Oh my senior รุ่นพี่ขารับรักฉันที

...ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยยยย

"นักเรียนทั้งหมดนั่งสมาธิ" ประธานนักเรียนกล่าวหลังจากที่เคารพธงชาติเสร็จ

"มาแล้วจ้าาา"  เอม แก้มเดินเข้ามานั่งสมาธิในแถวข้างฉัน เนื่องจากมันมาสายเลยต้องเคารพธงชาติที่ห้องปกครอง และพึ่งจะได้รับการปล่อยตัวมาเข้าแถวปกติได้55555555

"มีวันไหนที่พวกแกจะไม่มาสายบ้างมะ" ฉันถามพวกมัน

"คงวันที่ประเทศไทยมีหิมะตก" ฟีมตอบอย่างลอยหน้าลอยตาถ้าไม่เห็นเป็นเพื่อนนี่น่าตบมากค้าา555555

"ย่ะ เดินเล่นห้องปกครองซะอย่างกะห้างเลยนะ" ฉันแซวพวกมัน เราคุยกันจนลืมว่าคนอื่นเค้านั่งสมาธิกันอยู่ บาปสุดๆไปเลยจ้า

"เออมีเรื่องจะเม้าจ้าา" เอมพูดขึ้น ทำให้สายเผือกอย่างกลุ่มเราหูผึ่งกันเป็นแถบ

"มีไรอัปเดตตต"

"ก็เรื่องนักเรียนใหม่ที่..." เอมกำลังจะเล่าแต่ก็ต้องชะงัก เพราะเสียงคุยเราดังแน่เลยครูทิว ครูประจำห้องปกครองสุดโหดเลยเรียกใส่ไมค์ท่ามกลางประชาการนักเรียนสีพันกว่าคนที่กำลังนั่งสมาธิกันอยู่

"นางสาวชนัญชิดา ห้าทับสองกับกลุ่มที่มาสายตรงนั้นยืนขึ้นเดี๋ยวนี้!!!" เฮือกกกตายแน่ฉัน สายตาสี่พันกว่าคู่นั้นจ้องมองด้วยสายอยากรู้อยากเห็นสุดๆ อ่าาาาอายไปยังรุ่นลูกเลยจ้าา

พึ่บบ พึ่บบ   ฉันกะยัยเพื่อนอีกสามคนลุกขึ้น ยัยบีมนี่ดีเลยยเพราะเป็นผู้ชายเลยไปเข้าแถวรวมกับผู้ชายข้างเวที เลยไม่มาโดนทำโทษกลางโรงรียนแบบพวกฉันTT ฉันมองหายัยบีมที่นั่งอยู่ในแถวผู้ชายมันส่งสองนิ้วสู้ๆมาให้พวกฉัน ซึ้งใจจริ้งงงง แต่ที่เป็นจุดสังเกตุมากกว่ายัยบีมที่ชูมือให้กำลังใจจนคนข้างหน้าจะด่าแล้ว ก็คือเขาคนนั้นที่นั่งถัดจากบีม2คน ออร่าพุ่งกระจายขนาดนี้คงไม่ต้องบอกเนาะว่าใคร-_- เขามองมาที่พวกฉันที่ยืนอยู่กลางที่เข้าแถว (ใครไม่มองก็บ้าละ)แถมยังหัวเราะอย่างสะใจอีก ฮึ่ยยยยเจ็บใจจจ อายด้วยแงงงงง

"คุยอะไรกันนักหนาฮะ รบกวนสมาธิคนอื่นเค้ารู้บ้างมั้ย"

"..."

"เข้าใจว่าเปิดเทอมวันแรกมันมีเรื่องคุยเยอะ แต่ช่วยเก็บไปคุยตอนเลิกแถวได้มั้ย"

"..." โอ้ยยยอึดอัดโว้ยยยยยอายมากมาย โดนด่าท่ามกลามนักเรียนทุกคนไม่ใช่เรื่องตลก ถึงจะเป็นปกติของโรงเรียนนี้ก็เถอะนะเห้อออ

"กระโดดตบห้าสิบ นับเสียงไม่ดังกระโดดใหม่"

"โหยยยยครูขาาา" พวกฉันโห่แค่นี้ก็อายจะตายอยู่แล้วเนี่ยยยย

"มีเสียง เพิ่มเป็นร้อย ปฏิบัติ!!" สิ้นสุดคำครูพวกฉันก็กระโดดตบท่ามกลางสายตาที่หัวเราะเยาะเย้ย ฮึ่ยยยยอายจังโว้ย ทำอะไรไม่ได้เหลยยยยT_T

