Because Love You ถ้ารักได้...รักไปนานแล้วล่ะ

7.0

เขียนโดย White_Alice

วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 09.07 น.

  5 chapter
  4 วิจารณ์
  7,166 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 13.14 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ในห้องสมุด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     

วันต่อมา ณ มหาลัย S

=_= วันนี้ฉันโดนรุมล้อมไปด้วย Fc’BLT เบลล์รักทิวนั่นแหละ ฉันนี่เกลียดเอฟชีนี้

อยากจะยุบทิ้ง...แต่ T^T เป็นพี่ทิวไงล่ะ ทำไมฉันต้องทำแบบนี้นั่นหรอ ?.? ฉันทำเพื่อควาสุขไง

ล่ะ ถ้าฉันได้พี่ทิวมาเป็นแฟนปุบ อีกสัก 3 เดือน ฉันจะทิ้งเขาไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ :)

เตรียมบาเรียกันความเจ็บไว้เลยนะคะ พีทิว #โอตาคุ

            “เพียวโกะ!!...แกกก T^T”ยัยมิววิ่งมาและ =.= อะไรอีกล่ะ เนี่ยย

            “ว่าอะไรอีกล่ะมิว -_-;;”

            “แกรู้ป่ะเนี่ย??”

            “รู้สิ ทำไมจะไม่รู้อ่ะดังว่อนไปทั่ว -_-“

            “แกจะทำยังไงต่อไปอ่ะ...” มิวเริ่มดึงฉันออกมาจากกลุ่มพวกนั้น

            “ฉันก็ต้องแก้ข่าวน่ะสิ :)”ฉันยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างพอใจ

            “แกมีแผนอะไรอีกล่ะ...”

            “เดียวก็รู้...แกรีบไปเรียนเถอะ ฉันจะไปห้องสมุด”

            “อื้อ...ฉันไปล่ะ หวังว่าแกจะเดินรอดไปที่ห้องสมุดน่ะ -___-“

            “อื้อ!เชื่อใจฉัน ฉันไม่ทำอะไรแผลงๆหรอก”

แต่ฉันจะแย่งคนที่ฉันอยากสนุกมาน่ะสิ ฮึๆๆๆ :)

            ตึกๆฉันรีบเดินไปที่ห้องสมุด ห้องที่ฉันรักที่สูดดดดดดด >O<

            “อ่า มาถึงสักทีนะ...”ฉันกำลังจะผลักประตูเข้าไปข้างใน แต่กลับมีมือใครอีกคนมาก่อน

ทำให้มือฉันไปจับกับเขาอย่างจัง ?.?

            “หือออ?.?” ฉันเงยหน้าขึ้นมองมือนั่นมันกลับเป็นมือของ ...พี่ทิว =///= ประเจ้า

ฉันไม่ได้แกล้งนะเนี่ยย

            “ไง...^^เพียวโกะ” พี่ทิวยังยิ้มให้ฉันเหมือนเคย ฉันเลยตอบกลับไปว่า...

            “ค่ะ...พี่ทิว” ฉันยิ้มหวานก่อนที่จะผลักประตูเข้าไป

            “เอ่อ...เพียวโกะมาทำอะไรที่นี่หรอ?” พี่ทิวถามฉันพร้อมกับเดินไปที่หมวดประวัติศาสตร์

            “อ้อ...แค่มาคืนหนังสือน่ะค่ะ แล้วก็...จะมายืมด้วย >///<”

            “เพียวโกะเป็นอะไรรึเปล่า?” พี่ทิวถาม

            “อ้อ...เปล่าค่ะ...ฉันก็แค่...-///-“

            “แค่??” พี่เฟริส์ทวนคำตอบ

            “หยิบหนังสืนนู้นไม่ได้อ่าค่ะ” ฉันรีบเบี่ยงเบนความสนใจจากฉันไปที่หนังสือ

            “มาเดียวพี่หยิบให้” พี่ทิวเอื้อมไปหยิบหนังสือฉันน่ะหรออ ฮ่าๆๆ ฉันอยู่ในอ้อมอกของพี

ทิวไงล่ะ กลิ่นน้ำหอมจางๆออกมาจากตัวพี่ทิว ฉันนี่เขินไม่รู้ตัวจ้า >O<  จนในที่สุด

            “อ่ะ เล่มนี้ใช่ไหม?” พีทิวถือหนังสือแล้วยิ้มหวานๆออกมา โอ้ยยยย ฟินนนน

            “...”

            “เพียวโกะ?...เล่มนี้ใช่ไหม?” พี่ทิวถามอีกรอบบ อ้า>O<

            “เอ่ออ...คะ? ใช่ค่ะ” สติฉันกลับมาเหมือนเดิม จะหลุดทีละชิ้นๆ เฮ้ยยย เดียว

นี่ฉันเล่นเกมกับเขานะ!T^T ฉันไปหลงเขาไม่ได้นะ ฉัน!ห้าม!พลาด!T^T

            “งั้นพี่ไปล่ะ...ยืมเสร็จแล้ว บายยย”

            “...”

