Give Love กําราบหัวใจ..ยัยนักเรียนแลกเปลี่ยน
เขียนโดย 
แพร์ซ่าส์
วันที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 13.38 น.
แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 13.05 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ขอต้อนรับสู่กลุ่ม..ของพวกเรา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบันทึกของ:ภรพ
"นี่แน่ะๆ"
เซ็มไปวิ่งไปป้ายวิปครีมที่หน้าผมไป ผมเห็นเซ็มไปยิ้มและหัวเราะออกมาแบบนี้ค่อยสบายใจ
หน่อย แต่ผมไม่ยอมปล่อยให้เวลาที่เธอมีความสุขมันหายไปง่ายๆหรอก ผมจึงวิ่งหนีเซ็มไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งผมเหนื่อยแล้วหยุด
"กรี๊ดดดดด"
เซ็มไปกรี๊ดเสียงดังลั่นเมื่อเบรคเท้าตนเองไม่อยู่และกําลังจะถลาออกนอกหน้าต่าง แต่โชคดีที่
ผมจับตัวเธอไว้ทัน แต่เมื่อผมจะก้มหน้าลงไปดูว่าเธอเป็นอะไรรึป่าว เธอดันเงยหน้าขึ้นมาพอดี ทํา
ให้สายตาของเราประสานกันไปชั่วขณะ แต่เซ็มไปมีสติ รู้ตัวก่อน เธอจึงถอนสายตาออกไป
"ฉะ..ฉัน..ว่า..ของหวานคงทานไม่ได้แล้วล่ะ..งั้นฉันไปบอกคุณแม่ก่อนนะ"
ที่ผมไม่พูดหรือตอบอะไร เพราะผมยังช็อคกับเหตุการณ์เมื่อ 1 นาทีที่แล้วอยู่ หัวใจผมมันเต้น
ผิดจังหวะ ตาของผมไม่อยากถอนสายตาจากเธอเลยแม้แต่น้อย แต่มันก็ทําให้ผมอดยิ้มไม่ได้
เหมือนกันนะ ที่หน้าของเธอแดงมาก จนทําอะไรไม่ค่อยถูก ดูแล้วน่ารักเป็นบ้าเลย~
บันทึกของ:เชอรีน
เมื่อกี้มันอะไรกันน่ะ สายตาแบบนั้นของเขามันทําให้ฉันแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วนะเนี่ย ในหัวฉัน
นึกอะไรไม่ออก มันมึนตึ้บ นึกออกอยู่อย่างเดียวคือภาพแววตาคู่นั้นของเขา มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ยย
โชคดีนะที่เขากลับบ้านไปแล้ว ไม่งั้นเห็นสภาพฉันเป็นแบบนี้ฉันตายแน่เลย ฉันไม่เคยใกล้ชิด
ผู้ชายคนไหนขนาดนี้เลยนะ
"เอ๊ะ!!วันนี้ฉันลืมปิดม่านได้ไงเนี่ย ฟุ้งซ่านจริงๆนะเรา"
แต่พอฉันจะปิดม่านเท่านั้นแหละ ฉันก็เห็นเขาจากหน้าต่างตรงข้ามยิ้มและมองหน้าฉันอยู่ ทํา
ให้ฉันต้องรีบปิดหน้าต่างทันที ฉันก็ลืมไปซะเลยว่าหน้าต่างของฉันตรงกับห้องของเขา >///<
"ทําไมหน้าฉันร้อนผ่าวอย่างนี้นะ...ไปล้างหน้าอีกสักรอบดีกว่า
ก๊อก..ก๊อก..
"ค่ะ....มาแล้วค่ะ.............คุณแม่....มีอะไรรึป่าวค่ะ"
"แม่เอานมอุ่นๆมาให้ดื่มน่ะ...เห็นว่าเชอบ่นว่าไม่ค่อยสบายตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว.."
"ขอบคุณค่ะ..."
"ว่าแต่เชอเป็นอะไรรึป่าวลูก...ปวดหัวไหม.."
"ไม่ค่ะแม่ แค่หน้ามันร้อนๆนะค่ะ..แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ"
"เชอรู้สึกว่าหน้าร้อนตอนไหนบ้างลูก ได้สังเกตตัวเองไหม"
"ก็ตอนที่......"
"....."
ฉันตัดสินใจสักพักก่อนที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดออกมา
"...มองหน้าภรพเขา.."
พอคุณแม่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับหัวเราะออกมา
"คุณแม่หัวเราะทําไมหรอค่ะ!!หนูเป็นอะไรหรอค่ะ!!"
