Oh my senior รุ่นพี่ขารับรักฉันที

     @โรงเรียนมัธยมชื่อดัง C

..เปิดเทอมวันแรก..

"ฮายยยยยเพื่อนๆ" ฉันทักทายเพื่อนๆชาวแก๊ง'สวย'ของฉัน

"ไงยะแม่นางคิตตี้ลืมตาก่อนมั้ยฮะ-_-" ยัยบีมเกย์รับที่มาพร้อมกับความมั่นหน้าระดับยี่สิบทักฉัน ไม่ต้องแปลกใจที่มันทักแบบนี้เลยก็ฉันง่วงนี่นาโรงเรียนก็ไกลบ้านโคตร ต้องมาแหกขี้หูขี้ตาตื่นมาเนี่ยง่วงจริมๆเล้ย

"ลืมไม่หวายยยย"ฉันพูดอย่างงัวเงียสุดติ่ง

"กินข้าวมั้ยยะ" บีมพูดพลางหยิบกระเป๋าสตางค์เตรียมไปซื้อข้าวเต็มที่ (แล้วจะถามฉันทำไมฟะ)

"แต่อีกสิบนาทีเข้าแถวละนะแก" ฉันบอกยัยบีมที่กำลังลุกจากเก้าอี้ คือโรงเรียนฉันเข้าแถวเร็วมากเว่อร์ค่ะ 7.30ก็เป่านกหวีดให้ไปจัดแถวละคือรีบอะไรเบอร์นั้น-_-โดยปกติแล้วก็จะมีฉันกับบีมที่มาโรงเรียนแล้วได้กินข้าวเช้า ส่วนเพื่อนในกลุ่มอีก3คน คือยัยแก้ม ยัยเอม ยัยฟีม 3คนนั้นนั้นขาสายประจำโดนทำโทษทุกวัน บางทีก็วิ่งเข้าโรงเรียนตอนประตูปิดพอดี อะไรจะเก่งขนาดนั้น555555

"ก็รีบไปซื้อแล้วรีบยัด ถ้าไม่ไปตอนนี้ก็ไม่ทันจริงๆแล้วค่ะชะนี"

  เอาจริงๆฉันหิวข้าวมากนะ คือข้าวเช้าไม่กินไม่ได้เลยมันจะปวดท้องแล้วก็ต้องแอบเอาไปกินบนห้องเรียน แล้วฉันก็โดนจับได้ประจำเห้ออ55555

"โอเคคคไปก็ได้ค้าาคุณเพื่อน" พูดเสร็จฉันก็รีบลุกไปซื้อข้าวกับยัยบีม โอ้โหหเปิดเทอมวันแรกนี่นรกแตกจริงๆเลยคนเยอะอะไรขนาดเน้ แล้วชาติไหนฉันจะได้ซื้อเนี่ยยยแน่นซะทุกร้านทำไมไม่ไปกินที่อื่นกันห๊าาาาโมโหหิวแล้วนะเนี่ย สุดท้ายฉันก็เลือกร้านที่คนน่าจะน้อยที่สุด แต่ก็เยอะอยู่ดี-_-

  พลั่กก!!

"โอ้ยยยย" ใครชนฉันแรงขนาดนี้มองไม่เห็นกันเลยหรออออ 

"โทดน้อง" คนที่ชนฉันเมื่อกี๊เพิ่งเห็นว่าเป็นผู้ชายพูดขอโทดแบบลวกๆโดยที่ไม่หันมาแม้แต่น้อย

"อีคิตตี้เป็นไรป่าวเนี่ยย" ยัยบีมที่ต่อแถวอีกร้านอยู่รีบวิ่งมาดูฉัน โถ่เพื่อนข้าวเขิ้วไม่ต้องกินกันพอดี ฉันขอโทดดดTT

