Love Roommate ความรู้สึกแปลกๆที่เรียกว่ารัก

   ย้อนกลับไป1ปี
   สวัสดี ฉันชื่ออิ๋งอิ๋ง วันนี้ฉันมาส่งผู้ชายเกาหลี กลับประเทศแหละ เพื่อนฉันก็ลากมาแต่เช้าเลย นี่ก็กลัวไปทัน แฟนคลับแต่ละนางเผื่อเวลากันข้ามวันเชียวเเบบว่ามานอนรอสนามบินอ่ะ #บ้าไปเเล้วววว #อิ๋งจะไม่ทน แต่เพื่อขุ่นเพื่อนสุดที่รักยอมก็ได้จร้าาา และสุดท้ายก็ผ่านความวุ่นวายของการขอถ่ายรูป  เแหวก บอดดี้กาดเข้าไปให้ใกล้ที่สุด ยื่นของให้ถึงมือเมน ก็จบลงที่เมนเดินเข้าเกตไปได้ซักที
      พี่เนมเรียกฉันเสียงดังเมื่อฉันยืนหน้ามุ่ยเพราะความหิวแบกกระเป๋ากล้องที่มีเลนส์ซูมเวทีคอนเสริต อยู่ 5 อัน ไม่ต้องถามถึงความหนักหนาสาหัสสากันเลย มันหนักพอที่ทำให้คอตกปวดไหล่เลยหละ  !!!พี่เนมรีบเดินเข้าง้องอลคนที่ยืนหน้ามุ่ยอย่างฉันบอกว่าจะเลี้ยงข้าว เท่านั้นเอง ฉันก็ยิ้มแป้นขึ้นมาทันทีเลย  เย่ เย่ !!! ข้าวฟรีจะมีอะไรดีไปกว่านี้ไหม 55555  อิอิ ดูไม่ค่อยเห็นแก่กินเลยเนอะ และระหว่างที่เดิน ไปยัง ศูนย์อาหารของสนามบิน เราเดินผ่านเวทีกลางที่ตั้งอยุ่ตรงลานกว้างในฝั่งผู้โดยสารขาเข้า  บนเวทีมีคณะประสานเสียง ประมาน20 คนเห็นจะได้ กำลังร้องเพลง ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธออยู่ ไม่รู้ว่าวันนี้มีงานอะไรกันฉันคิดในใจแต่ตาก็หันไปมองแว๊บนึงบนเวที
''ฮู๊ ฮูววว ฮู่ ฮู ฮูววว ฮู๊ววว ฮู่ ฮูววว  บอกฉันซักคำว่าเธอทำได้อย่างไร '' แว๊บนึงที่หันไปมองมีผู้หญิงคนนึงเธอยืนอยู่หน้าไมค์ เธอยิ้มให้ฉันด้วย ....รึป่าววะ..?... นี่ก็ไม่เเน่ใจเหมือนกันแต่รู้สึกว่า เพลงเพราะจังเพราะกว่าครั้งไหนๆที่เคยฟังมาเลย  ฉันชี้ให้พี่เนมดูว่าตรงนั้นมีสิ่งที่ฉันสนใจอยู่ และสิ่งที่พี่ฉันตอบก็คือ ... นั่นหน่ะ คณะประสานเสียงของมอพี่เองหละ โครตเจ๋งเลยใช่ไหม  ไปกินข้าวกันดีกว่าพี่ก็หิวมากละ ( เเละเหตุการณ์ในวันนั้นก็ผ่านไป )
 
 
 
 
 =0= '' เช้านี้ฉันตื่นไวกว่าเคย เนื่องจากมหาลัย เรียกปฐมนิเทศวันเเรก จริงๆ ฉันมีมหาลัยที่รออยู่อีก2ที่แหละแต่ด้วยความที่ประกาศผลช้าเหลือเกินพี่ฉันก็เลยบอกให้ลองมาที่ี่มอพี่ดูก่อน ถ้าชอบบรรยากาศในมอนี้ก็จะได้มีที่เรียนเลยไม่ต้องรอผลแอตมิทชั่นเเล้ว ฉันก็ตอบตกลงไป และทำให้ต้องมาตื่นเช้าในวันนี้หละ  พี่ฉันเป็นสต๊าฟคณะ ที่ฉันเข้า พอมาถึงพี่ก็จับฉันนั่งหน้าแถวเลยจร้าาา ย้ำว่าหน้าแถวคนเเรกหนะ นั่งติดเวทีมากกกก หอประชุม 4000 กว่าคน ทำไมฉันถึงต้องนั่งข้างหน้าขนาดนี้ ง่วงนะโว๊ยยย จะแอบงีบก็ไม่ได้ ข้างหน้าเชียว เกรงใจคนบนเวทีเเย่เลยถ้าแอบหลับ 5555 (ถือว่ายังมีความสำนึกดีนาจา) .... 
 เวลา 09:00  ตรง ไฟในหอประชุมเฟรตลงเรื่อยๆจนมืด พร้อมกับเสียงคนเดินขึ้นเวที ก๊อกๆแก๊กๆ  ไใและไฟเริ่มส่วางขึ้นจนฉันแสบตาต้องหลับตาเลยหละ ... เสียงเพลงสถาบัญขึ้นมาอย่างน่าขนลุก ด้วยเสียงจากวงประสานเสียงที่มีพลัง ทำให้ฉันลืมตามองอย่างเต็มตา  เเล้วก็เห็นผู้หญิงคนนึง ดูุโดดเด่นมากบนเวที ยืนอยู่หน้าไมค์ ดวงตาสวยๆมองรอดผ่านเเว่นมาทางฉันเเละโปรยยิ้ม  #เอ๊ะ!!นี่กูคิดไปเองป่ะนั่งอยุ่4000 กว่าคนเขาจะมายิ้มให้เราทำไม โถ่วววววว เข้าข้างตัวเองเวอร์!! ฉันมองเธอจนวางสายตาไม่ได้ จนมาถึงบทเพลงที่คุ้นหู
 
