เวลาแห่งรัก

     หลังจากนั้นนิตก็ย้ายมาอยู่กับพวกผู้ชายกลุ่มนี้ ไม่ว่าจะไปเที่ยว เดินเล่น ทำงาน กลับบ้าน ก็อยู่

ด้วยกันตลอดไม่ทิ้งกันไม่ว่าจะทะเลาะกันหนักแค่ไหนก็ตาม เพราะนิตรู้สึกว่าเพื่อนกลุ่มนี้จะดีกว่า

หลายๆกลุ่มที่ผ่านมา ไม่ใส่หน้ากากเข้าหากัน มีอะไรไม่ชอบอะไรกันก็พูดกันตรงๆ แบบนี้สิที่เรียกว่า

เพื่อน แต่ด้วยความที่สนิทกันแบบนี้ ถามงานกันแชทกันทุกวัน ทำให้มีใครบางคนที่แอบคิดไป

มากกว่าเพื่อนแล้วแหละ

ไปกินเหล้า

“ไอ้นิตมึงกินเหล้าเป็นป้ะเนี้ย” วินถาม

“เด็กน้อยอย่างมันจะกินเป็นหรอ” เดชแกล้งแซว

“โอ้ยกะอีแค่เหล้าทำไมจะกินไม่เป็น” นิตพูดพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นมากิน แต่กินไปไม่ถึงแก้วก็เมา

ไม่เป็นท่า

“หึไหนบอกกินเป็นล้ะมึง” วินพูดเชิงดุๆ “พัดมึงไปหาอะไรทำให้มันสางเมาดิ” ล้ะพัดก็เดินไป

“กันเดี่ยวกูไปหาซื้อขนมมาให้นะดูนิตมันด้วย”

“เซเยส”

ทันทีที่วินลุกออกไปหัวนิตก็ร่วงลงมาที่ตักของกัน

“เห้อนิตแดกไม่เป็นยังจะฝืนยังงี้มันน่าตบให้คว่ำ” กันพูดและทำท่าจะตบนิต

แต่แล้วนิตผู้ไม่ได้สติก็ตวัดมือขึ้นมาพร้อมดึงมือของกันที่กำลังจะตบนิตลง ทำให้หน้าของกันล้ม

ลงไปห่างกับหน้านิตเพียงไม่กี่เซน

“พี่ทั้งสองทำอะไรกันอ้ะ” เสียงผู้หญิงไร้นามดังขึ้น