เจ้าชายมาดกวนกับคุณหนูเจ้าเลห์

หลังจากที่ฉันทะเลาะกับ อีตาเจ้าชายหลงยุคนั้นฉันก็ไม่สนแล้วว่าเขาจะไปอยู่ที่ไหน ฉันเดินไปตามทางในป่าเรื่อยๆ แต่เดินไปนานๆเริ่มลึกเข้าไปทุกทีๆ จนมาถึงหน้าผาที่ ไม่มีใครหาเจอนอกจากฉันเท่านั้นที่หาเจอ ฉันกระโดดลงไปตามความเคยชินอย่างเคย ที่ใครๆเขาพูดกันว่าฉันนั้นสามารถฟังเสียงภูติ ผี ปีศาจ ได้จึงไม่มีใครคบฉันเป็นเพื่อนซักเท่าไร นอกจากมิลล่าคนเดียว ซึ่งตอนนี้ เวลานี้ เท่านั้นที่ฉันต้องการเวลาส่วนตัวไปในที่ๆใครหาฉันไม่เจอ ฉันไม่อยากเจอใครทั้งนั้น

ฉันคิดแบบนั้นอยู่ในใจ ก็เห็นแสงสีขาวสว่างมาจากทางด้านหน้า เมื่อพ้นจากแสงสีขาวนั้นไป ฉันก็เห็นสภาพพื้นที่ต่างๆ มันเหมือนกับโลกที่เธออยู่ทุกประการ เว้นแต่อาคารบ้านเรือนเท่านั้นที่ไม่เหมือน นี่เธอหลงมาอยู่ที่ไหน? เมื่อเธอเห็นคนที่อยู่ตรงนั้นเธอได้สิ่งไปถาม " ขอโทษนะค่ะ ที่นี่ที่ไหนหรอคะ" ชาวบ้านก็หันมาตอบคำถามของเธอ " ที่นี่คือ ที่ใดนะหรือ...ที่นี่คือ...นครเวรีอัค นครของท่านฟิลลิปน์ที่1 ตอนนี้พระราชโอรสทรงพระเยาว์นักที่จะขึ้นครองราช..เหมือนเจ้ามิใช่คนที่นี่รึแม่สาวน้อย" เธอก็เริ่มนึกออกแล้วว่าการพูดแบบนี้ทำไมมันเหมือนกับเจ้าชายหลงยุคคนนั้นนัก " ข้าเป็นพระสหายของเจ้าชายคาว์ลเวล ท่านพอจะรู้หรือไม่ว่า เจ้าชายคาว์คเวลอยู่ที่ใด" เธอถาม " ข้ารู้ ประเดี๋ยวข้าจะพาท่านไปพบเจ้าชายของพวกข้าเอง" " ขอบใจท่านมาก" เธอยิ้มขอบใจชาวบ้ายคนนั้น ไม่นานนักก็มาถึงปราสาทที่สวยงามแห่งนั้น....