 
''ตั้งเเต่พบกันวันนั้น ใครจะรู้ว่าเราจะมีกันในวันนี้ เธอเติมเต็มสิ่งดีๆให้ทุกวันที่มี กลายเป็นวันที่มีความหมาย ''
 
  ชัดเลยจร้า าาา ภาพในสนามบินวันนั้น ต้องกลับมา ราวกลับภาพซ้ำ เป็นเธอคนเดิมในวันนั้นจริงๆที่ยืนอยู่ตรงข้างหน้าฉัน ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนโลกหยุดหมุ่นไปเลย ไม่คิดว่าจะได้มาเจออีกครั้ง ฉัน ถ่ายรูปบนเวทีในตอนนั้นไว้ทันทีที่มีสติ พอหลังจากงานในวันนั้นผ่านไป ฉันก็นำรูปนั้นไปตามหาคนคนนึงที่อยากจะเจอมาก ตลอดเวลาที่ปีที่ผ่านไป จนท้อไปแล้วว่าคงไม่ได้เจออีก แต่สุดท้ายฟ้าก็ไม่ใจร้าย เมื่อพี่สาวแสนสวยของฉันบอกว่า ให้ไปตามหากับชมรมดนตรีสากลเลยรับรองเจอเเน่ๆ
 
   
     1 อาทิตผ่านไป ฉันเจอโต๊ะชมรมเเล้วแต่เจอคนอื่นนั่งเฝ้าโต๊ะอยู่ ฉันรีบเข้าไปทักทายอย่างเป็นมิตร และก็ได้สมัครเข้าชมรมนี้ซะเลยและก็ได้รู้จักกับรุ่นพี่ในคณะคนนึง ฉันไม่รีรอที่จะเอารูปถ่ายที่ซูมแล้วซูมอีก ไปให้เขาดูว่ารู้จักคนในภาพไหม และคำตอบที่ได้ก็น่าพอใจมาก คือ รู้จักดีเลย เขาเป็นพี่ในชมรมนี้แหละ เดี๋ยวเราคงได้เจอในวันรับน้องชมรมนะจ๊ะ พี่เขาชื่อ บีช พี่ในคณะบอกอย่างนั้นกับฉัน OMG OMG OMG ฝันของฉันตลอด1 ปี กำลังจะเป็นจริงเเล้วหละ ดีใจจัง ฉันเดินใจรอยละริ่วกลับหอ  อีก 3 วันเท่านั้น จะได้เจอเขาตัวเป็นๆใกล้แล้วนะ ^^   อะไรจะปลื้มได้ขนาดนี้ เคยเป็นกันไหม แบบแค่มองก็รู้สึกว่าโลกสดใส  อยากรู้จัก อยากอยู่ใกล้ๆ อยากมองนานๆ มองแบบไม่วางสายตา โอ๊ยยยยย มีความเพ้อขั้นสูงสุด เลยหละตอนนี้ เอาวะเบี้ยนก็เบี้ยน ยังไงก็ได้อ่ะ ขอแค่ได้รู้จักเขาก่อนเถอะ แม่จะยอมทุกอย่างให้สมกับที่ฟ้าให้ได้มาพบกันอีกครั้งเลย  

 
 
 
 
 
ตอนเเรกจบเเล้วน๊าาา  ช่วยคอมเม้นและ ติดตามความรักในครั้งนี้กันด้วยนะคะ วรั๊ยยยย  เขิลจัง ถ้าต่อไปจะเล่า NC เบาๆแฟนฟิคของข้าจะไม่ว่าอะไรใช่ไหม !!!+0+