิ่นไปนั่งนั่งข้างหน้าข้างพี่แปลกค่ะแม่คุณปิ่นเปิดประตูเจอกับอ้วนกลมที่นั่งหลับอยู่แปลก....แล้วทำไมอ้วนกลมมานั่งหลับอยู่นี่ละบอกให้ฝากไว้กับพ่อไง อ้วนกลม!อ้วนกลม!ลูกลุกมานั่งข้างหลังลูกให้อาปิ่นนั่งข้างหน้าเดี๋ยวชุดอาปิ่นยับ ครับย่าอ้วนกลมตอบด้วยเสียงคนง่วงนอนพอตอบเสร็จก็พลันก้าวขาตกลงมาจากรถมานั่งอยู่กับพื้นอาจารย์แม้วรีบดันให้คุณปิ่นไปนั่งแทนหลานชายมีแต่สายใจมาช่วยประคองอ้วนกลมลุกขึ้นแล้วพาไปนั่งด้านหลัง หมอแปลกรีบออกรถไม่ได้พูดอะไรส่วนอาจารย์แม้วก้ไม่ได้ถามหลานชายสักคำว่าเจ็บไหมแต่อ้วนกลมเป็นเด็กอดทนไม่ค่อยร้องไห้ให้ใครเห็นหมอแปลกมองลูกชายจากกระจกหลังเห็นอ้วนกลมยิ้มให้และชูนิ้วโป้งให้หมอแปลกจึงวางใจว่าลูกชายไม่เป็นอะไรมาก
     บรรยากาศบ้านสวนช่วงใกล้ตี5ดูคึกคักผิดปกติแตกต่างจากวันธรรมดาทั่วไปเพราะเต็มไปด้วยรถจอดเต็ม2ข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นมะม่วงไปตลอดทางก่อนถึงตัวบ้านทำไมมาช้าจังป้าแม้วขบวนขันหมากใกล้จะมาแล้วนะเสียงคุณปัดลูกพี่ลูกน้องหมอแปลกดังมาแต่ไกล ป้าก็รีบอยู่นี่ไงไปคุณปิ่นรีบไปเจ้าสาวต้องไปรอที่เรือนหอก่อนขันหมากจะมาแล้วลุงบัติละปัดรออยู่ทีบนบ้านค่ะป้า  ไงอ้วนกลมไปกับป้าไหม?คุณปัดหันไปถามอ้วนกลม ไม่ครับไปพร้อมพ่อกับแม่งั้นตามใจคุณปัดไม่ง้อรีบพาคุณปิ่นและอาจารย์แม้วไปบ้านเรือนหอ พี่แปลกฤกษ์ขันหมากคุณปิ่นทำไมมันเป็นตอนตี5ละสายใจไม่ค่อยเห็นคิดในแง่ดีนะสายใจอาจจะเป็นเพราะใกล้รุ่งเช้า คุณปิ่นจะได้มีชีวิตที่รุ่งโรจน์พี่ก็เป็นแบบนี้ทุกทีรักน้องสาวเสมอ
    ขณะทีหมอแปลกวนหาที่จอดรถก็สวนกับขบวนขันหมากของชายไร้บ้านในขบวนมีญาติชายไร้บ้านไม่ถึง30คนนอกนั้นเป็นลุงป้าน้าอาของหมอแปลกชายไร้บ้านไม่รู้ว่ารถที่สวนออกไปเป็นรถหมอแปลก....ใบหน้าชายไร้บ้านเต็มไปด้วยรอยยิ้มมุมปากที่คุ้นเคยขบวนค่อยๆเดินผ่านไปจนสุดขบวน
   อ้าว!หมอแปลกไม่ขึ้นไปรับไหว้น้องสาวเหรอเสียงลุงสิทธิพี่ชายคนโตของอาจารย์บัติดังมาไม่ละครับลุงพ่อไม่ให้ขึ้นครับอะไรกันเจ้าบัติมันทำไม่ถูกอาจเป็นเพราะน้องเขยผมเขาอายุมากพ่อเลยว่ามันไม่เหมาะสมหมอแปลกตอบไม่เห็นเกี่ยวเลยเจ้าแปลกเขามาสมัครรักน้องเราเขาก็ต้องเป็นน้องเราเหมือนกันเดี๋ยวลุงจะขึ้นไปจัดการให้หมอแปลกดึงมือลุงสิทธิไว้อย่าเลยลุงเดี๋ยวก็จะรดน้ำสังข์แล้วเราก้เป็นแบบนี้ทุกทีตามใจพ่อนี่ถ้าลุงไม่บอกพวกพี่ๆน้องๆแกว่าลุงยกบ้านสวนให้แกใช้หนี้ที่ลุงยืมเงินแปลกมาคนอื่นเขาก้จะเข้าใจแกผิดๆไปตลอดนะเพราะพ่อแกไม่เคยพูดบอก ช่างมันเถอะครับลุงมันผ่านมาแล้วผมไม่ใส่ใจหรอกแล้วแต่พ่อ เชิญ!ครับเชิญ!พ่อแม่พี่น้องลุงป้าน้าอาเพื่อนๆเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมารดน้ำสังข์ได้เสียงลุงรันพิธีกรประจำงานดังลงมาฟังแล้วคล้ายๆยังเมาค้างเบียร์ช้างที่หมอแปลกซื้อให้เมื่อวาน
   แขกที่มาร่วมงานค่อยเดินต่อแถวไปรดน้ำสังข์เจ้าบ่าวเจ้าสาวตามอาวุโสจนมาถึงครอบครัวหมอแปลกมีสายใจและอ้วนกลมเดินตามหลังที่หยุดทุกสายตาแขกที่มาร่วมงานว่าพี่ชายเพียงคนเดียวของเจ้าสาวจะพูดอะไรกับน้องเขยเพราะลุงป้ารู้จักนิสัยของหมอแปลกดีว่าเป็นลูกผุ้ชายยอมหักไม่ยอมงอสายตาชายไร้บ้านปะทะสายตาหมอแปลกอีกครั้ง"ผมมีน้องสาวคนเดียวดูแลน้องผมให้ดีอย่าให้น้องผมลำบาก รับปากผมได้ไหม"ไม่มีเสียงตอบจากชายไร้บ้านมีแต่รอยยิ้มมุมปากราวกับน้ำแข็งแทนทำให้หมอแปลกหงุดหงิดมากแต่เหลือบไปเห็นอาจารย์บัติกวักมือเรียกให้ลงไปช่วยรับแขกที่มาใหม่ชายไร้บ้านมองดูหมอแปลกและครอบครัวด้วยสายตาเรียบเฉยมีแต่คุณปิ่นที่ยิ้มอยู่ตลอดที่มีความสุขในการแต่งงานของชีวิตตัวเองto be continure