A MAN NOT HOME ชายไร้บ้าน

  โดยทั่วไปบรรยากาศในห้องตรวจรักษาทั่วไปของโรงพยาบาลของรัฐจะปะปนไปด้วยผู้คนทั้งคนยากจนคนฐานะปานกลางแต่ทีทำงานของหมอแปลกนั้นส่วนใหญ่จะเน้นไปที่ผู้สูงอายุจึงทำให้บรรดาหมอๆมีแฟนคลับเป็นของตัวเองไม่เว้นแม้กระทั้งหมอแปลก

   อ้าวเป็นไงบ้างบ้างแปลกได้ข่าวว่าวิ่งหลบลูกปืนเหรอ เสียงจากพี่มลพี่สาวคนสวยของหมอแปลกหัวหน้างานหมอแนน ก็ตื่นเต้นดีครับ ก็ระวังตัวหน่อยนะน้องลูกยังเล็กภรรยายังสาว ครับพี่มล พี่แปลกเขาตายยากนะพี่มลเสียงหมอสุรุ่นน้องหมอแปลก เปิดประตูเดินเข้ามารึเราจะไปดูแทนพี่ละไม่เอางะเสียงหมอสุอ่อยลงหนูใกล้แต่งงานแล้วช่วงนี้ปองแฟนหนูเขายิ่งบ่นๆว่าหนูไม่มีเวลาอยากให้หนูทำงานอยู่แค่โรงพยาบาล ก็แบบนี้แหละเดี๋ยวแต่งไปแล้วก้รู้เองแล้วเสาร์อาทิตย์นี้พี่มลเที่ยวไหนครับหมอแปลกหันไปถามพี่สาวจะไปไหนได้ละแปลกต้องส่งน้องวินลูกชายพี่เรียนพิเศษเพื่อสอบเข้าสวนกุหลาบงั้นเหนื่อยหน่อยนะพี่มลเดี๋ยวก็สบายแล้วเสียงหมอสุพูดให้กำลังใจหมอมลก็อย่าลืมที่พีฝากละสุเพื่อน้องวินสอบไม่ติดฝากพ่อสุช่วยเรื่องเข้าเรียนทีกรุงเทพคริสเตียนด้วยนะไม่มีปัญหาค่ะพี่มล แล้วนี่แนนไปไหนละพี่มลเสียงหมอแปลกถาม สงสัยจะไปห้องน้ำ งั้นผมไปทำงานก่อนนะพี่เดี๋ยวกลางวันมากินข้าวด้วยไปเจ้าสุกลับหมอแปลกเดินกลับห้องทำงานตัวเองพร้อมหมอสุระหว่างทางเจอหมอแนนและพี่ศรีแม่บ้านประจำแผนกพอดี กลับแล้วเหรอพี่แปลก กลับแล้วเดี๋ยวคนไข้รอกลางวันพี่ฝากซื้อข้าวด้วยนะแนนได้ค่ะพี่ อ้าว!แล้วสุละเอาด้วยเปล่ามากินข้าวกับพวกพี่จะได้นวดบ่าให้พี่หน่อยขอเป็นมานวดตอนบ่ายนะพี่แนนกลางวันต้องไปกินข้าวกับปองก่อนเดี๋ยวงอนอีกงั้นตามใจ

   พอตกบ่ายที่แผนกหมอแปลกคนไข้เริ่มบางตาจะเหลือแค่คนไข้ที่รอบัตรนัดกับรอฝั่งเข็มในช่วงวันสุดสัปดาห์เป็นไงพี่แปลกพึ่งลงจากดูคนไข้บนตึกเหรอพี่ใช่แล้วแนนช่วงนี้คนไข้โรคหัวใจเยอะหน่อยแล้วที่ใหม่ทีพี่มลกับแนนจะย้ายทำไปถึงไหนแล้วละก็เห็นช่างเขามาเริ่มทาสีทำบิ้วอินอยู่นะพี่ว้า!พอนึกแล้วก็ใจหายนะพี่มลทุกอย่างในโรงพยาบาลเริ่มเปลี่ยนแปลงไปหมดแปลกคงไม่ชินละสินี่ก็เกือบ10ปีแล้ว ครับพี่มลว้าวพี่แปลกดูแก่ไปเลยนะพี่มลหมอแนนพูดแซวโดยมีพี่ศรีนั่งพับผ้าอมยิ้มอยู่ที่เตียงแหม่มาว่าพี่นะแนนแล้วหนูละกี่ปีแล้วหนูไม่นับดีกว่าเดี๋ยวจะแก่ตามพี่แปลกกี่โมงแล้วนี่พี่มัวแต่โม้อยู่ยังไม่ได้ลงประวัติคนไข้หัวใจรายใหม่เลยหมอแปลกหันไปดูนาฬิกาข้างฝาห้องหมอแนนจะบ่ายสามแล้วพี่แปลกงั้นแนนลุกให้พี่ลงคอมพิวเตอร์หน่อยเสร็จแล้วยังต้องไปดูคนไข้ที่บ้านอีกรายที่พี่วิ่งหลบกระสุนปืนเปล่าไม่ใช่หรอกคนนั้นพี่เข้าไปวันเสาร์เย็นนี้คุณตาที่อยู่ตรงพระราม2พรุ่งนี้เข้าไปก้ระวังตัวนะครับพี่มล

