Love Roommate ความรู้สึกแปลกๆที่เรียกว่ารัก

     และแล้ววันที่ฉันรอคอยก็มาถึง วันนี้หลังเลิกเรียนพี่ๆที่ชมรมเขานัดให้ไปพร้อมกันที่ห้องชมรมหละวันนี้ฉันจะได้เจอเพื่อนๆต่างคณะและ ที่สำคัญก็คือ จะได้รู้จักคนที่ฉันตามหามาตลอด1ปีฉันรู้จักเขาเเล้วหละ เขาชื่อพี่บีช ฉันจำเขาได้ไม่เคยลืมเลย แต่ไม่รู้เขาจะจำเด็กหน้าโหลๆสายแบ๊วนีอย่างฉันได้ไหมนะ ก็ แอบหวังในใจพร้อมกับกึ่งเดินกิ่งวิ่ง ไปขึ้นรถรางเพื่อจะไปห้องชมรม ระหว่างจะขึ้นรถ ก็เจอพี่ในชมรมคนนึงซึ่งเขาใส่เสื้อชมรมหนะ และกำลังถือของหนักๆอยุ่ฉันจึงเข้าไปช่วย พี่เขาดูยินดีมากที่ฉันเข้าไปหา พร้อมกับ ยกแฟ้มกับถุงกระดาษมาให้ฉัน เขาบอกฉันว่า ดีเลยน้องเอสนี่ไปห้องชมรมนะเดี๋ยวพี่จะตามไป ขอรอเพื่อนตรงป้ายรถนี่แป๊บนึง ในขณะเดียวกัน หัวใจของฉันก็เต้นไม่เป็นจังหวะ  .... จะมีอะไรหละ พี่บีชหนะสิ กำลังเดินมาทางเราสองคนนี่เเล้ว เขาโบกมือทักทัยพี่คนนั้นที่ฝากของฉัน เเละตบไหล่เบาๆเป็นการทักทาย เอ้าา..จะไปห้องชมรมหลอเขาเอ่ยถามรุ่นพี่ของฉัน พี่คนนั้นตอบพี่บีชว่ากำลังจะไปค่ะแต่จะฝากของน้องเขาไปก่อนหนูจะรอเพื่อนตรงนี้ซักแป๊บค่ะให้น้องเขาไปก่อน พี่บีชหันหน้สมาทางฉันเเล้วยิ้มทักทายก่อนจะถามขึ้นว่า ไปห้องชมรมถูกรึป่าวฮ๊ะเราอ่ะทำไมทำหน้างงๆ ฉันนี่หัวใจแทบจะทะลุออกมาเต้นข้างหน้าเขาเลยหละ  เอาไงดีสั่นไปหมด เขาทักอ่ะเขาทักฉัน อร๊ายยยยยย วรั้ยยยต่ายเเล่วววเขาคุยด้วยอ่าาาาา

 อ๊ากกกกกกก ( อยากวิ่งเข้าตู้โทรศัพท์แล้วกรี๊ดดดดังๆ)   ฉันอึ้งไปพักนึงก่อนจะตอบเขาเสียงอ่อยๆว่า ไปไม่ถูกค่ะ .... พี่บีชเพียงยิ้มอ่อนและ ตบบ่าฉันเบาๆก่อนจะบอกว่า เดินตามเพ่มาเลยไอ่น้อง ระหว่างเดินหัวใจที่ ระส่ำระสายคล้ายๆพร้อมจะวายทุกเมื่อ หากเขาหันมาสบตา โอ๊ย นี่เป็นบ้าอ่ะ เวลาอยุ่ใกล้คนที่แอบชอบนะจะเป็นงี้ตลอด แล้วก็ โป๊ะโดนจับได้แหง๋มๆ อ่ะแบบนี้   

     ระหว่างเดินก็ไม่ได้คุยอะไรกันเท่าไหร่ ดูเหมือนพี่เขาจะมีโลกส่วนตัวอยุ่ไม่น้อยเลยหละ ใส่หูฟังเเละเดินฮัมเพลงไปเรื่อยๆ ฉันก็ได้เเค่เฝ้ามองฝีเท้าทร่เดินนำหน้าฉันไม่กี่ก้าวเขาจำฉันได้บ้างรึป่าวเนี่ยย!!?...  เราเคยเจอกัน 2 ครั้งแล้วนะเว้ยยย!!  มีภาพฉันอยุ่ในสมองเขาบ้างไหมหล้าาา โถ่ววว หันมาคุยบ้างก็ได้ นี่พูดได้นะ ไม่ใช่ตุ๊กตาไขลานที่เดินต๊อกแต๊กได้อย่างเดียว ... จนถึงห้องชมรมพี่เขาก็ไม่ได้ชวนคุยอะไร 

