ความฝันหลากสี

   ฉันลืมขึ้นมาก็เข้ามาในฝันที่รอบข้างเหมือนกับฝันคราวที่แล้ว ฉันก้าวขาออกวิ่งไปทางข้างหน้าที่มืดมิด และฉันก็เห็นแสงเล็กๆคล้ายกับหิ่งห้อยลอยสวนผ่าน ฉันจึงวิ่งไปทางที่พวกแสงนั้นมา ฉันวิ่งและวิ่งตามแสงนั้นไปจนสุดปลายทาง ก็ร่างหนึ่งร่างปรากฏขึ้น ใช่มันเป็นร่างชายคนนั้น ฉันหยุดวิ่งและยืนอยู่ข้างหลังห่างจากเขาสองสามก้าว
 
'คุณเป็นใครกันแน่...แล้วต้องการให้ฉันช่วยอะไร'
 
ชายคนนั้นก็ค่อยๆหันมา
 
'มาแล้วเหรอ..ไอริ..ชื่อของฉันคือ..เอ็นมะ'
 
ป็อก!
เสียงดีดนิ้วของเอ็นมะนั้นดังก้องทั่วพื้นที่ จากที่รอบข้างที่ปกคลุมด้วยความมืดก็กลายเป็นสวนหินในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ไอริก็มองไปดูความแปลกใจ
 
'ถึงแม้ฉันรีบเพียงใด...เธอคงหาไม่เจอในเร็ววันสินะ..ถ้างั้นเราเปลี่ยนบรรยายกาศมานั่งคุยไปจิบน้ำชากันดีกว่านะ'
 
เอ็นมะพูดด้วยเสียงนุ่มลงกว่าครั้งแรกที่เราได้เจอกัน ในเมื่อที่นี้คือฝัน พวกเราคงทำอะไรไม่ค่อยได้ ฉันตัดสินและเดินไปนั่งที่ระเบียงทางเดินคฤหาสน์ เอ็นมะก็เดินตามมาสักพักก็มีถ้วยน้ำชาสองถ้วยกับกาน้ำชาว่างคั้นระหว่างไอริและเอ็นมะ ไอริยกถ้วยชาจิบดื่มทีละนิดพรางชมสวนหินไปด้วย
 
'เอ่อ..คุณเอ็นมะ..ถึงได้มาขอความช่วยเหลือจากฉันล่ะค่ะ'
 
เอ็นมะก็พรางจิบชาแล้ววางถ้วยลง หันมาทางไอริ
 
'นั่นสินะ..คงเพราะเธอได้ยินเสียงฉันล่ะมั้งนะ'
 
'แค่นั้นเองเหรอ..เฮ้อ'
 
ไอริได้ยินคำตอบของเอ็นมะก็เผลอพึมพำและถอนหายใจออกมา แต่เธอก็ยังมีเรื่องสงสัยอยู่จึงได้ถามเอ็นมะ
 
'คราวที่แล้ว..ก่อนที่ฉันจะตื่น...คุณจะพูดว่าอะไรเหรอค่ะ'
 
'ก่อนจะพูดเรื่องนั้น..เอ่อ..อย่าเติมคำว่า..คุณ..หน้าชื่อได้ไหม..ฉันก็อายุพอๆกับเธอนั่นแหละ'
 
เอ็นมะเกาแก้มประมาณว่าเขินตอนที่ถูกเรียกเช่นนั้น ไอริก็หัวเราะออกมาและมือกุมปากตอนหัวเราะไว้
 
'ก็ได้ค่ะ..งั้นเรียก..เอ็นมะ..เฉยๆนะ'
 
'ได้สิ'
 
'แล้วเมื่อไหร่จะตอบคำถามของฉันสักที.ถ้าไม่บอกแล้วรู้ได้ไงล่ะ'
 
'ก็ได้เดี๋ยวจะเล่าตั้งแต่ต้นล่ะกัน'
 
เอ็นมะก็ลุกขึ้นและนำทางไอริไปที่ห้องแห่งหนึ่งที่มีหนังสือตั้งแต่สมัยก่อนเต็มชั้นหนังสือทั่วห้อง ที่นี้เป็นอย่างคลังหนังสือเอ็นมะนั่งคุกเข่าลงทีโต๊ะตรงกลางห้อง ไอริก็เข้ามาและนั่งคุกเข่าตรงข้ามกับเอ็นมะ
 
'ฉันจะเล่าล่ะนะ...
'