"หึ หึ แม่ว่าบางที..ลูกของแม่ก็ใสซื่อเกินไปนะ.."
"...."
"เอาเป็นว่าถ้ามีอาการอะไรแปลกๆนอกจากนี้อีก..บอกแม่ทันทีนะ..แม่ไปล่ะ..เชอจะได้นอน
พักพรุ่งนี้จะได้ตื่นไปโรงเรียนไหวแล้วก็..จะได้ไปรับโอโต้ซังไหวด้วย.."
" Good Night ค่ะ Mom "
" Good Night จ๊ะ"
วันต่อมา
ที่โรงเรียน
"เซ็มไปครับ..ผมมีเพื่อนจะแนะนําให้รู้จัก.."
ฉันได้แต่เดินก้มหน้า เพราะกลัวจะปรับตัวกับเพื่อนไม่ถูก(มั้ง) ไม่ก็กลัวอะไรสักอย่าง หูฉันอื้อ
จนฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้วเนี่ย
"เซ็มไปครับ..เซ็มไป!!!"
"ค่ะ.."
"ยืนก้มหน้าหาอะไรอยู่ครับ ได้ยินที่ผมพูดบ้างไหมครับเนี่ย.."
"ดะ..ดะ..ได้ยินสิ.."
"งั้นแล้วไป...นี่..มายมิ้นท์เพื่อนผม...เธออยู่กลุ่มเดียวกับพี่โรส..เดี๋ยวให้เธอพาไปแนะนํา"
"เออะ..อืม.."
"พี่เชอค่ะ"
ฉันหันไปหาเสียงของคนที่อยู่ข้างๆฉัน เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ผมสีครีม นัยน์ตาสีฟ้า ใส่
แว่นตาสีแดง แลดูน่ารักน่าเอ็นดู
"หนูชื่อมายมิ้นท์ อยู่ชั้นม.5 สายศิลป์ญี่ปุ่น อยู่กลุ่มเดียวกับพี่โรส พี่พราว พี่ชลลี่ และพี่กําลัง
จะเป็นสมาชิกของคนใหม่ของกลุ่มหนู..นั่น!!พี่โรสมาแล้ว..ไปเร็วค่ะ.."
พอเธอพูดจบเธอก็จูงมือฉันวิ่งไปหาผู้หญิงคนที่ว่าทันที พร้อมไปกระซิบอะไรบางอย่างกับ
พวกเขา คนแรกที่ฉันสังเกต เป็นผู้หญิงผมแดง ตาโตสีนํ้าตาล หน้าตาน่ารัก แต่ก็แอบเท่อยู่ คนที่
สองเป็นผู้หญิงผมสีนํ้าตาลแก่ นัยน์ตาสีดํา ใส่แว่น แลดูเป็นคนเรียบร้อย รอบรู้อะไรประมานนั้น
ส่วนคนสุดท้ายหน้าตาสะสวย แลดูเซ็กซี่ ผมสีแดง นัยน์ตาสีแดง และตอนนี้พวกเขาก็กําลังหันมา
มองฉัน แต่แล้วคนที่หนึ่งที่ฉันพูดถึงก็เดินเข้ามาหาฉัน
"ขอต้อนรับสู่กลุ่ม..ของพวกเรา.."
กลุ่มของพวกเรา...กลุ่มของฉัน....งั้นก็หมายความว่า........
"ฉัน..โรส นี่..พราว.. ส่วนนี่ชลลี่..."
เมื่อเธอพูดจบเธอก็ยื่นหน้ามากระซิบกับฉัน
"ชลลี่น่ะ เธอเป็นสาวประเภทสอง ที่สวยที่สุดในโรงเรียนเลยนะรู้ไหม.."
เมื่อเธอพูดจบ เธอก็ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยส่งให้ฉัน สิ่งที่เธอพูดนั้นมันก็ทําให้ฉันอึ้ง ช็อค สตั๊น
ไปหลายวิเลยทีเดียว
"สะ..สะ..สะ..สาว..ประเภทสอง.."
สวยขนาดนี้เนี่ยนะ สาวประเภทสอง เอาจริงดิ แถมชลลี่ยังส่งยิ้มให้ฉันพร้อมขยิบตาให้
เหมือนต้องการจะบอกว่าฉันเองนี่แหละสาวประเภทสองที่สวยที่สุดในโรงเรียน ฉันชื่นชมในการ
ดูแลตัวเองของเธอจริงๆเลยนะ ขอยอมแพ้ ยกธงขาว~
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