   วันนี้ๆเด็กๆมากมายจากหลายคณะ ก็มารวมตัวกัน ซึ่งแต่ละคนที่อยุ่ตรงนี้ล้วนแล้วแต่เป็นเทพของเสียงที่ทรงพลังกันทุุกคนแน่ๆ เพราะที่นี่คือ ห้องชมรมดนตรีสากล แน่นอนว่าทุกคนในที่นี้มีความสามารถมากๆแน่ๆ บนเวทีโมโชว์จากรุ่นพี่ ที่โชวแอตลิปกันอย่างสุดพลัง ฟาดฟันกันด้วยเสียงจนฉันนี่ถึงกับขนลุกฉันเป็นคนที่ร้องเพลงไม่ดีนักหรอกแต่เล่นเครื่องดนตรีได้หลายอย่าง ทั้งไทยเเละสากล ถ้าถนัดที่สุด คงจะเป็นตีฉิ่งหละมั้ง 555555 #วรั๊ยยยแซวตัวเองทำไม .....

เมื่อก่อนนี้ฉันเคยมีแฟนเป็นทอมแหละ แต่เลิกกันเเล้ว เพราะฉันหันมาชอบผู้หญิงเเทน ...เอ๊ะ งง มันเปลี่ยนยังไงวะ5555 คือจริงๆก็เลิกเพราะฉันมัวเพ้อถึงเเต่คนอื่นหนะสิ เลยทำให้ความรัก3ปีของฉันกับพี่เชอร์จบลงแต่ เราก็ยังติดต่อกันนะ เป็นเพื่อนที่ดีเลยหละแต่อดีตก็คืออดีตในวันนี้ ฉัตนสนใจแค่คนเดียวบนเวทีตอนนี้เท่านั้นแหละ พี่บีชกำลังร้องเพลง ที่ทำให้ฉันต้องสลัดทุกสิ่งในหัวออกไปเพื่อโฟกัสที่นาง วันนี้เขาดูเป็นสาวหวานด้วยเสื้อคลุมแขนยาวสีชมพูที่ดูฟรุ้งฟริ๊งเหลือเกิน  '' ใจหนึ่งใจจะต้องการอะไร ให้มันมากมาย ให้มันวุ่นวาย เพียงเธอนั้นใส่กันกันเบาๆ''  นั่นคือบทเพลงที่เขาร้องเเละฉันก็ตั้งใจฟังมาก จนจบเพลง  ช่วงเวลาที่ตึงเครียดกำลังมาถึง เมื่อครูใหญ่แสนโหดประจำชมรมกำลังเดินเข้ามานั่งหน้าเปียโน ใช่เลย.......

วันนี้คือวันคัดพาสของเด็กใหม่ทุกคน ในวงจะมีอยุ่4พาส ซึ่งฉันกำลังลุ้นมากว่าฉันจะได้อยู่พาสไหน ฉันไม่เคยร้องเพลงแนวประสานเลย ที่สำคัญฉันไม่รู้ว่าตัวพี่เขาอยุ่พาสไหน ได้เเต่ พวานาให้ได้อยุ่ด้วยกัน ในห้องด้วยความกดดัน เหลือครอีก4-5 คน รวมฉันที่ยืนเป็นคนสุดท้ายที่รอคัดพาส ฉันมองหาพี่เขา กวาดสายตาไปรอบๆแต่ก็ไม่พบ หายไปไหนนะ คนดีของฉัน มายืนให้เห็นเป็นกำลังใจหน่อยก็ไม่ได้เชียวหรือ.. *^*  จะถึงฉันเเล้ว โอ๊ยยยย ใจมันตุ๊มๆต่อมๆ 555555+ ตื่นเต้นพอๆกับเวลาเจอนางอยู่ใกล้ๆเลยหละ  ฉันคงยืนสั่นๆจนมีผู้ชายคนนึงหน้าตาหล่อเลยหละ เข้ามาให้กำลังใจพร้อมกับยิ้มเเบบ เซ็กซี่ให้ฉัน1 ที เขาอยุ่พาสเบส ให้ตายเถอะเสียงพูดเขาแมนมาก แบบนุ่มเสียงเหมือนพระเอกชวนฝันเลยหละ เขาคงสงสารที่ฉันต้องทนรอเเละรับความกดดันเพราะเป็นคนสุดท้าย ไม่รุ้จะผ่านเข้าวงได้รึป่าว !!=0=  

