Rain of Love

 
อากาศเช้าวันจันทร์ที่ 1 มิถุนายน 
ค่อนข้างมืดครึ้ม มีเมฆหมอกปกคลุมไปทั่วเมือง...ช่วงนี้เข้าฤดูฝนแล้วสินะ
 
แฮก แฮก โอย...สายแล้ว ฉันวิ่งฝ่าฝนที่ตกปลอยๆไปหลบใต้หลังคาจุดรอรถเมล์
เช้านี้อากาศค่อนข้างมืดครึ้ม คงเป็นเพราะหน้าฝน ดีจังที่มีฝนตกบ่อยๆ เพราะประเทศไทยไม่ได้มี
ฝนตกแบบนี้มานานแล้ว มีแต่ร้อน กับร้อน! เพราะอากาศดีแบบนี้ไงล่ะ ฉันเลยหลับเพลิน
คิดว่า ตอนนี้หกโมงเช้า ที่ไหนได้ แปดโมงเช้า ดีนะเนี่ยที่แม่มาปลุก แต่ก็...สายไปหน่อยนะคะแม่
=^= คิดแล้วฉันก็มองไปรอบป้ายรถเมล์ ว่าแต่...ทำไมถึงไม่มีคนมาอยู่ที่นี่เลยนะ มีแต่รถไม่กี่คัน
ผ่านไปผ่านมา บางคันก็ขับเร็วจนน้ำฝนบนพื้นถนนแทบกระเด็นโดนฉัน... ผู้คนเขาคงไปทำงาน
หมดแล้วมั้ง เขาไม่ได้นอนตื่นสายเหมือนฉันนี่นาT^T...
~OH everytime i see...you ! โอ๊ะ จู่ๆเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจากในกระเป๋าเป้
ทำให้ฉันต้องเหวี่ยงมันมาสะพายไว้ด้านหน้าแล้วรีบลนหา...ใครโทรมาแต่เช้าเนี่ยยย
ทำไมมันวุ่นไปหมดนะ ฮึ่ย!                     
คือแด นุนนึล บล แตมยอน~(เมื่อฉันได้สบตาเธอ~) เสียงเรียกเข้าดังชัดขึ้นเมื่อฉันหยิบโทรศัพท์
ออกมา...
ชากู คาซือมี โต ซอลเรยอวา~(หัวใจของฉันก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ~) ฉันกวาดสายตาอ่านชื่อเจ้าตัวที่           
โทรมาป่วนแต่เช้าบนหน้าจอโทรศัพท์
[เมฆ]               
" ฮัลโหล" ฉันทักเสียงใส
[อยู่ไหนเนี่ย...ตื่นสายอีกแล้วเหรอ?] เสียงเพื่อนชายคนแมนดังออกมาลอดลำโพง
" อืม...มีอะไรเหรอ?"
[วันนี้มีสอบคณิตศาสตร์เธอไม่รู้เหรอ!?...] น้ำเสียงเมฆเหมือนจะเข้มขึ้นเรื่อยๆ
" รู้น่า...แต่สอบคาบบ่ายไม่ใช่รึไงเล่า..." ฉันแย้งกลับ
[ไม่คิดจะทบทวนบทเรียนเหรอยัยบ๊อง!] เฮ้อ...มีเพื่อนสนิทเป็นหัวหน้าห้องก็มีข้อเสียแบบนี้ล่ะน้า.
" เออๆ รู้แล้ว!" ฉันตอบห้วนๆ
[แล้วตอนนี้อยู่ไหนล่ะ?]
" อยู่ป้ายรถเมล์ ยืนรอรถอยู่ แค่นี้นะ"
[รีบๆมานะ ระวังรถด้วยนะเพราะช่วง
นี้ถนนลือ...] ตู้ด! ฉันตัดสายทันที
เพราะรู้ดีว่าหมอนี่กำลังจะพูดอะไร ทำไมหมอนี่ต้องเตือนฉันอยู่เรื่อยนะ! เห็นฉันเซ่อซ่าขนาดนั้น
รึไงถึงต้องบอกตลอด...ชิ!
ปื๊นๆ...โอ๊ะ...รถเมล์มาแล้ว เยี่ยม!
 
*เนื้อเพลงข้างต้นคือเพลง Everytime chen X punch ost Descendants of the sun