A MAN NOT HOME ชายไร้บ้าน

  ผ่านมาได้2-3วันแล้วที่อาจารย์บัติมาตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับหมอแปลกแต่หมอแปลกก็ยังลืมไม่ลงมันเหมือนฝันไปเพราะทั้งชีวิตหมอแปลกจะภูมิใจที่เป็นลูกชายของอาจารย์บัติและมั่นใจเสมอมาว่าพ่อรักหมอแปลกมากเพราะตั้งแต่โตมาก็มีเงาอาจารย์บัติอยู่เคียงข้างเสมอ พี่แปลกนั่งเหมอลอยอะไรพี่เสียงหมอแนนน้องสาวคนสนิทพูดขึ้นนั่นนะสิแนนนี่มันกี่โมงแล้วจะ4โมงแล้วพี่ยังไม่กลับเหรอ ตาย.....แล้วงั้นพี่ต้องรีบกลับก่อนนะแนนวันนี้วันพุธต้องไปดูคุณตาที่พระราม2แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะแนนค่ะ!พี่แปลกขับรถดีๆนะพี่
   หมอแปลกขับรถมาถึงบ้านคุณตาที่จะมาทำอาทิตย์ละ3วันต่อสัปดาห์สวัสดี"ครับยาย"สวัสดีหมอวันนี้มาซะเกือบ4โมงครึ่งเลยนะครับยายรถมันติดตรงแยกมไหนรกนะครับนั่นสิคุณหมอไม่รู้ว่าจะเสร็จปีไหนเสียงพี่ทุมคนเฝ้าตาพูดขึ้นแล้ววันนี้ตาเป็นไงบ้างละพี่ทุมก็เหมือนทุกวันค่ะหลับตอนกลางวันกลางคืนของขึ้นเหมือนเดิมหมอแปลกยิ้มมุมปากในใจนึกถึงคำว่าของขึ้นของตาในความหมายพี่ทุมคือตาไม่ยอมนอนกระวนกระวายลุกขึ้นนั่งจะหนีลงเตียงตลอดเวลาทั้งที่ความจริงตาเดินคนเดียวไม่ได้มานานมากแล้วอาการเหมือนถูกผีสิงหมอแปลกจึงต้องมาพาออกกำลังกายและพาเดินไม้ค้ำยันมานานเกือบ10ปีจนยายเจือภรรยาตารักหมอแปลกเหมือนลูกเหมือนหลานเวลาหมอแปลกมายายก็จะชวนคุยเรื่องข่าวสารบ้านเมืองเพราะยายเจือยังความจำดีมากและก็เป็นคนเก่าแก่ในซอยนี้จึงไม่เคยกลัว...ด่าได้ตั้งแต่ลูกยันปู่คนแถวนี้เลยที่เดียวบ้างครั้งยายเจือก็จะเล่าเรื่องเก่าสมัยกรุงเทพยังสัญจรไปมาโดยใช้เรือเป็นพาหนะจนทุกวันนี้มีรถไฟฟ้ารถไฟใต้ดินกริ้ง! กริ้ง!เสียงโทรศัพท์หมอแปลกดังขึ้นสวัสดีครับแม่เลิกงานรึยังลูกเสียงอาจารย์แม้วถามลูกชายตัวเองในใจหมอแปลกคิดว่าแม่ต้องโทรมาคุยเรื่องพ่อแน่ๆเลิกงานแล้วครับแม่กำลังดูคุณตาที่พระราม2แม่มีอะไรด่วนรึเปล่าแม่จะให้เจ้าปิ่นไปเอาสำเนาบัตรประชาชนพร้อมลายเซ็นต์แปลกที่ห้องแม่ขอสัก3แผ่นนะแปลก ก็ได้ครับแม่แต่แม่จะเอาไปทำอะไรครับเราอย่ารู้เลยเลยแม่ไม่ไปสร้างหนี้ให้เราต้องใช้ก็แล้วกันเสียงอาจารย์แม้วดูเต็มไปด้วยความโกรธงั้นแค่นี้ก่อนนะแม่วันนี้คงทำตามแม่ขอไม่ได้เพราะยังไม่ได้ไปถ่ายเอกสารเลยครับรีบๆหน่อยละกันแปลกสวัสดีครับแม่ หมอแม่โทรมาเหรอครับยายเจือมันดูแปลกๆนะครับธรรมดาแม่ไม่ค่อยพูดกับผมแบบนี้งั้นมันเกิดอะไรขึ้นละหมอ คือ....