"ไม่เป็นไรหรอกแก" ฉันพูดพลางมองไปที่คนที่ชนฉันเมื่อกี๊

"ใครชนแกวะ ตัวก็ออกจะสูงชะลูดเป็นเสาไฟแบบนี้มองไม่เห็นรึไง" อีบ้าาพูดซะเสียงดัง ฉันอายนะยะ

"คนนั้นอะ" ฉันชี้ให้บีมดู เขากำลังยืนเลือกกับข้าวที่มี่ีอยู่แค่5-6อย่างแสนนาน อย่างกะกับข้าวมีให้เลือก20อย่างงั้นอะ

"ใครวะ หลังแบบนี้ไม่คุ้นเลย" ยัยบีมพูดพลางสงสัย เพราะไม่ว่าผู้ชายคนไหนในโรงเรียนนี้ยัยบีมจะจำลักษณะได้หมดทุกรายละเอียด เก่งเหลือเกินเพื่อนฉัน-_-

"ไม่รู้ว่ะ ไม่เห็นหน้าอะ" ฉันล่ะอยากจะเห็นหน้าจริงๆว่ากล้าแซงคิวซื้อข้าวทั้งๆที่แถวยาวไปหน้าโรงเรียน(เว่อร์)แบบนี้ได้ยังไง ไหนจะชนฉันแล้วขอโทดแบบไม่เต็มใจแบบนั้นอีก

แล้วพอเขาเลือกอาหารเสร็จก็มาหยิบช้อนตรงที่ฉันกับบีมยืนอยู่ ทำให้ฉันได้เห็นใบหน้าเขาอย่างชัดเจนมาก เพราะเราห่างกันแค่ศอกเดียวเห็นจะได้ อื้ออหือออออร่าความวิ้งออกมารอบๆตัวเขามาก ผู้ชายอะไรผิวดีขนาดนี้ แล้วไหนจะหน้าตาที่มีความตี๋ ความหล่อ ความน่ารัก ความเท่ และอีกหลายสารพัดความที่รวมอยู่ในใบหน้าเขา ทำให้ฉันและยัยบีมและอีกหลายๆคนที่ต่อแถวอยู่อึ้งไปตามๆกัน

"วี้ดดดดดดดงานดีเว่อร์อะแกกก" ยัยบีมกรีดร้องอยู่ข้างหูฉันอย่างเบาที่สุด555555 นี่ลืมไปแล้วหรอว่าเขาชนฉันนะจ๊าาาาการโดนชนของฉันโดนความหล่อกลืมสมองเพื่อนฉันไปละ-_-

"เค้าชนฉันนะ ลืมแล้วหรอ"

"แหมมชนนิดๆหน่อยๆเองลืมๆไปเถอะ" ยัยบีมบอก พร้อมทำตารูปหัวใจ ฉันนี่กรอกตามองบนยัยเพื่อนเลยจ้า

"เห็นผู้ละลืมเพื่อนเลยนะ-_-" ฉันละทึ่งกับมันจริงๆเล้ยย

"ล้อเล่นย่ะ เดี๋ยวถามนางให้" แล้วบีมก็สะกิดคนที่กำลังราดน้ำปลาพริก จนเค้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันเต็มๆ ระทวยแปป5555

"นี่เธอ" ยัยบีมเรียกเขา

"ว่าไงครับ" เขาตอบแบบกวนๆ แต่น่ารัก เอ้ะ5555555

"เธอชนเพื่อนเราอะ" ยัยบีมพูดจบเค้าก็หันมามองฉันที่ยืนอยู่ข้างๆบีม

"อ้อ ก็ขอโทดแล้วนี่" เขาพูดพลางหยิบช้อนกับส้อมมาไว้ในจาน

"ขอโทดแล้วหรอคะ นี่ไม่เห็นได้ยิน" ยียบีมถาม

"ก็ลองถามเพื่อนเธอดูสิว่าเราขอโทดไปรึยัง" 

