เวลาแห่งรัก

“วันนี้ไปกินข้าวกับพวกกูก็ได้ไม่ทำไรมึงหรอก” เสียงของกันชายหนุ่มจากเมืองนอก

“เออนั่นดิมาไปกับพวกกู” วินพูดและเอามือมาโอบไหล่นิตและพาไปกินข้าว

ณ โรงอาหาร

“เห้ยมึงๆดูนิตดิมากับผู้ชาย แทนที่จะเจียมตัวที่ทำพี่แม้กเสียใจป่าวเลยมากับผู้ชาย” สุเอ่ย

“แรดเน้อะ” วิพูดเสริม

พวกเพื่อนๆพยายามช่วยกันเป่าหูวีให้เริ่มเกลียดนิตมากขึ้นตามคำสั่งของแพร

     ทางฝั่งของนิต

“เออมึงทำไมมึงไม่เดินกับพวกมันแล้วอ้ะ” เดชถามเพื่อนเงียบอย่างตั้งใจฟัง

“เรื่องพี่แม้กอ้ะ” นิตตอบ “ก็แบบกูคุยกับพี่แม้กและแบบแพรมันบอกมันเลยพาลมาไม่คุยกับกู

หมดเลย555ตลกเน้อะ” นิตพยายามหัวเราะกลบเกลือน

“นี่ยูถ้ายูจะร้องก็ร้องออกมาเหอะ ไม่ต้องมา555อยู่พวกไอดูออก” กันบอก

     ทันใดนั้นนิตก็ปล่อยโฮออกมาทันที

“ไอกันมึงจะพูดหาอะไรเห็นมั้ยนิตมันร้องไห้เลยเนี้ย” วินว่ากันและทำคิ้วขมวด

“เห้ยไม่เป็นไรเก็บไว้กูก็อึดอัดป่าวๆ”

“งี้มึงก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดเลยดิ” พัดถามด้วยความเป็นห่วง

ยังไม่ทันได้คำตอบเดชก็สวนขึ้นมา

“ทีหลังมึงก็มาอยู่กับพวกกูดิ”