เสียงเพลง ความเศร้าและน้ำตาที่ไหลริน

ย้อนกลับไปเมื่อ 2ปี ก่อน

ณ ห้องเรียนที่เงียบสงบ(สำหรับฉัน) แต่วุ่นวายสำหรับเพื่อนๆ ฉันรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

กับการมาโรงเรียนวันแรก จนทำให้ฉันวางตัวไม่ถูกฉันกังวนว่าจะหาเพื่อนไม่ได้ จะทำให้ใครไม่พอใจรึเปล่า จะนี่จะนั่นไม่ดีหรือเปล่า เวลาคุยกับเพื่อน ที่ไม่รู้จักฉันมักจะทำตัวเฉยๆชิ่วๆไว้ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเสมอจนเพื่อนๆ คิดว่าฉันเป็นคนที่ร่าเริงแต่จริงๆแล้วในใจของฉันทั้งกังวนและตื่นเต้นจนทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว ฉันเป็นคนแบบว่าตัวทำอย่างในใจคิดอย่างก็ประมาณนั้นละนะ~  อุ้ย! ฉันลืมไปได้ไงเนี้ยยย ลืม....แนะนำตัว (aika:=_=;โถ่)ยินดีที่ได้รู้จักนะฉัน โยริงค์

เรียกสั้นๆว่าโย ก็ได้ ตอนนี้ฉันอยู่มัธยมปลาย

แล้วนะจ๊ะ~^~^~  น้ำหนัก 44 ส่วนสูง 160  

(aika:เตี้ยจัง~)(โย:เดี๋ยวก็สูงเองน่า) 

งานอดิเรก แต่งเพลง ร้องเพลงเล่นดนตรี

แล้วก็...(aika:พอๆๆเริ่มไปไกลแล้ว)(โย:แล้วกัน~)

ขอบอกเลยนะวันแรกของการไปโรงเรียนเนี้ย

เป็นวันที่หน้าตื่นเต้นและเหนื่อยมากเลยขอบอก

ขอบอกเลยว่าฉันเพิ่งจะมาโรงเรียนและเพิ่งจะ

นั่งเก้าอี้เองก็เหนื่อยแล้ว ทำไม่น่ะเหรอ~

ก็บันไดตึกน่ะสิ บันไดตึก!! โครตยาวเลย

แล้วตึกมันมีตั้ง8ชั้น แล้วฉันอยู่ชั้น 7 เลยนะ

ชั้น7แน่ะ เมื่อยขาตายเลยฉัน แค่มาถึงห้องได้

ก็บุญแล้วนะT~T ปล่อยมันไป อย่างที่เป็น~

ร้องเพลงปลอบใจตัวเองดีกว่า T~T

..............

คุยกับผู้เขียน

เป็นไงคะ ดราม่ามากมั้ย ร้องไห้หนักมากเลยเหรอ

ล้อเล่นค้าา~ aika กะว่าจะให้โยริงค์ในช่วง 2ปี

ก่อน เป็นคนแบบร่าเริงเฮฮาอะไรประมาณนี้

แล้วค่อยมาดราม่าตอนกลางเรื่องกับท้ายเรื่อง

แต่ aika จะเน้นตรงท้ายเรื่องนะค่ะ

แต่ไม่ต้องห่วงว่าจะจบแบบดราม่านะค่ะ

รับรองว่าตอนจบaika จะทำให้ผู้อ่านต้องฟินตาม

อย่างแน่นอนเลยคะ ถึง aika จะเป็นมือใหม่หัดเขียน แต่ยังก็ช่วยเป็นกำลังใจกันด้วยนะค่ะ