Mystery Diary lives ปริศนาไดอารี่ชีวิต

          ในวันนั้นที่เธอกับแฟนหนุ่มเก้บสมุดโน๊ตปริศนานั่นได้ด้วยความที่แบมมีความเป็นครู เธอจึงเป็นคนที่ชอบเขียน เธอเป็นคนที่ชอบโมเม้นเรื่องความรัก โดยจะจำความทรงจำที่ดีนั้นไว้ตลอดชีวิตของเธอ ก่อนเธอจะบันทึก เธอผุดคิดความทรงจำดีๆครั้งหนึ่งตั้งแต่เริ่มคบกับบอสครั้งแรก
แบม ：บอส เราถามจริงเถอะนะ ตั้งแต่บอสคบกับเรามาเนี่ย เราทั้งเอาแต่ใจ แต่ก็รักบอสมากนะ บอสละรักเราไหม
บอส ：ไมถามงั้นหนะแบม เรารักแบมมากนะ มันมาจากนี่ไง（บอสเอามือของตัวเองกุมที่หัวใจ）นี่ละ คำตอบของบอสหนะ บอสรักแบมที่ใจไงละ และหัวใจดวงนี้บอสจะมีให้เเบมคนเดียวนะ 
เมื่อเธอคิดความทรงจำดังกล่าว เธอเริ่มจับปากกาเขียนโมเม้นของเธอ เธอบรรยายถึงความรักที่มีต่อบอส เล่าประวัติตอนคบกับบอสแรกๆ เธอบ่นพลางยิ้มอย่างมีความสุขไปว่า
แบม ：สมชื่อเลยนะ ไดอารี่ ไลฟ์
มันคือไดอารีชีวิตเล่มเเรกของเธอ 
     เธอบรรยายจนจบหน้าแรก และเธอก็เปิดไปหน้าถัดไป เธอกต้องตกตลึง เพราะว่าหน้าถัดไปของเธอ เธอพบภาพวาดอันน่าขนลุก ทั้งๆที่เป็นสมุดโน๊ตของเธอที่เปิดดูก่อนหน้านี้ไม่มีรอยขีดเขียนไดๆเลย แล้วทำไมถึงมีภาพวาดที่น่าขนลุกนี่ได้ละ ซึ่งภาพที่เธอเห็น คือ ภาพของครอบครัวที่มีลักษณะเป็นเด็กวาด  และก็วาดในสภาพที่เป็นแนวเลือดสาด 
     เธอมองด้วยความประหลาดใจ เธอจึงเรียกบอสคนรักของเธอมาดู บอสเองก็ประหลาดใจไม่น้อย 
บอส：นี่มันอะไรกันนี่เเบม ！
แบม：ไม่รู้อะบอส แบมกำลังเขียนอยุ่เปิดมาหน้าต่อไปก็เจอ กับภาพนี้อะ..（เธอพูดแบบประหลาดใจไม่น้อย）
     แต่ในที่สุด เธอและบอสก็ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยที่ คิดว่าตอนเปิดดูอาจเปิดเลยหน้าไปก็ได้เลยไม่เห็น และสามวันหลังจากเก็บสมุดโน๊ตได้  เธอกับบอสได้เดินทางไปเที่ยวที่ประเทศอังกฤษ ซึ่งก่อนเดินทางเธอได้เขียนลงในสมุดว่า วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุด ได้มาฮานีมุนที่อังกฤษกับคนรัก พอเขียนเสร็จเธอก็ออกเดินทางกับแฟนหนุ่มที่สนามบินสุวรรณภูมิสู่กรุงลอนดอน 
     เมื่อเครื่องลงจอดที่ท่าอากาศยานฮีธโทรว์ กรุงลอนดอนทั้งแบมและบอส ออกเดินทางจากประเทศไทยไปอังกฤษใช้เวลา12ชั่วโมง เธอออกเดินทางเวลาประมาณ 9โมงเช้าจากสนามบิน ถึงกรุงลอนดอนเวลา2ทุ่ม เมื่อมาถึงเธอกับบอสจึงหาโรงแรมอยู่จนเสร็จสับทั้งคู่ก็เอาสัมภาระไปเก็บในห้องพักของตนเอง 
แบม：บอส เค้าหิวแล้วอะ ลงไปหาอะไรกินเเถวนี้ไหา
บอส：อืม ดีเลยเค้าก็หิวแล้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะนะ
ห้องพักของทังคู่อยุ่ชั้น5ลงมาซื้อของกัน ทั้งคู่เดินเข้าไปในมินิมาท โดยที่บอสเดินเข้าไปก่อน ส่วนเเบมชะงักเพราะรู้สึกสะดุดกับเสียงเด็กฝรั่ง2คนสนทนากัน..
Charon : Oh my god ! The F**K Tony What this？(โอ้วพระเจ้าให้ตายเหอะโทนี่ นี่มันอะไรกันอะ)
Tony : I don't know（ฉันไม่รู้）
ชารอน ： นายจะไม่รู้ได้ไง เมื่อคืนฉันฝากสุมดโน๊ตนี่ไว้ที่นาย และเราจะมาวาดรูปกันต่อนายเขียนอะไรไว้ในสมุดของฉันเนี่ย ตัวเเค่เนี้ยหัดเขียนภาษาไทยเนอะนายอยากเรียนภาษาไทยไง งั้นก็เดินทางไปซะเลยซิ และมันอ่านว่าอะไรเนี่ย ฉันกะว่าจะวาดรูปแนวเลือดสาดต่อซะหน่อยให้ตายสิ（ชารอนพูดด้วยท่าทางโมโห）
โทนี่： ฉันเปล่าจริงนะ ก็ตอนที่เธอบอกให้ฉันหนีแม่ออกมาเล่นเนี่ยฉันก้อยู่กับเธอตลอดเวลานะ และเธอก็ไม่ได้เห้นฉันเขียนอะไรเลยด้วยอ่า
ชารอน：งั้นตัวอักษรภาษาไทยนี่มาได้ไงเนี่ย
     ทั้งชารอนและโทนี่ ตกตลึกกับข้อความภาษาไทยในสมุดโน๊ตของพวกเขา 
บอส ：แบม เค้าซื้อของเสร็จแล้วนะ ปะ เรากลับโรงแรมกัน
แบมซึ่งกำลังสะดุดกับคำพูดของเด็กสองคนนั้น มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนเหตุการบางอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอตอนอยู่ไทย เมื่อกลับไปที่โรงแรม เธอพยามนั่งประติดประต่อเรื่องราวนั่นทั้งคืน เธอพยามคิดว่ามันคไม่มีอะไรหรอก และเธอก็ผลอยหลับไป เช้าวันต่อมา
บอส: ตะเองตื่นได้แล้ว วันนี้เราจะไปดิสนี่แลนด์กันนะ 
บอสปลุกแฟนสาวของเธอพลางแกล้งแหย่
แบม : โอ๊ย บอสจักจี้นาาาา
แบมสลึมสลือ
     และทั้งคู่ก็ออกเดินทางสุ่ดิสนี่แลนด์กัน แบมพกสมุดโน๊ตเล่มนั้นไปด้วย และเมื่อเธอเปิดดูก่อนออกจากห้องพักโรงเเรม ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เรื่องข่าขนลุกบังเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอจะเขียนในหน้าที่3 เธอกลับพบภาพวาดแนวเลือดสาดอีกเช่นเคย เธอนึกถึงเห็ตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดทันที..
.
.
.
.
เสียงปริศนาที่น่าขนลุกไม่ทราบที่มา ：เหอะ ๆ ๆ ๆ
.
ติดตามตอนต่อไป