ลองรัก เเม้มันจะเจ็บ
เขียนโดย momme
วันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.57 น.
แก้ไขเมื่อ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 21.03 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) พี่บอม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพอมาอีกวันผมก็มาโรงเรียนตามปกติ จู่ๆเพื่อนมันก็อยากกินขนมมันเลยชวนผมไปกินด้วยที่โรงอาหาร เเละเผอิญ ผมดันไปเจอ พี่บอมกับพี่นุก พี่บอมเขาก็มองผมไม่ละสายตาเลย
ผม........ เอาเเล้วงัยจะมีเรื่องป่ะเนี่ย เเล้วผมก็เดินผ่านกะเขาผมเเอบเหลียวมองไปทางเค้าก็เห็นว่าเขาก็มองอยู่ เเละพอเขาเดินไปผมก็เเอบหันไปมองก็เห็นว่าเขาคุยกะพี่นุกเเละชี้มาทางผม ผมนี่ขนลุกเลย เเล้วผมก็เดินเข้าที่โรงอาหาร
ต้น ต้น ไอ้ต้น ไอ้เ_ี้ยต้น
ผมสะดุ้งเพื่อนผมไอ้รามมันเรียก เป็นไรเนี่ยเห็นเหม่อลอยตั้งเเต่เมื่อกี้ละ
" ไม่เป็นไรอ่า กุนอนน้อยเลยเบลอ มึงกินไร"
ว่าจะกินลูกชิ้นของป้าเขาอ่า เออเลี้ยงกุด้วย เอาอีกละ ไอ้ตีนเปลือย (ฉายาผมเพราะผมชอบใส่ถุงเท้าเเล้วมันขาดนิ้วโป้งมั่งนิ้วก้อยมั่งโผล่หรือบางที่ก็สามนิ้วเลย)
อือ เร็วนะเดี่ยวก็จะเข้าเเถวละ
หลังจากนั้นก็เรียนไปถึงคาบที่3 สรุปครูไม่มา พวกผมก็ดีใจสิคับ ก็ไม่ได้เรียนเลยมานั่งที่ประจำและผมก็หันไปมองเเถวต้นไม้หน้าห้องน้ำชายก็เห็นกลุ่มพวกพี่นุกนั่งกันอยู่ประมาณ7-8คน เเละที่สังเกตคือพี่บอมมันมองผมทำไม ผมชักงงละ เเต่ผมไม่กล้ามองกลับไปอ่า
ติ่ง ต๊องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสี่ยงอ๊อดทานข้าว
"ผมก็เดินไปทานข้าวเเละกลับมานั่งที่เดิมเเละเพื่อนผม ไอ้มู่ มันชอบปวดปัสสาวะบ่อยมาก มันก็ให้ผมไปเป็นเพื่อนเเต่ กลุ่มพี่นุกยังนั่งกันอยู่เลย ผมเเบบ
"เห้ย มึงไปเข้าเเถวโรงอาหารป่ะ"
:มันไกล ตรงต้นไม้อ่าใกล้:
ใช้ผมคิดในใจ มันใกล้ ใกล้พี่บอม เดี่ยวเขาหาเรื่อง
เเละเเล้วผมก็ใจดีสู้เสือ พามันไป เเละก็เดินไปยิ่งใกล้ ผมก็ยิ่งใจเต้น เร็วๆๆๆ เขาก็มองผมอยู่ จะมองทำไมนักหนาเนี่ย และผมก็พามันไปเข้าห้องน้ำก็ไม่มีไรเกิดขึ้น เเละก็ถึงเวลาเลิกเรียนผมก็กลับบ้าน เเละกลับมาคิดเขามองเราหรืออะไรหว๋าสงสัย........
สักพักผมก็นอนคิดไปคิดมาก็หลับZZZZZ
พอตื่นขึ้นมาอ้าวเห้ย หกโมงจะเจ็ดโมงละ ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเลยรีบอาบน้ำ เเต่งตัว
เเป๊น เเป๊น แป๊น แป๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โอ้ยยยยย รู้เเล้วตาลัก ปีปเเตรอะไรหนักหนา ผมก็รีบวิ่งไปขึ้นรถ ถึงโรงเรียนเข้าเเถวเสร็จวิชาเเรกผมก็โดนเลย มัวเเต่คิดเรื่องพี่บอมเผลอหลับลืมทำการบ้านเป็นงัยโดนตีเลย พอดีพี่บอมกะพี่นุกผ่านมาอีก เเละเขาเเอบเหลี่ยวมองตอนครูตีผมผมอย่างอายอ่า เอ๊ะทำไมต้องอาย จู่ๆผมก็คิดแบบนี้ก็งงเหมือนกัน หลังจากนั้นคาบที่2ครูประชุม พวกผมก็มานั่งที่เดิมเเละก็ทำกิจกรรมยามว่าง ตีแบตคับ เเต่ผมก็จะชนะตลอดเพราะเป็นตัวโรงเรียนคับ ผมก็เล่นกันอย่างสนุกสนานจนเพื่อนมันตีลูกโด่งไปทางด้านหลัง ผมก็จะโชว์ มาดตัวโรงเรียน วิ่งไปคับไม่ได้มอง
โอ้ยยยยยยยยยยยย ผมร้องผมวิ่งไปชนกลับโต๊ะไม้หินอ่อนที่อยู่ด้านหลังมีตัวเดียว ไม่รู้มาวางทำไม เข่าผมไปชนเเละล้มตูดโด่งเเต่ไม่ได้ชนเเรงมากเพื่อนผมหัวเราะใหญ่เลย รวมถึงสองคนนั้นด้วย ตาพี่บอมเเละพี่นุก เห็นผมเจ็บตัวเเล้วสนุกกันผมด้วยเป็นคนดีก็หัวเราะกลบเกลื่อน ฮ่า ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
จนเลิกเรียนผมก็ย้ายที่นั่งใหม่ไปนั่งเเถวโรงอาหารเเทนเฉพาะตอนเย็นเพราะมันมีพัดลมเเละผมก็ต้องเดินมาขึ้นรถ ก็เดินมาเรื่อยๆ จนมาเจอกลุ่มพี่นุกนั่งกันอยู่ที่เดิมเเหละ เเล้วพี่นุกก็พูด
"อ้าว จะไปขึ้นรถเเล้วหรอ "
ครับพี่
"รอพี่เเปป" กุไปก่อน นะพวกมึง
จากนั้นพี่บอมก็ยกมือโบกให้พี่นุก เเละ ยิ้มให้ผม จู่ๆๆๆ ผมก็ใจสั่นๆ สรุปเเล้วยังงัยเนี่ยเรา...
ติมตามเรื่องพี่บอม2ตอนหน้านะะะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