Because Love You ถ้ารักได้...รักไปนานแล้วล่ะ

    พักเที่ยง...
ณ ตึกปี 2 คณะวิทยาศาสตร์การแพทย์
            ฉันกินข้าวเสร็จแล้ว ก็เลยมาหายัยมิวสักหน่อย
“เป็นไงบ้างอ่ะ...เพียวโกะ”ยัยมิวถามอย่างเป็นห่วง
            “มือไง มือ เจ็บมากเลยอ่ะ T^T” ฉันร้องควรญครางก่อนที่ยัยมิวจะเอายาหม่องมาทาให้
            “บอกแล้วว่าอย่าถือดาบ ไว้ตอนที่เรียนเท่านั้น เป็นไงล่ะ” ยัยมิวพูดไปด้วยพร้อมทายาที่มือฉัน
            “ก็ยัยพวกเอฟชีอ่ะ...มันจะตบฉันนี่หน่า T^T”
            “แต่แกน่าจะไม่ควรไปที่นั่นนะ ยังไงชะพวกนั้นก็ตามมาอยู่ตี -_-“
            “ฉันไม่รู้นี่หน่า ว่ายัยพวกนั้นจะทำแบบนี้อ่ะ T^T”
            “อื้อ ช่างมันเถอะ...แต่การบ้านฉันไม่เข้าใจอ่ะ สอนได้มะ” ยัยมิวก็เป็นอย่างนี้แหละ
ถามการบ้านอยู่เรื่อย =.=
          “มาสิ...เดียวยัยเพียวโกะคนนี้สอนเอง >.O” ฉันขยิบตาให้กับยัยมิว
1 ชั่วโมงผ่านไป
ณ ตึกปี 3 คณะ วิทยาศาสตร์การแพทย์
            ฉันถูกอาจารย์เรียก ให้ไปทำการทดลอง ในชั้นปี 3 เนื่องจาก อาจารย์ ไม่สบาย เลยทำ
ไม่ได้ =_= ฉันเลยถูกเรียกไปนี่ไงล่ะ ^^ จะได้ไปเจอ กับพี่ทิวด้วยแลลลลล >O<
            ตึกตักๆ เสียงหัวใจฉันเต้น นี่ครั้งแรกเลยนะที่มาตึกปี 3 อ่ะ แค่เดินผ่านเท่านั้นแหละ
            กึกๆ!
สุดท้ายฉันก็มาอยู่ที่ห้องเรียนของคณะนี้จนได้ ฮึ่ม!ฉันเปิดไปล่ะ
            แอดดด
ฉันเปิดประตูเข้าไปข้างในห้อง...อู้วว อากาศในห้องนี้ก็หนาวเหมือนกันนะ ><
            “สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน วันนี้ เพียวโกะจะมาทำการทดลองเรื่อง....” ฉันพูดและสอนไปเรื่อยๆ
ฉันมองพี่ทิวตลอดนั่นแหละ แต่มีสายตาพิฆาตมาจากพี่เบลล์ทำให้ฉันไม่กล้ามอง พี่ทิวสักเท่าไร
...
...
...
            “อ่า เรามาถึงการทำการทดลองแล้วนะคะ...” ฉันเดินไปยกกล้องจุลทรรศน์มาจากชั้นของ
โอ้ยยย มืออออ ฉันพึ่งไปจับดาบมานี่หน่า
            “โอ้ยย!!... พี่มาช่วยยกหน่อยค่ะฉันเจ็บ!” มือของฉันสั่น ราวกับจะทำกล้องตก
แต่อยู่ๆก็มีมือมาช่วยฉันยกไว้
            “มาๆเดียวพี่ช่วย...” พี่ทิวมาช่วยฉันยกกล้องไปวางที่โต๊ะ
            ก๊อก!!
            “โอ้ยยย!! มือฉัน =[]=” มีเสียงแบบนี้มันจะหักไหมเนี่ยยยย T^T
            “ไหนๆๆพี่ดูสิ โหหห =[]= แดงแปร๊ดเลย ไปทำอะไรหนักๆมาแน่ๆเลย มาๆเดียวพี่ทำ
แผลให้” พี่ทิวจับมือฉันและลากฉันไปทำแผลที่ห้องพยาบาล
3 นาทีผ่านไป
            “อ่าเสร็จแล้วล่ะ...เพียวโกะ” พี่ทิวทำแผลให้ฉันเสร็จแล้ว เลยออกไปจากห้องพยาบาล
            “อ้าว...เพียวโกะ นั่งทำอะไรอยู่ ไปสอนพวกพี่สิ เดียวหน่วยกิตโดนตัดนะ”
            “ค่ะๆๆ” ฉันรีบวิ่งตามพี่ทิวไปอย่าเร็ว
2 ชั่วโมงผ่านไป
-_- การสอนของฉันเสร็จแล้ว ฉันกำลังเดินออกจากห้อง ของคณะ แต่มีเสียงเรียกฉันไว้ก่อน
            “เพียวโกะ...!!” เสียงพี่ทิวดังมาแต่ไกล อ้า~~
            “คะ?” ฉันกลับไปมองพี่ทิว
          “เธออย่าลืมทายาด้วยล่ะ...เดียวมันจะเคล็ดเอา” พี่ทิวบอกฉันด้วยความเป็นห่วง
ความเป็นห่วงของพี่นี่ดีจังเลยนะคะ...ดูแลคนที่เคยบอกว่ารักด้วย คิดว่าจะเกลียดไปแล้วชะอีก
            “ขอบคุณค่ะ ^^” ฉันยิ้มเจือนๆให้พี่ทิว ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับ
30 นาทีผ่านไป
ณ ห้องของเพียวโกะ
            ฉันไปแก้ข่าวของฉันมาแล้วล่ะ พวกนั้นถึงกับอึ้งไปเลยล่ะ ฉันไม่ได้มั่วด้วย ฮ่าๆๆๆ
ฉันกำลังกินข้าวเย็นอย่างอร่อย อยู่ๆก็ได้ยินเสียงเฟสดังมาจากโทรศัพท์ฉัน  ใครอีก ดึกแล้วนะ
P’Tiw Nakarin ส่งข้องความถึงคุณ...
ห๊า??? นั่นมันพี่ทิวนี่หนาเขาเฟสมาหาฉันทำไมอ่ะ...ฉันรีบเปิดดูทันที เขาส่งมาว่ายังไงนะ
            P’Tiw Nakarin: ทำอะไรอยู่หรอ?
            Pwewko Teardar : อ้อ ทานข้าวอยู่ค่า มีอะไรรึเปล่าคะ?
            P’Tiw Nakarin: อ้อทานให้อร่อยล่ะ ฝันดีนะครับเด็กน้อย
            Pwewko Teardar : ค่า ฝันดีนะค้า ฮ่าๆๆ
บทสนทนาจบลงแค่นั้น เฮ้ออออ ฉันนี่จะฝันดีรึเปล่านะ ไม่ใช่ฝันร้ายที่ฉันฝันมาตลอดนะ =_=
            “รักนะคะ พี่ทิว >O<” ฉันพูดพร้อมกับเอาปากจูบไอโพนของฉัน  ฮ้า แค่นี้ก็ฟินแล้วล่ะ  >O<  
>>>>>>>>>>>>>>>ฝากติดตามด้วยเด้ออออ ค่าาา<<<<<<<<<<<<<<<<<<