 และวินาทีนั้นก็มาถึง ฉันยืนอยุ่หน้าเปียโนกลางห้องโดยมีทุกคนนั่งรอฟังฉันอยุ่เนื่องจากเหลือฉันเพียงคนเดียว สายตาของครูใหญ่มองที่ฉันอย่างคาดหวัง ก่อนจะกดโน๊ต 3 ตัว ซึ่งฉันสั่นมากจนพิชโน๊ตตัวกลางไม่ได้ ครูทำสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะกใหม่อีกครั้ง ซึ่งฉันก็พิชตัวสุดท้ายไม่ได้ ... ตื่นเต้นจนปวดฉี่ปวดขี้รวมกันเลยหละ ก่อนจะมีเสียงเชียร์มาจากเก้าอี้ข้างหลังว่า ตั้งใจๆฟังดีๆนะ เธอทำได้ ... ซึ่งได้ยินเเค่เสียงไม่ได้หันไปแต่่ฉันก็แน่ใจมากว่าคือเสียงของพี่บีชนั่นเอง  สติของฉันกลับมาละเปร่งเสียงออกไป ตามโน๊ต5ตัวที่ครูใหญ่กดให้ร้อง ทีนี้ฉันร้องถูกแล้วหละ ครูเพิ่ม สเกลเสียงไปเรื่อยๆ และถามฉันว่าขึ้นได้อีกคีย์นึงไหม ขึ้นอีกได้ไหม ฉันส่ายหน้าอย่าท้อใจเพราะไม่ใช่คนเสียงสูงขนาดนั้น ครูหยุดเล่นเเต่พับฝาเปียโนเก็บฉันมองอย่างตกใจ นี่ฉันจะไม่ได้เข้าวงหลอ!!! ตอนนั้นใจสั่นมากตกใจมากด้วยเช่นกัน เมื่อครู่นี้ ปรบมือเเละผายมือไปทางแถวตรงกลางที่พี่บีชนั่งอยู่ อัลโต้ คนสุดท้ายของวันนี้ค่ะ ปรบมือให้น้องหน่อย ... และเสียงปรบมื้อต้องรับจากพี่ๆเพื่อนๆก็ดังขึ้นฉันที่อึนๆงงๆก็เดินเข้าไปในแถวตรงกลางนั่น พี่บีชเข้ามากอดฉันเเละพูดว่ายินดีต้อนรับเข้าพาสนะ อยู่ด้วยกัน เย่เย่ ...=0= 

ด้วยความงงเเละไร้สติ ตอนนั้นฉันคงได้เเต่ทำหน้ามึนๆงงๆใส่เขาหละมั้ง ก็ทันดีใจจนทำอะไรไม่ถูกเลยหละ 

หลังจากที่ทุกคนนัดแนะกันว่า 1 อาทิตย์ เราจะนัดซ้อมกัน3 วัน เพื่อจะขึ้นโชว์งานของมอในเดือนหน้า ขอให้ทุกคนห้ามขาดห้ามสายเด็ดขาด ทุกคนก็ต่างรับทราบเข้าใจและแยกย้ายกันกลับหอ 

ฉันเดินลอยๆด้วยหัวใจที่พองโต วันนี้พี่เขากอดฉันด้วยหละ เหมือนความฝันกำลังกลายเป็นจริงที่ละนิด ฉันยิ้มเหมือนคนบ้า เดินข้ามสะพานลอย  ก่อนจะต้องชะงักเพราะมีใครบางคนเดินชนไหล่ฉันจากข้างหลัง ... ตึก ..ฉันหันไปมอง เขานั่นเองคนที่เข้ามาให้กำลังใจฉันตอนคัดพาสหนะ ..

 อ้าว...นายเองหรอ รีบไปไหนยะ ?...ฉันร้องทักเขา และเขาก็หันมาตอบกลับว่า มีนัดเล่นเกมหนะโทษทีนะ เจ็บไหมเขาเดินย้อนกลับมาหาฉัน3ก้าว ฉันรีบตอบว่าไม่เป็นไร เราโอเคดี นายรีบไปเถอะ เขายิ้มและโบกมือก่อนจะบอกว่า บรัยยยนะเราปิงปิง ไว้เจอกันเว้ย .... โอ๊ย ยยยอะไรจะรูปงามนามเพราะขนาดนั้นถ้าไม่ติดว่าฉันชอบเล่นดนตรีไทยนะ ฉันคงตกหลุมรักเขาอีกคน แพ้อ่ะแพ้ฉันเป็นโรคแพ้คนเอาใจใส่อ่ะ เขิลจังกว่าจะรู้สึกตัวก็พบว่าตัวเองยืนอยู่บนสะพานลอยคนเดียวซะเเล้เซ แหมะหมอนั่นจะรอกันบ้างไม่ได้เลยรึไง หอก็คงอยู่ฝั่งเดียวกับฉันนี่แหละ โถ่ววว ไว้เจอกันใหม่ก็ได้เว้ย นี่ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ชื่อสวยๆของฉันเขารู้จักรึยังนะ ! !! เฮ้ออออ*^*

 ตอน2จร้าามาไวตามคำขอ ให้อ่านเพลินๆกันไปเลย เม้นให้ด้วยน้าาา อย่าทิ้งไรเตอร์ไปไหน !! รับรองว่าเรื่องจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆเลย