The Witches II : Dark Heart

(ทางด้านของเมลิซ่า)

                ในตอนนี้ตะวันได้เริ่มส่องแสงในยามเช้าแล้วจึงได้เวลาที่จะเปิดศึกในครั้งนี้แล้ว!! ทั้งฉันและเจเนวีฟต่างชูดาบของตนขึ้นและจากนั้น.....

“โจมตี!!!!” ฉันและเจเนวีฟประสานเสียงพร้อมกันเพื่อเปิดศึก!! ทหารของฉันที่ได้ยินดังนั้นจึงรีบเปิดฉากขึ้นขึ้นทันที ส่วนทหารของเจเนวีฟเองก็ไม่รอช้ารีบพุ่งเข้ามาโจมตีของทัพของฉัน

  เอาละตอนนี้ฉันต้องรีบควบม้าเพื่อจะเข้าไปประชิดตัวเจเนวีฟและจบเรื่องทุกอย่างซะ! ฉันรีบควบม้าฝ่ากองทัพของเจเนวีฟเข้าไปหมายจะเข้าไปให้ถึงตัวของเจเนวีฟให้ได้แต่ก็ต้องถูกขัดขวางโดยมอร์เดร็ดลูกชายของฉันเอง มอร์เดร็ดใช้ดาบของเค้าฟันไปที่ขาม้า ทำให้ฉันเสียการควบคุมและตกลงไปกระแทกกับพื้น

“อ้าว ท่านแม่! ลูกคิดถึงท่านแม่จังเลย!” เมื่อได้ยินดังนั้นฉันจึงรีบลุกขึ้นยืนและใช้ดาบของฉันรับการโจมตีของมอร์เดร็ดที่กำลังฟาดฟันมาที่ฉันอย่างไม่ยั้งมือ

“เฮ้อ จบจากงานนี้กลับไปให้แม่ตีก้นสักหน่อยนะลูก!!”

“ทำให้ได้ก่อนเถอะ!!!” ดูเหมือนว่าคำพูดของฉันจะทำให้ลูกชายตัวแสบของฉันโมโหขึ้น แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันรับมือกับมอร์เดร็ดได้สบายอยู่แล้ว!

“องค์ราชินีข้าจะจัดการทางนี้เอง!!!” ลีอาร์รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับใช้โล่ของกระแทกไปที่มอร์เดร็ดจนกระเด็นไปชนกับทหารที่อยู่ใกล้

“ขอบใจมากฝากด้วยนะ”

“ด้วยความยินดี องค์ราชินี” เมื่อลีอาร์พูดจบฉันจึงรีบฝ่าฝุงทหารของเจเนวีฟเพื่อออกจากบริเวณนั้นโดยทันที

“หนอย!!!!!!!! เจ้า!!!!!!!”

“หึ เจ้ากับข้าน่ะยังมีเรื่องที่ต้องสะสางกันอยู่นะ” เมื่อลีอาร์พูดจบเธอจึงฟาดฟันเข้าใส่มอร์เดร็ดแบบไม่ยั้งมือเลยทีเดียว ส่วนฉันเองก็ต้องรีบแล้ว

  เออ จริงสิในระหว่างทางฉันกำลังมาที่นี่ฉันได้พูดคุยกับลีอาร์เอาไว้แล้วให้เธอล่อมอร์เดร็ดไปยังถ้ำที่อยู่ใกล้ๆแถวนี้และยังเสกเวทย์มนต์สำหรับคลายคำสาบเอาไว้ในสร้อยของเธอหวังว่าแผนของฉันที่วางเอาไว้จะได้ผลนะ แต่ก่อนหน้านั้นฉันจะต้องจัดการกับเจเนวีฟให้ได้ซะก่อน

“องค์ราชินีเดี่ยวพวกเราจะช่วยอีกแรง!!” เซอร์เคย์และเซอร์เบดิเวียร์กล่าวพร้อมกันและเข้ามายืนอยู่ข้างหน้าฉัน

“โอ้ ขอบคุณพวกเจ้ามาก”

“ด้วยความยินอยู่แล้วพะยะค่ะ ว่าแต่พวกเราไม่ได้สู้คู่กันแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย” เซอร์เบดิเวียร์กล่าวขึ้น

“ก็ตั้งแต่เจ้าเสียแขนซ้ายไปนั่นแหละ”

“จริงด้วยสินะ เอาเป็นว่าเรารีบลุยกันเถอะสหายข้า!!”

“ได้เลย!!” เมื่อเซอร์เคย์พูดจบทั้งสองจึงรีบวิ่งเข้าไปฟาดฟันทหารของเจเนวีฟที่อยู่ตรงหน้าไปทีละคนอย่างสนุกสนานและดีใจเล็กน้อยที่ได้กลับมาสู้ด้วยกันอีกครั้ง ส่วนตัวฉันเองที่อยู่ข้างหลังก็คอยจัดการทหารของเจเนวีฟที่หมายจะโจมตีจากด้านหลัง

   เฮ้อ ถ้าใช้ดาบไปแบบนี้ไม่ทันการแน่ๆ ฉันจึงเก็บดาบของฉันเข้าฝักแล้วร่ายเวทย์มนต์ไฟของฉันออกมา ถึงจะเป็นเวทย์มนต์ที่ชำนาญที่สุดแต่ฉันก็ไม่ได้ใช้มันมานานมาก แต่ฉันก็ยินดีที่จะเสี่ยงใช้มันเพราะมันเป็นทางที่ดีที่สุดที่จะจัดการกับกองทัพของเจเนวีฟ! ฉันจัดการใช้ลูกไฟของฉันโจมตีที่ไปกลุ่มทหารของเจเนวีฟแบบไม่ยั้งมือ

  ซึ่งมันทำให้เจเนวีฟที่มองฉันจากไกลๆเกิดอาการโมโหมากเธอจึงเสกฝูงอีกาจำนวนมากเพื่อมาโจมตีของทัพของฉัน อีกทั้งยังใช้เวทย์มนต์ของเธอคืนชีพทหารที่ตายไปแล้วให้กลับมาลุกขึ้นสู้อีกครั้ง

“เฮ้อ ขี้โกงกันนี่” เซอร์เคย์อุทานขึ้น

“จัดการที่หัวของมันไม่ก็ตัดหัวทิ้งซะ!” เซอร์เบดิเวียร์กล่าว

“จะไหวรึ สหายข้า!”

“เฮ้อ ไม่ไหวก็ต้องไหว!” เซอร์เบดิเวียร์ส่ายหัวเล็กน้อยก่อนที่จะเข้าไปจัดการกับเหล่าศพทหารที่คืนชีพขึ้นมา เฮ้อ อย่าคิดว่าเธอจะใช้เวทย์มนต์แบบนี้จัดการฉันได้นะ!!! ฉันรีบใช้เวทย์มนต์ที่มีไล่จัดการเผาศพทหารของเจเนวีฟที่คืนชีพขึ้นมา ยิ่งฉันฝ่ากองทัพของเจเนวีฟเข้าไปมากเท่าไหร่ เจเนวีฟก็ยิ่งถอยหลังออกไปไกลเรื่อยๆ ถ้าแบบนี้ไม่ทันการแน่เจเนวีฟจะต้องหาหลบหนีเพื่อให้ฉันไปติดกับของเธอสินะ

“องค์ราชินีระวัง!!!!” เมื่อได้ยินเสียงของเซอร์เคย์ที่ตะโกนขึ้นฉันจึงรีบหันไปมองทางต้นเสียง ในตอนนี้ฉันเห็นลูกดอกของธนูกำลังพุ่งมาที่ฉัน แย่แน่นี่ฉันเผลอไปงั้นหรอ....

“เฮ้อ...พอข้าไม่อยู่เจ้าก็เป็นแบบนี้ไปทุกที..” เสียงของชายที่อยู่ตรงหน้าทำให้ฉันถึงกับเบิกตากว้าง

“เฮดิส!!” ฉันตะโกนเรียกชื่อของเค้าในขณะที่เฮดิสใช้เพียงแค่2นิ้วในการหยุดลูกดอกของธนู

“ไม่ต้องตกใจไปหรอก..ข้าก็แค่มาช่วยเจ้าเท่านั้นเอง” เฮดิสกล่าวพร้อมกับเหยียดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

“แล้วเอสเธอร์ละ...”

“เฮ้อ ลูกสาวของเจ้ามันดื้อข้าก็เลยส่งนางไปช่วยมอร์เดร็ด”

“จริงๆเลย แม้แต่เอสเธอร์ก็ได้เชื้ออาเธอร์มางั้นหรอ”

“เปล่า..นางเหมือนกันเจ้า..”

“หึ แบบนั้นเองหรอ”

“เอาเป็นว่าข้าจะช่วยทำให้เจ้าชนะง่ายขึ้นก็แล้วกัน” ว่าแล้วเฮดิสก็เข้ามารวบตัวของฉันและพาฝ่ากองทัพของเจเนวีฟ ภายในชั่วพริบตานั้นฉันก็ได้มาอยู่ตรงหน้าของเจเนวีฟแล้ว

“เจ้า!!!!” เจเนวีฟแสดงสีหน้าตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อรู้ว่า ฉันปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ

“คราวนี้เจ้าหนีไปไหนไม่ได้แล้วเจเนวีฟ” ฉันกล่าวขึ้น

“เฮ้อ มีตัวช่วยอย่างพ่อมดมืดผู้มีพลังเวทย์สูงที่สุดแบบนี้ข้าก็แย่น่ะสิ หรือจะพูดให้ถูกเจ้าไม่ใช่พ่อมดมืดแต่ว่าเป็นปีศาจ!”

