[ Dark yaoi gear x aileen ] ได้โปรดรักผม

4 : กูเตือนแล้วว่าอย่าแตะ! ผมตื่นขึ้นบนที่นอนเตียงใหญ่ วันนี้สินะ วันนี้ที่ผมต้องกลับไปเผชิญกับความจริงที่เจ็บปวดตรงหน้า วันนี้ที่ผมต้องทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วรอให้พี่เกียร์มารับกลับคอนโดเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา " ไอรินลูกพี่เกียร์มารับแล้วนะ " ผมได้ยินเสียงนั้นเต็มสองหูครับ หัวใจมันบีบตัวจนเจ็บแต่ก็ยังดีใจที่เขามารับผม แต่เรื่องที่ผมมาทีหลังก็คงไม่เปลี่ยนแปลงอยู่ดี แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับพ่อ แม่และคนรักของผม พี่เกียร์....หน้าตาเขาดูปกติจังนะไม่เสียใจซักนิดเลยเหรอที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้?... ใช่สิ่ ก็ผมไม่ใช่เนสนี่ " ตายจริงลูกไอยังไม่อาบน้ำเลย " แม่ผมพูดขึ้นด้วยท่าทางทีเล่นทีจริงแต่ก็ยิ้มแย้มเหมือนเดิม ทั้งสามคนเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงผมพร้อมกันโดยที่พ่อได้พูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยนว่า " พ่อจะไปทำงานแล้วนะ กลับบ้านดีๆรู้มั้ยแสงสว่างของพ่อ " พ่อชอบเรียกผมแบบนี้เสมอตอนผมจะกลับบ้าน ก็ชื่อของผมมันแปลว่าแสงสว่างนี่นาพ่อเป็นคนตั้งให้ผมเองเลยด้วย พ่อจูบที่หน้าผากของผมแล้วกลับไปยืนข้างแม่อีกครั้ง ผมชอบพวกเขาจังไม่ว่าจะผ่านอะไรมามากมายขนาดไหนเจอเรื่องเจ็บปวดเพียงใด พวกเขาก็ยังอยู่ด้วยกัน ยังรักกัน… " ฝากน้องด้วยนะพ่อเกียร์ " พี่เกียร์พยักหน้าให้ท่านทั้งสอง พวกท่านหันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไป ตอนนี้บรรยากาศมันเริ่มอึดอัดขึ้นมาซะดื้อๆ ผมเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมก่อนจะลุกออกจากเตียง แต่ ตุบ!! ร่างกายผมล้มลงเตียงอีกครั้งด้วยแรงของคนตัวสูง เขาคล่อมผมไว้แล้วรวบทั้งสองมือไว้เหนือหัวด้วยมือเดียวอย่างง่ายดาย สายตาคมกริบมองผมอย่างจับผิด ผมไม่ชอบ! ไม่ชอบแบบนี้เลย! " พี่ปล่อยไอเถอะ ไอเหนื่อยแล้ว สงสารไอนะ … " "ถ้ามีคนจะแย่งมึงไปจากกู มึงจะไปมั้ยไอ? " ห้ะ? เขาถามอะไร? ทำไม น้ำเสียงกังวนนี่มันอะไรกัน ทำไมมันดูเหมือนกับว่าเขากำลังหวงผม(รึเปล่านะ?…) อ่าา ผมดีใจ ดีใจที่เขาถามแบบนี้ ดีใจที่เขารู้สึกหวงผมแต่ถึงแม้มันจะไม่ใช่แต่ผมก็ดีใจ " ไม่ไอไม่ไปไหนทั้งนั้น ไอรักพี่เกียร์ แค่พี่คนเดียว " ผมกำลังหลงร่างสูง ผมรักผมหลงเขามากเกินไป บางครั้งก็เกินไปจนลืมที่จะรักตัวผมเอง " ต่อให้มีคนที่ดีกว่ากู ยอมทุกอย่างเพื่อมึง มึงก็จะไม่ไปใช่มั้ย " พี่เขามาไม้ไหนกันแน่ แต่ชั่งเถอะ ถึงยังไงผมก็ตอบโดยไม่ลังเลอยู่ดีว่า " ครับ ต่อให้พี่เกียร์มีคนอื่น ต่อให้ไอมาทีหลัง ต่อให้พี่หลอกไอเป็นร้อยเป็นพันครั้ง ถ้าพี่ไม่เอ่ยปากไล่ไอ ไอจะไม่ไปไหนครับ " เขาปล่อยมือแล้วลูบหัวผมเบาๆ ริมฝีปากสวยโน้มลงมาสัมผัสผมอย่างแผ่วเบา ไม่เคยเลยไม่เคยที่พี่จะทำแบบนี้ ทุกๆครั้งจะไม่มีถ้อยคำอ่อนโยนจะไม่มีความรักที่ถาโถมลงมาแบบนี้ ผมชอบแบบนี้จังเลยพี่เกียร์ " ไปอาบน้ำไป กลับห้องกัน " ผมพยักหน้าเบาๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปมีความสุขจัง ^___^*ลืมความทุกข์ไปหมดเลย ดูใจง่ายจังเนอะ แค่พี่ดีด้วยแค่นี้ผมก็หายโกรธพี่ไปหมดแล้ว ------- ผมกับพี่เกียร์ถึงคอนโดแล้วครับ จะว่าไปนี่ก็เกือบเที่ยงแล้วพี่เกียร์ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนี่นา ถ้าให้ทำตอนนี้ก็คงไม่ทันงั้นซื้อเอาละกัน " พี่เกียร์เดี๊ยว…ไอ - " " อ้าวเกียร์ ? ยังไม่ไปมหา'ลัยอีกเหรอ? เข้าช้าเดี๊ยวจารย์บ่นหรอก " น้ำเสียงนี้…น้ำเสียงที่พูดแทรกผมนี้ผมจำได้ " เนส… " พี่เกียร์พูดชื่อร่างบางออกมาอย่างแผ่วเบา เป็นแบบที่ผมไม่เคยได้รับจากเขามาก่อน ในใจผมมีนเริ่มเจ็บอีกแล้ว มันบีบรัดจนทรมานไปหมด " อือยัง แล้วนี่กินข้าวรึยังที่วางไว้บนโต๊ะน่ะ " ร่างบางที่ผมยุ่งช่างดูมีเสน่ห์เหลือล้นจังนะ พวกเขาดูเหมาะกันมากเลย เหมือนผมเป็นส่วนเกินของที่ตรงนั้นเลยล่ะ เนสปรายตามองผมนิดหน่อยแล้วหันไปมองพี่เกียร์เหมือนเดิม เขาไม่มีท่าทีไหวหวั่นที่เห็นผมมากับพี่เกียร์นั่นแสดงว่าพวกเขามั่นคง มั่นคงจนไม่สนว่าอีกฝ่ายจะมีใครเพราะมั่นใจว่ายังไงเขาก็ไม่ทิ้งตนเอง " กินแล้วอร่อยดีนี่ไว้ทำให้กินอีกแล้วกัน " " อ่าไว้ว่างๆก่อนงานเยอะชิบหาย แล้วผมเนี่ยหัดเช็ดให้แห้งซะบ้าง ต้องให้ช่วยตลอดเลยรึไง?! " พี่เกียร์บ่นเนสพร้อมกับเอามือไปโยกๆที่หัวเบาๆเชิงตำหนิเด็กดื้อ ผมขอบตาผมร้อนผ่าวที่เห็นทั้งคู่มีความสุข ผมไม่ไหวแล้วเจ็บจนชาไปหมด ทำกับข้าวให้กินด้วยเหรอ.... เคยเช็ดผมให้ด้วยเหรอ..... มึงมันมาทีหลังนี่นาไอ้ไอ มึงต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นสิ ถ้ามึงจะอยู่กับพี่เขามึงก็ต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น มึงต้องอดทนนะ ไม่ว่ามึงจะ หึง ซักแค่ไหนมึงต้องกดมันเอาไว้ " อ ไอขึ้นห้องก่อนนะพี่เกียร์ " ผมพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ให้มากที่สุดพี่เกียร์พยักหน้าเบาๆ เนสแสยะยิ้มเบาๆแล้วพูดขึ้นตามหลังผมว่า " หน้าด้านอยู่ตั้งนาน คนเขารักกันดีอยู่แล้วยังไม่ไสหัวไปอีกเนอะเกียร์เนอะ " ผมไม่รู้ว่าพี่เกียร์ทำหน้ายังไงผมรู้แค่ว่าหัวใจผมในตอนนี้มันไม่อยากจะฟังอะไรอีกแล้วผมจะลืม ลืมทุกอย่าง ลืมไปให้หมดซะเคยบอกพี่เกียร์ไปแล้วนี่ว่าจะไม่ไปจากพี่เกียร์เด็ดขาด ถ้าพี่เกียร์ไม่เอ่ยปากไล่ผมเปิดประตูเข้าไปก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาเฮือกใหญ่ สองวันนี้ผมใช้น้ำตาพร่ำเพรื่อไปรึเปล่านะ ทำไมรู้สึกตัวมันลอยๆยังไงไม่รู้ผมต้องเจอเรื่องแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน ผมต้องเจ็บไปอีกเยอะแค่ไหนกัน - - - - - - - - - - - - - - - " ไอรักพี่เกียร์นะครับ " ผมบอกร่างสูงเพียงแค่นั้นพอไม่เห็นว่าอีกฝ่ายจะมีท่าทีบอกกลับหรืออะไรผมก็ลงจากรถ ไม่นานนักรถสปอร์ตคันสวยก็แล่นออกจากโรงเรียนของผมไปผมมองไปรอบๆเพื่อหาฟีนกับซีแต่ไม่เจอผมเลยตัดสินใจเดินขึ้นห้องไปเลย " ก็แค่มาทีหลังอย่ามาได้ใจ " เสียงจิกกัดที่ยืนกอดอกอยู่ที่บันไดทำให้ผมต้องถอนหายใจเบาๆแล้วหันกลับไปมองไม่ต้องบอกก็รู้นะครับว่ามันเป็นใคร " … " ผมไม่ตอบอะไรกลับไปเพราะผมรู้และผมยอมรับอย่างที่ซีบอกวันนั้น ' ยอมรับความจริงให้ได้ ถ้ามันทำให้มึงมีความสุขมึงก็ทนต่อไป แต่ถ้าวันไหนมึงไม่ไหวอย่าลืมว่ายังมีพวกกูอยู่เคียงข้างมึงเสมอ ' " หึ! คิดว่าทนได้ก็ทนต่อไป " " โอ้ย!! มึงนี่มัน!! " เนสผลักผมลงบันไดถึงผมจะไม่เจ็บอะไรมากแต่ก็มากพอที่จะทำให้ผมเป็นแผลช้ำน้อยๆแถวๆเข่า ผมมองมันอย่างสกดอารมณ์ ซึ่งมันก็แสยะยิ้มร้ายทิ้งท้ายแล้วเดินขึ้นไป ผมยันตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นห้องไป " มึงมาไม่ทันคาบแรกนะไอ กูทำงานให้มึงหมดแล้ว" โชคดีไปที่พวกมันไม่เห็นอาจเป็นเพราะโต๊ะบังก็เป็นได้ผมเดินไปนั่งที่ของผมแต่ก่อนหน้านั้น พลัก! โครมมม!! ร่างผมล้มลงไปชนกับโต๊ะข้างๆอย่างแรงเมื่อมีคนเดินมาชนผม ถ้าเป็นปกติผมคงไม่ล้มหมดท่าขนาดนี้หรอกแต่เพราะขาที่ไอ้เนสมันเตะมันเหมือนจะเคล็ดด้วย บ้าเอ้ย!! " เฮ้ย!!!!!!! " ฟีนกับซีรีบเข้ามาพยุงผมขึ้นอย่างเป็นห่วงพร้อมกับหันไปมองเนสแม้ว่าหมอนั่นจะไม่ได้เป็นคนที่เดินมาชนผมแต่ผมมั่นใจว่าเป็นมันที่อยู่เบื้องหลังแน่นอน ผมไม่สนว่าเพื่อนคนนั้นเป็นใครแต่ผมสนแค่ว่าไอ้เหี้ยนั่นมันจะทำอะไรต่อไป พลั่ก! ไวกว่าความคิดฟีนเข้าไปต่อยหน้าเนสจนล้มลงกับโต๊ะ ผมรีบเข้าไปคว้าตัวฟีนไว้ทันทีเพื่อไม่ให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้ " ปล่อยกู! " " ฟีนใจเย็นๆกูไม่ได้เป็นอะไร! " ตุบ! ตุบ! " อั่ก!! " ฟีนเตะเข้าที่ท้องเนสอีกสองครั้งอย่างแรงจนมันไม่ลุกขึ้นมา ผมกันฟีนสุดชีวิต คือ เนสมันเป็นคนที่พี่เกียร์รักถ้ามันเป็นอะไรไปพี่เกียร์ไม่เกียจผมตายเหรอ บ้าเอ้ย! หยุดเถอะ ผมไม่อยากให้พวกมันซวยไปด้วยเพราะเรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะผมเอง เพราะผมเอาตัวไปแทรกกลางสองคนนั้น " ไอ!! ปล่อย! เฮ้ย! ไอ้ซีจับไอไว้ดิ้ " ซีเดินเข้ามาจับตัวผมไว้ ทำไมล่ะ ทำไม! ทำไมต้องมาโกรธแทนผม แล้วทำไมไม่ช่วยกันห้าม บ้าไปแล้วรึไง!!! " ซีปล่อยกูเถอะ! อย่าเลย!กูไม่อยากให้พวกมึงมาซวยเพราะกู " ผมพยายามแกะมือซีออกแต่มันไม่ได้ผลซีไทม์กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะพูดสิ่งที่ทำให้ผมขนลุกขึ้นมากับฟีนว่า " เล่นแม่ง! …สัส " --------------------------------------- เม้นบ้างน้าาาา