รักต้องห้าม Forbidden love

 "อ๊ะ...โอยย"เสียงร้องของผมที่เพิ่งได้สติและค่อยๆลุกขึ้นอย่างมึนงง 
 "เก่งนะ ที่รอดมาได้"เสียงชายที่คช่วยชีวิตผมนี้น่า
ผมหันไปมองเจ้าของเสียงนั้นทันที
  เด็กนี้น่า ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย ไม่มีชื่อแฮะ มีแต่ชื่อโรงเรียน และก็มีดาวที่บอกให้รู้ว่าอยู่ชั้นอะไร
ปักอยู่บนบกเสื้อ 
  สามดวงเหรอ งั้นก็อยู่ม.3 สินะ เอ๊ะ อายุ 15 เองเหรอ 
  "ตกใจสินะ"เขาพูด ว้าวเป็นเด็กที่เหมือนผู้ใหญ่แล้วมากเลย ถ้าเทียบกับผม...
  "เธอ...เอ่อ..."
  "ทีโย"
  "อ้อ ทีโย นายผ่านเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยตัวเองเลยเหรอ"ผมพูด
 ทีโยเข้ามานั่งกอดเข่า ข้างๆผม
  "ใช่ ถ้าคุณอยากรู้ผมก็จะเล่าให้ฟัง ผมไปอาศัยอยู่ที่อิรักตอน ม.1 กับคุณพ่อ ที่นั้นมีสงคารมแทบ
ทุกวัน เราไม่รู้เลยว่าที่ไหนปลอดภัย เหมือนกับตอนนี้" ทีโยหยุดเล่าและมีน้ำตาซึมออกมาเล็กน้อย
  และเขาก็เล่าต่อ
    "พ่อของผมตายที่นั้นตอนผมขึ้น ม.2 ผมเลยรีบกลับมาที่นี้ แต่ผมก็ชินแล้วแหละกับเหตุการณ์
อย่างนี้"ทีโยเล่าด้วยสีหน้าที่ปกติ แต่ผมคิดว่าข้างในต้องไม่เป็นอย่างนั้นแน่นนอน
   "ฉันเสียใจด้วยนะ และแม่เธอละ"อ้อ ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย ทีโยต้องโกรธแน่นเลย
   "แม่ผมตาย ตั้งแต่เกิดนะ"เขายังพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใจแข็งจริง เป็นผู้ใหญ่แล้วเหรอเนี่ย
    ผมเงียบ เลือกที่จะไม่พูดอะไรแล้ว แต่ผมยังสงสัยอยู่
  "แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย"เป็นสิ่งที่ผมควรจะถามตั้งแต่แรกแล้ว
  "บ้านพักของผมที่ต่างจังหวัดนะ ตอนนี้พวกมันอยู่ในเมือง แต่อีกไม่นานพวกมันคงจะออกมาทาง
ต่างจังหวัดบาง"
  "เธอ รู้จักพวกมันเหรอ ถึงได้รู้การเคลื่อนไหว"ผมถาม
ทีโยลุกขึ้นและเดินไปหยิบโน๊ตบุ๊คที่ข้อมูลของพวกมัน ทีโยคงแฮคข้อมูลได้
  "อย่างงี้ นี้เอง งั้นตรงจุดสีแดงนี้ก็คือพวกมันสินะ"
  "ใช่ เดิมทีพวกมันเป็นคนของรัฐบาลที่อยากจะมาทำร้ายพวกชุมนุม โดยที่ไม่ให้รู้ว่ารัฐบาลเป็นคน
อยู่เบื้องหลัง แต่พวกมันหักหลัง และยึดประเทศพร้อมกับปิดประเทศ ทำให้ต่างประเทศไม่รู้
เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตอนนี่้"ทีโยอธิบาย
   "แล้วพวกเราจะทำยังไงต่อ"ผมถาม
   "พวกเราคงต้องไปที่ชายแดนทางตอนเหนือ เพราะตอนใต้มันใกล้ในเมือง และพวกเราก็กำลังอยู่
ทางเหนือข้างนอกมีหิมะมากมายเลย แต่เราต้องไปแล้ว"ทีโยพูดเสร็จ ก็เดินไปหยิบข้าวของจำเป็น
ต่างๆทันที 
   "ทำไมละ รอให้หิมะจางลงก่อนก็ได้นี้"ผมพูด
ทีโยหันมามองหน้าผม และพูด
  "พรุ่งนี้พวกมันขึ้นมาทางเหนือแล้วนะสิ ถ้าเราไม่รีบเราโดนฆ่าแน่น"
  "แต่..."
  "คุณใช้ปืนเป็นหรือเปล่า มันจำเป็นมากนะสำหรับการเอาชีวิตรอด"ทีโยพูดพร้อมยื่นปืนมาที่ผม
  "ไม่เป็นเหรอ"ผมตอบ และดันปืนที่อยู่ในมือทีโยออก
   "งั้น เราต้องรีบไปเลย ผมจะไปสอนคุณใช้ในป่า เราต้องไปเดี๋ยวนี้"ทีโยพูดและดึงมือผมให้ลุกขึ้น
   "ขอบใจนะ"
   "เอาไว้ ให้ไปถึงชายแดนก่อนเถอะ"ทีโยพูดและยืนเป้ของผมให้
 ผมให้เสื้อกันหวานจากกระเป๋าเป้ของผม และถือเป้ตามทีโยออกไปข้างนอกทันที