“หึ ถึงข้าจะเป็นปีศาจแต่จิตใจของข้าก็ไม่ได้เลวทรามเหมือนอย่างเจ้า” เฮดิสเหยียดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

“ข้าเปล่านะ ข้าแค่อยากจะชำระแค้นในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้เคยทำกับข้าเอาไว้!!!!” เมื่อเจเนวีฟพูดจบนางจึงร่ายคาถาออกมาและผลของคาถานี้ทำให้ทั้งฉันและเจเนวีฟถูกย้ายมาที่ภูเขา ที่อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองออกไปไกลมาก

“แค่นี้ก็ไม่มีใครมาขัดขวางข้ากับเจ้าอีกแล้วเมลิซ่า” เจเนวีฟกล่าวขึ้นพร้อมกับออกมาอย่างภูมิใจ

“ฉันรู้นะ ว่าเธอรักอาเธอร์มากแค่ไหนแต่เธอก็ควรจะให้เกียรติการการตัดสินใจของเค้า..”

“ให้เกียรติงั้นหรอ!!! อย่ามาทำพูดดีไปหน่อยเจ้ารู้บ้างมั้ยว่าตัวข้าลำบากแค่ไหนกว่าจะได้มาเป็นพระคู่หมั้นของเค้า!!!!!” ด้วยความโกรธและเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของเจเนวีฟตะโกนออกมาทำให้ใบหน้าของฉันรู้สึกชาไปหมดราวกับถูกน้ำเย็นจัดสาดใส่ใบหน้าของฉัน

“แต่เป็นเพราะเจ้า!!! เจ้าพรากอาเธอร์ไปจากข้า!!! พรากชีวิตอันสวยหรู!!! และยังพรากงานวิวาห์ของข้า!!! ยังไม่พอ!! เจ้าพรากหัวใจของเค้าไป!!!” แม้อารมณ์ของเธอในตอนนี้จะเต็มไปด้วยความแค้นและความโกรธแต่น้ำตาของเธอกลับไหลออกมาซึ่งนั่นแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดของเธอที่มีอยู่

“แต่....เจเนวีฟถึงจะเป็นแบบนั้นเจ้าก็ไม่เห็นจะต้องฆ่าอาเธอร์เลย!!”

“ถ้ายังมีเค้าอยู่ข้าก็จะอ่อนแอ...เพราะความรักนั้นมันทำให้เราอ่อนแอลง แต่ถ้าเราตัดมันออกไปได้มันจะนำมาซึ่งความแข็งแกร่ง...และตัวข้าเองก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วด้วยเพราะคนที่ข้ารักได้ตายจากข้าไปจนหมดสิ้น พ่อข้า แม่ข้า หรือแม้แต่พี่สาวของข้าก็ตายไปจากข้ากันหมด!!!”

“เจเนวีฟ....”

“แต่อันที่จริงพี่สาวของข้านางไม่สมควรตายเลย และที่นางตายนั่นก็เป็นเพราะกษัตริย์อูเธอร์!”

“กษัตริย์อูเธอร์ทำอะไรพี่สาวเจ้า?”

“ในเวลานั้นพี่สาวข้าได้หมั้นหมายกับอาเธอร์ไว้อยู่แล้ว แต่ทว่านางกลับไม่รักดีแอบนอกใจอาเธอร์จนไปได้เสียกับเซอร์ลานเซลอตจนมีลูกด้วยกัน เมื่อกษัตริย์อูเธอร์จับได้จึงสั่งประหารทั้งพี่สาวของข้ากรินีเวียร์และเซอร์ลานเซลอตพร้อมกัน และเพื่อให้เป็นตราบาปจึงตั้งชื่อลูกสาวที่เกิดจากทั้งสองคนตามชื่อแม่ของนาง”

“กรินีเวียร์...เด็กสาวคนนั้น...”

“ใช่...เด็กคนนั้นคือหลานสาวของข้าเอง”

“ไม่...”

“แต่ว่าตอนนี้ข้าเหลือทนกับเจ้าแล้ว!!!”

“บอกมาเจเนวีฟว่าเด็กคนนั้นอยู่ที่ไหน!!!!” ฉันพูดไปในขณะที่กำลังร่ายคาถาไฟของฉัน

“ไม่!!! เอาละพอกันทีสำหรับทุกอย่างเมลิซ่า!!”  เจเนวีฟร่ายเวทย์มนต์ของเธอขึ้นมาก่อให้เกิดลูกไฟสีดำทมิฬ

“เฮ้อ เจเนวีฟความแค้นมันไม่ใช่ทุกอย่างหรอกนะ..แต่ถ้าเจ้าต้องการแบบนั้นข้าก็จะสนองให้กับเจ้า!”

“ได้!!! ถ้าเจ้าพร้อมแล้วก็เข้ามา!!!!” เมื่อทันทีที่เจเนวีฟพูดเจ้าทั้งฉันและเจเนวีฟต่างพากันโจมตีเข้าหากันอย่างไม่มีปราณีใดใดทั้งสิ้น ฉันพยายามหลบหลีกการโจมตีของเจเนวีฟทุกครั้งที่เธอปาลูกไฟสีดำนั่นเข้ามา เพราะถ้าฉันพลาดไปโดนเข้าอาจจะถึงตาย ฉันจึงพยายามร่ายเวทย์มนต์เพื่อสร้างโล่กำบังขึ้น อย่างน้อยโล่กำบังนี้ก็ยังช่วยฉันรอดจากลูกไฟสีดำของเจเนวีฟได้สักพัก.....