   เช้าวันเสาร์เป็นอะไรที่ไม่อยากตื่นนอนเลยเพราะเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์แต่หมอแปลกรู้ดีว่านัดคนไข้ไว้กว่าจะหาข้าวเช้าอาบน้ำให้อ้วนกลมและสายใจเสร็จก็ปาไป10โมงแล้วหมอแปลกลงจากห้องพักที่ชั้น4ลงลานจอดรถด้านล่างแล้วรีบขับรถออกไปอีกไม่ถึง500เมตรก็จะถึงบ้านคนไข้ได้ยินเสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้นหมอแปลกจำได้ว่าเป็นเสียงริงโทนเพลงที่พ่อชอบร้องคาราโอเกะให้ฟังสวัสดีครับ!พ่อสวัสดีลูกเสียงตอบจากปลายสายเป็นเสียงอาจารย์บัติขับรถอยู่รึเปล่า จอดข้างทางแล้วครับพ่อ พ่อมีอะไรรึเปล่าโทรมามีสิ!เสียงอาจารย์บัติเริ่มแข็งๆเราไปว่าอะไรเจ้าน้องเขยเมื่อก่อนงานแต่ง...หมอแปลกคิดทบทวนอยู่ในใจก็เปล่าว่าอะไรนี่พ่อผมแค่พูดเตือนแค่นั้น เรานี่เป็นพี่ชายที่ใช้ไม่ได้เลยนะพ่อโกรธมากพอแม่เล่าให้ฟัง แปลกฟังพ่อนะแกต้องกลับมาบ้านมากราบขอขมาน้องเขยเขา เขาไปทำอะไรให้แปลกถึงไปว่าเขาเขาอายุมากกว่าแปลกนะ แล้วถ้าเขาไม่แต่งกับน้องสาวเราขึ้นมาพ่อกับแม่จะเอาหน้าไปไว้ไหนเสียงอาจารย์บัติพูดด้วยอาการโกรธปนเสียใจในลูกชายตัวเองแล้วมันแต่งไหมละพ่อนี่เรื่องมันผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วนะพ่อผมไม่เห็นมันจะเข้ากรุงเทพมาดูน้องสาวผมเลยผมเห็นแต่เจ้าปิ่นทำงานอยู่คนเดียวหมอแปลกพูดด้วยเหตุผลและที่สำคัญนะพ่อผมพูดว่าเขาเพราะเขาไม่เคยให้เกียรติพ่อแม่และน้องสาวผมเลยมานอนบ้านเราให้แม่ผมหุงข้าวให้กินวันๆไม่ทำงานทำการอะไรได้แต่จะรอเปิดร้านนี่นะพ่อผู้ชายแบบนี้ที่พ่อจะให้ผมไปกราบเท้ามันผมไม่ทำถ้ากราบพ่อกราบแม่ผมทำแต่นี่มันไม่ใช้พ่อแม่ผมเราจะเอางี้ใช่ไหมแปลกอาจารย์บัติเริ่มขึ้นเสียงงั้นถ้าเราไม่ทำก็ไม่ต้องมาเรียกพ่อว่าพ่ออีก พอสิ้นเสียงอาจารย์บัติก็วางสายทันทีปล่อยให้หมอแปลกนั่งเงียบอยู่ในรถข้างทางน้ำตาลูกผู้ชายซึ้งไม่เคยร้องมานานไหลลงอาบแก้มทั้ง2ด้วยไม่รู้ว่าทำอะไรผิดที่พ่อมาตัดขาดความเป็นลูกเป็นพ่อ to be continure