[ Dark yaoi gear x aileen ] ได้โปรดรักผม

1 : ผิดที่ผมรักพี่ไปแล้ว...
- คำผิดยังไม่ได้ตรวจ
 
 
ร่างสูงเมื่อคืนหายไปแล้วครับเหลือเพียงผมที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง ผมกับเขาคบกันอยู่ครับถามว่าคนอื่นรู้มั้ย?รู้ครับ… แต่ก็ไม่มีใครสนใจอะไรเพราะปกติผมก็เหมือนอยู่คนละโลกกับพวกนั้นอยู่แล้วผมกับพี่เกียร์เราห่างกับเกือบสิบปีเห็นจะได้ ผมอยู่.ม.5 ส่วนพี่มันขึ้นมหาลัยปี5แล้วครับ ผมรักพี่มันมากมากจนผมไม่กล้าที่จะขัดใจแม้แต่นิดแต่เรื่องที่มันทำพักหลังๆนี้มันทำให้ผมเริ่มจะมีปากที่ไม่ได้อมแต่ควeขึ้นมาบ้าง
 
 
ครืดดดดดด. ครืดดดดดดด
 
 
 
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครโทรมา ไอ้ฟีนแน่ๆ ผมเลือกที่จะกดแล้วเปิดลำโพงพร้อมกับวางไว้แทนที่จะเอามาแนบหูเพราะ...
 
 
 
[ ไอ้ไอออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!! ]
 
 
 
นั่นไงครับ
 
 
 
" ว่าไงฟีน "
 
 
 
[ มึงอยู่ไหนวะ!! กูอยู่โรงเรียนแล้วมึงจะโผล่หัวมามั้ยสัส ]
 
 
 
" ไม่ไหวว่ะกูปวดหัว "
 
 
 
[ อย่าโกหก มันอีกแล้วใช่มั้ย ]
 
 
 
" อืม "
 
 
 
[ งั้นเดี๊ยวกูลาครูแล้วจดเลขเชอร์ให้ ]
 
 
 
" เครๆ "
 
 
 
[ ไอมึงมันโง่ โง่ยิ่งกว่าควาย! ทุกวันนี้กินข้าวก็ใช้สมองบ้าง! รอยหยักในสมองมันต้องใช้ไม่ใช่เก็บไว้ ทำอะไรหัดคิด!! พวกกูเป็นห่วงนะเว้ย!!!! ]
 
 
 
" ครับบบบบบ ตั้งใจเรียนนะเว้ยพวกมึง "
 
 
 
[ เออสัส!! ]
 
 
 
ปิ้บ!
 
 
 
ผมกดวางไปก่อนที่จะต้องผวาอีกครั้งกับเสียงเปิดประตู พระเจ้าฆ่าผมเถอะ!!
 
 
 
" คุยกับใคร "
 
 
 
ร่างสูงยืนนิ่งสูบบุหรี่ถึงแม้จะรู้ว่าผมแพ้ควันของมันก็ตาม
 
 
 
" …ฟีน "
 
 
 
เขาแสยะยิ้มนิดหน่อยก่อนจะเดินใกล้เข้ามาหาผมแล้วกระชากมือข้างที่ถือโทรศัพท์อย่างแรง เจ็บชิบหาย
 
 
 
" ดีเนอะตื่นขึ้นมาก็มีคนให้อ่อยเลย?!! "
 
 
 
" พี่ก็คิดได้แต่เรื่องแค่นี้! "
 
 
 
พี่มันทำหน้าไม่พอใจนิดหน่อยก่อนจะเลื่อนมือที่จับแขนมาเป็นบีบแก้มผมไว้อย่างแรงผมว่ามันต้องเป็นรอยแดงมากแน่ๆ
 
 
 
" พี่ปล่อย!ไอเจ็บ!! "
 
 
 
" ไหนเมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลยนิหว่า! "
 
 
 
" ก็พี่เอาแต่ด่าไอ!! "
 
 
 
" ทำไม! หรือไม่จริง! ตื่นมายังไม่ถึงนาทีไอ้เหี้ยนั้นก็โทรมาแล้ว!? "
 
 
 
" พี่ให้เกียรติ์ไอบ้างสิ!! "
 
 
 
เอาแล้วครับเริ่มทะเลาะกันอีกแล้ว ทุกครั้งเลยทุกๆครั้งผมจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบตลอด บ้าเอ้ย!
 
 
 
" ไม่จำเป็น! "
 
 
 
 
" พี่! ไอเป็นคนนะไอมีหัวใจไอมีความเจ็บ! ไม่ใช่ว่าพี่จะสักแต่เอาๆเมื่อตอนที่พี่อยากระบายนึกถึงไอบ้างสิพี่!!! "
 
 
 
" อย่ามางี่เง่า! แค่อ้าขาให้กูตอนกูอยากเอาก็พอ! "
 
 
 
 
" โอ้ย!! "
 
 
 
นั่นไงผมถูกร่างสูงกระชากตัวอย่างแรงจนล้มไปกองอยู่กับพื้น เจ็บ ระบมไปทั้งร่างกายเลยล่ะ แต่สิ่งที่เจ็บมากกว่าคือหัวใจ มันเหมือนถูกกรีดแรงๆทุกครั้งที่มีปัญหากัน พี่จะเอาอารมณ์ที่เสียจากที่อื่นมาลงกับผมเสมอ
 
 
 
 
นี่คือทุกๆวันของผมครับ ชีวิตประจำวัน...
 
 
 
 
 
 
- - - - - -
 
 
 
 
 
 
ผมโผล่หน้ามาเรียนแล้วครับคนที่มาส่งคือไอ้ฟีนกับไอ้ซี เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้พี่เกียร์ไม่กลับห้อง ผมโทรตามแล้วแต่ก็ไม่ติดเลย จึงกลายเป็นว่าผมแทบไม่ได้นอนเพราะเอาแต่นั่งรอพี่มันหน้าห้อง โถ่เว้ย!!! ฟีนเดินเข้ามาในห้องพร้อมซีไทน์ แล้วหยุดลงที่ผมพร้อมกับจ้องลึกเข้ามาในใบหน้าผม
 
 
 
" เฮ้ออออ กูจะด่ามึงว่าไงดีวะ "
 
 
 
" ก็ไม่ต้องด่าดิฟีน อิอิ. "
 
 
 
" หน้ามึงอ่ะไอ "
 
 
 
ผมหันไปยิ้มให้ซีที่นั่งอยู่บนโต๊ะหลังผม ผมยิ้มแห้งๆให้มันก่อนจจะหันไปสนใจกับเสียงตรงหน้า
 
 
 
" เสด็จมาเรียนซักทีนึกว่าตายห่าไปแล้ว! "
 
 
 
มันคือไอ้เนส ผู้ชายที่หลงพี่เกียร์หัวปักหัวปำทันทีที่มันรู้ว่าผมคบอยู่กับพี่เกียร์ก็ตั้งตัวเป็นอริของผมทันทีนับวันมันยิ่งเล่นหนักขึ้นจนผมเริ่มกลัว
 
 
 
" หุบปากเน่าๆไว้อมควeเถอะไอ้เนส "
 
 
 
ไอ้ฟีนตะโกนบอกไอ้เนสก่อนจะแสยะยิ้มร้ายเบาๆ
 
 
 
" กูอมให้คนเดียวเท่านั้นแหละ หึ อ๊ะ เมื่อวานก็ถึงใจมากเลยนะ ไอ-ริน "
 
 
 
ผมกำมือแน่นก่อนจะรั้งร่างสูงของซีไว้ซีหันมาหาผมก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงว่า 'ห้ามเพื่อ?' ผมส่ายหัวเบาๆแล้วบอกไปว่า
 
 
 
 
" กูไม่เป็นไร ช่างเถอะซี "
 
 
 
 
ในเมื่อเมื่อวานพี่มันไม่ได้กลับจริงๆแล้วผมก็ไม่อยากมีเรื่อง ให้ด่าไปแบบนั้นดีกว่าเรื่องจะได้ไม่เลยเถิดตอนนี้คนทั้งห้องเริ่มมองผม บางคนก็มองด้วยสายตารังเกียจบางคนก็มองด้วยสายตาอยากจะกินส่วนใหญ่จะเป็นแบบหลังมากกว่า
 
 
 
" มึงยอมคนเกินไปไอ "
 
 
 
" อืม รู้แต่เราสู้ไปแล้วไปอะไรขึ้นมาล่ะ เข้าฝ่ายปกครอง โดนไล่ออก คุ้มเหรอซี? "
 
 
 
ซีจิ๊ปากเล็กน้อยก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะไปอย่างว่าง่าย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกและผมเชื่อว่าไม่ใช่ครั้งสุดท้าย
 
 
 
 
" ไอ พรุ่งนี้แล้วน่ะ "
 
 
 
นั่นสินะ พรุ่งนี้แล้ว…ทำไมปัญหามันช่างรุมเร้าผมเสียจริง?
 
 
 
 
.....
 
 
 
 
ติ้งงงง ต่องงงงง
 
 
 
 
ผมพยายามติดต่อพี่เกียร์มาครึ่งวันแล้วครับติดก็จริงแต่ไม่รับสายเลย บ้าเอ้ย!! ผมจะกลับบ้านยังไงล่ะเนี่ย ขอให้ครั้งนี้ติดเถอะสาธุ!!!
 
 
 
 
ตู้น...........
 
 
 
 
 
 
ตู้น....
 
 
 
 
 
 
ตู้น...
 
 
 
 
 
ตู้น..
 
 
 
 
กึก!
 
 
 
[ อะไร ]
 
 
 
น้ำเสียงปลายสายดูงัวเงียหน้าดูดูท่าแล้วคนที่ตัดสายคงไม่ใช่มันแล้วล่ะคงเป็นคู่นอนของมันตอนนี้มากกว่า .
 
 
 
" มารับไอหน่อย "
 
 
 
 
[ อยู่ไหน ]
 
 
 
 
" โรงเรียน "
 
 
 
[ อ่ารออยู่นั่นแหละเดี๊ยวไปรับ ]
 
 
 
 
พี่เกียร์รู้ครับว่าผมไม่มีทางกลับเองได้แน่ๆเพราะผมเคยกลับรถแท็กซี่แล้วโดนฉุดส่วนรถโดยสารผมขึ้นไม่เป็นและถ้าให้คนอื่นไปส่งพี่เขาจะไม่ชอบ คำว่าตัวจริงมันค้ำคออยู่ครับจึงกลายเป็นว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก พูดเหมือนดูดีนะว่ามั้ย? ทั้งๆที่เขาทำก็เพราะหน้าที่ทั้งนั้น ผมกับเขาเป็นพี่น้องข้างบ้านกันครับพ่อแม่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียน ผมที่ต้องมาเรียนต่างบ้านกับพี่ที่ต้องเรียนมหาลัยจึงมาอยู่คอนโดกับพี่เขา โดยมีข้อแม้ว่าอาทิตย์นึงผมต้องกลับบ้านเกิดหนึ่งครั้งซึ่งผมเลือกวันเสาร์
 
ผมรออยู่พักนึงรถสปอร์ตสีแดงสดก็จอดอยู่ตรงหน้าผม ผมขึ้นรถไปโดยไม่พูดอะไร เช่นเดียวกับเขาที่ไม่พูดอะไร ผมก็ไม่คิดจะถามเพราะพี่เขาเองก็คงไม่ตอบเดี๊ยวจะมีปัญหากันเปล่าๆ
 
 
 
" พี่เกียร์พรุ่งนี้ไอกลับบ้านนะ "
 
 
 
 
" กูจำได้ "
 
 
 
บทสนธนาจบลงแค่นั้นและหลังจากนั้นผมก็เงียบจนถึงคอนโด แต่สายตาดันเหลือบไปเห็นส้นสูงในรถหัวใจผมหล่นไปอยู่ที่พื้นเลยครับ
 
 
…พี่เกียร์ยังชอบผู้หญิง
 
 
 
ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าพี่เกียร์ได้ทั้งหญิงทั้งชายแต่ความเป็นจริงของธรรมชาติคือผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงอยู่แล้วผมมันก็แค่สิ่งแปลกปลอม ผมถอนหายใจแล้วเดินตามเขาจนถึงห้องไม่นานนัก…
 
 
 
 
ปัง!!!
 
 
 
ประตูห้องถูกปิดลงอย่างแรงพร้อมกับเสียงเย็นๆที่ดังขึ้น ถึงมันจะเบาเหมือนสกดอารมณ์แต่ผมก็ยังได้ยินชัดเจนอยู่ดี
 
 
 
 
" เมื่อเช้าใครไปส่งไม่ทราบ…? "
 
 
 
 
ผมไม่กล้าหันหน้าไปแล้ว ไม่กล้าหันไปมองคนตัวสูงด้านหลังที่พร้อมจะกินผมตลอดเวลา
 
 
 
 
หมับ!
 
 
 
 
" โอ้ย!! พี่ ปล่อย "
 
 
 
 
พี่เกียร์เดินมาบีบไหล่ผมทั้งสองข้างให้หันไปหาเขา ผมไม่มีแรงที่จะขัดขืนเขาหรอกเด็กม.5 อย่างผมจะไปสู้แรง รุ่นพี่มหาลัยปี5 อย่างเขาได้ยังไงละ
 
 
 
 
" กูถามมึงมีหน้าที่ตอบ!! "
 
 
 
 
อารมณ์ของเขาเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆดูได้จากแรงบีบที่ทำให้ผมแทบแหลกคามือ ผมเจ็บ เจ็บมาก แต่ไม่ว่าจะดิ้นยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อย
 
 
 
 
" ซี กับ ฟีน มารับ ปล่อยเถอะพี่ไอเจ็บ… "
 
 
 
 
ผมยอมบอกเมื่อเขาเริ่มรุนแรงกับผมเกินขีดที่ผมจะรับไหว ทำไมเขาถึงรุนแรงกับผมนัก เกียจผมแล้วเหรอ…?
 
 
 
 
" ไปอ่อยอีท่าไหนล่ะ?! "
 
 
 
 
เอาอีกแล้วถ้อยคำแรงๆที่ด่าผมทั้งๆคนที่ผมอ้าขาให้ก็มีแค่พี่เกียร์คนเดียว
 
 
 
 
" เมื่อวานพี่ไม่รับสายไอ ไม่กลับห้อง ไอไม่รู้ว่าไอจะหาทางติดต่อพี่ได้ยังไงก็เลยบอกให้ฟีนมารับแทน มันผิดมากเหรอพี่เกียร์!! "
 
 
 
 
ตุบ!!
 
 
 
 
ร่างกายของผมล้มลงไปนอนกับพื้นอย่างแรงตามแรงผลักของเขา
 
 
 
 
" อย่ามาขึ้นเสียงกับกู! ไอ้เด็กนี่!! "
 
 
 
 
ผมเตรียมท่าจะขยับร่างหนีปีศาจร้ายตรงหน้า แต่จะเป็นผลเหรอครับ! ผมบอกแล้วไงว่ายังไงคนอย่างผมก็ไม่มีวันต่อกรเขาได้
 
 
 
 
" โอ้ย!! พี่… อ ฮึก ปล่อยไอเถอะ ไอขอโทษ อ ฮึก "
 
 
 
 
เขาดันผมจนติดกับแพงแล้วล็อกผมไม่ให้หนีได้ น้ำตาผมไหลลงมาอย่างง่ายดายไม่ใช่ว่าผมสำออยแต่เพราะผมกลัวผู้ชายตรงหน้า ดวงตาคมๆวูบไหวเล็กน้อย มันเล็กน้อยเล็กมากซะจนผมคิดว่าผมอาจคิดไปเอง
 
 
 
 
" ! ไปนอนไป "
 
 
 
 
ไม่ใช่หรอกครับ อย่าเข้าใจผิดว่าเขาสงสารผมเชียว อย่าเข้าใจผิดว่าเขาใจดีกับผม อย่าเข้าใจผิดว่าเขาเห็นใจผม แต่เป็นเพราะพรุ่งนี้ผมต้องกลับบ้านต่างหาก เขาแค่ไม่อยากให้เรื่องบ้าๆนี่ถูกทางบ้านรู้ เพราะถ้าตัวผมเป็นรอยไปมากกว่านี้ทางบ้านคงสงสัยแน่นอน ทำไมกันพี่…
 
 
 
 
' ไอเคยสำคัญกับพี่บ้างมั้ย…เคยมั้ยพี่เกียร์ '
 
 
 
 
..........................*