ลองรัก เเม้มันจะเจ็บ

ผมชื้อ ต้น นะคับ  เรียนอยู่ชั้น ม 2  ทุกวันในการมาเรียนก็เหมือนๆเดิม ก็ต้องตื่นตั้งเเต่6โมง กินข้าว อาบน้ำ  เเละ เเต่งตัว  รอรถรับส่ง   สภาพรถรับส่งของผมนี่เเบบ คล้ายๆรถตู้ เปิดประตูรถ(ประตูรถเก่ามากบางวันมันหลุดล่วงในโรงเรียน  คนมองเต็มเลยผมโคตรอายเลยอ่า)

                     !!!!!!!!!!!!!!!!!!!แป๊น  เเป๊น !!!!!!!!!!!!!!!

      นั่นนะเสียงรถรับส่งผมมาเเล้ว  ไม่รู้จะบี๊บทำไมเเตรอ่า  บี๊บทุกวันเสียงก็เเปลก  

      ต้น รถมาเเล้ว   ตาผมเรียก   

      ครับ   สวัสดีครับตา     พอไปถึงโรงเรียนผมก็จะมีที่ประจำที่นั่งกะเพื่อน  มันจะเป็นโต๊ะหินอ่อน

      ใต้ต้นไม้โรงเรียน เราก็จะนั่งคุยตามธรรมดาทุกวัน 

                     ติ่ง ต๊อง    ติ้ง ต่อง .....................................................

เสียงกริ่งโรงเรียนผมดังละ  ผมระเบือเข้าเเถวหน้าเสาธงร้อนนนนน   ร้องเพลงเสร็จครูพูดยาวมากก  ผมนี่สุกได้ที่ทีเดียว (ความคิดเเบบนี้ไม่ดีนะ  รู้เเต่มันทำไม่ได้555)

     หลังจากนั้นเราก็เข้าเรียนถึงเที่่ยงกว่าจะปล่อยก็เที่ยงนิดๆ ก็ไปหาไรกินกัน  เเละประจำคือโรงอาหารคนเยอะมากสรุปพวกผมไม่มีที่นั่งอีกเเล้วคับ ก็ถืออาหารเเละใช้สายตาบังคับพวกที่กินเสร็จเเต่ไม่ค่อยลุกมัวเเต่คุยกัน หึหึ  

    พอบ่ายโมงผมก็เข้าเรียน   ก็ตามธรรมดาคับกินเสร็จพอหนังท้องตรึงหนังตาก็ย่อนสรุปผมก็หลับในห้องเรียน ยิ่งได้ยินเสียงครูนะ  โอ้ๆๆๆ เสียงกล่อมเข้านอนอันไพเราะมาก 555 <อย่าทำนะคับเดี่ยวโดนลงโทด>  พอเรียนเสร็จผมก็จะรีบไปขึ้นรถเพราะกลัวเด็กเเย่งที่นั่ง ที่นั่งประจำผมคือหน้าประตูเพราะเวลารถวิ่งเเล้วมันจะเย็น  ถ้าข้างในมันอึดอัดอ่า   

   มากันครบแล้วเนอะตาลักคนขับรถถาม  พี่ที่ขึ้นรถเดียวกับผมก็ตอบว่าครบเเล้ว รถผมนอกจากจะรับโรงเรียนผมเเล้วยังรับโรงเรียนในวัดอีก ซึงตรงนั้นจะมีของขายเยอะ  เด็กจะมากินกันเยอะ 

              "ไอ้ นุก  ไอ้นุก  เสียงเพื่อนพี่นุกเรียก  พี่นุกเเกเป็นนักเลงอยู่ ม.4 ห้องเขาเป็นห้องที่คลุม ม 4 ไม่ค่อยมีใครไปหาเรื่องกะพวกเขาเพราะพวกเขามีเยอะ พี่นุกก็เดินไปพี่คนนั้นเขาชื่อพี่บอม เขาเอารถมารับพี่นุกจะไปเที่ยว !!!จู่ๆๆก็มีมือยืนไปหน้ารถเเละเรียกพี่บอมเเละชูนิ้วกลางให้้  เเล้วพี่บอมก็หันมามองทางผม ผมคิดในใจซวยละกูคนที่ชูคือพี่กรุงนะ

เเล้วเขาก็หันมาเเละยิ้ม

เเละทำปาก คล้ายพูดว่าใครว่ะ   จากนั้นรถผมก็ขับออกไป