"แก นางขอโทดแกแล้วหรอ" บีมกระซิบถามฉัน

"ก็ขอโทดแล้ววนะ แต่แลขอโทดไปงั้นอะ" ฉันกระซิบตอบ

"เฮอะ ขอโทดแบบขอโทดไปทีแล้วยังไปแซงคนอื่นอีกเนี่ยนะ" ยัยบีมพูดใส่เขา

"เอ้า แล้วจะเอายังไงครับ ให้กราบเพื่อนเธอเลยมั้ย" เขาพูดแล้วมองมาที่ฉันแบบแปลกๆ

"ช่างเค้าเถอะแก ถ้าเค้าไม่อยากขอโทดดีๆก็ไม่เป็นไรหรอก" ฉันพูดกับบีมพลางจะพามันออกจากแถวซื้อข้าวเพราะใกล้เวลาเข้าแถวมากแล้ว ฉันไม่อยากโดดแถวหรอกนะบทลงโทษมันไม่คุ้มกับข้าวที่กินเล้ยยยTT

"เจอคนแบบนี้ในสังคมแย่จังเลยเนาะ" ยัยบีมพูดกับฉันแต่ก็หมายถึงเขานั่นแหละ

"เดี๋ยว" อยู่ๆเขาก็พูดขึ้นมา แล้วก็มาขวางทางฉันที่กำลังจะเดินอออก

"ระลึกได้แล้วหรอจ้ะว่าต้องขอโทดน่ะ" ยัยบีมพูดแบบเริ่มอารมเสีย ทั้งที่วันนี้เปิดเทอมวันแรกคงไม่มีใครอยากอารมณ์เสียหรอกเนาะ

"ใช่" เขาตอบ

"หึหึ" บีมหัวเราะอยู่ในคอ

"ขอโทดนะครับน้องชนัญชิดา วรรักษ์ ชั้นมอห้าทับสองO.<" เขาพูดแถมยิ้มแบบกวนๆ เอ้ะเดี๋ยวๆๆๆเค้ารู้ชื่อจริง นามสกุลของฉันได้ไงอะ ไหนจะรู้ว่าฉันอยู่ห้องอะไรอีก เห้ยยยเป็นไปได้ไงเราไม่รู้จักกันนะ หน้าหล่อๆแบบเค้าฉันก็พึ่งเคยเห็นครั้งแรก(-_-เดี๋ยวๆ) โอ้มายก้อดรู้ได้งายยยยว้าา

"แกกก เค้ารู้ฉันได้ไงวะ" ฉันถามยัยบีมพร้อมกับเตรียมตัวเดินไปเข้าแถว

"นี่แกโง่หรือโง่ฮะ ชื่อนามสกุลกับชั้นปักอยู่บนเสื้อจะทิ่มตาบอดอยู่ละอีบ้า" บีมหันมาด่าฉัน อ้าววเออจริงด้วยทุกอย่างมันปักอยู่บนเสื้อนักเรียนนี่หว่า กรรม-___-

"เดี๋ยวแก งี้เค้าก็เป็นรุ่นพี่เราอะดิ เค้าเรียกฉันว่าน้องอะ" ฉันพูดกับบีม เค้าอยู่มอหกชัวๆเพราะฉันก็อยู่มอห้าแล้ว คงไม่มีมอเจ็ดหรอกเนาะ

"เออสิ แล้วพูดกันซะอย่างกะเพื่อนรุ่นเดียวกัน"

"นั่นดิ อายแปป"

"เดี๋ยวฉันจะไปสืบว่านางเป็นใครมาจากไหนพ่อแม่ชื่ออะไร" ยัยบีมยอดนักสืมจะออกโรงละ

"เออดีๆ ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าเป็นใคร"

"จัดไปชะนีเพื่อนรัก" ยัยบีมพูดแล้วเอามือมาแท้กกับฉัน

ฉันชักกอยากจะรู้แล้วสิว่าเขาเป็นใคร ทำไมหล่อขนาดนี้>< เดี๋ยวววววววววๆๆๆ55555555555 เปิดเทอมนี้สืบกันสนุกแน่ๆอิอิ