ผมเห็นพ่อแม่ผมเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่น้องสาวผมแต่งงานและน้องเขยเข้ามาอยู่ที่บ้านพ่อกับแม่และที่แม่โทรมานี่ก็จะเอาสำเนาบัตรประชาชนพร้อมลายเซ็นต์ผมไปทำอะไรก็ไม่รู้พอผมถามก็โกรธ หมออย่าว่ายายนะขอพูดในฐานะคนที่ผ่านโลกมาก่อนไอ้เรื่องพวกนี้นะหมอ..ธรรมดาคนเป็นเป็นพ่อแม่ลูกมีอะไรก็ต้องบอกเพราะมันสายเลือดเดียวกันแต่ถ้าเป็นแบบนี้ก็อย่าให้ไปแม่หมอเขาดูแปลกๆและยิ่งเป็นสำเนาบัตรประชาชนของเราเขาไม่ให้ใครง่ายๆหรอกนะผมก็ว่างั้นนะยายถ้าแม่ยังไม่บอกว่าเอาไปทำอะไรผมก็ไม่ให้แล้วพ่อหมอละรายนั่นยิ่งไปกันใหญ่ครับยายเมื่อวันเสาร์โทรมาตัดพ่อตัดลูกกันเลยเรื่องที่ผมไปว่าน้องเขยพ่อเขาจะให้ผมไปกราบขอขมามันครับอะไรกัน!พ่อแม่หมอนี่ใช้ไม่ได้ยายขอว่าหน่อยนะให้ลูกตัวเองไปกราบใครก็ไม่รู้ถ้าหมอทำก็ไม่ต้องมาหายายอีกการทีเราจะก้มกราบใครต้องที่เขาคนนั่นเป็นคนดีน่านับถือมีบุญคุณให้ชีวิตเรามานะหมอครับยาย หมอแปลกพี่ทุมว่าลองไปหาพระหาเจ้าดูพ่อกับแม่หน่อยไหมพี่ทุมพูดขึ้น..น้องเขยหมอเป็นคนอีสานจังหวัดไหนค่ะผมก็ไม่ค่อยแน่ใจแต่น่าจะอยู่ใกล้ชายแดนเขมรมั้งครับพี่ทุมแต่ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี่นะพี่ทุมนี่ยุค4Gแล้วงั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับยายเจือพี่ทุมสวัสดีครับ
  หมอแปลกกลับมาถึงห้องก็พาอ้วนกลมอาบน้ำหาข้าวกินกัน2คนพ่อลูกเพราะกว่าสายใจจะกลับถึงห้องก็เกือบ2ทุ่มตั้งแต่ย้ายมาทำงานที่ใหม่เพราะยังเป็นแค่ลูกจ้างรายวันสายใจบอกหมอแปลกว่าต้องขยันหน่อยเผื่อเจ้านายจะให้บรรจุเป็นพนักงานประจำมีบางวันที่ฝนตกสายใจเดินทางกลับมาไม่ได้หมอแปลกและอ้วนกลมจะไปรับแม่ที่รถไฟฟ้าแต่สายใจก็จะบ่นบ้างว่ามันเปลื้องน้ำมัน พ่อครับเสียงอ้วนกลมเรียกพ่อเป็นอะไรลูกหนูคันตัวครับแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายงั้นมากินยาพ่อก็พาหนูไปหาป้าหมอตั้ง2-3ครั้งยังไม่หายอีกแล้วใกล้จะวันพระที่ไรก็จะมีไข้ทุกทีเป็นอะไรนะอ้วนกลมวันพระคืออะไรอะครับพ่อก็วันที่เราจะเจอหลวงอาติ้กมาบิณฑบาตรให้ตาใส่ข้าวที่อ้วนกลมเจอไง อืมอ้วนกลมจำได้แล้วพ่อ..พ่ออ้วนกลมคันตัวอีกแล้วครับมาหาพ่อมะเดี๋ยวพ่อเอายาแก้คันทาตัวให้หมอแปลกถอดเสื้ออ้วนกลมออกเห็นผื่นเป็นจุดเต็มตัวสงสารอ้วนกลมมากเพราะต้องอดหลับอดนอนเพราะเกาตัวไปทั้งคืนเป็นแผลตรงนั่นตรงนี่อาบน้ำทีก็จะแสบแผลที่เกาเอาไว้หมอแปลกทายาให้อ้วนกลมแล้วดึงอ้วนกลมมากอดพร้อมน้ำตาซึมๆพ่อเป็นอะไรอะครับร้องไห้ทำไมเดี๋ยวอ้วนกลมไม่ดื้อแล้วครับพ่ออย่าร้องไห้นะครับหมอแปลกไม่พูดอะไรได้แต่รู้สึกถึงความเป็นห่วงลูกเหมือนคำที่อาจารย์บัติเคยพูดไว้"ลองเรามีลูกแล้วจะรู้เจ้าแปลกว่าความห่วงความรักลูกของพ่อแม่มันเป็นยังไง "ติ้งต่อง! ติ้งต่อง!สงสัยแม่จะกลับมาแล้วอ้วนกลมเดี๋ยวพ่อไปเปิดประตูก่อนวันนี้แม่กลับเร็วนะพ่อนั่นสิพึ่งจะ6โมงครึ่งเองพอเปิดประตูห้องคนที่อยู่หน้าประตูไม่ใช่สายใจแต่เป็นคุณปิ่นอ้าวปิ่นมีอะไรพี่ชายพูดถามคนเป็นน้อง..ตั้งแต่แต่งมาไม่ค่อยเจอหน้ากันเลยนะน้องแล้วสามีเราเขาจะขึ้นมาดูแลเราเมื่อไร ไม่ใช่เรื่องอะไรของพี่แปลกไม่ต้องยุ่งได้เปล่าแม่ให้มาเอาสำเนาบัตรพี่แล้วแม่จะเอาไปทำอะไรละก็เอาไปแบ่งสมบัติอย่าที่พี่ต้องการไงและเอาไปแบ่งเงินกองทุนฌาปณกิจทีแม่ทำไว้ไม่ดีรึไงคุณปิ่นพูดด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทันใบหน้าหงุดหงิด หมอแปลกเริ่มรู้สึกไม่พอใจคำพูดของน้องสาวตัวเองงั้นไปบอกแม่ว่าพี่ไม่ให้เพราะแม่ยังแข็งแรงและพี่ไม่ได้คิดที่จะเอาสมบัติอะไรของแม่พูดเสร็จก็ปิดประตู
  ที่บ้านอาจารย์แม้วชายไร้บ้านกำลังทำหน้าที่ลูกเขยที่ดีช่วยอาจารย์แม้วทำกับข้าวเตรียมจัดโต๊ะให้อาจารย์บัติไม่รู้ว่าหมอแปลกเขาเกียดอะไรผมหนักหนานะแม่เดี๋ยวรอให้น้าปูเขาว่างเขาก็จะมาสร้างร้านให้ช่วงนี้ผมก็ไม่ได้อยู่เฉยๆนะแม่ก็รอพ่อบัติหางานให้มาทำผมนะน้อยใจไม่ได้เกิดและโตที่จังหวัดนี้เลยไม่ค่อยมีใครรู้จักไม่เป็นไรขอให้เราตั้งใจที่จะทำงานก็พอช่วงนี้ก็ช่วยพ่อบัติทำงานในสวนไปก่อนเพราะเจ้าแปลกมันหลงเมียไม่กลับมาดูมาแลพ่อแม่ดูแต่ลูกกับเมียมันใช่ไม่ได้อาจารย์แม้วพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดงั้นเดี๋ยวผมโทรหาคุณปิ่นว่ากลับถึงห้องยังนะครับแม่ชายไร้บ้านพูดจบก็เดินเข้าห้องนอนตัวเองพร้อมรอยยิ้มมุมปากto be continure