ความฝันหลากสี

    ติ๊ง ติ๊ง.....
เสียงหยดน้ำที่ร่วงหล่นจากด้านบนกระทบกับผิวน้ำ รอบๆมืดไปหมดไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มืดไปหมดทุกด้าน แค่เอื้อมแขนออกไปก็แทบจะไม่เห็นแขนตัวเองเสียด้วยซ้ำ ฉันก้มมองแขนตัวเองและเห็นตัวเองสวมเดรสสีขาวพริ้วไสว
ตึก ตึก ตึก...
ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆ และก้องไปทั่วรอบๆนี้จนหาต้นเสียงไม่เจอ ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่และค่อยๆมองไปรอบ ในที่สุดก็เห็นร่างของเขาแต่เพราะความมืดจึงทำให้ไม่เห็นหน้า ฉันหันไปทางเขายืนอยู่และกลุ้มมืออยู่ระหว่างอก
 
'คุณเป็นใคร แล้วที่นี่คือที่ไหน'
 
ฉันถามออกไปจนได้สินะ ฉันสังเกตว่าเขานั้นเป็นผู้ชายที่ฉันไม่รู้จัก เขายืนอยู่กับที่ไม่ไปไหนและเขากำลังมองมาที่ฉัน
 
'ฉันต้องการให้เธอช่วย ฉันหลับไหลมายาวนานมาเกินพอแล้ว เธอต้องช่วยฉัน'
 
'แล้วฉันต้องทำยังไงล่ะ'
 
'เธอจะต้องหาตระกูลจู****'
 
'อะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน'
 
'แล้วเธอต้องช่วยขัดขวางอย่าให้ใครมาขุดสิ่งนั้นขึ้นมาเด็ดขาด'
 
'ดะ เดี๋ยวสิ สิ่งนั้นมันคืออะไร'
 
'ไม่มีเวลาแล้ว ได้เวลาตื่นของเธอแล้ว'
 
เขาได้นำเอาของบางอย่างให้ฉันกำไว้ หลังจากนั้นรู้สึกมีใครดึงไปด้านหลังห่างจากเขาจนมองไม่เห็นอะไร เดี๋ยวสินายยังพูดไม่จบเลย เดี๋ยวสิ หายไปไหนแล้ว อย่าเพิ่งไป
 
'ไอริ ไอริ ตื่นได้แล้ว ไอริ'
 
'อ้ะ ที่นี่ที่ไหนอ่ะ'
 
ฉันลืมตาและสะดุ้งขึ้นมา มองไปรอบๆอย่างมึนงง
 
'จะที่ไหนล่ะ ก็ต้องที่บ้านเธอสิย่ะ วันนี้เรานัดมาทำรายงานที่บ้านของเธอ จำไม่ได้หรือไง'
 
'จริงด้วยสินะ แล้วทำไปถึงไหนแล้ว ฮ้าว~'
 
ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วเกาหัวพรางฮ้าวไปด้วย เพื่อนที่มาก็นั่งจ้องคอมเขม็งจนคิ้วขมวดจะติดกัน
 
'เอ้าๆ เลิกฮ้าวได้แล้ว ไปล้างหน้าล้างตา แล้วมาช่วยกันทำงานสักทีสิ'
 
'ค่า ค่า สั่งอย่างกับเป็นแม่ ฮ้าว~'
 
ฉันไปล้างหน้าแล้วมาช่วยทำรายงานหลายชั่วโมง หลังจากนั้นไม่นานก็ทำรายงานกันเสร็จ ฉันนั่งพิงข้างเตียงแล้วดึงตุ๊กตาโลมาสุดรักมากอด และก็นึกเรื่องฝันได้จึงเล่าให้เพื่อนฟัง ระหว่างที่เราให้ฟัง ฉันก็เปลี่ยนท่านั่งมานั่งกอดเข่าทั้งที่ยังกอดตุ๊กตาอยู่
 
'เขาอาจะต้องการความช่วยเหลือก็ได้ล่ะมั้ง'
 
'งั้นเหรอ แล้วเธอรู้จักตระกูลจู จู อะไรประมาณนี้หรือเปล่า'
 
'ที่นึกออกก็น่าจะเป็นตระกูลจูมอนจิล่ะนะ ช่วงนี้มีข่าวลือว่าทายาทตระกูลประสบอุบัติเหตุตอนนี้ยังนอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่เลย'
 
'แล้วรู้มั้ยเขารักษาตัวโรงพยาบาลไหน'
 
'ไม่รู้สิ แต่น่าจะอยู่โรงพยาบาลระแวกนี้ล่ะนะ แต่ก็อย่าเชื่อให้มากล่ะ เพราะมันเป็นแค่ข่าวลือ'
 
เราคุยกันจนถึงเวลาทานข้าว แม่ของฉันก็ขึ้นมาตามให้ไปทาน แต่เพื่อนของฉันนั้นขอตัวกลับก่อน เพราะมีไปทำพาร์ทไทม์ต่อ โดยเธอขี่มอเตอร์ไซต์มาเองจึงไม่ต้องให้ฉันเดินไปส่งที่หน้าป้ายรถเมล์ หลังจากนั้นก็มานั่งทานข้าว อาบน้ำและกำลังแช่น้ำอยู่นั้น ฉันก็คิดเกี่ยวกับชายในฝันนั้นว่าเขามาขอความช่วยเหลือหรือเป็นแค่จินตนาการของฉันเอง ฉันลุกจากอ่างน้ำและทำตัวให้แห้ง จัดตารางเรียนและทำการบ้านให้เสร็จ เมื่อฉันทำการบ้านเสร็จ ฉันก็ล้มตัวนอนลงกับเตียงและนอนหงาย แขนวางบนตัวและเอือมตัวไปปิดไฟที่หัวเตียง ก่อนที่จะหลับฉันจะต้องเจอเขาในฝันให้ได้อีกและจะถามอีกหลายๆเรื่องที่ฉันอยากจะรู้
.................................................................