"ไม่ได้ยิน เอาใหม่!!!!" อ้ากกจะบ้าคนกระโดดแค่4คนมันจะไปดังทะลุฟ้าได้ยังงายยยฮือๆๆ

"หนึ่ง สอง สาม สี่.........." เอาเลยจ้าพวกฉันตะโกนกันสุดเสียงดังจนไปถึงถนนข้างนอกแล้วมั้งเนี่ยยย ประชดได้อีกกกกก

"หกสิบสาม หกสิบสี่ หกสิบห้า....." แฮกกกๆๆโอ้ยยเหนื่อยมากกทั้งกระโดดทั้งตะโกนทั้งขายหน้าจะบ้าตายค้าาา แล้วบังเอิญสายตาฉันก็ไปเห็นเขาอีกแล้ว!!อะไรกัน คราวนี้ยกมือถือมาแล้วขำโอ้ยยยยยยยดูหน้าเขาสิขำอะไรขนาดนี้ ตลกนักรึไงฮะอย่ามาแอบถ่ายรูปกันก็พอ

"เร็วๆ!!" กดดันอีกล้าวววจะหมดละค้าาคุณครรรรรรู

"เก้าสิบเก้า หนึ่งร้อยยยย" อ้ากกกกขาแทบทรุดเหนื่อยอะไรเบอร์เน้ อยากวิ่งไปห้องพยาบาลเดี๋ยวนี้เลยเนี่ย

"นั่งลง แล้วอย่าคุยตอนเข้าแถวอีก เข้าใจมั้ย" 

"ค่าาา" เข้าใจมากๆที่สุดไปเลยค่าาา  แล้วพอเลิกแถวก็เห็นว่ามีเวลาเหลืออีกประมาณ15นาทีก่อนเข้าเรียนคาบแรก ฉันว่าฉันต้องหาอะไรรองท้องไปก่อนแล้วล่ะไม่งั้นหิวตายแน่เลยยย

"แกๆ ไปมาร์ทกันป้ะ" แก้มชวนทุกคนไปมาร์ทหาไรกินกัน อ้อมาร์ก็คือมินิมาร์ทโรงเรียนนี่แหละแต่เราเรียกกันสั้นๆจนติดปากละ

"ไปๆหิวไส้จะขาดอยู่ละ" บีมตอบหน้าตานี่หิวโซพอๆกะฉันเลย แน่สิ ก็พึ่งผ่านเหตุการณ์อะไรไปจนไมได้กินข้าวทั้งคู่ คิดแล้วก็แค้นฮึ่ยยย

"อ้าว ไม่ได้กินข้าวหรอเห็นไลน์มาบอกว่าถึงโรงเรียนตั้งแต่7.15ละนี่" ฟีมถามฉันแบบสงสัย

"ไม่อะ ซื้อไม่ทัน" บีมตอบแบบเซ็งๆ

"เห้ยยเป็นไปได้ไงเหลือเวลาตั้งเยอะ พวกแกไม่ปล่อยเวลานี้ไปทำอย่างอื่นนอกจากกินข้าวหรอกฉันรู้" เอมบอก ใช่ เพราะปกติเช้าพวกฉันต้องกินข้าวตลอด นอกซะจากลืมทำการบ้านแล้วมาลอกที่โรงเรียน อันนั้นล่ะถึงจะไม่ได้กิน

"เรื่องมันยาวไม่อยากพูด หงุดหงิด" บีมตอบแลวเดินเข้ามาร์ทไปเลยเหลือแต่พวกฉัน4คน เอ้ะ คนที่หงุดหงิดต้องฉันไม่ใช่หรอ555555

"มีเรื่องไรวะแก" ฟีมถามพลางดินเข้ามาร์ทไปด้วยกัน วันนี้มาร์ทคนเยอะจังแฮะ เบื่อเบียดคนจริงๆเล้ยยย

"นิดหน่อยอะ ช่างมันเถอะ" ฉันตอบแล้วหยิบนมในตู้แช่มาหนึ่งกล่อง

"เอ้าาอีนี่ ไม่เปิดปากอีกคน" ฟีมพูดพลางหัวเราะแล้วก็เลือกซื้อของกันต่อ

เอ ขนมปังอันที่กินประจำไปไหนน้าาเขาเปลี่ยนที่วางแน่เลย ต้องเดินหาอีกเสียเวลามากอะเห้ออ อ้ะะนั่นไงเจอแล้ววอยู่ล็อคที่สาม เห้ยยยเหลืออันเดียวด้วยรีบวิ่งไปหยิบดีกว่าเดี๋ยวคนมาแย่งไปล่ะเสียดายแน่เลย

"อ้ะ" ฉันอุทานขึ้นเพราะมีมืออีกคนกำลังหยิบขนมปังชิ้นสุดท้ายนั้นไปพร้อมกับฉัน พอฉันเงยหน้าเท่านั้นแหละ ช็อกจ้าาาา เขาอีกแล้ว ทำไมกัน ทำไมต้องมาแซงกันตลอดเลยนะ ตั้งแต่ข้าวเมื่อเช้าละ หงุดหงิดเว้ยยยยย

"ไม่ยักกะรู้เลยนะครับว่าน้องที่กระโดดตบร้อยทีเมื่อเช้าจะชอบกินขนมปังอันนี้เหมือนกัน:)" เขาพูดท่าทางกวนๆแถมยังยื่นหน้ามาใกล้ๆอีก

"ฉันหยิบก่อน" ฉันจ้องหน้าเขาแล้วตอบกับไป ฉันอยากกินอันนี้จริงๆนะ ให้ฉันได้กินอะไรที่อยากกินหน่อยเถ้อออเมื่อเช้าก็ทีนึงละน้าาTT

"โถ่ เป็นเด็กเป็นเล็กพูดไม่สุภาพเลย พี่โตกว่าเรานะครับ" ยิ้มกวนประสาทนี้ฆ่าฉันเถิดดดดดดดดด

"ฉันหยิบขนมปังชิ้นนี้ก่อนพี่ มันก็ต้องเป็นของฉันสิคะ" มาเล้ยยเขากวนมาฉันกวนกลับไม่โกงนะจ้ะ

"มาฉันเฉิ้นอะไรกันไม่น่ารักเลย พูดเพราะๆสิครับ เรารู้จักกันนะ" โอ้ยยยยจะกวนไปไหน

"หนูไม่รู้จักพี่ค่ะ แล้วขนมปังนี่หนูจองตั้งแต่เดินอยู่ล็อคนู้นแล้วค่ะ"

"ไหนชื่ออะคร้าบบบไม่เห็นมีติดไว้เลย"

"โอ้ยยพี่คะ หนูหยิบก่อนหนูก็ต้องได้สิคะ"

"แต่มือพี่จับถุงขนมปังนี้อยู่นะ" เขาบอกแล้วยิ้มเหนือมากก

"มือหนูก็จับ เฮ้ยยยย" เฮ้ยยยยเป็นแบบนี้ได้ไงมือเขาจับถุงขนมปังนี่อยู่แล้วมือฉันก็จับมือเขาอยู่ข้างบน อ้ากกกกฉันว่าฉันวื่งมาเร็วแล้วนะ มาจับมือเค้าแบบนี้ได้ไงเนี่ยTOT

"อยากจับมือพี่ก็ไม่บอก" เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหูฉัน

"บ้า!!" โอ้ยยยฉันไม่กินมันแล้วเว้ยย แล้วจะไม่กินมันอีกตลอดกาลลลล  แล้วฉันก็เดินออกมาจากมาร์ทเลย ออกมานั่งรอเพื่อนอยู่ข้างนอกดีกว่าอยู่ในนัั้นจะบ้าตาย

"อ้าวววอีคิตตี้ทำไมกินนมอย่างเดียวอะ หนมปังนั้นหมดหรอ" ฟีมถามฉัน พวกมันจะรู้ดีว่าฉันกินขนมปังยี่ห้อนี้อันเดียว โอ้ะ ไม่อยากจิพูดถึงงง

"เออออมันไปละ" ฉันตอบอย่างเซงๆ วันนี้ฉันจะได้กินอะไรนอกจากนมนี่บ้างเนี่ยยยยย

"ช่างมันกลางวันค่อยมากินข้าว กินให้พุงระเบิดไปเลยนะยะ" ยัยบีมพูดแดกดันฉัน อยู่กะอีพวกเนี้ยฉันสบายใจสุดละ

"เออๆ ขึ้นเรียนกันเถอะ" 

เห้ออออออออออออออออหิวข้าวเว้ยยยยยยยยยยยยย