พี่ทิวเดินออกจากห้องไปแล้ว ฉันยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ฉันเป็นอะไรเนี่ยยย ><

ไม่ได้นะ!ห้ามรักเขานะ!แผนฉันไม่สำเร็จแน่ยัยเพียวโกะ!!T^T

3 ชั่วโมงผ่านไป

            ฉันเดินออกมาจากห้องสมุดไม่รู้ตัวแล้วก็เดินไปที่ตึกปี 3 เฉย =[]= นี่มันยังไม่ถึงเลยนะ

ฉันเพิ่งอยู่ปีสองเอง หรือว่าฉันเดินมาหา

            “เพียวโกะ...” นั่นไม่ใช่เสียงพี่ทิวแต่เป็น...พี่คริสค่ะ T^T

            “คะ?.?” ฉันตอบอย่างเฉื่อยซา

            “เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ...พี่บอกแล้วใช่ไหมว่า...”

            “พี่เมื่อไรจะเลิกยุ่งสักทีคะ?!” ฉันพูดไปอย่างเย็นชา

            “พี่รักเธอนะเพียวโกะ!!” พี่ปอนด์พูดพร้อมกับกำมือแน่น

            “ถ้าพี่รักฉันจริงๆ...พี่ก็ต้องปล่อยให้ฉันมีความสุขนะคะ ไม่ใช่เอาแต่กีดกันความรักของฉัน

นั่นเขาไม่เรียนว่ารักหรอกค่ะ” ฉันยังปรับอารมณ์ให้ต่ำที่สุด เพื่อไม่ให้มันปล่อยออกมา

            “พี่ขอโทษ...ขอโทษนะ” พี่คริสพูดอย่างเจ็บปวด ส่วนฉันน่ะหรอ...

            “หึ! พี่ไม่ต้องมาขอโทษฉันหรอกค่ะ เพราะฉันไม่เคยโกรธพี่อยู่แล้ว ฉันรู้...ว่าพี่หวังดีกับ

ฉัน ฉันขอบคุณพี่มากๆค่ะ แต่...ฉันเดินทางของฉันได้ค่ะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เราจบกันแค่นี้ค่ะ

บายค่ะ!”พูดเสร็จฉันก็เดินออกมาจะตึกปี 3 อย่างไร้เยื่อไย เฮ้อออ ขอให้หมดตัวปัญหาเถอะ ฉัน

จะได้เดินตามที่วางแผนไว้ =_=

            “นั่นไง!!...ยัยเพียวโกะจอมยุ่ง” เสียงผู้หญิงในเอฟชีดังมาแต่ไกล

            “ใช่ๆๆนั่นยัยเพียวโกะมันจะไปตีหน้ากับพี่ทิวอีกแล้วสินะ...สตอได้ โอ๊ยย”

แหมมมมมม ทำไมถึงพวกร้องโอ๊ยนะหรอ ฉันไปปากระป๋องนอมที่ฉันกินเมื่อกี้ไงล่า สะใจชะมัด

ฉันนี้ปาแม่นเนอะ โดนหัวยัยพวกนั้นเต็มๆ ฮ่าๆๆๆๆสะใจชะมัด >.<

            “หน่อยยย ... ยัยเพียวโกะ นี่แกกล้าปาใส่ฉันหรอ?? หา??” ยัยหัวแดงหน้าตาจักรวาล

พูดกะโกนอย่าไม่พอใจ

            “ทำไมนะหรอ?...ก็เธอด่าฉันไงล่ะ!!!” ฉันพูดเสียงเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งหลอด=.=

ฉันพยายามอดทนกับมันแล้วนะ       ไม่มีอะไรระบายได้เลย ฮึ่มมม!!

            “หน๊อยยย!! แก!!” ยัยหัวแดงรีบวิ่งมาประจันหน้าฉัน แต่มีบางอย่างจากฉันสกัดไว้ก่อน

            “ถ้าแกเดินมาอีกก้าวนึงล่ะก็...แกโดนฝันตายเลยก็ได้นะ :)” ฉันเอาดาบเคนโด้ที่ฉันเพิ่ง

ฝึกมา =.= ทำอย่างกับเท่เนอะ แต่มันหนักค่า T^T  รีบไปสิชิ้วๆๆ

            “ฝากไว้ก่อน!เถอะ”

            “ฉันไม่รับฝากไม่ต้องมาฝากอะไร =_=” ฉันเก็บดาบไว้ที่เดิม

            “แก...ไป กลับ!” ยัยหัวแดงรีบวิ่งไปจากสายตาฉัน

โอ้ยยย เจ็บจัง เวลาฉันถือดาบนะ มันจะเจ็บตลอดเลยอ่ะ อีพวกนี้นะ!!

>>>>>>>>ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ รับคำวิจารณ์จากพี่ๆทุกคนนะคะ<<<<<<<<<<

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา