Oh my senior รุ่นพี่ขารับรักฉันที

..ห้องโฮมรูมม.5/2..

"สวัสดีนักเรียนทุกคนนะคะ ห้องนี้จะเป็นห้องโฮมรูมของเราค่ะ" ครูประภา ครูประจำชั้นของห้องฉัน อ้อ โรงเรียนฉันใช้ระบบเดินเรียนเลยไม่มีห้องเรียนที่แน่นอน ต้องเดินเปลี่ยนห้องทุกคาบ ก็จะมีแต่ห้องโฮมรูมนี่และที่เวลาครูนัดถึงจะต้องมา หรือไม่ก็ถ้าฉันมีคาบว่างฉัน็จะมาที่ห้องโฮมรูมนี่แหละ ถ้าห้องว่างอะนะ5555555

"สวัสดีค่าาา" ดีนะที่ห้องฉันคนไม่เยอะเหมือนห้องอื่นๆเลยรักกันมากกกก

"เพื่อนๆเรามีเรื่องจะมาประกาศด้วยนะ" หัวหน้าออกไปพูดหน้าห้อง

"ว่าไงหัวหน้าา" เพื่อนในห้องฉันตะโกนถามออกไป

"คือห้องพี่รหัสเราอะมีคนพึ่งย้ายมาใหม่" หัวหน้าอธิบาย

"ห้ะ มาตอนมอหกเนี่ยนะ" เพื่อนในห้องก็ต่างสงสัยกัน ก็จริงนะย้ายมาทำไมมอหก ไหนจะต้องปรับตัวปรับการเรียน ไหนจะเพื่อนอีก สมัยนี้หายากจะตายยย

"ใช่ แล้วทีนี้พวกพี่เค้าเลยอยากจะจับหาน้องรหัสใหม่เลยให้เรามาประกาศให้ทุกคนฟังนี่แหละ" หัวหน้าคงจะโดนห้องพี่รหัสสั่งมาสินะ ทำไงได้ ก็ต้องจับใหม่น่ะสิ 

อ้ะลืมบอกก ห้องมอห้าทับสองของฉันเนี่ยคือห้องศิลป์ภาษาจีน แปลกๆใช่มะที่ห้องภาษาอยู่แรกๆ ฉันก็งงเหมือนกัน555555 แล้วห้องพี่รหัสก็คือห้องมอหกทับสองนี่แหละ ปกติเค้าจะให้พี่กะน้องที่เลขที่เดียวกันเป็นพี่รหัสน้องรหัสกัน แต่ห้องฉันมันพิสดารจับฉลากกัน

"ก็ต้องมีรับน้องอีกอะนะ" เพื่อนคนนึงถาม

"อ่าาน่าจะใช่" หัวหน้าตอบ

"โหยยยยฉันอยากได้พี่รหัสคนเดิมว่ะ" เพื่นในห้องเริ่มประท้วง

"เออ พี่รหัสฉันนี่น่ารักจัดอะ" พวกผู้ชายที่ได้พี่รหัสสวยๆบ่นกันใหญ่ พวกมันกลัวจับพี่รหัสสวยเหมือนเดิมน่ะสิ เหอะๆฉันนี่เฉยๆมากพี่รหัสฉันเค้าไม่ค่อยมาโรงเรียนเท่าไหร่ เห็นว่าไปเป็นนักกีฬาเลยต้องเก็บตัวที่กรุงเทพบ่อย ฉันกับพี่รหัสเลยไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ จับใหม่ก็ดีเหมือนกัน

"พี่เค้าไลน์มาบอกว่ารับน้องพรุ่งนี้นะ" หัวหน้าเปิดมือถือแล้วหันมาพูดกับเพื่อนๆในห้อง

"โหห เร็วจังวะ เออๆ" เพื่อนๆตอบกัน โอเคคคเร็วเว่อร์ขนาดนี้หวังว่าจะไม่มีอะไรนะ เละเทะแน่รับน้องห้องนี้เห้อออTT

"เอออแกฉันมีเรื่องจะเม้า" เอมหันหน้ามาจับกลุ่มคุยกับพวกฉันนี่นั่งอยู่ข้างหลังมัน

"ไหนเล่าดิ้ เมื่อเช้าไม่น่าโดนทำโทษเลยอะ" แหม่ พูดละก็เจ็บใจจจจ

"ก็มีนักเรียนเข้ามาใหม่เว้ยย" เอมเริ่มเล่า

"เอ้า มันก็มีใหม่ทุกปีป้ะวะ" เออก็จริงนะมันก็มีเด็กมอหนึ่งกับมอสี่เข้ามาใหม่ทุกปีอะ

"เอออแต่ฉันหมายถึงมอห้ากับมอหกเว่ย" พอเอมพูดจบทุกคนก็มองไปที่เอม บีบคั้นให้เอมพูดต่อ เพราะมันแทบจะไม่มีนักเรียนเข้ามาแบบนี้เลยนะ

"ห้ะ เอาดี" บีมถามเอม

"จริง"

"ใครวะแก" แก้มถาม

"พี่บอล มอหกแกกกกคนนี้งานดีมากเว่อร์อะ หล่อจริงหล่อจังสุดๆ แถมเป็นนักดนตรีด้วยนะ" ยัยเอมเล่าแถมยังทำหน้าชวนเพ้อฝันอี โอ้ยยโหยยอยากเห็นหน้าพี่บอลจังเลยว่าจะหล่อขนาดไหนนน><

"ว้ายยจริงดิ กรี้ดกร้าดอยากเห็นหน้า" ยัยบีมเริ่มเขินละ ฉันก็ชักอยากจะเห็นหน้าเหมือนกันละเนี่ยย

"เดี๋ยวก็ได้เห็นน่าา แต่เมื่อเช้าแกเข้าแถวรวมกะพวกผู้ชายไม่ใช่หรอ" เอมถามบีม เออว่ะเมื่อเช้ามันก็เข้าแถวรวมผู้ชายนี่ น่าจะเห็นบ้างสิ

"ฉันเห็นอยู่คนนึงอะน่ารักมากเว่ยยยตี๋มากจ้าาสเปคอีคิตตี้เลย" ยัยบีมพูดแล้วหันมาที่ฉัน อ่ออช่ายยฉันชอบคนตี๋น่ะ 55555555น่ารักดีนา

"อ้าววๆไม่บอกเพื่อนฝูงเลย" ยัยฟีมพูด

"ซอรี่ย่ะ เลิกแถวแล้วลืมเล่า"

"ไม่เป็นไรๆ เออว่าแต่ใครวะ" แก้มถาม

"ไม่รู้ว่ะ แต่เด็กใหม่นะไม่รู้มออะไร" อย่าให้แม่นี่สืบนะ รู้ไปถึงตับไตไส้พุงเลยแหละ

"นี่ๆฉันมี่รูปเด็กใหม่มอห้า" เอมบอก แล้วเอามือถือเข้าเฟสบุ้คของตัวเองแล้วมันก็เข้าไปที่เพจรวมคนน่ารักของโรงเรียน

"ไหนๆเช็คเบ้าหน่อย" ยัยบีมยื่นหน้าไปที่มือถือของเอม

"คนนี้เลยแก ชื่อซัน เข้าสายวิทคณิต เป็นเพื่อนของเพื่อนฉันเอง" ยัยเอมพูดจบแล้วหันมือถือที่มีรูปคนที่ซันให้พวกฉันดู

"อรั้ยยยยยยแกคนนี้เลยที่ฉันพูดถึงอะ ที่ฉันเจอที่แถวอ่าาา" ยัยบีมกรี้ดกร้าดหนักมาก ไหนมันหล่อขนาดไหนกัน  พอฉันหยิบมือถือเอมมาดูก็ตะลึงเหมือนกัน เธออออซันน่ารักมาอะตี๋แบบที่บีมบอกเลยแถมยังดัดฟันอีก ในรูปนี่ยังใส่ชุดนรโนรงเรียนเก่าอยู่เลย มาจากอินเตอร์ด้วยแฮะ

"น่ารักดีอะ" ฉันบอกพวกมัน ก็น่ารักจริงๆนะ55555

"จีบเลยอีตี้สเปคแกเลยเนี่ยย" แก้มบอกฉัน แถมทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย

"ไอบ้าาพวกแกจะบ้าหรอ ฉันไม่ได้ชอบ" ไม่ได้ชอบก็บ้าแล้วน่ารักแบบนี้ ล้อเล่นนน555555555

"แหมๆ ตอนนี้ยังแต่ตอนหน้าก็ไม่แน่ใช่ม้า" ฟีมถามฉัน

"ไปกันใหญ่ละ ไม่ได้รู้จักกันนะ พอๆ" ชอบบ้าบออะไรกันหน้าก็พึ่งเคยเห็น ถึงจะหล่อก็เหอะ555 

พอเราเรียนจบคาบที่สี่ เราก็ลงไปกินข้าวที่โรงอาหารที่คนเยอะเว่อร์ กว่าจะหาโต้ะได้นี่หมดคาบกันพอดี พอได้โต้ะฉันก็ไปต่อแถวซื้อข้าว ข้าวจ๋าาาาาาฉันจะได้กินแกแล้วน้าาาา ด้วยความที่แถวยาวมากแล้วฉันก็ต่อเป็นคนสุดท้าย นี่เหมือนฉันต่อแถวร้านอื่นอยู่เลยอะแถวยาวเฟร่ออออ แล้วฉันก็หยิบมือถือมาเล่น ตาฉันมองมือถือแต่ขาก็ขยับตามแถวไป 

เอ้ะ ทำไมรู้สึกเหมือนมีคนมาแทรกหน้าฉันนะ  พอฉันเงยหน้าจากมือถือก็เห็นว่ามีผู้ชายคนนึงต่อแถวอยู่หน้าฉัน เห้ยยยได้ไงคนหน้าฉันเ็นผู้หญิงนะ คิดจะแซงกันหรอ แล้วฉันก็เอื้อมหน้าไปมองคนข้างหน้า

"เห้ยยยย" ฉันอุทาน บ้าจริงงงเขาอีกแล้ว อะไรกันนักกันหนานี่ย

"อ้าวน้องหนมปัง เอ้ะ หรือน้องโดดตบร้อยทีนะ" เขาพูดแบบกวนๆแถมยิ้มเจ้าเล่ห์อีก

"พี่อีกแล้วหรอ จะแซงกันทุกอย่างเลยรึไง" ฉันตอบกลับไป โว้ยยยจะได้กินข้าวมั้ยวันนี้

"แซงอะไรครับ พี่เห็นไม่มีคนต่อเลยมาต่อเนี่ย" เขาตอบ

"ก็หนูต่ออยู่แล้วพี่ก็มาแซงหน้าเนี่ย" 

"เอ้า น้องต่ออยู่หรอ พี่เห็นยืนเล่นมือถืออยู่ก็คิดว่ามาเปลี่ยนบรรยากาศเล่นหน้าร้านข้าวซะอีก"

"นี่!!!" เริ่มโมโหแล้วนะ ใจคอจะแซงกันทุอย่างเลยรึไง  สักพักฉันก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้ยืนอยู่แค่สองคน คนที่ต่อแถวมองกันเพียบเลยจ้าาาา ฉันจะต้องตกเป็นเป้าสายตาคนในโรงเรียนทั้งวันเลยใช่ม้ายยยยTOT

"คิตตี้" อยู่ๆก็มีคนมาเรียกฉัน พอฉันหันไปดูก็เห็นว่าเป็นผู้ชายหน้าคุ้นๆ เอ้ยยยยย ซันนี่นา เค้าถือจานข้าวที่พึ่งซื้อเสร็จเดินมาหาฉัน

เอ้ะ เค้ารู้จักฉันได้ไงอะ

"เอ่อ.." ฉันกำลังงงว่าจะตอบอะไรดี

"เดี๋ยวคิตตี้กินข้าวเราก็ได้" เขายื่นจานข้าวมาให้ฉัน นี่มันกับข้าวที่ฉันอยากกินเลยนี่นา

"ห้ะ" งงจ้า อยู่ดีๆก็ให้ข้าวที่เค้าต้องฝ่าดงคนไปซื้อเนี่ยนะ บ้าไปแล้ววว

"เท่จังเลยนะ" แหมมมทีตัวเองแซงฉันนี่เท่มากใช่มั้ยถึงไปว่าคนอื่นเค้าน่ะ

"ไปกันเถอะ" แล้วซันก็พาฉันไปจากแถวที่ต่ออยู่ เดินไปสักพักฉันก็ต้องถามละ

"นี่ รู้จักเราด้วยหรอ" ฉันถามซัน ในขณะที่ซันพามานั่งที่โต้ะๆนึงที่ไม่มีคนนั่ง งี้เค้าก็นั่งคนเดียวน่ะสิ

"รู้จักสิ"

"รู้จักได้ไงอะ"

"ก็เราเห็นรูปเธอในเพจคนน่ารักของโรงเรียนอะ"

"อ่าา.." เขินแปปปปปส์

"เราซันนะ" เขาแนะนำตัวแล้วยื่นมือมาเหมือนจะเช็คแฮนด์กับฉัน อ่ออเรียนอินเตอร์มานี่น่าคงจะชินกับทักทายแบบนี้สินะ

"อื้มมเรารู้แล้วล่ะ" แล้วฉันก็ยื่นมือไปจับมือเขาทักทายกัน

"รู้ได้ไงอะ" ถามเหมือนฉันเด้ะ

"เราก็เห็นรูปซันในเพจโรงเรียนเหมือนกัน"

"แหม่ เขินเลย5555" หัวเราะน่ารักชะมัด

"เอ้ออเราไปก่อนนะซันเพื่อนเรารออยู่อะ" ฉันบอกซันพร้อมลุกจากโต้ะกินข้าว

"อ่าๆ เอาข้าวไปด้วยสิ" เขายื่นจานข้าวให้

"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวเราไปกินกะเพื่อนเอาได้" 

"เอาไปเถอะน่าา" แล้วเขาก็ยัดจานใส่มือฉัน

"อ้าว แล้วซันจะกินไรอะ"

"เรามีแซนวิชอยู่นกระเป๋าน่ะ เดี๋ยวเรากินแซนวิชนี้ก็ได้"

"จะดีหรอ" เกรงใจมากจ้าาา

"ดีสิ ไปเถอะเพื่อนรออยู่ไม่ใช่หรอ"

"อ่าาา งั้นเดี๋ยวคราวหน้าเราเลี้ยงคืนนะ"

"โอเค จัดไป"

แล้วฉันก็เดินออกมาจากโต้ะของซันโอ้ยยนี่มันอะไร อยู่ดีๆก็ได้ข้าวมากินฟรีแบบงงๆ แถมยังได้รู้จักซันอีก พระเจ้าต้อนรับเปิดเทอมฉันซะมันส์เลยนะ-_-

"ไปปลูกข้าวมาหรอจ้ะ นานเว่อออออ" ยัยบีมพูด

"พอดีมีเรื่องนิดหน่อยอะ"

"ห้ะะะแกมีเรื่องไร" เอมถาม

"ก็มีคนมาแซงคิวฉัน ซันเลยเอาข้าวของเค้ามาให้ฉันเนี่ย"

"แซงอีกแล้วหรอ" บีมต้องนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าแน่ๆ

"เห้ยยยยโม้ป้ะเนี่ย ซันเนี่ยนะให้ข้าวแก"

"ก็ใช่น่ะสิ"

"ไม่เชื่ออะอย่ามาตออออ" เพื่อนๆที่รักต่างไม่มีใครเชื่อฉัน ก็แหงล่ะเรื่องแบบนี้ใครอยากเชื่อ เเต่มันเรื่องจริงนะจ้ะ

"จริงๆไม่ได้ตอ"

"แล้วทำไมหายไปนานจัง ฉันโทรหาก็ไม่รับ"

"อ้อ ฉันตั้งปิดเสียงไว้อะเลยไม่ได้ยิน"

"แล้วหายไปไหนมายะ" พวกมันมองมาที่ฉัน

"ก็ไปคุยกับซันนิดหน่อยอะ แกกกกซันเค้ารู้จักฉันด้วย" ฉันบอกเพื่อนๆ

"ห้ะะะได้ไง" ฟีม

"ไหนว่าไม่ชอบ" เอม

"นางชะนีขี้มโน" บีม

"เชื่อได้ป้ะเนี่ย" แก้ม

โอ้ยยยยยยอีพวกนี้ยิงคำถามมารัวๆฉันจะตอบยังไงล้าาา

"จริงๆ สาบานต่อหน้าข้าวเลยเนี่ย"

"ยังไงเล่า"

"ก็..ซันเค้าบอกว่ารู้จักฉันจากเพจของโรงเรียน เพจที่แกเปิดรูปซันให้ดูอะ"

"อ๋อออเพจคนน่ารักของโรงเรียนอะนะ"

"นั่นแหละ ฉันก็บอกว่ารู้จักเขาจากเพจเหมือนกัน"

"ยังไงต่อ"

"แล้วฉันก็จะลุกมาหาพวกแก เค้าก็ให้ข้าวจานนี้มานี่ไง"

"อ๋อออจริงแน่นะ อย่ามุบมิบกับเพื่อนนะจ้ะ"

"ร้อยเปอเซ็นเลยยยย" ฉันบอกพวกมัน

เห้ออออออได้กินข้าวซะที ของโปรดซะด้วย จะจัดให้ไม่เหลือสักเม็ดเล้ยยยยยยย

ขอบคุนนะซัน อิอิ